คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่8 ไร้ช่องโหว่2
เวลาล่วงเลยผ่านไปครู่ใหญ่...
ต้าเจิงสังเกตได้ว่าคณิกาที่ทางหอเหินหย่าส่งมาในคืนนี้ยังไม่ถูกไล่ออกมาเหมือนทุกครา
อา...ในที่สุด
หัวหน้ามือสังหารให้นึกลำพองใจเมื่อท้ายที่สุดความพยายามที่ผ่านมาไม่สูญเปล่า
รุ่ยอ๋องผู้เย็นชาแข็งแกร่งดุจศิลา ตกบ่วงสตรีจนได้!
ชั่วจังหวะยิ้มย่อง ต้าเจิงได้ยินซวงอี๋ถามขึ้นอย่างสงสัยว่า
“เหตุใดคืนนี้รอบเรือนรุ่ยอ๋องเงียบเชียบผิดปกติเหลือเกิน ท่านหัวหน้ามีการเปลี่ยนแผนอันใดหรือไม่?”
ต้าเจิงแค่นเสียงเย็น “ย่อมเป็นเช่นนั้น ลอบสังหารครานี้อาศัยยามที่จักรพรรดิเทียนเป่ยกำลังโกรธาเพราะพ่ายศึก จักรพรรดิจ้าวจึงส่งมือสังหารฝีมือฉกาจตามมาสมทบจนหมดสำนัก ใช้โอกาสช่วงนี้ที่ทหารต้าถังยังบาดเจ็บพักรักษาตัว พวกเรากับกองหนุนย่อมเด็ดหัวรุ่ยอ๋องแห่งต้าถังได้อย่างง่ายดาย โยนความผิดให้เทียนเป่ยจนสิ้น ยิงธนูเดียวได้เหยี่ยวถึงสองตัว”
จบคำก็โบกมือเบาๆ เป็นสัญญาณให้ทุกคนเคลื่อนกายว่องไว เกิดเป็นเงาดำวูบไหวสายหนึ่งไปตามพุ่มไม้
ซวงอี๋ที่ตามติดแผ่นหลังของหัวหน้าพยายามสอดส่ายสายตาอำมหิตมองไปทางเรือนด้านใน
นางอยากเห็นรุ่ยอ๋องกับนังคณิกาคนใหม่ไม่ประสานั่น ไม่ว่าพวกเขาพากันขับเคลื่อนเริงรักถึงชั้นฟ้าด้วยท่วงท่าลีลาใด นางจักเด็ดหัวสตรีก่อนเป็นอันดับแรก หึ!
เมื่อต้าเจิงพามือสังหารทั้งหมดมาทางเรือนพักฝั่งหนึ่ง จึงสำรวจรอบทิศตามวิสัย เขาได้เห็นทหารยามนอนสลบเหมือดกันหมดทุกราย ก็เข้าใจได้ว่าคงเป็นฝีมือของกองหนุน
ต้าเจิงเพ่งสายตาฝ่าความมืดมัวไปยังทิศทางตรงกันข้ามกับเรือนพักแห่งนี้ เห็นมีพวกเดียวกันเคลื่อนกายวูบไวไม่ไกล
ริมฝีปากบุรุษใต้ผ้าสีดำพลันยกยิ้มเย็นเยียบ ดวงตาสาดประกายชั่วร้ายอย่างสาสมใจ
กองหนุนที่ส่งมา สามารถจัดการทหารยามได้เยี่ยงนี้ ศีรษะอันสูงค่าของรุ่ยอ๋องจะไปไหนเสีย หึหึ!
ระหว่างครุ่นคิดยังยกสัญญาณมือขึ้นเพื่อส่งให้พวกพ้อง ความหมายคือ เยี่ยมยอด พวกเจ้าทำได้ดี ไม่เสียทีที่ถูกส่งมา
คนชุดดำอีกฝั่งเห็นฝ่ามือของต้าเจิงจึงตอบสัญญาณมือชื่นชมกลับมาว่าเยี่ยมยอดเช่นกัน
ในความหมายนั้นพวกเขาล้วนเข้าใจว่า เหล่าทหารยามที่สลบไสลมิได้สติ คงเป็นฝีมือของต้าเจิงแน่นอน
มือสังหารทั้งหมด ต่างฝ่ายต่างคิดว่าบรรดาทหารยามรอบเรือนพักที่นอนแผ่แน่นิ่งประหนึ่งตายจากทั้งหมดล้วนเป็นฝีมือของพวกเดียวกัน
พวกเขาร่วมแรงแข็งขันลากทหารยามทั้งหมดไปกองรวมกันยังมุมมืดฝั่งหนึ่ง จับพวกมันเปลื้องผ้าสลับเครื่องแต่งกาย จากนั้นแบ่งคนปลอมตัวเป็นทหารยามยืนเฝ้ารอบทิศ
เมื่อสำรวจนอกเรือนจนมั่นใจว่าทางโล่งลงมือสบายยิ่ง จึงพากันมาสมทบแล้วกระจายตัววูบวาบเข้าเรือนพักด้านใน
พวกเขาเป็นนักฆ่าที่เก่งกาจ มากฝีมือ มีวิทยายุทธสูงส่ง เคลื่อนกายวูบไหวเงียบเชียบไร้สุ้มเสียง แม้แต่ใบไม้ยังไม่ขยับ พริบตาเดียวก็เข้าเรือนพักพร้อมกลิ่นอายสังหารเข้มข้น
ด้านนอกยามนี้เงียบสงัดคล้ายกับไม่มีสิ่งใดผิดปกติเกิดขึ้นทั้งสิ้น
 |
|
ความคิดเห็น