Dangerous prison จองจำวายร้าย ผู้ชายพันธุ์เถื่อน [รอ Rewrite]
จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อซอลต้องเข้าไปอยู่ในคุกเยาวชนที่มีแต่นักโทษชายตัวอันตรายแทนน้องชายฝาแฝดที่ไร้ซึ่งพรสวรรค์ในการต่อสู้ : งานนี้ แค่ 'รักษาชีวิตให้รอดภายในเวลา 2 ปี' ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย !
ผู้เข้าชมรวม
126,267
ผู้เข้าชมเดือนนี้
61
ผู้เข้าชมรวม
126.26K
อัปเดตล่าสุด : 11 มี.ค. 67 / 22:01 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
*** ประกาศ เราลบเนื้อหานิยายทั้งหมดแล้วนะคะ
เนื่องจากกำลังวางแผนที่จะลงเนื้อหานิยายที่ Rewrite ใหม่ในปี 2567 นี้ค่ะ
ขออภัยที่เราหายไปนานมากเลย พอดีว่าเราเพิ่งแต่งงานไปเมื่อ 5 ก.พ. 2566
และ 1 ปีที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาแห่งการปรับตัวเพื่อเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต
ทั้งเปลี่ยนที่อยู่ (แยกจากพ่อแม่ ย้ายมาอยู่ที่จังหวัดบ้านสามี)
เปลี่ยนอาชีพการงาน (จากมนุษย์เงินเดือน เป็นลูกน้อง มาเป็นเจ้าของธุรกิจส่วนตัว เป็นเจ้านาย)
และเริ่มต้นชีวิตคู่ (จากบทบาทลูกมาทั้งชีวิต กลายมาเป็นภรรยาที่ต้องเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น)
ต้องขอโทษที่ไม่ได้ทำตามสัญญาก่อนหน้านี้ด้วยนะคะ แต่กำลังจะกลับมาเร็วๆ นี้ค่ะ
คำเตือน : นิยายเรื่องนี้ ไม่เหมาะกับผู้อ่านที่มีจิตใจเปราะบาง
เพราะนักโทษชายของที่นี่...
ช่วงเวลาวิกฤติที่สุดในชีวิตของฉัน ซอล กำลังจะเริ่มต้นขึ้น เมื่อน้องชายฝาแฝดเพียงคนเดียว เรย์ ถูกเพื่อนหลอกไปทำงานรับจ้างขนยาเสพติดให้กับแก๊งมาเฟียชื่อดัง เพียงเพราะจะพยายามช่วยฉันหาเงินมารักษาแม่ของเราที่กำลังป่วยหนัก
และเรื่องราวก็ดูเหมือนจะเลวร้ายลงยิ่งขึ้น เมื่อเรย์กลับทำงานพลาดจนถูกตำรวจจับได้ และศาลตัดสินคดีให้น้องชายฉันถูกส่งตัวไปควบคุมความประพฤติที่ คุกแฮนซัส เรือนจำพิเศษสำหรับเยาวชน เป็นเวลา 2 ปี ซึ่งถ้าพิจารณาจากระยะเวลาก็ดูเหมือนจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ
แต่สำหรับน้องชายฉันที่นั่นไม่ต่างอะไรกับนรก เพราะคุกแฮนซัสนั้นขึ้นชื่อได้ว่าเป็นแหล่งรวบรวมนักโทษเยาวชนชายผู้กระทำความผิดสารพัดรูปแบบไว้
ตั้งแต่คดีปล้น ฆ่า ทำร้ายร่างกาย หรือแม้กระทั่งคดีทางยาเสพติด !
