My Honey รับรักผมทีเถอะที่รัก

ลำดับตอนที่ #2 : -0.5- Intro

 

 

 

         ตึกๆๆตึกๆ

   เสียงฝีเท้าที่วิ่งอย่างเร่งรีบโดยไม่คิดชีวิตหนีไปตามตรอกที่มืดมิดไร้แสงสว่างจากดวงอาทิตย์
ซึ่งบ่งบอกได้ว่าขณะนี้เป็นเวลามืดเสียแล้ว 


" อ๊ะ บ้าเอ๊ย!!! " เสียงที่สถบออกมาเมื่อเจอทางตัน
"เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกสาวน้อย บอกลาชีวิตของเธอได้เลย หึหึหึ" เสียงชายหนุ่มเอ่ยขึ้น
"ฮึกๆ ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ได้โปรดเถอะไว้ชีวิตฉันด้วยนะ"เด็กสาวตรงหน้า
เอ่ยอ้อนวอนขอความเห็นใจทั้งน้ำตา
"เสียใจด้วยสาวน้อย ลาก่อน" จบคำ ชายหนุ่มตรงหน้าก็พุ่งมาจับหญิงสาวพร้อมกับฝังเขี้ยวคมๆ
ลงบนคอระหงของเธอ
"โอ๊ย! ฮึกๆ ได้...โป..."เสียงของหญิงสาวขาดหายไปทันทีที่แวมไพร์หนุ่มถอดเขี้ยวออกจากคอของเธอ
 "ขอบคุณมากนะสาวน้อย สำหรับอาหารมื้อหือ" พูดจบชายหนุ่มก็ได้หายวับไป ทิ้งร่างอันไร้วิญญาณของหญิงสาวอย่างไม่ไยดี


 

"เห้ยพวกแกดูข่าวนี่ดิ หญิงสาวนิรนามเสียชีวิตอย่างไม่ทราบสาเหตุ ในบริเวณตึกร้างแห่งหนึ่ง"
"เออฉันเห็นตั้งแต่เช้าและ โครตน่ากลัวอ่ะ เดี๋ยวนี่นะแม่ฉันบอกให้กลับบ้านก่อน 6 โมง พวกแกว่าใครเป็นคนร้ายว่ะ"
"แวมไพร์ ฉันว่าต้องเป็นแวมไพร์แน่ๆ"
"บ้ารึไงแกนี่มันสมัยไหนและ"

"นักเรียนเงียบๆกันได้แล้ว!!" เสียงพูดคุยโหวกเหวกโวยวายเกี่ยวกับข่าวที่กำลังครึกโครมอยู่ในตอนนี่ได้เงียบลงทันทีที่คุณครูประจำชั้นเข้ามาพร้อมกับเปล่งเสียงอันแสนน่ากลัว
"ดีมากค่ะ วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนของเรา ครูรู้นะคะว่าไม่เจอกันนานก็ต้องมีเรื่องคุยกันเป็นธรรมดา แต่นี่เป็นชั่วโมงเรียนนักเรียนควรจะเตรียมตัวให้พร้อมก่อนที่คุณครูจะเข้ามาสอน เอาหล่ะครูมีเรื่องจะมาแจ้งให้พวกเธอทราบ วันนี้จะมีนักเรียนใหม่ย้ายมาอยู่ที่โรงเรียนเราสองคน
เอ้าเธอสองคนหน่ะ เข้ามากันได้แล้ว" ทันทีที่คุณครูพูดจบ เด็กนักเรียนใหม่สองคนก็เดินเข้าห้องมา คนนึงเป็นผู้หญิง อีกคนเป็นผู้ชาย

"แนะนำตัวให้เพื่อนๆได้รู้จักหน่อย" คุณครูพูดขึ้น
"สวัสดีครับ ผมชื่อซัน อาทิตย์ สุริยวงศ์ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" ทันทีที่หนุ่มผิวเข้มที่ชื่อซันเอ่ยจบก็เรียกเสียงกรี๊ดเบาๆจากเพื่อนร่วมชั้นได้เป็นอย่างดี
"สวัสดีค่ะ ชื่อจันเจ้า ไอลดา พงษ์พาณิชกุล ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ" เสียงฮือฮาดังขึ้นทันทีที่หญิงสาวเอ่ยจบ
"เห๊ยแกอย่าบอกนะว่ายัยนั่นนะเป็นทายาทของห้างเอ็กคิวอ่ะ ได้ข่าวมานะว่าบ้านนางรวยมากๆอ่ะ
ชั้นนะโครต จะอิจฉานางอ่ะ เกิดมาก็สบายมีกินมีใช้ตลอด" และเสียงซุบซิบที่ดังขึ้น
"นักเรียนคะเงียบๆกันได้แล้ว เอ้าเธอสองคนไปนั่งที่ได้แล้ว ไอลดาเธอไปนั่งตรงข้างๆหน้าต่างว่างอยู่นะ ส่วนนายอาทิตย์ตรงหลังห้องมีที่ว่างอยู่"



