TVXQ_>>_Short_Story_<>__Yaoi

ลำดับตอนที่ #8 : Why__You__Do_It_

 Why you do it?
couple : Yunho & Jaejoong
Writer : Jaejaeshinki


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


เจ็บน่ะก้อเจ็บนะแต่ก้ออยากจะชนะใจตัวเองไห้ได้ซักครั้งเจ็บแค่ไหนก้อจะยอม  ยอมรับนะว่าเมื่อต้องนอนคนเดียวเนี่ยมันเหงามากจริงๆ คิดถึงคนคนนั้นยอมรับว่าใจอ่อนตั้งแต่เห็นหน้าแต่ก้ออยากจะพิสูจน์อีกสักหน่อยว่าคนคนนั้นจะมีความอดทนที่จะเราผมรึเปล่าไม่รู้หรอกนะว่าการที่ผมทำแบบนี้ผมจะเสียเค้าไปรึเปล่าถ้าเค้าจะไปผมก้อคงต้องทำใจยอมรับ
แม้ว่าจะเจ็บก้อเถอะนะ  แจจุงนอนคิดอยู่บนเตียงได้ซักพีกเจ้าโทรศัพท์ก้อสั่นขึ้นมาแจจุงหยิบขึ้นมาดู
"ฮัลโหล สวัสดีครับ"
...นั่นคุณ คิม แจจุงใช่มั้ยคะ...
"ครับ มีอะไรหรอครับ"
...ชั้นจะโทรมาบอกว่าเรารับคุณเข้าทำงานนะคะ...
"งานหรอครับ"
...ค่ะที่ร้าน BK Love  Shop น่ะค่ะ...
"อ๋อครับ  ว่าแต่เริ่มวานวันไหนอ่ะครับ"
...อาทิตย์หน้าค่ะ...
"ครับขอบคุณครับ" แจจุงวางสายแล้วยิ้มในที่สุดก้อจะได้ทำงานซักทีที่จริงเงินที่ครอบครัวส่งมาให้ก้อใช้ได้สบายอยู่หรอกแต่ไม่อยากฟุ้งซ่านเลยไม่อยากทำตัวให้ว่างเมื่อวานเจอยุนโฮมาวันนี้เลยเลืกที่จะไม่ไปเรียนถ้าเจออีกครั้งต้องใจอ่อนแน่เลยว่าแล้วแจจุงก้อนึกขึ้นได้ว่ายุนโฮฝากข้อความเสียงทิ้งไว้ แจจุงกดเปิดดูมีทั้งหมดสี่ข้อความแจจุงเปิดฟังทีละข้อความ
 ""แจจุงนายอยู่ไหนน่ะ ปิดเครื่องทำไมชั้นเป็นห่วงนายจัง  กลับมาหอเราเถอะนะแจจุงนะชั้นสัญญาชั้นจะเลิกเจ้าชู้กลับมานะที่รัก""
 ""แจจุงยังไม่เปิดเครื่องอีกหรอนายปลอดภัยใช่มั้ยนายหนาวหรือเปล่าตอนนี้ชั้นอยู่ที่ไหนก้อไม่รู้แล้วนายล่ะอยู่ที่ไหนกลับมาได้แล้วที่รักผมจะบ้าตายแล้วนะ""
แจจุงถึงกลับน้ำตาไหลเมื่ออ่านมาถึงตรงนี้คนโง่จะออกมาเดินตามหาชั้นทำไมกันแจจุงเลื่อนมือมากดฟังข้อความถัดไป
""แจจุงนายจะทิ้งชั้นไปจริงๆหรอนายไม่รักชั้นแล้วหรอตอนนี้ชั้นทรมานมากเลยนะเหมือนตายทั้งเป็นเลยล่ะได้ดปรดกลับมานะเมื่อไหร่นายจะกลับมาที่รัก""
""แจจุงจะเช้าแล้วนะนายก้อยังไม่กลับมานายใจร้ายมากเลยนะแจจุงกลับมาได้แล้วนะที่รักชองยุนโฮคนนี้ผิดไปแล้วกลับมาได้แล้วชั้นจะขาดใจตายอยู่แล้วนะ""
"หมีบ้านายอยากตายนักรึไงคำก้อตายสองคำก้อตาย ฮึก....นายห้ามตายจนกว่าชั้นจะยกโทษให้เข้าใจมั้ย"แจจุงร้องให้ออกมาเมื่อได้ฟังเสียงของยุนโฮที่เศร้าจับใจ