แล้วน้องชายฝาแฝดของฉัน ผู้ซึ่งไร้พรสวรรค์ในการต่อสู้อย่างสิ้นเชิงจะไปสู้รบปรบมือกับ ปีศาจร้าย พวกนั้น
ได้ยังไง เพราะสิ่งที่หมอนั่นถนัดไม่ใช่การจับมีดเพื่อทำร้ายคน แต่คือการจับมีดเพื่อทำอาหาร
ทำให้เดือดร้อนถึงฉัน พี่สาวฝาแฝดผู้ซึ่งมีนิสัยแตกต่างจากน้องชายสุดขั้ว
- ฉันรักการผจญภัย แต่หมอนั่นรักความสงบ
- ฉันชอบเรื่องตื่นเต้น แต่หมอนั่นชอบอยู่เงียบๆ
- ฉันชอบการต่อสู้และรักศิลปะป้องกันตัว แต่หมอนั่นชอบการวาดภาพและรักการทำอาหาร
- ฉันมีความเชื่อมั่นในตนเองสูง และคิดอยู่เสมอว่า ทุกสิ่งเป็นไปได้ แต่หมอนั่นกลับท้อถอย
เอาง่ายๆ และคิดอยู่เสมอว่า ไม่ใช่ทุกสิ่งจะเป็นอย่างที่เราคิด
นิสัยที่ต่างกันสุดโต่ง ทำให้หลายคนคิดว่าเราน่าจะเกิดมาสลับเพศกัน ซึ่งตอนเด็กๆ ฉันมักคิดอยู่เสมอว่าที่เขาพูดกันเป็นเรื่องตลก แต่ว่าตอนนี้ฉันกลับจะทำให้มันเป็นเรื่องจริง...
เพราะฉันจะสลับตัวเข้าไปอยู่ใน 'เรือนจำแฮนซัส' แทนน้องชายเอง !
ภาพซ้าย : ของซอลภาพนี้ เป็นภาพที่คุณ Racia จากเพจ Nero-Atarah วาดให้ตามคำขอของเรา ชอบมากๆเลยค่ะ สวย โดนใจสุดๆ
ส่วนภาพขวา : เป็นภาพซอลเวอร์ชั่นจิบิน่ารัก จากแฟนอาร์ตคุณ Huihua อยากบอกว่า เป็นปลื้มสุดๆ
เพราะเป็นภาพแฟนอาร์ตภาพแรกในชีวิตของเราเลยค่ะ
ขอบคุณทั้ง 2 ท่านมากๆ ที่วาดภาพสวยๆของซอลทั้ง 2 เวอร์ชั่นให้ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ ^^
ด้านล่าง คือเพจนักเขียนของเราเองค่า
สามารถจิ้มที่ NJ - Enjoy เข้าไปพูดคุยและอัพเดตข่าวสารต่างๆได้ที่นี่อีกทางนะคะ
ผลงานอื่นๆ ของ _NJ_ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ _NJ_
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"ผมอ่านถึงตอนที่ 7 นะครับ"
(แจ้งลบ)นับว่าประสบความสำเร็จในด้านความแปลกใหม่จริงๆ สำหรับนิยายเรื่องนี้ การเล่นประเด็นเด็กสาวสลับตัวน้องชายเข้าไปอยู่ในคุกแทน ดึงดูดความสนใจจากผู้คนได้มาก ตัวละครทั้งหลายออกแบบมาได้น่าสนใจ เรียกได้ว่าเป็นฮาเร็มชายเรื่องนึงเลยทีเดียว แต่ในเรื่องความสมเหตุสมผลนั้นยังบกพร่องอยู่หลายจุด ***มีสปอยนะครับ*** ไล่กันมาตั้งแต่แรกเลยดีกว่า จุด ... อ่านเพิ่มเติม
