The Haunted Mansion คฤหาสหลอน (ไทย)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

คฤหาสน์หลอนเรื่องเล่าสั้นๆ ที่ไรเตอร์แต่งขึ้นเพื่อให้เพื่อนๆ ที่ต้องการหาละครสั้นไปแสดงละครค่ะ ไรเตอร์เองก็เหมือนกัน ฮิฮิ เลยเอามาแบ่งๆกัน 

เนื้อเรื่อง

5555เรื่องนี้ไรเตอร์เขียนขึ้นไปแสดงละครเองค่ะ 
แล้วก็จะแปลเป็นภาษาอังกฤษไว้แสดงละครภาษาอังกฤษ ถ้าเสร็จแล้วจะอัพแล้วกัน

Authored By:JB

The haunted mansion (คฤหาสน์หลอน)

กลุ่มเพื่อนกลุ่มหนึ่งได้จัดทริปกันแล้วได้เข้าไปในหมู่บ้านแห่งหนึ่งเพื่อหาที่พักอาศัยสำหรับค่ำคืนนี้ แต่ก็ไม่เห็นมีโรงแรงหรือที่พักให้เลย  

คนที่1 ..นี่เราก็เดินมาไกลแล้วนะ ทำไมไม่เห็นมีที่พักหรือโรงแรมเลย

คนที่2...ฉันก็คิดว่าอย่างนั้นเหมือนกัน

คนที่3 ...(หันหน้ามองซ้ายมองขวา แล้วทำหน้าดีใจ) เฮ้ย!นั่นไง คฤหาสน์ เราไปดูดีกว่าเผื่อเขาใจดีมีที่พักให้เราบ้าง

คนที่2...ไปกันเถอะ

พอทั้งหมดมาถึงหน้าคฤหาสน์ แต่ปรากฏว่าเป็นคฤหาสน์ร้างไม่มีคนอาศัยอยู่เลย  พวกเขาจึงเดินสำรวจรอบๆ

คนที่3...ทำไมไม่มีใครอาศัยอยู่เลย

คนที่2...ฉันก็คิดว่าอย่างนั้นแหละ

คนที่3...(หันซ้ายขวา ชาวบ้านสองคนเดินผ่านมา) เราไปถามชาวบ้านสองคนนั้นดูดีกว่า

ทั้งหมดเดินมาถามชาวบ้านสองคน

คนที่3...มีใครอาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้นมั้ย

ชาวบ้านที่1 ...ไม่มีใครอาศัยอยู่นานมาแล้วแหละ

คนที่1...ทำไมหรอ

ชาวบ้านที่2...(หันซ้ายขวาแล้วกระซิบ) เพราะมันมีเรื่องเล่าน่ากลัวน่ะสิ

คนที่3...มันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ

ชาวบ้านที่1 ...เค้าลือกันว่าเจ้าของเก่าโดนฆ่าตกรรมตาย

ชาวบ้านมี่2...เพราะไม่บอกที่ซ่อนของสมบัติ

ชาวบ้านที่1...แล้วชาวบ้านเขาได้ยินบางคืนมีเสียงร้องโหยหวนน่ากลัวมาก

ตุ้ม !!! (ทุกคนหันไปทางคฤหาสน์)

ชาวบ้านที่2...ฉันคิดว่าเราไปกันดีกว่า

แล้วชาวบ้านทั้งสองก็รีบวิ่งหนีไป

คนที่2...ฉันคิดว่า...เรารีบไปกันเถอะ(รีบจูงมือเพื่อนทั้งสองเดินหนี แต่คนที่3ยื้อไว้)

คนที่3...ไม่! ฉันจะพักที่นี่ ฉันไม่ไป!!

คนที่1/2 ... อะไรนะ/ทำไม!!!!!

