Lefel :Number Code 050 I

พรหนึ่งข้อที่ผมปราถนาคือการเป็นมนุษย์ที่ไม่แปลกแยก
แต่ผมคือผลงานที่ผิดพลาด ผลงานที่มีจิตสำนึกความคิด ผลงานอันไร้ประโยชน์ที่ต้องถูกกำจัดทิ้ง
ผลงานที่ต้องถูกทิ้งกลายเป็นเศษขยะที่ไม่มีประโยชน์ แต่ผมรอดได้เพราะพ่อผู้สร้างผมช่วย
แต่ท่านต้องตายเพราะช่วยผม สิ่งสุดท้ายที่ท่านบอกผมคือจงอยู่อย่างมีความสุขเป็นมนุษย์ให้ได้
ผมจะไม่ลืมท่าน ผมมีสิ่งที่ท่านมอบให้สองอย่างคือจี้รูปท่านกับผมและแผ่นข้อมูลบางอย่างที่ท่านบอกว่าสำคัญมาก
ผมจะมีชีวิตรอดให้ได้ สักวันผมคงได้เจอกับท่านแน่นอน

เพียงได้พบ...เจอกัน...ไม่นานนี้
เพียงแค่รีบ..เรียงถ้อยคำ...จะกล่าวให้
เพียงเวลา...ที่เหลือ...ที่ห่วงใย
เพียงแค่คน...คนหนึ่ง...ที่รักไม่จางหาย

แด่กาลเวลา
แด่จินตนากาล
แด่หัวใจ
ให้กับท่าน....ท่านพ่อ..............