นับว่าประสบความสำเร็จในด้านความแปลกใหม่จริงๆ สำหรับนิยายเรื่องนี้ การเล่นประเด็นเด็กสาวสลับตัวน้องชายเข้าไปอยู่ในคุกแทน ดึงดูดความสนใจจากผู้คนได้มาก ตัวละครทั้งหลายออกแบบมาได้น่าสนใจ เรียกได้ว่าเป็นฮาเร็มชายเรื่องนึงเลยทีเดียว แต่ในเรื่องความสมเหตุสมผลนั้นยังบกพร่องอยู่หลายจุด ***มีสปอยนะครับ*** ไล่กันมาตั้งแต่แรกเลยดีกว่า จุดแรกที่ผมมองเห็น คือแผนการสลับตัวของซอล ที่บอกแค่ว่า ให้น้องชายหาทางขอร้องผู้คุมให้มาเยี่ยมแม่ให้ได้ ผมเฟลตั้งแต่ตรงนี้ เพราะการขอร้อง กับนักโทษนั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย ยังดีที่ซอลมารู้ทีหลังว่า มีคำขอหนึ่งอย่างก่อนเข้าเรือนจำ... รู้ก่อนรู้หลัง สำคัญอย่างไร? มันบอกได้นะครับ ว่าตัวเอกเราวางแผนแค่ไหน ก่อนจะลงมือทำ กรณีนี้ทำให้ผมรู้สึกว่าซอลไม่ได้วางแผนอะไรเลย เสี่ยงมากที่จะถูกจับได้ แล้วน้องชายก็ไม่รู้จะทำได้รึเปล่า ถ้าไม่ได้โชคดีมีแผนแตกซวยหมู่นะฮะ อีกอย่างคือการปลอมตัวของซอล แค่ตัดผมอย่างเดียวไม่ได้ทำให้ผู้หญิงกลายเป็นชายได้ แน่นอนว่าต่อให้เป็นฝาแฝด แต่ก็เป็นแฝดชายหญิง ไม่มีทางเหมือนร้อยเปอร์เซ็นต์ (แต่เราจะมองข้ามไป สมมติว่าเหมือนมากแล้วกัน) แต่ในด้านอื่นๆ เช่นเค้าโครงใบหน้า โหนกคิ้ว โหนกแก้ม มันต่างแน่นอนอยู่แล้ว ด้วยฮอร์โมนเพศชาย และฮอร์โมนเพศหญิง ยังไงก็ต่างครับ หน้าผู้หญิงจึงมักจะดูละมุนตากว่า ยังไม่คิดเรื่องหนวดเครานะครับ ต่อมาคือมวลกล้ามเนื้อ สรีระ ต่อให้น้องชายผอมบางอ้อนแอ้น แต่ยังไง ผู้หญิงก็ต้องมีทรวดทรงสักนิด อกไข่ดาวยังไงก็พอเห็นล่ะน่า แล้วไหนจะช่วงสะโพก อันนี้ยากแน่ ร้อยทั้งร้อย หญิงสะโพกผายกว่าชาย ขึ้นกับว่าจะปิดบังอำพรางยังไงครับ เท่าที่ผมทราบ เวลานักโทษเข้าเรือนจำ ปกติเค้าไม่ให้พกอะไรเข้าไปเลยนะครับ ต้องตัวเปล่ามาก ป้องกันการพกยาเสพติด และอาวุธเข้าไป กระทั่งเสื้อผ้ายังลอกออกหมด (ที่ผมเคยเห็นคือ เปลือย แล้วฉีดน้ำล้างก่อนเข้าเรือนจำ) แล้วก็ใส่เสื้อผ้าเรือนจำหมด เป็นเสื้อนักโทษอ่ะครับ พวกสีสันคัลเลอร์ฟูลนี่ไม่น่าหาได้นะ รวมถึงกล่องปฐมพยาบาลด้วย ผมคิดว่าไม่น่าให้เข้าไปได้ จากการตรวจค้น คือถ้าไม่ได้คิดจะเข้าไปมีเรื่องกับใคร แค่ห้องพยาบาลประจำเรือนจำก็เหลือเฟือแล้วครับ ในสายตาผู้คุมนะ อ่ะ แต่ก็เป็นเฉพาะเรือนจำแคนซัสแล้วกัน ต่อมา ประเด็นอาบน้ำนี้ขาดไม่ได้เลย การที่ซอลมายืนอึ้ง เห็นห้องอาบน้ำรวม บอกให้รู้ว่าเธอไม่ได้เตรียมตัวอะไรมาซักนิด แบบ...