คนที่2...ฉันไม่คิดแบบนั้นนะ (ส่ายหน้าด้วย)

คนที่3...แล้วเราจะพักกันที่ไหนล่ะ .. ที่นี่ก็ไม่มีอะไรเสียหายสักหน่อย แค่ผี จะกลัวอะไร แล้วตอนนี้ก็มืดแล้วด้วยนะ เราไม่มีที่พัก ดีกว่านอนในป่าแล้วกัน

คนที่1ทำหน้าหวาดกลัว คนที่2ทำหน้าครุ่นคิด คนที่3ยิ้มกรุ่มกริ่ม

คนที่2...โอเค ฉันเห็นด้วย ดีกว่านอนในป่า

คนที่3ยิ้มอย่างดีใจ

คนที่1..อะไรนะ

คนที่3 ตกลงตามอธิปไตย 2ต่อ1 ตกลงนอนในคฤหาสน์

คนที่2...ตกลงก็ได้

ทั้งหมดเริ่มเข้าไปในคฤหาสน์ แล้ววางสัมภาระเพื่อเตรียมที่พักอาศัย

คนที่3...ฉันเห็นห้องน้ำนะ ตรงไปแล้วเลี้ยวซ้าย

คนที่12ไปห้องน้ำ (ออกจากฉาก)

คนที่3เริ่มจัดการเตรียมที่นอน

แต่ทันใดนั้นเอง เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา เธอทำหน้าหวาดกลัวหันซ้ายหันขวา

คนที่3 ..ใครน่ะ คนที่1กับคนที่2หรอ .....(เงียบ)....ฉันถามว่าใคร

แล้วจู่ๆก็ปรากฏตัวผู้ชายคนหนึ่ง

ยาม...พวกคุณเป็น ใครเข้าในนี้ทำไม บุกรุกเหรอ

คนที่3...ไม่ใช่นะ  ฉันและเพื่อนเข้ามาพักเฉยๆ พรุ่งนี้ก็กลับ แล้วคุณเป็นใคร

ยาม...ฉันเป็นยาม ดูแลคฤหาสน์แห่งนี้มาหลายปี แล้ว ระวังตัวด้วยแล้วกันที่นี่ ผีดุ!

แล้วเขาก็เดินผ่านไป

คนที่12 ...ใครหรอ (แล้วก็มองไปทางที่ชายคนนั้นเดินไป)

คนที่3...เขาบอกว่าเป็นยาม เราพักกันเถอะ

พวกเขานอนสักพัก คนที่1ก็ได้กลิ่นเหม็น

คนที่1...กลิ่นอะไร(พึมพำ)

เธอปลุกคนที่23

คนที่2...อะไร ปลุกทำไม

คนที่1...ไม่ได้กลิ่นอะไรหรอ กลิ่นเหม็นๆ

คนที่1ปิดจมูก คนที่2พยายามสูด

คนที่3 ...ฉันได้กลิ่นนะ

ทั้งหมดรวมตัวกันที่ตรงกลาง  ทันใดนั้นผีก็ออกมาทั้ง4ตัว

ผี1...พวกเจ้าเป็นใคร

ผี2...บังอาจมาบุกรุกที่ของเรา

ผี3...อยากตายนักใช่มั้ย

ผี4...อย่างนี้ต้องเจอดีหน่อยแล้ว

คนที่1...อย่านะ

คนที่3...พวกเรามาพักเฉยๆ ไม่ได้มีเจตนาจะทำลายสิ่งของอะไรเลย

คนที่2...เราขอโทษนะ

ผี1...เจ้ากล้ามากนะที่เข้ามาในนี้

ผี2...งั้นก็ดีสิ

ผี4...ยังไง

ผี2...ก็ให้เขาช่วยเราไง

คนที่3...ให้เราช่วยอะไรบอกมาเลย เราจะช่วย แต่อย่าทำอะไรพวกเราเลย

คนที่2...บอกมาเลยเราจะช่วย

คนที่1...แต่อย่าทำอะไรเราเลยนะ

ผี1...พวกเราเฝ้าสมบัติมานานมากแล้ว

ผี2...คงถึงเวลาแล้วแหละ กระเป๋าเจ้าทับสิ่งนั้นอยู่

คนที่2เดินไปหยิบกระดาษแผ่นนั้นมา

คนที่2...ไม่เห็นมีอะไรเลย (ยื่นไปให้คนที่3)

