[GOT7] MY BOY☂ - MARKBAM

PROLOGUE

          ' เกรงใจจังเลยค่ะ ถ้าสามารถเอาแกไปด้วยได้ชั้นจะไม่รบกวนคุณนายเลย '

          ' โอ้ยเกรงใจอะไรกันคะ คนกันเอง ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นี่ช่วงนี้เจ้าแบมมันปิดเทอมแล้วค่ะ มีคนช่วยเลี้ยงแน่นอน '

          ' ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนด้วยนะคะ '

     เสียงดังจอแจมาจากหน้าบ้านทำให้แบมแบมที่พึ่งตื่นนอนอาบน้ำกำลังจะลงมาทานอาหารเช้าต้องหันไปสนใจกับเสียงดังกล่าว  เดินไปทางหน้าบ้านจนเจอเข้ากับผู้เป็นแม่และคุณป้าที่แบมแบมจำได้ว่าอาศัยอยู่แถว ๆ นี้ และเด็กผู้ชายตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ แม่ของเค้า

          " อ่าว แบมแบมมาพอดี นี่สวัสดีคุณนายต้วนซะลูก "  คุณนายเจ้าของบ้านที่หันมาเห็นลูกชายกำลังยืนอยู่พอดี กวักมือเรียกให้เข้าไปใกล้

          " วันนี้คุณป้าเค้าเอาลูกชายมาฝากน่ะ ไหน ๆ แบมก็อยู่บ้านแล้ว ช่วย ๆ กันเลี้ยงได้อยู่แล้วเนอะ "  พูดเสร็จก็ดันเด็กผู้ชายตัวน้อยที่ตอนแรกยืนอยู่ข้าง ๆ แม่ให้มายืนข้างเค้าแทน

          " แบมแบม ป้าขอฝากดูแลน้องสักวันได้มั้ย ป้าต้องไปทำธุระ ไม่อยากเอาเค้าไปด้วย เดี๋ยวป้าจะรีบกลับนะ "

          ' ถ้าตอบว่าไม่ได้นี่ป้าจะเอาน้องคืนไปมั้ย '  ได้แต่คิดอยู่คนเดียวในใจเพราะตอนนี้แบมแบมก็ทำได้เพียงยิ้มรับและตอบกลับไปอย่างสุภาพว่า ' ได้สิครับ '

     ตอนนี้แม่ของเด็กชายได้ออกไปแล้ว พร้อมทิ้งท้ายฝากไว้กับเด็กน้อยอย่างดิบดี ' อย่าดื้อนะ ' และแม่ของแบมแบมที่ไปเตรียมอาหารเช้าต่อ   ตอนนี้เลยเหลือเพียงเด็กผู้ชายตัวเล็กหน้าตาก็พอใช้ได้ไว้คนนึงที่ตอนนี้เจ้าตัวก็เงยหน้าขึ้นมามองแบมแบมอยู่เช่นกัน

          " ชื่ออะไรล่ะเราน่ะ " ด้วยความที่ความสูงค่อนข้างต่างกันพอสมควรแบมแบมจึงต้องย่อตัวลงไปหาเด็กน้อยเพื่อให้พูดคุยกันได้ถนัดขึ้น

          " ชื่อมัคคึฮะ "

          " มัคคึ ? " เด็กบ้าอะไรวะชื่อมัคคึ สมองประมวลผลอย่างรวดเร็วจนจำอะไรบางอย่างได้ ' น้องพึ่งหัดพูดเกาหลีนะลูก ปกติเค้าคุยกับพ่อเป็นภาษาอังกฤษน่ะ '

     อ๋อ งั้นต้องคุยกับมันเป็นภาษาอังกฤษสินะ

     อินเตอร์เสียจริง

          " What's your name ? "

          " Mark ! My name is Mark ! " ภาษาอังกฤษสำเนียงอเมกันแท้ๆออกมาจากปากหนุ่มน้อยทันทีที่แบมแบมเอ่ยปากถาม

     พอพูดอังกฤษด้วยล่ะทีนี้มาซะคล่องปรื๋อเชียว

     หมั่นไส้ !

