คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ดูดาว
5 ดูดาว
บนโลกมนุษย์ ข้าเคยได้ยินว่ามีความเชื่อที่ว่าคนที่ตายจากเราไปแล้วจะเฝ้ามองดูพวกเราอยู่บนฟากฟ้า
แล้วที่นี้ ที่แห่งนี้ที่ข้าอยู่
ท่านจะเฝ้ามองข้าอยู่หรือเปล่านะ
ท่านพี่ฮิซานะ
พี่หญิงที่ข้าไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้จัก
ท่านจะมองดูข้าหรือเปล่า
“ดาวสวยนะ”
“ค่ะ หา”
ลูเคียหันไปมองทางต้นเสียงที่อยู่ใกล้ๆ ต้นเสียงที่ไม่รู้ว่ามานั่งอยู่ข้างๆตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ คนที่เข้ามาแบบไม่มีสุ่มเสียงแม้แต่น้อย
“ตกใจงั้นเหรอ เอาไว้คราวหลังข้าจะส่งเสียงก่อนก็แล้วกัน”
เบียคุยะพูดเสียงเฉยชาราวกับปกติ แต่นัยน์ตาสีน้ำเงินนั้นกลับมีแววขบขันกับสีหน้าท่านทางของหญิงสาว มือหนานั้นก็เอื้อมไปขยี้ผมคนที่ตกใจเล่น การกระทำที่ทำเอาลูเคียนั้นตัวแข็งตกใจทันที่
ท่านพี่ลูบหัวข้า
เป็นไปได้ยังไง
นี้ข้าฝันอยู่หรือเปล่าเนี่ย
“เจ้าดูดาวไม่ใช้เหรอลูเคีย ทำไมจ้องข้าขนาดนั้นละ”
เบียคุยะเสหน้ามองไปทางอื่น เมื่อเห็นว่าลูเคียนั้นจ้องหน้าตนเขม็ง ลูเคียนั้นพอเริ่มรู้ตัวก็ได้แต่ก้มหัวขอโทษขอโพยไป โดยไม่รู้แม้แต่น้อยว่าการกระทำของตัวเองนั้นทำให้ใครบ้างคนนั้นเริ่มวางตัวไม่ถูก
ท่านพี่มาที่นี้ได้ยังไงกันนะ
แต่ช่างเถอะเรื่องนั้น ยังไงข้าก็ไม่สมควรไปเสียมารยาทอย่างนั้น
ไปจ้องหน้าท่านพี่แบบนั้นได้ยังไง
แย่ แย่ที่สุด
ลูเคียนั้นโทษตัวเองอยู่ในใจ แต่ทว่าตาสีม่วงนั้นกลับเหลือไปทางบุรุษใกล้ตัวแบบไม่ทันรู้ตัวอย่างไม่สาเหตุ
ควับ
ลูเคียหัวหน้ากลับแทบจะทันที่เมื่อสบกับนัยน์ตาสีน้ำเงินขิงใครบ้างคน หัวใจนั้นก็เต้นรัว หน้าก็ขึ้นสีแดงเข้ม มือไม้นั้นก็พลอยดูเกะกะไปหมด เสียงที่เคยมีนั้นก็พลันหายไป
นี้ข้าเป็นอะไรกันนี้
ข้าเป็นอะไร แค่สบตากับท่านพี่ทำไมต้องมีอาการอย่างนี้ด้วย
แต่เดี๋ยว
แสดงว่าตะกี้นี้ ท่านพี่ก็มองข้าเหมือนกันนะซิ
“เจ้าชอบมานั่งดูดาวที่นี้บ่อยหรือไงลูเคีย”
เบียคุยะตัดสินใจถามคำถามออกไปทำลายความเงียบที่ครอบคลุมอยู่
“ค่ะ ท่านพี่ก็เหมือนกันเหรอค่ะ”
ลูเคียตอบคำถามแบบที่ไม่ยอมหันหน้าไปทางคนถามแม้แต่น้อย ใบหน้าหวานนั้นมองแต่ดาวบนท้องฟ้า
“ไม่หรอก ส่วนมกข้าชอบ…”
เบียคุยะเว้นจังหวะไปซะเฉยๆ ทำเอาลูเคียนั้นสงสัยแต่ยังไม่ทันได้อ้าปากถาม มือหนาของอีกฝ่ายนั้นก็กระชากร่างบางให้ล้มลงกับพื้นซะก่อน
“ท่านพี่”
“ข้าชอบนอนดูดาวซะมากกว่า”
เบียคุยะพูดแบบสบายๆง่ายๆ คนที่ถูกแกล้งนั้นก็อดที่จะเคืองไม่ได้
“ท่านพี่ค่ะ ข้าตกใจหมด”
“น่าอย่าคิดมาก นอนดูดาวด้วยกันเถอะ นอนเป็นเพื่อนข้า”
ตาสองสีนั้นสบตากัน รอยยิ้มน้อยๆนั้นก็ปรากฏที่มุมปากของเบียคุยะ น้ำเสียงเนิบๆเหมือนกับทุกครั้งนั้นกาวกับว่ามีมนตร์สะกดที่ทำให้หญิงสาวนั้นละสายตาไปจากใบหน้าของชายหนุ่มได้
ทำไมกันทั้งๆที่ข้าเคยเกลียดน้ำเสียงอย่างนี้ของท่านพี่ แต่มันกลับทำให้ข้ารู้สึกอบอุ่นได้อย่างน่าประหลาด
แล้วทำไมหัวใจข้าต้องเต้นเร็วอย่างนี้อย่างนี้ด้วย
ความคิดเห็น