คนที่3...มีสิ นายมองไม่เห็นหรอ นี่คือพินัยกรรม

คนที่2...ไหนๆ (เอาไปอ่าน) ฉันก็ไม่เห็นเหมือนกัน

คนที่3ทำหน้างง

คนที่3...พินัยกรรมฉบับนี้บอกว่า ข้าพเจ้าEva Pattison ผู้เป็นเจ้าของพินัยกรรมนี้ ได้เขียนพินัยกรรมด้วยความสัตย์บริสุทธิ์ไม่ได้ถูกบังคับหรือข่มขู่ให้เขียน ข้าพเจ้ามีความจำนงว่า ถ้าหากว่าข้าพเจ้าเสียชีวิตแล้ว ให้ญาติของข้าพเจ้าดูแลทรัพย์สิน แต่ถ้าพวกเขาใช้อย่างไม่รู้คุณค่า ข้าขอมอบสมบัติดังต่อไปนี้ กล่องสมบัติที่อยู่ใต้เตียงนอนของข้าพเจ้า กล่องสมบัติที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าของข้าพเจ้า และกล่องสมบัติที่อยู่ในห้องครัวของข้าพเจ้า ให้กับชาวบ้าน และผู้ที่อ่านพินัยกรรมฉบับนี้ได้รับคฤหาสน์พร้อมกับเงินที่อยู่ในตู้นิรภัยรหัส1996 ผู้ที่อ่านพินัยกรรมนี้ได้มีแต่ข้าและผู้หญิงที่เกิดวันศุกร์ 13 เท่านั้นที่จะอ่านได้ แต่มีเงื่อนไขว่าต้องนำสมบัติเหล่านี้ไปให้ตอนเช้ามืดหน้าบ้านของชาวบ้านจนกว่าสมบัติทั้งสามกล่องจะหมด ฟ้าดินเป็นพยาน Eva Pattison

คนที่2...พวกท่านตายยังไง

ผีทั้งหมด...พวกเราฆ่ากันตายเอง

ผี1...พวกเราแย่งสมบัติแล้วก็ฆ่ากันตายเอง

ผี3...พวกท่านต้องช่วยเรานะ

คนที่2...ช่วยยังไง

ผี4...ก็ทำตามพินัยกรรมน่ะสิ

ผี2...ใช่ๆ เราจะได้ไปเกิดเสียที

คนที่123...ตกลง

ผีตัวที่2...เราเอาของทั้งหมดมาแล้วแต่ในตู้เซฟยังไม่ได้เอามา

ผี4...ของทั้งหมดพวกเจ้าเหยียบอยู่ เราสะกดคนที่จะมาขุดสมบัติให้มาขุดโพรงนี่ไว้

ทั้ง3เริ่มขุด แล้วเจอสมบัติแต่ไม่มีใครอยากได้เลย จึงเอาของพวกนี้ไปแจกที่หน้าบ้านรของชาวบ้านจนหมดแล้วมาที่หน้าคฤหาสน์

ผี1...เราขอบใจท่านมากนะ

ผี2..เย้!! เราจะได้ไปเกิดแล้วอยู่นี่มาตั้ง100กว่าปี เบื่อแล้ว

คนที่123...โชคดี

ทั้งหมดบ๊ายบาย

ยามเดินออกมา

ยาม...พวกเขาไปล้วสินะ เฮ้อ..

คนที่3...อ้าว คุณยาม

ยาม...ตระกูลผมเป็นคนรับใช้ต้นตระกูลของคุณเอวามานานแล้วแหละ ต่อไปคงเป็นพวกคุณสินะที่มาเป็นเจ้าของคฤหาสน์นี่

คนที่3...ไม่หรอก เรามีครอบครัวอยู่เราต้องไปอยู่กับครอบครัว เราขอยกคฤหาสน์พร้อมกับเงินในตู้นิรภัยให้คุณด้วยนะ

ยาม...จริงเหรอครับ ขอบคุณมากครับ (แล้วก็วิ่งออกไป)

ทั้งสามกอดคอกัน

คนที่3...ทริปนี่ตื่นเต้นมากๆเลยนะ

คนที่2...ใช่ฉันก็คิดแบบนั้น

คนที่1...หวังว่าทริปหน้าจะไม่เจอแบบนี้นะ น่ากลัว

ทั้งหมดหัวเราะ