ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My Honey รับรักผมทีเถอะที่รัก

    ลำดับตอนที่ #2 : -0.5- Intro

    • อัปเดตล่าสุด 26 เม.ย. 59


     






     
     
             ตึกๆๆตึกๆ




       เสียงฝีเท้าที่วิ่งอย่างเร่งรีบโดยไม่คิดชีวิตหนีไปตามตรอกที่มืดมิดไร้แสงสว่างจากดวงอาทิตย์
    ซึ่งบ่งบอกได้ว่าขณะนี้เป็นเวลามืดเสียแล้ว 


    " อ๊ะ บ้าเอ๊ย!!! " เสียงที่สถบออกมาเมื่อเจอทางตัน
    "เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกสาวน้อย บอกลาชีวิตของเธอได้เลย หึหึหึ" เสียงชายหนุ่มเอ่ยขึ้น
    "ฮึกๆ ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ได้โปรดเถอะไว้ชีวิตฉันด้วยนะ"เด็กสาวตรงหน้า
    เอ่ยอ้อนวอนขอความเห็นใจทั้งน้ำตา
    "เสียใจด้วยสาวน้อย ลาก่อน" จบคำ ชายหนุ่มตรงหน้าก็พุ่งมาจับหญิงสาวพร้อมกับฝังเขี้ยวคมๆ
    ลงบนคอระหงของเธอ
    "โอ๊ย! ฮึกๆ ได้...โป..."เสียงของหญิงสาวขาดหายไปทันทีที่แวมไพร์หนุ่มถอดเขี้ยวออกจากคอของเธอ
     "ขอบคุณมากนะสาวน้อย สำหรับอาหารมื้อหือ" พูดจบชายหนุ่มก็ได้หายวับไป ทิ้งร่างอันไร้วิญญาณของหญิงสาวอย่างไม่ไยดี


     

    "เห้ยพวกแกดูข่าวนี่ดิ หญิงสาวนิรนามเสียชีวิตอย่างไม่ทราบสาเหตุ ในบริเวณตึกร้างแห่งหนึ่ง"
    "เออฉันเห็นตั้งแต่เช้าและ โครตน่ากลัวอ่ะ เดี๋ยวนี่นะแม่ฉันบอกให้กลับบ้านก่อน 6 โมง พวกแกว่าใครเป็นคนร้ายว่ะ"
    "แวมไพร์ ฉันว่าต้องเป็นแวมไพร์แน่ๆ"
    "บ้ารึไงแกนี่มันสมัยไหนและ"


    "นักเรียนเงียบๆกันได้แล้ว!!" เสียงพูดคุยโหวกเหวกโวยวายเกี่ยวกับข่าวที่กำลังครึกโครมอยู่ในตอนนี่ได้เงียบลงทันทีที่คุณครูประจำชั้นเข้ามาพร้อมกับเปล่งเสียงอันแสนน่ากลัว
    "ดีมากค่ะ วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนของเรา ครูรู้นะคะว่าไม่เจอกันนานก็ต้องมีเรื่องคุยกันเป็นธรรมดา แต่นี่เป็นชั่วโมงเรียนนักเรียนควรจะเตรียมตัวให้พร้อมก่อนที่คุณครูจะเข้ามาสอน เอาหล่ะครูมีเรื่องจะมาแจ้งให้พวกเธอทราบ วันนี้จะมีนักเรียนใหม่ย้ายมาอยู่ที่โรงเรียนเราสองคน
    เอ้าเธอสองคนหน่ะ เข้ามากันได้แล้ว" ทันทีที่คุณครูพูดจบ เด็กนักเรียนใหม่สองคนก็เดินเข้าห้องมา คนนึงเป็นผู้หญิง อีกคนเป็นผู้ชาย

    "แนะนำตัวให้เพื่อนๆได้รู้จักหน่อย" คุณครูพูดขึ้น
    "สวัสดีครับ ผมชื่อซัน อาทิตย์ สุริยวงศ์ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" ทันทีที่หนุ่มผิวเข้มที่ชื่อซันเอ่ยจบก็เรียกเสียงกรี๊ดเบาๆจากเพื่อนร่วมชั้นได้เป็นอย่างดี
    "สวัสดีค่ะ ชื่อจันเจ้า ไอลดา พงษ์พาณิชกุล ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ" เสียงฮือฮาดังขึ้นทันทีที่หญิงสาวเอ่ยจบ
    "เห๊ยแกอย่าบอกนะว่ายัยนั่นนะเป็นทายาทของห้างเอ็กคิวอ่ะ ได้ข่าวมานะว่าบ้านนางรวยมากๆอ่ะ
    ชั้นนะโครต จะอิจฉานางอ่ะ เกิดมาก็สบายมีกินมีใช้ตลอด" และเสียงซุบซิบที่ดังขึ้น
    "นักเรียนคะเงียบๆกันได้แล้ว เอ้าเธอสองคนไปนั่งที่ได้แล้ว ไอลดาเธอไปนั่งตรงข้างๆหน้าต่างว่างอยู่นะ ส่วนนายอาทิตย์ตรงหลังห้องมีที่ว่างอยู่"



