คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ต้านพิษเย็น
ขอบคุณเครดิตภาพจาก google
จากยอดหน้าผาสู่ปลายทางน้ำตกเชี่ยวกราก ลึกลงมาที่ก้นเหวสูงชัน ล้วนเป็นป่ารกทึบที่ปกคลุมไปด้วยความอับชื้น รอบด้านเต็มไปด้วยกลิ่นสาบสางเหม็นอับของซากสัตว์ล้มตาย กระแสไอเย็นมีมากนักเมื่อเทียบกับยอดผาด้านบน
ตรงด้านหน้าของชั้นดินและหินที่ทับถมกันจนเกิดเป็นเนินเขาขนาดเล็ก กระทั่งเป็นโพรงลึกเข้าไปในพื้นดิน กลายเป็นถ้ำขนาดย่อม ร่างสูงสง่าของหงซือกวนยืนอยู่ตรงนั้นเพื่อประเมินความสูงชันของหน้าผาที่ตกลงมา สายตาคมเฉี่ยวของเขามองไปทั่วเพียงปราดเดียวอย่างไม่ใส่ใจ
การทะยานกายขึ้นไปนับว่าเป็นเรื่องยาก หากแต่มิใช่สำหรับเขา
ชายหนุ่มหมุนตัวเดินกลับเข้ามาภายในถ้ำเย็นเยียบแห่งหนึ่ง แล้วเบนสายตาไปมองหญิงสาวที่กำลังนอนหลับตัวสั่นอยู่ข้างกองไฟ
เจ้านกประหลาดตัวใหญ่บินเข้ามาพร้อมกิ่งไม้ที่มีใบหนาแน่นวางไว้ให้
หงซือกวนจึงจับอุ้มร่างนุ่มให้นอนลงบนใบไม้ ท่าทางของเจ้านายยังผลให้เจ้านกทมิฬต้องเอียงหัวเลิ่กลั่ก ดวงตาสีแดงฉานของมันมองอย่างฉงน จนผู้ถูกมองรู้สึกได้
“ออกไป” หงซือกวนเอ่ยเสียงเรียบ มองเจ้านกแสนรู้ด้วยสายตาเย็นชา หากมันไม่ประสาเขาคงไม่ไล่มันไป
เจ้านกตัวใหญ่จึงบินออกไปจากในถ้ำอย่างปราดเปรียวโดยไม่เหลียวมองอีกเลย
เมื่อเจ้าของสายตาใคร่รู้จากไปแล้ว ชายหนุ่มจึงนั่งลงข้างกายหญิงสาวที่หลับใหล นางนอนหมดสติและตัวสั่นไม่หยุด ใบหน้างดงามซีดเผือดไร้สีเลือดฝาด ริมฝีปากที่เดิมทีเป็นสีชมพูฉ่ำวาวบัดนี้ซีดเซียวไม่น่ามอง
เห็นได้ชัดแล้วว่านางถูกพิษไอเย็นเข้าแทรกไปทั่วร่าง นางคนธรรมดาที่มิได้ฝึกยุทธ์ขับลมปราณ ทั้งยังเป็นเพียงสตรีอ่อนแอร่างบาง แน่นอนว่าไม่สามารถต้านทานอากาศอันหนาวเหน็บของหุบเหวลึกได้แน่ เสื้อผ้าของนางที่เปียกชื้นล้วนเป็นสาเหตุให้นางมีอาการย่ำแย่
หงซือกวนนั่งนิ่งจ้องมองเหม่ยหลินเงียบงัน สายตาเรียวคมกวาดมองไปทั่วเรือนร่างที่มีอาภรณ์เปียกชุ่มแนบเนื้อนวลนาง เผยส่วนเว้าส่วนโค้งละมุนตา ไอเย็นที่แทรกซึมเข้ามาผสานกับเสื้อผ้าที่แฉะชื้น มิใช่เรื่องดีสำหรับนาง
ชั่วครู่ต่อมาเขาจึงตัดสินใจเอื้อมมือมาปลดชุดของนางออกทีละชั้น เขาเปลื้องผ้านางอย่างเบามือ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเกรงนางจะตื่น หรือกลัวว่านางจะเจ็บ
ถอดไปถอดมาเขาพลันคิดได้ว่าคงเป็นอย่างแรกเสียมากกว่า
ชายหนุ่มค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวที่กำลังหลับใหลทีละชั้นอย่างใจเย็น เขาถอดเสื้อของนางชั้นที่หนึ่งผ่านไป ตามด้วยชั้นที่สอง