ถ้าหาข้อมูลสักนิดก่อนเข้า จะรู้ว่ามีโอกาสที่จะเป็นห้องอาบน้ำรวม แล้วเธอจะทำยังไง นอกจากนี้ ถ้าเกิดว่าไม่มีห้องอาบน้ำแยกล่ะครับ เกิดว่ามีในแปลนก่อสร้าง แต่ผู้คุมปิดล็อกไม่ให้เข้าซะอย่าง ซอลจะทำยังไง? คือการมุทะลุเข้ามาแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้มันเอาตัวรอดได้ยากมาก นี่คุกนะครับ ไม่ใช่โรงเรียนเวทมนตร์ ถัดมาอีก ผมจำไม่ได้ว่าครั้งแรก ซอลมีเรื่องต่อยกับใคร แต่คุ้นๆ ว่ามีคนหนึ่งท้าทายด้วย ทำนองว่า ไม่กล้าล่ะสิ แล้วซอลก็ตอบว่า บังเอิญฉันกล้าว่ะ แล้วก็ต่อยกันเปรี้ยง...อ่า เข้าใจนะครับว่าอยากให้ซอลโชว์เมพ ต่อสู้กับผู้ชาย ฉันไม่ยอมถูกกดขี่หรอก ฉันไม่ยอม! แต่พอผู้คุมมา ก็คิดในใจ “ซวยแล้ว” ผมนี้เพลียเลย ตอนก่อนจะต่อยไม่คิดบ้างเหรอครับเจ๊ ไอ้เรื่องซวยน่ะ พอปัญหามาถึงตัวแล้วค่อยคิด จุดนี้เป็นอีกหนึ่งจุดที่ทำให้ซอลดูเด็กมุทะลุ ไร้สติมาก ไหลไปตามการยั่วยุและแรงอารมณ์ นอกจากนี้ ยังจำได้ว่าซอลปฏิเสธการผูกมิตรจากใครสักคน คิดจะเป็นหมาป่าเดียวดาย...ขนาดผมไม่ได้เป็นนักโทษ ผมยังคิดเลยครับว่าถ้ามีคนแบบนี้มา ผมจะแกล้งมัน 5555+ มันน่าหมั่นไส้ น่าเหยียบเป็นบ้าเลย โดยส่วนตัว ผมไม่คิดว่าคนที่มีทัศนคติแบบนี้จะอยู่รอดปลอดภัยในคุกได้ ถ้าไม่เจ๋งจริงขนาดเป็นยอดหมาป่าเดียวดาย ก็คงเน่าตายในเร็ววันอ่ะครับ ซึ่งผมภาวนาให้หนูซอลเป็นอย่างแรกก็แล้วกัน เรื่องสำนวน มีติดขัดมากที่สุดก็เห็นจะเป็นการเคาะย่อหน้าอ่ะครับ บางครั้งก็ดูขึ้นบรรทัดใหม่แปลกๆ ทั้งที่เหมือนจะอยู่ในย่อหน้าเดียวกันแท้ๆ แต่ดันไม่มีย่อหน้า อย่างเช่น ทุกสายๆตาของนักโทษในโรงอาหารต่างจับจ้องมาที่เราทั้งคู่กันอย่างไม่ลดละ และตอนั้นเอง ที่ฉันได้ยินเสียงของผู้คุมที่อยู่ข้างบนตะโกนลงมา มันควรจะเป็น ทุกสายๆตาของนักโทษในโรงอาหารต่างจับจ้องมาที่เราทั้งคู่กันอย่างไม่ลดละ และตอนั้นเองที่ฉันได้ยินเสียงของผู้คุมที่อยู่ข้างบนตะโกนลงมา แถมอันนี้ครับ แหล่งข้อมูลไว้ศึกษาอ้างอิง http://www2.djop.moj.go.th/law/rule/djoprule อ่านน้อยลง