เวลาผ่านมาได้หนึ่งอาทิตย์แจจุงรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้มาทำงานวันแรกแจจุงรีบตื่นมาแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวไปทำงานอาทิตย์ที่แล้วแจจุงไม่ได้ไปมหาลัยเลยให้ตายเถอะยังดีที่จุนซูคอยส่งเล็คเช่อร์มาให้ทางเมลล์รวมทั้งเรื่องราวของคนคนนั้นจุนซูบอกว่าไม่เห็นยุนโฮที่มหาลัยหลายวันแล้วถามยูชอน ยูชอนก้อบอกว่ายุนโฮในตอนนี้สภาพยิ่งกว่าคนจอนจัดซะอีก  เชื่อได้รึเปล่านะไม่รู้หรอกแต่ตอนนี้เค้าต้องไปทำงานซะแล้ว แจจุงเดินลงมาจากห้องพักแล้วก้อเจอกับชายหนุ่มเจ้าของอพาร์ตเม้นที่ยังไม่รู้จักชื่อตั้งแต่วันนั้นเค้าก้อไม่ได้เจอคนคนนี้จนกระทั้งวันนี้
"หวัดดีครับแจจุงจะไปเรียนหรอครับไปพร้อมกันมั้ยครับ"ชายหนุ่มหันมาถามด้วยร้อยยิ้ม
"เปล่าครับผมจะไปทำงานน่ะครับ  ว่าเอ่อคุณ......"
"ยงฮวาครับ ผม จอง ยงฮวาครับ ขอโทษนะครับที่เสียมารยาท"ยงฮวาโค้งหัวนิดหน่อย
"ไม่หรอกครับผมต่างหากที่ต้องขอโทษ"แจจุงบอกพลางโค้งหัวให้เหมือนกัน
"ไม่ไปเรียนหรอครับ อาทิตย์ที่แล้วทั้งอาทิตย์ผมก้อไม่เห็นคุณลงมาเลย"ยงฮวาามอย่างสงสัย
"เอ่อครับ   กะว่าจะลาอีกซักสองสามอาทิตย์อ่ะครับ"แจจุงตอบออกมาเรียบๆ
"ยังไม่คืนดีกันหรอครับ"ยงฮวาถมาอย่างลองเชิงว่าท่าทีของแจจุงจะเป็นไง
"เอ่อ....เหอะๆ....ก้อนะครับ"แจจุงที่โดนยิงคำถามที่คาดไม่ถึงถึงกับอึ้งเลยที่เดียว
"ฮ่าๆๆ สงสัยยังไม่คืนดีแน่นอน"ยงฮวาหัวเราะนิดๆ
"......."แจจุงทำได้แค่เงียบเท่านั้น
"ว้าผมทำคุณอารมณ์ไม่ดีซะงั้น   งั้นผมไปก่อนนะครับ"ยงฮวาบอลาก่อนจะเดินออกไปแจจุงเองก้อทำได้แค่ยิ้มให้เท่านั้น แล้วก้อเดินไปที่ร้าน BK love shop เพื่อไปทำงานตามที่ตั้งใจไว้ วันแรกของการทำงานผ่านไปด้วยดี  ดูเหมือนว่าวันนี้ลูกค้าจะเยอะกว่าทุกๆวันด้วยซ้ำไป แจุุจุงยิ้มอย่างมีความสุขกับกระดาษในมือที่มาจากลูกค้าที่เขียวชมรสชาติของเค้กที่เค้าทำจนกระทั้ง   วันนี้ผมเหนื่อยจังผมเลยมากินเค้กร้านนี้เค้กก้ออร่อยนะครับรสชาติเหมือนที่คนรักผมทำเลย ผมอยากเจอคนทำแต่พนักงานห้ามไว้ผมเลยเขียนใส่โน๊ตมาแทนผมไม่ชอบกินเค้กช็อกโกแลตแต่ผมสั่งเค้กช็อกโกแลตเพราะแฟนผมชอบทาน แต่ตอนนี้เค้าอยู่ไหนผมก้อยังไม่รู้เลย  ถ้าผมเจอเค้าผมจะมาเหมาเค้กร้านนี้เลย ง่ายๆนะครับเค้กร้านคุณอร่อยมาก แค่นี้แหละที่ผมอยากจะบอก   แจจุงได้แต่อึ้งแต่ในใจคิดว่าคงไม่ใช่ยุนโฮหรอกมั้งยุนโฮจะมาไกลขนาดนี้ได้ยังไงแม้ว่าลายมือจะคล้ายก้อเถอะคนเราลายมือคล้ายกันมีถมเถไปว่าแล้วก้ออ่านแผ่นต่อไปเรื่อยๆ