Janjao part

"สวัสดีเพื่อนใหม่ ฉันชื่อฟรานเธอชื่อจันเจ้าใช่มั๊ยยินดีที่ได้รู้จักนะ" ฉันหันไปตามเสียงของเพื่อนใหม่ที่เอ่ยทักฉันทันที
"สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จัก" ฉันเอ่ยทักนายคนที่ชื่อฟรานไป
"ทำไมเธอพูดน้อยจัง เธอย้ายมาจากที่ไหน บลาๆๆ" และอีกสารพัดคนถามที่ฟรานเอ่ยถาม ทำไมมนุษย์พวกนี่น่ารำคาญจัง โลกมนุษย์ที่แสนจะวุ่นวายและน่าเบื่ออย่างนี้นะ



กริ๊งงงงงง



เสียงออดของโรงเรียนดังขึ้นบ่งบอกถึงเวลาที่แสนจะน่าเบื่อได้จบลงไปแล้วครึ่งวัน ทันทีที่ออดดังเสียงของเหล่ามนุษย์โลกก็ดังขึ้นสร้างความรำคาญใจให้ฉันเป็นอยา่งมาก 

"นี่ๆ จันเจ้าเราไปกินข้าวกันฉันมีเพื่อนสนิทจะแนะนำให้เธอรู้จักด้วยนะ" 
"เฮ้ๆ เดี๋ยวซิฉันตกลงกับนายตอนไหนว่าจะไปกินข้าวกับนาย" ฉันเอ่ยพร้อมกับปัดมือของฟรานออกจากแขนของฉัน
"เอาน่า ยังไงเธอก็เป็นเด็กใหม่ไม่รู้จักโรงอาหารแถมยังไม่มีเพื่อนอีก ไปเถอะๆอย่ามัวเสียเวลาเลยนะ" ทันทีที่นายนั่นพูดจบก็ลากแขนฉันออกไปทันที

-โรงอาหาร-



"เฮ๊ย พวกมึง" เสียงของนายฟรานนี้น่ารำคาญชมัด
"ไงมึงไอฟราน กว่าจะเสด็จมาได้ พวกกูรอแดกข้าวจนกะเพราะกูจะออกมาเต้นโอเวอร์โดสได้อยู่และไอ้ห่านิ" ชายหนุ่มคนเดียวในกลุ่มเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นเพื่อนซี้ของตนเดินมา
"มึงนี้เว่อร์ตลอดเลยนะ ไอ้ครอส" 
"นี้พวกนายเลิกทะเลาะกันได้แล้วฉันหิวข้าวแล้วนะ" หญิงสาวท่าทางหยิ่งๆเอ่ยขึ้นแบบนิ่งๆ
"เพราะมึงไงไอ้ครอส ซัมเมอร์มันโมโหหิวแล้วเนี่ย"
"อ้าว ไอ้นี่นิ กูยั.."
"เงียบกันซักที!! ไปซื้อข้าวได้แล้วรำคาญ"หญิงสาวที่ชื่อซัมเมอร์เอ่ยขึ้น
"เออๆ ว่าแต่กูจะถามมึงตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนี่ใครว่ะ"ครอสเอ่ยขึ้นพลางชี้นิ้วมาที่ฉัน
"เด็กใหม่หน่ะ ชื่อจันเจ้า" ฟรานเอ่ยขึ้นแนะนำตัวแทนฉัน
"น่ารักว่ะ มีแฟนยั้งจ๊ะคนสวย"ครอสเอ่ยขึ้นพลางขยิบตาให้ฉัน
"ไอ้ครอสเดี๋ยวนี้ทำไมมึงพูดมากจังว่ะ ไม่ต้องแอ๊บทำหน้าเย็นชาแล้วหรอ"
"ก็เพราะจันเจ้าทำให้กูพูดมาก เราจะได้คุยกันเรื่องอนาคตของสองเรายังไงล่ะจ๊ะ"ประโยคแรกครอสพูดกับฟรานส่วนประโยคหลังเขาพูดกับฉัน
" -____- " ฉันหันไม่มองหน้าครอสแวบนึงก่อนจะเดินไปหาซัมเมอร์ที่ยืนต่อแถวซื้อข้าวอยู่
"เธอชื่อจันเจ้าใช่มั๊ย ฉันซัมเมอร์นะ ยินดีที่ได้รู้จัก" เธอเอ่ยขึ้นทันทีที่ฉันเดินไปเข้าแถวต่อหลังเธอ
"สวัสดียินดีที่ได้รู้จัก"
"ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นใครหรอ ฉันเห็นเขาเดินตามหลังเธอมาตั้งแต่หน้าโรงอาหารแล้วนะ"
ซัมเมอร์พูดพลางส่งสายตาไปมองเขาคนนั้นที่ฉันรู้จักเป็นอย่างดีใครนะหรอ





"ซัน"









to be continued