Lucia. | 17 เม.ย. 58
-
13
-
1
"ส่งคำวิจารณ์จาก Tea.Time ค่า (น่าติดตามมากกกก)"
(แจ้งลบ)เรื่อง : Dangerous prison จองจำวายร้าย ผู้ชายพันธุ์เถื่อน ผู้เขียน : _NJ_ ขอบคุณที่มาใช้บริการกับบทความของเรานะคะ รู้สึกเกร็งนิด ๆ ตอนวิจารณ์เพราะพี่จอยอายุมากกว่า 555 แต่ก็จะทำอย่างเต็มที่เลยนะคะ อาจจะไม่ได้สับแหลกสุดขั้วมากเพราะยอมรับว่าเกรงใจ แหะๆ ไปอ่านคำวิจารณ์กันเลย - บทนำ/แนะนำเรื่องเบื้องต้น 9/10 คะแนน พี่จอยเปิดมาได้น่าสนใจมาก ๆ ... อ่านเพิ่มเติม
เรื่อง : Dangerous prison จองจำวายร้าย ผู้ชายพันธุ์เถื่อน ผู้เขียน : _NJ_ ขอบคุณที่มาใช้บริการกับบทความของเรานะคะ รู้สึกเกร็งนิด ๆ ตอนวิจารณ์เพราะพี่จอยอายุมากกว่า 555 แต่ก็จะทำอย่างเต็มที่เลยนะคะ อาจจะไม่ได้สับแหลกสุดขั้วมากเพราะยอมรับว่าเกรงใจ แหะๆ ไปอ่านคำวิจารณ์กันเลย - บทนำ/แนะนำเรื่องเบื้องต้น 9/10 คะแนน พี่จอยเปิดมาได้น่าสนใจมาก ๆ เลยค่ะ รู้สึกเหมือนไม่ค่อยเจอนิยายแนวนี้(หรือเพราะน้องอ่านนส.น้อยก็ไม่รู้ ฮืออ) ตั้งแต่อ่านตรงแนะนำเรื่องเบื้องต้นก็รู้สึกว่าเป็นแนวเรื่องที่แปลกดี น่าสนใจ อยากรู้ว่าผู้เขียนจะดำเนินเรื่องต่อไปยังไง ได้ไปอ่านตรงสเปเชี่ยลทอร์คมา ก็รู้อีกว่าพระเอกยังไม่ได้รับการยืนยันตัว 5555 เป็นคนอ่านคงจะลุ้นไม่น้อย เอาเป็นว่าพี่เปิดเรื่องได้น่าติดตาม ดึงดูดคนอ่านทีเดียวเลยล่ะค่ะ มาถึงบทนำ ความยาวไม่มากไม่น้อยจนเกินไป โดยส่วนตัวอ่านแล้วไม่งงกับสิ่งที่ผู้เขียนจะสื่อออกมา ใช้คำเข้าใจง่าย อ่านลื่นเลยล่ะค่ะ แต่เพราะเราพอจะรู้เรื่องแล้วจากตรงแนะนำเรื่องเบื้องต้น พอมาอ่านบทนำก็ไม่ได้ตื่นเต้น เร้าใจเท่าไหร่ เหมือนเป็นออเดิฟในโต๊ะอาหารแบบเบา ๆ ก่อนจะไปถึงจานหลักอะไรแบบนี้ 555อันนี้ลองคิดเล่น ๆ ว่าถ้าเปิดบทนำด้วยฉากสำคัญซักฉากในนิยาย หรือเป็นฉากที่ซอลไปอยู่ในคุกแล้วอะไรงี้ แล้วพอมาตอน 1 อาจจะค่อยเล่าย้อนดู (เป็นแค่คห.