ด้ายแดงเส้นใหม่ สายใยเส้นเดิม (จบ)

“ข้าเลือกจากมาอย่างเด็ดเดี่ยวตัดเยื่อขาดใยถึงเพียงนั้น อาจมองเหมือนเห็นแก่ตัว ทว่าข้าหวังเพียงอดีตสามีกับสตรีของเขาได้อยู่ด้วยกันอย่างผาสุก มีครอบครัวที่ปกติและอบอุ่น พวกเขาย่อมมีความสุขเมื่อไม่มีข้า ผู้หญิงเรา หากอดทนจนหมดใจ ต่อให้ต้องโดดเดี่ยวไม่มีใครก็ไม่มีวันกลับไปหาคนผู้เดิม”

ชายหนุ่มจับมือนุ่มมากอบกุม “ในเมื่อสวรรค์ให้โอกาสข้าได้รักเจ้าเต็มหัวใจ ข้าจะไม่มีวันปล่อยมือเจ้าไปให้ชายอื่นเหยียบย่ำอีก”

หญิงสาวกระชับมืออุ่นของชายหนุ่ม ส่งยิ้มหวานล้ำ สื่อนัยชัดเจนว่านางไม่มีทางปล่อยมือไปจากเขาเช่นกัน  ก่อนเบนสายตาเหลือบมองอดีตสามีในชาติที่แล้ว

หมายเหตุ: นักอ่านที่ไม่เคยอ่านสองเรื่องรุ่นลูกก็สามารถอ่านเรื่องนี้แยกได้ค่ะ