    Janjao part



    "สวัสดีเพื่อนใหม่ ฉันชื่อฟรานเธอชื่อจันเจ้าใช่มั๊ยยินดีที่ได้รู้จักนะ" ฉันหันไปตามเสียงของเพื่อนใหม่ที่เอ่ยทักฉันทันที
    "สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จัก" ฉันเอ่ยทักนายคนที่ชื่อฟรานไป
    "ทำไมเธอพูดน้อยจัง เธอย้ายมาจากที่ไหน บลาๆๆ" และอีกสารพัดคนถามที่ฟรานเอ่ยถาม ทำไมมนุษย์พวกนี่น่ารำคาญจัง โลกมนุษย์ที่แสนจะวุ่นวายและน่าเบื่ออย่างนี้นะ



    กริ๊งงงงงง



    เสียงออดของโรงเรียนดังขึ้นบ่งบอกถึงเวลาที่แสนจะน่าเบื่อได้จบลงไปแล้วครึ่งวัน ทันทีที่ออดดังเสียงของเหล่ามนุษย์โลกก็ดังขึ้นสร้างความรำคาญใจให้ฉันเป็นอยา่งมาก 

    "นี่ๆ จันเจ้าเราไปกินข้าวกันฉันมีเพื่อนสนิทจะแนะนำให้เธอรู้จักด้วยนะ" 
    "เฮ้ๆ เดี๋ยวซิฉันตกลงกับนายตอนไหนว่าจะไปกินข้าวกับนาย" ฉันเอ่ยพร้อมกับปัดมือของฟรานออกจากแขนของฉัน
    "เอาน่า ยังไงเธอก็เป็นเด็กใหม่ไม่รู้จักโรงอาหารแถมยังไม่มีเพื่อนอีก ไปเถอะๆอย่ามัวเสียเวลาเลยนะ" ทันทีที่นายนั่นพูดจบก็ลากแขนฉันออกไปทันที


    -โรงอาหาร-



    "เฮ๊ย พวกมึง" เสียงของนายฟรานนี้น่ารำคาญชมัด
    "ไงมึงไอฟราน กว่าจะเสด็จมาได้ พวกกูรอแดกข้าวจนกะเพราะกูจะออกมาเต้นโอเวอร์โดสได้อยู่และไอ้ห่านิ" ชายหนุ่มคนเดียวในกลุ่มเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นเพื่อนซี้ของตนเดินมา
    "มึงนี้เว่อร์ตลอดเลยนะ ไอ้ครอส" 
    "นี้พวกนายเลิกทะเลาะกันได้แล้วฉันหิวข้าวแล้วนะ" หญิงสาวท่าทางหยิ่งๆเอ่ยขึ้นแบบนิ่งๆ
    "เพราะมึงไงไอ้ครอส ซัมเมอร์มันโมโหหิวแล้วเนี่ย"
    "อ้าว ไอ้นี่นิ กูยั.."
    "เงียบกันซักที!! ไปซื้อข้าวได้แล้วรำคาญ"หญิงสาวที่ชื่อซัมเมอร์เอ่ยขึ้น
    "เออๆ ว่าแต่กูจะถามมึงตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนี่ใครว่ะ"ครอสเอ่ยขึ้นพลางชี้นิ้วมาที่ฉัน
    "เด็กใหม่หน่ะ ชื่อจันเจ้า" ฟรานเอ่ยขึ้นแนะนำตัวแทนฉัน
    "น่ารักว่ะ มีแฟนยั้งจ๊ะคนสวย"ครอสเอ่ยขึ้นพลางขยิบตาให้ฉัน
    "ไอ้ครอสเดี๋ยวนี้ทำไมมึงพูดมากจังว่ะ ไม่ต้องแอ๊บทำหน้าเย็นชาแล้วหรอ"
    "ก็เพราะจันเจ้าทำให้กูพูดมาก เราจะได้คุยกันเรื่องอนาคตของสองเรายังไงล่ะจ๊ะ"ประโยคแรกครอสพูดกับฟรานส่วนประโยคหลังเขาพูดกับฉัน
    " -____- " ฉันหันไม่มองหน้าครอสแวบนึงก่อนจะเดินไปหาซัมเมอร์ที่ยืนต่อแถวซื้อข้าวอยู่
    "เธอชื่อจันเจ้าใช่มั๊ย ฉันซัมเมอร์นะ ยินดีที่ได้รู้จัก" เธอเอ่ยขึ้นทันทีที่ฉันเดินไปเข้าแถวต่อหลังเธอ
    "สวัสดียินดีที่ได้รู้จัก"
    "ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นใครหรอ ฉันเห็นเขาเดินตามหลังเธอมาตั้งแต่หน้าโรงอาหารแล้วนะ"
    ซัมเมอร์พูดพลางส่งสายตาไปมองเขาคนนั้นที่ฉันรู้จักเป็นอย่างดีใครนะหรอ





    "ซัน"










    to be continued

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×