นะคะ T^T ฮือ) - เนื้อเรื่องโดยรวม 23/25 คะแนน จบบทนำมาอ่านตอนแรกนี่ถึงกับลุ้นเลย มองแค่เนื้อเรื่องเลยนะไม่มองอย่างอื่น มันสมเหตุสมผลเป็นขั้นเป็นตอนดีมากเลยค่ะ แบบไม่ใข่ปุบปับอาวสลับตัวไรงี้ แต่ได้ลุ้นว่าซอลจะรอดจากห้องน้ำไหม อ่านไปก็ลุ้นไปแม้ว่าจะรู้ว่ายังไงซอลก็ต้องสลับตัวได้แท้ ๆ55555 ตอนที่ 2 อาจเพราะเผลออ่านอย่างจับผิด 555 เลยรู้สึกว่าตอนสองพี่น้องคุยกันในห้องน้ำมันยังดูไม่จริงเท่าไหร่ ห้องน้ำที่ไม่มีหน้าต่าง และเป็นห้องน้ำเล็ก ๆ ผู้คุมก็ออกจะเข้มงวดขนาดนั้นก็น่าจะยืนเฝ้าอยุ่หน้าประตู พี่น้องคุยกันแถมยังมีขึ้นเสียงเล็กน้อย มีการผลักกันคิดว่าเสียงก็น่าจะสะท้อนออกมาแน่ ๆ... แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรนะคะ พออ่านแล้วมันเกิดคำถามขึ้นมาเฉย ๆ คิดว่าสำหรับนิยายอะไรก็เกิดขึ้นได้ เย้! มาถึงตอนอื่น ๆ ก็ไม่มีข้อสงสัยอะไร แบบว่ามันอ่านได้เรื่อย ๆ เหตุการณ์มันค่อย ๆ ดำเนินไปทีละขั้นทีละตอน ตอนอ่านนี่นึกภาพตามเป็นฉาก ๆ เลยล่ะค่ะ 5555 มีบางความรู้สึกก็คิดว่าเรื่องมันดำเนินช้าไปนิดนึงไหมนะ แต่บางทีก็คิดว่าตัวละครมันเยอะ ถ้าดำเนินเร็วมากความสัมพันธ์ของตัวละครคงจะดูเฟค อ่านมาถึงตอนที่ 8 ก็เริ่มมีปมเกิดขึ้นเรื่อย ๆ ตามลำดับ ชวนติดตามมากค่า - ฉาก/องค์ประกอบ 15/15 คะแนน เรื่องฉากไม่ต้องพูดถึง เนื่องจากการบรรยายของผู้เขียนดีอยู่แล้วพอสมควร อย่างที่บอกไปว่าตอนอ่านสามารถนึกตามได้เป็นฉาก ๆ เหมือนเกิดขึ้นจริง ๆ ตรงจุดนี้ไม่มีอะไรจะแสดงความเห็นมาก เอาเป็นว่าภาพรวมดีแล้วค่ะ ชอบมากจริง ๆ - บทบรรยาย 18/20 คะแนน ในตอนที่หนึ่งที่บรรยายไว้ว่า ‘แต่ถึงอย่างนั้น ทว่าฉันก็ยังดันทุรัง...’ อ่านแล้วรู้สึกแปลกนิดๆ ถ้าตัดแต่ถึงอย่างนั้นออกก็พอจะเข้าใจความหมายนะคะ รู้สึกคำเชื่อมมันแปลก ๆ แต่...ทว่า ยังๆงผู้เขียนลองอ่านดูอีกทีก็ได้ค่า และก็มีที่บอกว่า ‘เวลาจวนใกล้จะหมด’ เหลือแค่เวลาใกล้จะหมดลงก็น่าจะพอค่า อ่านแล้วดูเป็นคำฟุ่มเฟือยเกินไปในบางที ยังมีอีกบางจุดในแต่ละตอน ยังไงลองเช็คพวกคำฟุ่มเฟือยอีกทีนะค้า คิดว่าในบางการบรรยายถ้าใช้คำที่คล้ายกันหรือเวิ่นเว้อเกินไปก็ทำให้ประโยคที่ควรจะอ่านได้อย่างลื่นไหลกลายเป็นอ่านยากไป โดยรวมการบรรยายของผู้เขียนดีแล้วนะคะ มันละเอียด ชัดเจน