วันนี้ตื่นขึ้นมาแล้วคุณเคยไหมจะคุยกับใครดี
แล้วจะยิ้มกับใคร...
คุณจะรู้สึกเหมือนฉันไหมมันเหงามากเลย
มันก็เป็นแบบนี้มานานแล้วแต่ฉันก็ไม่ชินซักที
ก็ปลอบใจตัวเองว่าเราไม่ต้องมีใครก็ได้อยู่คนเดียวได้
แต่ก็ได้แต่หลอกตัวเองไปวันๆน่ะ
แต่ก็ดีแล้วล่ะจะได้ไม่ต้องเจ็บอีกไงล่ะ
ฉันเคยคิดว่าเพื่อนเป็นสิ่งที่ทดแทนสิ่งที่ขาดหายไป
แต่อย่างว่าทุกคนต้องมีชีวิตของตัวเอง
แล้วพวกเค้าก็จากไปสร้างชีวิต
เค้าเหลือไว้แค่ความทรงจำที่ดีๆ...
ที่เวลาคิดถึงที่ไรก็ทำให้ยิ้มได้ทุกครั้ง
ไปฉันไม่โทษพวกเค้าหรอก
ฉันก็หวังไว้ว่าจะได้เจอกับสิ่งที่ทำให้ฉันไม่เหงา
อีกต่อไปอยากบอกพวกเค้าว่า รักและคิดถึงมากจ่ะ
จะมีซักครั้งมั๊ยที่ฉันจะไม่เหงา
จะมีซักครั้งมั๊ยที่ฉันจะไม่เดียวดาย
ฉันจะรอ..
รอจนกว่าจะมีคนที่ทำให้ฉันไม่ต้องพบกับความอ้างว้าง
หวังว่าฉันคงมี
คงเจอซักวัน
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น