ระหว่างถอดเสื้อให้ สายตาคมกริบยังสังเกตใบหน้างามยามหลับใหลอย่างมิอาจละไปทางใด เห็นแพขนตางามงอนภายใต้เรียวคิ้วดั่งคันศร จมูกโด่งเล็กได้รูป ริมฝีปากจิ้มลิ้ม ไล่ลงมาตามลำคอระหงที่จรดช่วงไหล่กลมมน ทุกอย่างสวรรค์ช่างบรรจงสรรสร้างนางได้อย่างงามตา
กระทั่งถอดถึงชั้นที่สาม สายตาคมกล้าพลันทอประกายวูบไหว ก่อนจะหรี่ตามองพร้อมเรียวคิ้วที่ขมวดพันกัน เมื่อนางตรงหน้าเขายามนี้นั้น ได้เผยช่วงไหล่กลมเนียนและผิวขาวผ่องดั่งนมแพะบริสุทธิ์
อึดใจต่อมา ฝ่ามือใหญ่พลันชะงักอยู่แค่นั้น เมื่อเลื่อนสายตาลงต่ำยามผ้าชั้นที่สามถูกปลดไป
โฉมสะคราญในยามนี้เผยเนื้อนวลกลมกลึงภายใต้เอี๊ยมสีนวลลวดลายดอกไม้ตัวบางกับกางเกงผ้าชั้นในที่อยู่ใต้เอวเล็กคอดกิ่วและหน้าท้องแบนราบ ชายหนุ่มจึงตัดใจหยุดมือเสีย ก่อนที่อะไรๆ จะเกินเลยไป
เมื่อถอดเสื้อผ้าของนางจนพอใจ ชายหนุ่มจึงนำเสื้อผ้าของนางไปตากเอาไว้ยังชั้นหินไม่ไกลจากกองไฟ ไอร้อนจากเปลวเพลิงย่อมทำให้มันแห้งเองได้ในไม่ช้า
เมื่อจัดการกับเสื้อผ้าเสร็จ คงเหลือเพียงเจ้าของเสื้อผ้านั้น ที่บัดนี้อยู่ในสภาพเกือบเปลือย
สตรีที่ไร้ซึ่งวรยุทธ์นางนี้ การขับเคลื่อนพลังลมปราณถ่ายทอดให้โดยตรงไม่นับว่าเป็นเรื่องที่ดีนัก เขาจึงเลือกที่จะถ่ายทอดความอบอุ่นอีกรูปแบบหนึ่ง
ซึ่งนั่นคือเหตุผลที่เขาต้องไล่เจ้านักแสนรู้ให้ออกไป
ชายหนุ่มเลือกที่จะปลดอาภรณ์เปียกชื้นของตนเองออกเช่นกัน คงเหลือเพียงกางเกงผ้าชั้นในก็เท่านั้น ก่อนจะล้มตัวลงนอนเคียงข้างหญิงสาว เอื้อมวงแขนแข็งแกร่งออกแล้วโอบร่างนุ่มเข้าสู่อ้อมกอด หมายถ่ายทอดความร้อนที่เขาสามารถขับเคลื่อนพลังสายหนึ่งให้ออกมาได้
เมื่อท่อนกายเปล่าเปลือยช่วงบนแนบชิดกับหน้าอกหยุ่นนุ่มผ่านเอี๊ยมเนื้อบาง ความอบอุ่นพลันแผ่ซ่านจากเรือนร่างกำยำเข้าสู่ร่างเล็กตรงแผงอก
หงซือกวนมิได้ปล่อยพลังลมปราณที่ร้อนระอุซึ่งอาจจะทำให้นางเกิดธาตุไฟเข้าแทรกจนตีรวนกับไอเย็นในร่างนาง เขาเพียงโอบกอดนางเอาไว้นิ่งๆ ส่งผ่านความกรุ่นร้อนบางเบาที่นุ่มนวลสายหนึ่ง อันเกิดจากพลังแห่งปราณของผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสูง ผสานกับพลังธรรมชาติอีกสายหนึ่งที่อุ่นวาบแปลกใหม่
ชายหนุ่มกำลังยอมรับว่าเนื้อนวลนุ่มนิ่มที่ส่งกลิ่นหอมกรุ่นตรงหน้ากำลังทำให้เขารู้สึกดี หน้าอกเต่งตึงแต่หยุ่นนุ่มที่บดเบียดเสียดสีกับแผงอกแข็งขึงยิ่งทำให้เขาชื่นชอบอย่างบอกไม่ถูก ไม่แปลกใจที่ชายหญิงได้ใกล้ชิดกันอย่างนี้ จะสร้างทายาทออกมามากมาย
แน่นอนว่าเขามิได้คิดล่วงล้ำหรือล่วงเกินกัน และยิ่งมิได้คิดจะรังแกนาง
แต่หากนางตื่นแล้วยินยอมให้ทำก็ไม่แน่!
นิยายเรื่องนี้ฉบับ E-Book คลิก>>>จอมใจจอมมาร
 |
|
ความคิดเห็น