บทความเหงาๆ

+ ++-b g-

เคยใหม...ที่บางทีก็รู้สึกเหงาอย่างช่วยไม่ได้

เคยใหม...ที่รู้สักว่าการได้คิดถึงใครบางคนช่างเป็นเวลาที่หวานไหวเหลือเกิน

เคยใหม...ที่อยู่ดีดีก็อยากปลดปล่อยน้ำตาให้พรั่งพรูรินสาย

ถ้าคุณเคย...คงปฏิเสธได้อยากว่าคุณกำลังเผชิญกับความเหงา

บ่อยครั้งที่ฉันต้องถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเพราะเหตุใด

เพราะ...ค่ำคื่นที่สงัดเงียบกระนั้นหรือ

เพราะ...ลมหนาวที่พัดกรูเกรียวจนยอดหญ้าระทวยไหวใช่หรือไม่

เพราะ...สายฝนในค่ำคืนเปล่าเปลี่ยวที่เทสายกระหน่ำมิดได้หยุดยั้งอย่างนั้นใช่ใหม

หรือเพราะ...การจากไปของเธอ

ใช่สิ ความเหงาเติบโตงอกงามตั้งแต่วันที่เธอได้จากไป

ตั้งแต่วันที่น้ำตาฉันรินสายหล่อเลี้ยงให้มันยิ่งเติบใหญ่ และแข็งกร้าว

ความเหงาหยั่งรากลึกลงในหัวใจ

ตราบใด...ที่เธฮยังไม่มีทีท่าจะหวลกลับ

ตราบนั้น...ฉันคงต้องทำใจยอมรับเพื่อนใหม่ที่ชื่อว่า ความเหงา

เข้ามาพำนักอยู่ในหัวใจอีกนานทีเดียว

ฉันคิดว่าการถ่ายทอดความรู้สัก คงไม่มีอะไรจะดีเทียบเท่าการเขียนอีกแล้วค่ะ ทุกครั้งที่ฉันได้เขียน  เสมือนฉันได้ปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างให้พ้นจากพันธนาการที่ยึดไว้  อย่างนี้แล้วจะมีอะไรอีกเล่าที่ดีไปกว่าการเขียน เพื่อนๆว่าจริงใหมคะ