"อ้าวแจจุงยังไม่กลับหรอ"เสียงพนักงานสาวดังขึ้น
"ยังครับพี่ผมอ่านนี่อยู่ครับ"แจจุงชูโน๊ตที่ลูกค้าแสดงความเห็นมาให้
"ยิ้มหน้าบานเชียวมีแต่คำชมล่ะสิท่า"หญิงสาวเดินมหญิบไปอ่านบ้าง
"ฮ่าๆๆ ก้อไม่ขนาดนั้นหรอกครับ"แจจุงก้มหน้าอ่านต่อไป
"จ้า ไปกินข้าวกันมั้ย"หญิงสาวเอ่ยปากถาม
"อืม.....ที่ไหนล่ะครับ"แจจุงหันกลับไปถาม
"ตกลงแล้วใช่มั้ยเนี่ย"
"ไม่มั้งครับ"
"ยังจะมาเล่นอีกนะตกลงว่าจะไปมั้ยพี่กับเพื่อนๆจะเลี้ยงต้อนรับเชฟคนใหม่น่ะ"
"ไม่ต้องก้อได้ครับ  ผมเกรงใจ"แจจุงก้มหน้าลง
"ไม่ได้นะเค้าตกลงกันแล้วนะ"
"ครับงั้นก้อได้ครับ"แจจุงวางกระดาษโน๊ตลงแล้วปัดผมหน่อยๆ
"ปะ งั้นก้อไปกัน"แจจุงเดินออกมากลับกลุ่มเพื่อนร่วมงานมานั่งดื่มกันที่ร้านเล็กๆบรรยากาศที่เป็นกันเองสนุกสนาน
"นี่แจจุงมีแฟนยังอ่ะ"รุ่นพี่ที่เป็นผู้หญิงถามขึ้น
"ฮ่าๆๆ"แจจุงได้แต่หัวเราะไม่รู้ว่าจะตอบออกมายังไง
"หัวเราะเนี่ยแปลว่ามีหรือไม่มีล่ะ"น้ำเสียงเชิงล้อเลียนดังขึ้น
"ให้ทายดีกว่าครับ"แจจุงหาทางออกให้ตัวเองด้วยการปล่อยให้คนในกลุ่มทาย
"พี่ว่ามี"
"ช้นว่าไม่มี"
"น่าจะมีนะ"
"มีชัวร์เลย
"ไม่มีสิแปลก"
"มะ................."
"แจจุง"เสียงของคนที่กำลังจะทายอีกคนขาดห้วงลงทันทีเมื่อจู่ๆก้อมีร่างหนาของผู้ชายคนหนึ่งพุ่งเข้ากอดแจจุงจากทางด้านหลังจนแจจุงแทบหน้าคว่ำทุกคนตกอยู่ในอาการอึ้งไม่เว้นแม้แต่แจจุงเอง
"แจจุงนายหายไปไหนมาชั้นตามหานายทุกวันเลยนะ  ชั้นคิดถึงนายมากเลยนะ"แรงกอดรัดที่มากขึ้นจนทำให้คนในอ้อมกอดเริ่มหายใจไม่ออก
"ยุนโฮปล่อย"แจจุงบอกพลางดิ้นขลุกขลักภายใต้อ้อมกอดของยุนโฮ
"ไม่ชั้นจะไม่ปล่อยนายไปไหนแล้ว"ยุนโฮยิ่งกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นพร้อมทั้งน้ำตาที่ไหลลงมาจนแจจุงรู้สึกได้
"ยุนโฮชั้นหายใจไม่ออกแล้วปล่อยก่อนได้มั้ย"แจจุงบอกเสียงอ่อน
"สัญญานะว่านายจะไม่หนีไปไหน"ยุนโฮกดจมูกโด่งลงที่แก้มเนียนของแจจุง
"นี่ยุนโฮ"แจจุงได้แต่ดุเพื่อกลบเกลื่อนความเขิน
"เอ่อนั่งก่อนสิ"หนึ่งในนั้นพูดขึ้น 
"ขอบคุณครับ"ยุนโฮนั่งลงข้างๆแจจุงพร้อมทั้งโอบเอวร่างบางหลวมๆ
"นายมาทำอะไรที่นี่"ทันทีที่ยุนโฮนั่งลงแจจุงก้อยิงคำถามทันที
"ก้อชั้นออกมาตามหานายจนไม่รู้จะทำไงก้อเลยว่าจะมาดื่มนิดหน่อย"ยุนโฮตอบเสียงอ่อย
"นิดหน่อยของนายเนี่ยนานแค่ไหน"แจจุงถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงอย่างเป็นห่วง
"ก้อ....ไม่รู้ซิก้อคงดื่มจนหลับ"ยุนโฮว่าพลางซบหัวลงที่ไหนของแจจุง
"ทำไมทำตัวแบบนี้"แจจุงตำหนิ
"ก้อ....ชั้นอยากเจอนายถ้าไม่มีนายชั้นก้อไม่อยากมีชีวิต........"
