love infinity รักนี้ไม่มีจำกัด - นิยาย love infinity รักนี้ไม่มีจำกัด : Dek-D.com - Writer
×

    love infinity รักนี้ไม่มีจำกัด

    โดย janggy ♥

    แหวนวงสำคัญของเธอกับพวงกุญแจแสนสำคัญของเขามันมาเกี่ยวกันได้ยังไงล่ะเนี่ย ?

    ผู้เข้าชมรวม

    137

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    137

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  2 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  29 มี.ค. 53 / 15:56 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

             แฮกๆๆๆ ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไมโรงเรียนถึงต้องสร้างหลายชั้นด้วย และทำไมโรงเรียนต้องมีรณรงค์งดใช้ลิฟต์วันที่ฉันมาสายด้วย มันจะกรรมอะไรขนาดนี้ว่ะ ไอ้กริ๊งกร๊าง( ชื่อนาฬิกาปลุก -_- )จะต้องถ่านหมดพอดี ไอ้นาฬิกาปลุกไม่รักดีเอ้ยเดี๋ยวกลับไปจะเขวี้ยงไปให้ไอ้บ็อกบ็อก( ชื่อหมาแถวบ้าน -_- )กัดให้พังไปเล้ย คอยดู ฮึ่มๆๆ แต่ๆๆๆๆขึ้นมาถึงชั้น 5 แล้วยังไม่เห็นห้องม.4 สักห้องเลยหว่า ตายและหลงในโรงเรียนตัวเองอนาถเป็นบ้าเลย อย่างนี้ต้องใช้สูตรโกงโดยการถามรุ่นน้อง ว่ะฮ่าฮ่าฮ่า ( สูตรโกง ? ) คิดได้ดังนั้นฉันจึงเดินไปหารุ่นน้องพร้อมส่งสายตาวิ้งๆ ทำหน้าแอ๊บแบ้ว O-O และดัดเสียงให้โคตรจะหวาน
             "น้องค่ะๆ พอดีพี่อยากรู้ว่าห้องม.5/3 อยู่แถวไหนอ่ะคะ" สุภาพเรียบร้อย สมเป็นกุลสตรี(น)
             "พี่ไวท์ O..O" เออกรูนี่แหละไวท์ ( กุลสตรีหายหมดเลย )
             "ค่ะ พี่ไวท์เอง ตกลงห้อง 5/3 อยู่ไหนคะ"
             "อยู่ตึก 4 อ่ะค่ะ ตรงหลังตึก 3 ชั้น 5 น่ะค่ะ พี่ไวท์มีอะไรให้แตงโมช่วยอีกไหมคะ ?" เห้ย วายวอดแล้วชีวิต ต้องลงจากตึกนี้แล้ววิ่งขึ้นชั้น 5 ที่ตึก 4 อีก โอ้แม่จ้าว
             "ไม่เป็นไรจ่ะ ขอบคุณน้องมะตูมมาก" ใช่น้องมะตูมใช่ไหมเนี่ย
             "แตงโมค่ะ T^T"
             "โอเค น้องแตงไทย เอ้ยแตงโม" ชื่อมะตูมแบบไทยๆไม่ชอบ ชอบแตงโม ไม่อนุรักษ์ความเป็นไทยเล้ยใช้ไม่ได้เด็กสมัยนี้ ( ได้ข่าวว่าเธอก็สมัยนี้ )
             "T^T" น้องมะตูมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ทำไมหรอฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนะ O.O
             แล้วฉันก็เดินจากน้องมะตูมมา หมดเวลาสนุกแล้วสิๆ เห้ยสายแล้วนี่หว่า ตายและๆ และฉันก็กลับมาหอบแฮกๆๆเหมือนเดิม ไม่รักโลกแล้วเว่ยรณรงค์กันอยู่นั่นแหละไวท์จะประท้วง T^T นะ...ในที่สุดก็ถึงแล้ว ป้าย 5/3 ส่องแสงแวววาวดั่งพลอยไพริน ฉันค่อยๆวิ่งไปหาป้ายนั้น ( คิดเป็นภาพสโลวโมชั่น ) ถะ...ถึงแล้ว ดีใจกว่าได้ถ้วยโอลิมปิกอีก และแล้ว...
             ปั๊กกก
             ก็มีแฟ้มตราลิงสีส้มหน้า 10 นิ้ว ( เว่อร์ให้ดูเท่ ) ประทะกลางเหม่งงามๆของคุณหนูไวท์คนนี้เลยค่ะ แม่จ้าว เจ็บบรม T^T
             "อาจารย์ ตีหนูทำไมอ้ะ หนูทำอะไรผิด" หนูไม่ผิดๆ ไม่ยอมๆ
             "กระทงแรกวิ่งเล่นในอาคารเรียน กระทงที่ 2 มาสายไปครึ่งชั่วโมง" ไม่ได้วิ่งเล่นซะหน่อย วิ่งจริงๆเลย อยากจะพูดอย่างนี้เหมือนกันแต่ป๊อดเกินไป หุหุ
             "หนูขอโทษค่ะ ก็เจ้ากริ๊งกร๊างไม่รักดีมันดันถ่านหมดฉับพลันนะค่ะ หนูเลยตื่นสาย"
             "กิ๊งกร๊ง กริ๊งกร๊างบ้านเธอสิ"
             "ค่ะ กริ๊งกร๊างอยู่บ้านหนูเอง"
             "มันไม่ใช่ประโยคคำถามย่ะ ยัยญานิศา วันนี้วันแรกครูให้อภัย คราวต่อไปเธอตาย หึหึ" พูดแล้วอาจารย์ก็เอานิ้วชี้ทำท่าปาดคอไปด้วย แถมแลบลิ้นอีกต่างหากเหมือน..กิ้งก่าอ่ะ ( อาจารย์เธอนะ )
             "ค่ะ ขอบคุณม๊ากมากค่ะ หนูรักอาจารย์นะ จุ๊บุๆ" ฉันพูดแล้วเดินเข้าห้องทันที ทำไมวันนี้มันซวยบรมอย่างนี้ว่ะ ทั้งตื่นสาย มาสาย ขึ้นตึกผิด เจอน้องมะตูม แถมยังโดนตีกบาลงามๆอีก เฮ้อ พอฉันเดินเข้าห้องยัยพวกแผดนรก กับคู่หูหยินหยางก็โบกไม้โบกมือเรียก
             "ทางนี้ๆ ฉันจองที่ไว้ให้แกแล้ว" ยัยพิ้งค์ตะโกนเรียก
             "เออๆ" ฉันรีบเดินไปหลังห้องทันที ยังไม่ทันก้นถึงเก้าอี้ยัยบลูฝาแฝดของยัยพิ้งค์ก็ออกปากแซวทันที

