คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : -3- Dream
“จันเจ้าๆ จัน จันจ้าววววว” อื้มมม
เสียงเหมือนซัมเมอร์เลยแฮะ
“ ตื่นสิยัยบ้า อยากตายรึไง!!!! ”
เฮือกกก
อ้าว
ยัยซัมเมอร์ทำไมถึงมาอยู่นี้หล่ะ? แล้วนายควินส์หล่ะ ควินส์ไปไหน เฮ้ ควินส์
“แกมาอยู่นี่ได้ไง นายนั่นไปไหนแล้ววะ?”ฉันเอ่ยปากถามเพื่อนรักเพื่อนซี้ที่ทำหน้าเหมือนจะเขมิบหัวฉันอยู รอมล่อ
“เอ้ายัยนี่ ฉันก็อยู่นี่นานแล้วมั้งเหอะ แล้วละเมออะไรของแก
นายนั่นใครอ่ะถ้าฝันก็ตื่นเถอะนี่กลางวันนะเห็นป่ะ - -?”ซัมเมอร์ตอบพลางทำหน้าเหนื่อยหน่ายใจใส่ฉัน
งั้นเรื่องราวที่ผ่านที่ฉันเป็นแวมไพร์
ทั้งควินส์ ทั้งซัน อะไรนั่นก็ไม่มีจริงซินะ
Oh My
God!!!! อยากจะบ้าตายนี่ฉันมโนเองหรอเนี่ยยยยย
“ไงซัมเมอร์ ไงจันเจ้า เฮ้ยจันเป็นไรวะ
น่าตาเหมือนคนปวดขี้ปกติก็ขี้เหร่อยู่แล้วระวังจะหาผั...เอ้ยสามีไม่ได้จะเกาะคานจนแห้งหี่ยวตายไม่รู้ด้วยนะเว้ย
เดี๋ยวจะหาว่าท่านฟรานสุดหล่อคนนี่ไม่เตือน 555555”
“ไอ้ฟาย ปากหมาตบปากเดี๋ยวนี้เลยนะ นายตาบอดรึไงฉันออกจะฮอต เหอะแล้วก็นะที่ฉันไม่มีแฟนไม่ใช่หาไม่ได้แต่ยังไม่อยากมีเข้าใจป่ะ
--”ฉันตอกกลับไอ้ฟายพร้อมกับบึนปากใส่หมอนั่น กวนตีนมากหมอนี่
“นี่เลิกทะเลาะกันเป็นเด็กๆซะทีเหอะ รำคาญว่ะ
แล้วไอ้ครอสอยู่ไหนไม่มาด้วยกันหรอ - -!!”ซัมเมอร์ถามฟรานด้วยความเซ็ง
“แหม ห่างนิดห่างหน่อยจะเป็นจะตายเลยรึไง โอ้ยยยย”ฟรานที่ยังพูดไม่ทันจบประโยคก็โดนสาวโหดสุดสวยโบกหัวให้หนึ่งที
สะใจจริงโว้ยยย
ฉัน
ซัมเมอร์ ฟราน และครอส เราเป็นเพื่อนสนิทสมัยพระเจ้าเหาใส่กางเกงในหูรูด
เอ้ยไม่ใช่ๆนั่นก็เก่าไป
เอาเป็นว่าพวกเราเป็นเพื่อนกันมานานถ้าจะให้เล่าว่าเราสนิทกันได้ไงก็คงอีกนานขี้เกียจเปลืองน้ำลาย
สรุปคือพวกเราสนิทและรักกันมากกกกก ไม่แม้แต่จะทะเลาะกันเลย
“โอ้ยๆๆ ซัมเมอร์ เก๊าของโทษ โถ่แค่ล้อถึงพี่ครอสจ๋านิดๆหน่อยๆทำเป็น
โอ้ยๆๆ พอแล้วๆไม่พูดแล้ว ขอโทษจ้าาาาา” เอ่อ
อาจจะรุนแรงไปนิสนึงแต่รับประกันพวกเรารักกันมากแน่นอน คอนเฟิร์ม -o-b
40%
แต่บางทีฉันก็รู้สึกได้นะว่าพวกเราไม่ค่อยจะมีสติ
- -
เฮ้อ ทำไมฝันประหลาดนั้นเหมือนจริงจัง? รู้สึกจะมีคนไม่คุ้นหน้าอยู่สองคน
ช่างมันเหอะ แค่ความฝันคงไม่หรอกมั้ง
จิตฉันคงจะฟุ้งซ่านปรุงแต่งอะไรไปเรื่อยนั้นแหละ
“หิวข้าว”
“หิวข้าวว”
