คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : ตอนที่16 สุภาพสง่างาม2
“มันคิดจะรังแกเจ้า...”
ลี่เซียนส่ายหน้าปฏิเสธ “เขาบอกจะมอบความสุขให้ข้า แต่ว่าสิ่งที่เขางัดออกมา มันน่าเกลียดปานนั้น ไม่เห็นจะสุภาพและสง่างามเหมือนของท่านเลย”
“...”
รองแม่ทัพกับกลุ่มทหารประมาณสี่คนวิ่งเข้ามาทันได้ยินวาจาล่อแหลมพอดิบพอดี ทุกคนพากันสะดุดเท้าเกือบหัวทิ่ม
เบื้องหน้าของพวกเขาคือรุ่ยอ๋องกำลังประคองกอดนักโทษหญิงนามลี่เซียน เห็นได้ชัดถึงความสำคัญต่อบุรุษสูงศักดิ์โดยมิต้องอธิบาย
นางกำลังฟ้องร้องสะอึกสะอื้นงอแง ส่วนคนฟังกลับมีสีหน้าแดงก่ำย่ำแย่แล้ว
ทหารทุกคนมองหน้ากันอย่างลนลาน ไม่รู้ควรทำฉันใด จึงพากันล่าถอยออกไปราววิญญาณสลายกลายเป็นหมอกควันก่อนถูกสายลมพัดพาไม่เหลือร่องรอย
ห้องขังด้านในปราศจากผู้ใดอีกครา มีเพียงถังไห่เฉิงยืนกอดลี่เซียน และชายกักขฬะนอนบิดตัวเร่าๆ ด้วยความทรมาน
ท่ามกลางเสียงครวญครางโหยหวนของผู้คุมที่ถูกตัดเอ็นสะบั้นความเป็นชาย ถังไห่เฉิงยังคงใจเย็น เขาเอื้อมมือขึ้นจับศีรษะของลี่เซียนให้ฝังเข้าไปในกล้ามเนื้อหน้าอก หมายให้นางหยุดปาก พลางพึมพำเสียงเครียดว่า “เจ้าช่างเปรียบเปรย...”
หญิงสาวสะอื้น ตอบกลับว่า “ข้าใคร่ศึกษาเพียงของท่าน ไม่ปรารถนาเห็นของใครทั้งนั้น”
บุรุษแค่นเสียงเย็น ยังรู้สึกไม่ยินยอม “มันสุภาพหรือ?”
ลี่เซียนพยักหน้าหงึกหงักตอบรับหนักแน่น
“อืม...สงบนิ่งยิ่ง”
“...”
ถังไห่เฉิงกัดฟันกรอด น้ำเสียงขรึมจัด “หากมันตื่นผงาดรับรองว่าเจ้าไม่พูดเช่นนี้แน่ มันทั้งทรงพลังและดุดันหาใดเปรียบ”
นางพลิกใบหน้าเบาๆ กับแผงอกเขา พลันนึกถึงประโยคสั่งเสียงของมารดาที่ฝากฝังผ่านนักพรตในอาราม
สตรีไร้เดียงสาคือพิษร้าย วาจาบุรุษเชื่อมิได้
ลี่เซียนล้วนประจักษ์ ‘วาจาบุรุษย่อมหลอกลวง’
นางจึงชำเลืองมองเอวบุรุษก่อนไล่สายตาช้อนมองตั้งแต่เบื้องล่างขึ้นด้านบน จากหน้าท้องตึงแน่นผ่านแผงอกหนาจนถึงปลายคางคมสัน
มองเขาอย่างจริงจังด้วยสายตาที่บ่งบอกได้ว่า
ไม่เชื่อสักนิด ไยโกหกกัน?
เรียวคิ้วคมของบุรุษกระตุกวูบ เมื่อก้มมองแววตานาง
นับเป็นครั้งแรกในชีวิตของรุ่ยอ๋องแห่งต้าถังที่คิดอยากจะพิสูจน์ตัวตนอันแข็งแกร่งทรงพลังกับใครบางคนขึ้นมาจับใจ
เวลายังคงคืบคลานผ่านราตรีกาลอันวุ่นวาย
หลังจากปลอบประโลมคนงามจนหยุดร้องไห้ ถังไห่เฉิงจึงเรียกคนเข้าไปจัดการผู้คุมมากตัณหา
เสียงทุ้มดังกังวาน “ฆ่า!”
คำเดียวสั้นๆ ทั้งรวบรัดและเด็ดขาด ตัดโอกาสให้แก้ตัว
ลี่เซียนได้ยินพลันเบิกตาโต นางตกใจมาก ทว่ายังมิทันได้เอ่ยปากทัดทาน ร่างบอบบางกลับถูกอุ้มพาดบ่าพากลับเรือนบัญชาการ
ถังไห่เฉิงยังไม่ลืมสั่งลงทัณฑ์กลุ่มทหารทุกคนในเรือนจำ ที่บังอาจปล่อยให้ผู้คุมมีโอกาสคิดทำระยำต่ำทรามเยี่ยงนั้น
ทั้งหัวหน้าระดับรองแม่ทัพลงมาถึงหัวหน้าโรงเรือนยังถูกสอบวินัยเข้มข้นไม่ได้หลับไม่ได้นอน
บางคนถูกโบยจนร้องโอดครวญเรียกหามารดากับภรรยา บางคนยังถูกลดขั้นลดตำแหน่งตัดเบี้ยหวัดแทบไม่เหลือ
นับได้ว่าเป็นค่ำคืนแห่งความวิปลาสโดยแท้
มีทั้งคนตายมากมาย มีกลิ่นอายอันน่าสะอิดสะเอียน กลิ่นสาบสางของซากศพที่ถูกจับโยนเข้ากองเพลิง
มีทั้งคนถูกทัณฑ์ทรมานร่ำร้องดังระงมทั่วค่ายทหาร...
***นิยายเรื่องนี้ฉบับอีบุ๊ค***คลิก>>>
 |
|
ความคิดเห็น