              "ไวท์ แกไปฟัดกับไอ้บ็อกบ็อกมาหรอ สภาพดูไม่จืดเลยว่ะ" พิ้งค์

              "ยิ่งกว่านั่นอีก วันนี้ซวยแต่เช้าเลย เซ็งชิพหาย"
              "ฉันบอกว่าจะไปรับก็ไม่เอา สมน้ำหน้า" แบล็คพูดหน้าทะเล้น
              "ใครจะไปรู้ว่าจะตื่นสายละว่ะ ไอ้กริ๊งกร๊างเลว ไอ้นาฬิกาปลุกไม่รักดี"
              "ฮ่าๆๆๆๆ" ทุกคนหัวเราะกับท่าทีของฉันรวมไปถึงดาร์กด้วย ถึงไม่ขำแต่ก็แอบอมยิ้ม หนอยๆๆเกลียดทุกคนเลย ฮือๆ ใครๆก็ไม่รักผมขนาดพัดลมยังส่ายหน้าเลย
              "ใครรักดีไม่รักดีครูไม่รู้แต่พวกเธอต้องนั่งลงได้แล้วนะครูจะสอน ยัยญานิศา(ฉันเอง) ยัยพิมพา(ยัยพิ้งค์) ยัยพิมพลอย(ยัยบลู) นายพงศธร(ไอ้แบล็ค) และนายภากร (ไอ้ดาร์ก)" อาจารย์ว่าพวกฉันทีเดียวครบเซ็ต อย่าแปลกใจไปเลยที่เปิดเทอมวันแรกอาจารย์รู้ชื่อกลุ่มฉันครบเซ็ต เพราะกลุ่มฉันเป็นกลุ่มเด็กแสบประจำโรงเรียนที่ทุกคนรู้จักกันในนาม ' คัลเลอร์ฟูล '
              จริงๆแล้วคนในกลุ่มของฉันไม่ได้ชื่อเป็นสีสันกันแบบนี้หรอก ทุกคนมีชื่อเป็นของตัวเอง แต่ตั้งขึ้นมาเรียกเล่นๆตั้งแต่ประถม พวกเราสนิทกันเพราะพ่อแม่เป็นสนิทกัน และพอย้ายจากนิวซิแลนด์มาไทยพร้อมกันแถมเรียนที่เดียวกัน เอาง่ายๆก็คือนัดกันนั่นเอง จากนั้นเราก็เรียกชื่อที่ตั้งกันมาตลอดเลยไม่มีใครรู้ชื่อเล่นจริงๆของเรา
              "ไวท์เหม่ออะไรตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว" ดาร์กเรียกฉัน ดาร์กเป็นคนที่เงียบที่สุดในกลุ่มต่างจากแบล็คลิบลับฉันเลยเรียก 2 คนนี้ว่าคู่หูหยินหยาง
              "เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก คิดเรื่อยเปื่อยอ่ะ ^^ " ฉันพูดพลางยิ้มให้ดาร์ก ฮ้าวว ง่วงชะมัด ได้เวลานอนแล้วสิๆ

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น