ขอโทษที่รักเธอ

เนื้อเรื่อง

   ฉันกำลังสับสนกับความรู้สึก  เพื่อนรัก  หรือฉันกำลังรักเพื่อน กำลังเศร้ากับความรักที่ต้องห้าม  ทำไมต้องถึงเป็นความรักต้องห้ามเพราะนั้นคือเพื่อน  เพื่อนที่ฉันรักและสนิทกับฉันมากที่สุด
   มันเริ่มมากจากไหนนั้นฉันตอบไม่ได้  มากรู้ตัวอีกที  ตอนที่ในใจของฉันมีแต่เพื่อนคนนี้  ฉันรู้จักกับเค้าตอนเราเรียนม.4  ฉันย้ายรร. ใหม่  ทุกคนคือเพื่อนใหม่สำหรับฉัน  ตั้มคือเพื่อนร่วมห้องของฉ้นคนหนึ่ง  ฉันไม่เคยคุยกับตั้มเลยทั้งที่เราเรียนห้องเดียวกัน  เรียนพิเศษ  และลงรถเมย์ป้ายเดียวกัน  เพราะช่วงนั้นฉันมัวแต่ยุ่งกับการปรับตัว  คนรอบข้างของฉันเต็มไปด้วยเพื่อนผู้หญิง  ความรู้สึกของฉันมันเริ่มเปลี่ยนไปตอนที่ฉันอยู่ม.5 ในวันที่ฉันกับตั้มนั่งรถกลับบ้านกัน2คน  ฉันและตั้มนั่งใกล้กัน  ฉันเห็นรอยยิ้มและความใจดีของเพื่อนฉันคนนี้หลังจากนั้นเราก็เริ่มพูดคุยกันมากขึ้น
   ความสัมพันธ์เปลี่ยนไปพร้อมกับความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลงของฉัน  ฉันแอบมองตั้มเสมอเวลาที่ตั้มจะทำอะไร จนเราขึ้นมาม.6  ฉันและตั้มสนิทกันมากขึ้น  มากจนเพื่อนในห้องคืดว่าเราเป็นแฟนกัน  ตั้มโทรมาหาฉันเกือบทุกคืน  ถึงตอนนี้คุณคงคิดว่าฉันกับตั้มคงสมหวังแล้วล่ะซิ  ชีวิตจริงมันไม่ใช้นิยาย  ฉันรู้ความจริงที่ทำให้ฉันต้องเจ็บ  ตั้มชอบเพื่อนในกลุ่มของฉัน  สมองของฉันในตอนนั้นอยากจะร้องไห้แต่ฉันต้องเก็บไว้  จากวันนั้นฉันต้องกลายเป็นแม่สือ  ฉันไม่เต็มใจที่จะเป็นเท่าไหร่หรอกแต่เพื่อคนที่ฉันรัก  ฉันขอให้เค้ามีความสุขฉันก็ดีใจ  ตั้มเล่าทุกอย่างให้ฉันฟังบอกถึงความรักที่มีต่อเพื่อนของฉัน  ฉันอยากตะโกนใส่หน้าเค้าว่าพอซะทีได้มั๊ยฉันรับไม่ไหวแล้ว  แต่นี้นก็เป็นเสียงที่ฉันตะโกนได้แค่ในใจ  ก็ฉันเป็นเพื่อนฉันไม่มีสิทธิที่จะรักเค้า  ฉันเสียใจที่ฉันรักเพื่อนตัวเองและที่มากไปกว่านั้นฉันไม่สามารถช่วยคนที่ฉันรักสมหวังในความรักได้  เพราะเพื่อนในกลุ่มของฉันไม่ได้ชอบตั้ม  ฉันไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายที่ตัวใหญ่  แข็งแรง  มีอารมณ์ขันเสมออย่างตั้มจะโทรมาร้องไห้กับฉันในคืนวันหนึ่ง  ตั้มโทรมาหาฉันบอกว่าอยากจะลืมผู้หญิงคนนั้นแต่ทำไม่ได้ทำทุกอย่าต้องเป็นอย่างนี้  ความรู้สึกของฉันตอนนั้นมันเจ็บยิ่งกว่าตอนที่เค้าบอกฉันว่าชอบเพื่อนฉันซะอีก  ฉันไม่อยากได้ยินเสียงร้องไห้ของเค้า  ไม่อยากรับรู้ถึงความเจ็บปวดของเค้า  คืนนั้นฉันหลับคาโทรศัพท์พร้อมกับน้ำตา
   เวลาผ่านมา  3  ปีแล้ว ตอนนี้ทุกคนแยกย้ายไปตามความฝันของตนเอง ฉันและตั้มยังเป็นเพื่อนกันเสมอ  รักต้องห้ามของฉันยังเป็นความผิดที่ติดตัวฉันตลอด  ฉันไม่เคยลืมตั้มในขณะที่ตั้มก็ยังไม่ลืมผู้หญิงคนนั้นเหมือนกัน  ความรักของฉันถูกแบ่งด้วยคำว่าเพื่อน  ฉันไม่เคยโกรธตั้มที่เข้ารักใคร  ไม่เคยโกรธเพื่อนฉันที่ทำให้เค้ารัก  แต่ฉันโกรธตัวเองที่รักและลืมเค้าไม่ลง  ตอนนี้ฉันทำได้ดีที่สุดคือเป็นเพื่อนสนิทของตั้ม  อยู่ข้างตั้มตอนที่เค้าไม่มีใคร  เพราะฉันรู้ดีถึงยังไง  ฉัน+ตั้ม  คงเป็นได้แค่เพื่อนกัน
   ถึงตอนนี้คงมีหลายคนที่เข้าใจความรู้สึกของฉัน  ผิดมั้ยถ้าฉันยังอยากบอกตั้มเสอมว่าฉันรักเค้ามากแค่ไหน ผิดมั๊ยที่ฉันอยากเดินผ่านเส้นกั้นคำว่าเพื่อน    รักต้องห้ามของฉันคงเป็นความรักต่อไป  มีความสุขมากๆน่ะเพื่อนรัก  (หรือรักเพื่อน)