“หิวข้าวอ้าวววววว”
“โอ๊ย
โวยวายเป็นลูกกอริล่าวัยห้าเดือนร้องหาแม่ที่พลัดพรากจากกันเป็นปีไปได้
หิวก็เดินไปแดกดิวะ ใครรั้งมึงไว้”
เออ ฉันเห็นด้วยกับไอ้ซัมมันนะ
ฟรานแม่งชอบโวยวาย โอเว่อร์แอ็คติ้งเป็นที่หนึ่งเรื่องมั่นหน้านี่ไม่เป็นสองลองใคร
“โห้ไอ้ซัม มึงๆ มึงจำไว้เลยนะ เชอะ”
“ปัญญาอ่อน”
ฉันที่เงียบมานานจึงได้มีจังหวะที่จะแทรกแซงบทสนทนาตามภาษาเพื่อนรักของพวกมัน
“จัน เงียบปากไปเลย
ใช่สิความรักของเรามันจืดจางไปแล้วนิ เธอเลยไม่เห็นค่าของฉันกระซิกๆ”
เอาเข้าไปเล่นใหญ่รัชดาลัยเธียเตอร์ตลอด
“จันไปกินข้าวเหอะ ไอ้มันไว้ที่นี่แหละ”
ซัมเมอร์พูดกับฉันพลางเหลือบตาไปมองบุคคลตรงที่หน้ากำลังลงไปชักดิ้นชักงออยู่ตรงพื้นราวกับเด็กห้าขวบที่ร้องจะเอาของเล่นจากคุณแม่ให้ได้
โรงอาหาร
“กินไรดีๆ” หลังจากกลับเข้าสู่โหลดปกติ
ฟรานก็เดินด้วยความเร็วหรือจะเรียกให้ถูกก็วิ่งนั่นแหละมาหาพวกฉันพรร้อมกับสอดส่องอาหารที่ในไม่ช้าก็เข้าไปสิงสู่ในกระเพาะของมัน
“เตี๋ยว”
ป้าบ
“นั่นพ่อกู”
ป้าบ
“ว็อท เชี่ยฟาย กูจะรู้มั้ยว่านั่นพ่อมึง”ฉันพูดพลางโบกหัวมันไปหนึ่งทีตบมาตบกลับไม่โกง
“เอ้า ห่านี่ กูรู้ว่ามึงรู้ใช่มั้ย ทำเป็นๆ
โถ่ อยากจะล้อชื่อพ่อกูก็บอกดิ ไม่ต้อง อย่ามาๆ”
"@#$%^&)((*)+*^*()_++)*^%###%&"
ด่าไปพลางชูนิ้วกลางให้จบ โอเครู้เรื่อง
“ฟายมึงซื้อเตี๋ยวนะ ซัมมึงจองโต๊ะ เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำเอง”
“ไอ้จัน มึงๆ มึงล้อชื่อพ่อกูอีกแล้วนะ”
“ไปบอกพ่อมึงให้ไปเปลี่ยนชื่อไป
รำคาญมึงชิบหาย - -“
ซัมเมอร์คนดีคนเดิม
เดินมาหาไอ้ฟายแล้วจัดการเอ่อ ลากคอ
ใช่ใช้คำว่าลากคอน่าจะเหมาะสุดแล้วจากลักษณะท่าทางที่เห็นหน่ะนะ
“ไปกับกู”
“จันมึงไปซื้อเลยไป ชิ้วๆ”ไม่วายไอ้ฟายปากหมาหน้าหม้อ รูปไม่หล่อแต่พ่อรวยเอ่ยปากไล่ฉัน
“หยุด”
คำเดียวจบจ้ะ
ซัมเมอร์คนดีศรีสยามรีบเอ่ยห้ามก่อนที่เรื่องจะบานปลายไปกว่าเก่า
เฮ้ย
เฮ้ยยยยย
นั่นๆนั่นมันผู้ชายคนนั่นนี่หว่า ใช่
ใช่เลยคนเดียวกับเป๊๊ะกับคนในฝันคนนั้น
“ขอโทษนะ ไม่ทราบว่าหน้าผมเหมือนสามีคุณหรอ
มองผมจัง วุ้ เขินนะเนี่ย”
“-๐-?”
“ยังๆ ไม่เลิกมองอีก มองมากๆระวังจะมีผัวไม่รู้ตัวนะครับ”
".............."
"อยากเป็นเมียผมว่างั้น”
.
.
.
.
.
.
.
.
F*CK
พี่หล่อนนะหนู
......................
ความคิดเห็น