          " โอเค แต่หลังจากนี้ชั้นจะไม่พูดกับนายเป็นภาษาอังกฤษหรอกนะ แม่นายบอกให้พูดเกาหลีด้วย จะได้ฝึกไว้ ตกลงนะ " พูดจบเจ้าเด็กมาร์คก็พยักหน้าหงึกหงักเหมือนเข้าใจเสียเต็มประดาแต่เอาเข้าจริงถ้าให้แบมแบมเดาคงเข้าใจไม่ถึงครึ่ง

          " ก็ดี ชั้นยังถามไม่จบ นายอายุเท่าไหร่ ? " ถ้าให้แบมแบมกะจากสายตาดู เจ้ามาร์คนี่น่าจะประมาณ 10 ขวบซึ่งห่างจากแบมแบมเพียงแค่ 3 ปี

     ใช่แล้วล่ะ ขณะนี้แบมแบมอายุ 13 ปีแล้วซึ่งกำลังจะโตเป็นหนุ่มแล้วนะ !

          " อายูเอ่อ..ฮานา ทูล อ้อ ! หก ขวดฮับ " ได้แต่นั่งมองแล้วก็ขำกับท่าทางเด็กน้อยตรงหน้านับเลขก็ยังไม่คล่อง พูดก็ยังไม่ชัด แถมยังห่างกับเค้าตั้ง 7 ปี ! 

     บ้าไปแล้ว พ่อแม่มันเลี้ยงยังไงวะเนี่ย ตัวสูงโคตร ๆ 

          " โอเค เราอายุห่างกันพอสมควรเลยนะ แต่ไม่เป็นไรไม่ได้จะอยู่ด้วยกันนานอยู่ละ อยู่แค่ครึ่งวัน เอางี้ พี่จะเรียกนายว่ามาร์ค ส่วนนายต้องเรียกพี่ว่าฮยอง โอเคป้ะ ไหนลองพูดดิ้ ฮยอง "

     เจ้าเด็กน้อยตรงหน้าเอียงคอสงสัยกับคำพูดที่ยาวเหยียดแต่ก็พอจะจับใจความได้ ปากเล็กจึงขยับตามคำสั่งของผู้เป็นพี่

          " ฮายอง "

          " ไม่ใช่แบบนั้นดิ รวบคำ พูดเร็ว ๆ ฮยอง "

          " งื้อ ยากจังเยย ฮ...ฮยอง " ปากเล็ก ๆ บ่นพึมพัมกับคำที่พี่ชายหมาด ๆ บังคับให้เรียก

          " เออนั่นแหละ ก็พูดได้นี่หว่า ไป ๆ นั่งรอแม่ที่โต้ะกินข้าวก่อน " มาร์คพยักหน้ารัว ๆ พร้อมกับรีบจูงมือแบมแบมให้รีบพาตนไปที่ห้องอาหารเสียที

     เห้อ อยู่ดี ๆ ก็ต้องกลายเป็นพี่เลี้ยงเด็กซะงั้นอะ !

          " แล้วฮายองชื่ออัลไลฮับ ? " เหมือนเพิ่งจะนึกขึ้นได้ เจ้าเด็กนี่หันกลับมาเอียงคอถามอย่างสงสัย

          " ชื่อแบมแบม พูดได้มะ "

          " แบ่มแบ๊ม ? "

          " ไม่ใช่แบ่มแบ๊ม แบมแบม ออกเสียงดี ๆ ดิ " อะไรวะแบมแบมออกเสียงง่ายกว่าอีก

          " แบ่มแบ๊มฮายองงงงง มัคจะเรียกแบบนี้ "

          เออ งั้นก็แล้วแต่เล้ยย !

 ...

สวัสดีค่าาาา มาเปิดมาร์คแบมอีกเรื่องแย้ววว ฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ในใจทุกคนด้วยนะคะ ^^

ฟิคสบาย ๆ เบาสมอง มาอ่านกันเยอะ ๆ เนอะ

ฝากคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

รบกวนสกรีมในทวิตเตอร์ได้ที่แท็ก #แบ่มแบ๊มของมัค ค่ะ♥