"ยุนโฮ!!....ห้ามนายห้ามพูดแบบนี้อีกนะไม่งั้นชั้นโกรธจริงๆด้วย"แจจุงว่าพลางทำหน้างอนโดยไม่สนใจ(ลืม)บุคคลอื่นที่อยู่บนร่วมโต๊ะไปแล้ว
"หายโกรธแล้วใช่มั้ย"ยุนโฮมองหน้าแจจุง
"....."แจจุงไม่ตอบได้แต่นิ่ง
"แจจุง.....ขอโทษนะ.....ยกโทษให้ชั้นนะ"ยุนโฮลงไปคุกเข่ากับพื้น
"ยุนโฮพอได้แล้ว"แจจุงรีบดึงยุนโฮขึ้นมา
"ไม่จนกว่านายจะหายโกรธ"ยุนโฮยังดื้อ
"โอเค   โอเค พอแล้ว ไม่โกรธแล้ว"แจจุงบอกอย่างยอมแพ้
"จริงอ่ะ"ยุนโฮยิ้นจนตาหยี
"อืม"
"พิสูจน์สิ"
"ยังไง"แจจุงถามพลางหันไปมองหน้ายุนโฮแล้วก้อเห็นยุนโฮเอามือแตะที่ปากตัวเอง
"โอ๊ย....แจจุงอ่ะ"ยุนโฮยกมือขึ้นถูหน้าผากเมื่อโดนแจจุงดีดหน้าผากเข้าให้
"สมน้ำหน้าทะลึ่งดีนัก"แจจุงดีดซ้ำอีกครั้ง
"นี่มันยังไงกันแน่เนี่ยพี่งงไปหมดแล้วแจจุงอธิบายหน่อยสิ"รุ่นพี่ที่มาด้วยหันมาถามแจจุง
"เอ่อนี่ยุนโฮครับ....แฟนแจจุงเองครับ"แจจุงบกพร้อมทั้งหน้าแดง
"แล้ว......."
"วันนี้ผมขอพาแจจุงกลับก่อนนะครับคือเราต้องเคลียกันหน่อยอ่ะครับ"ยุนโฮลกขึ้นแล้วคว้าแขนแจจุงวิ่งออกมาจากร้านทันที
"นี่ยุนโฮนายทำอะไรของนายจะบารึไง"แจจุงสะบัดแขนออกจากมือของยุนโฮ
"แจจุงกลับหอเรากันนะ  ปะไปเก็บของที่ที่พักนาย"ยุนโฮจับมือทั้งสองข้างของแจจุง
"ชอง ยุนโฮ ชั้นบอกว่าชั้นหายโกรธนายแต่ชั้นไม่ได้บอกว่าจะย้ายกลับไปซะหน่อย"แจจุงยิ้มอย่างเหนือกว่า
"แจจุงอ่ะ  หายโกรธแล้วก้อหอสิครับนะครับ"ยุนโฮเดินเข้ามากอดแจจุง
"ไม่กลับ  ชั้นจะพิสูจน์นายอีกสามอาทิตย์ว่านายจะปรับปรุงตัวเองได้จริงๆหรือเปล่า  ถ้าได้ชั้นจะกลับไป  แต่ถ้าไม่ได้ เราเลิกกันจริงๆ"แจจุงจ้องหน้ายุนโฮตาเขม่ง
"โหสามอาทิตย์เลยหรอ  อาทิตย์เดียวได้มั้ยอ่ะ"ยุนโฮหน้างอกับยะระเวลาที่ดูมากโขสำหรับยุนโฮ
"จะเอาไม่เอา"แจจุงถามเสียงแข็ง
"โอเคเอางั้นก้อได้  โอเค แต่วันนี้ชั้นไปส่งนายนะ เคมะ"ยุนโฮยื่นขอเสนอให้
"อืม"แจจุงว่าพลางขยับออกจากอ้อมกอดของยุนโฮ 
"เคงั้นไปกันเถอะ"ยุนโฮว่าพร้ออมกับจับมือแจจุง  ทั้งคู่เดินไปด้วยกัน  เรื่อยๆๆโดยที่ต่างฝ่ายต่างไม่อยากให้ถึงเป้าหมายเลย อยากจะเดินไปแบบนี้เรื่อยๆๆ



..............................................................................................................................

จบกันไปอีกตอนสุดท้ายแจจุงของเราก้อใจอ่อนก้อคนมันรักเนอะสำหรับตอนหน้าก้อจะเป็นตอนจบเเล้วนะคะ  แล้วก้อกะว่าจะวางแพลนเรื่องใหม่ไว้ด้วยคะขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะ เม้นๆๆเป็นกำลังใจด้วยนะคะ ขอบคุณนะคะ