เห็นทุกการกระทำของตัวละคร เห็นถึงบรรยากาศรอบข้าง อันนี้เป็นคำถามส่วนตัวอยากรู้ว่าตอนผู้เขียนแต่งบทบรรยายที่ไม่ใช่บทสนทนานี่ใช้เวลานานไหมคะ เกลาคำเยอะไหม มันมีบางช่วงอย่างที่บอกบทบรรยายก็ดูยืดเยื้อไปนิด ยอมรับว่าพออ่านแล้วก็มีเลื่อนผ่านบ้าง เหมือนเวลาเราดูหนังที่พอถึงฉากที่ไม่มีอะไรเราก็จะเบื่อ ๆ มันไรงี้อ่ะค่ะ แต่ยอมรับเลยว่าผู้เขียนบรรยายละเอียดมากกจริงๆ ทุกบทสนทนาทุกการกระทำ เหมือนได้มองผ่านสายตาเดียวกับซอลอยู่ตลอดเวลา 55555 - ตัวละคร 17/20 คะแนน ตัวละครเรื่องนี้เยอะมากกกก ในความคิดของน้องนะ ตอนอ่านยังจำไม่ค่อยได้เท่าไหร่ว่าใครเป็นใคร ที่จำได้ก็จะเป็นตัวเด่นอย่างซอล ฮันเตอร์ คิล ประมาณนี้ เพราะตัวละครเยอะคิดว่าผู้เขียนก็ต้องคิดเยอะในการจัดแจงบทบาทในแต่ละตัวละคร น้องเคยส่งนิยายไปสนพ.ครั้งนึง ด้วยตัวละครที่เยอะประมาณนี้ ทางสนพ.ก็ได้ให้ความเห็นว่าตัวละครที่เยอะไปมันทำให้ดูเนื้อเรื่องกลายเป็นชีวิตประจำวัน ที่บอกเล่าผ่านการมองเห็น ได้ยิน ของตัวเอกของเรื่อง แต่ก็ไม่มีใครโดดออกมาคุ่กันอะไรทำนองนี้อ่ะค่ะ อันนี้เป็นความเห็นที่ทางสนพ.เคยแนะนำน้องมานะ ก็เลยเอามาบอกพี่ดู อย่างการ์ดหลังจากนั่งรถมาด้วยกัน พอเข้าห้องขังก็หายตัวไปเลย ในใจแอบคิดถึงอยู่ว่าจะรอดไหมน้า 5555 โดนไปแล้วรึยังน้า ซอลก็ออกจะเป็นห่วงในตอนแรกว่าการ์ดจะอยู่ดีไหม แต่ก็ไม่ได้ตามหาอีกเลยหลังจากนั้น นอกจากฉากในโรงอาหาร แต่ทั้งนี้ตัวละครทุกตัวมีเอกลักษณ์โดดเด่นเฉพาะตัวมากจริง ๆ ถ้าตัดเรื่องรุปลักษณ์ภายนอกออกไปนะคะ ยอมรับว่ายังจำไม่ได้ เน้นจำนิสัยมากกว่ารูปลักษณ์ แหะๆ นี่อาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่พอบทบรรยายพูดถึงภาพลักษณ์ภายนอกของตัวละครออกมา เลยทำให้นึกไม่ออกในบางทีว่าซอลเจอใครหว่า? - คำผิด/จุดบกพร่อง 5/5 คะแนน เป็นเดือนเป็นร้อน>เป็นเดือดเป็นร้อน(ตอนที่4) นอกนั้นไม่สังเกตเห็นคำผิดนะคะ อาจจะมีพลาดบ้าง ไว้ผู้เขียนลองตรวจสอบดูอีกทีนะค้าบ เรื่องจุดบกพร่องก็ไม่มีอะไรนะคะคิดว่าได้บอกไปแต่ละส่วนหมดแล้ว เรื่องที่ผู้เขียนอยากให้ดูในเรื่องของความสมเหตุสมผล ส่วนตัวคิดว่าโอเคแล้วนะคะ เพราะมันเป็นนิยายที่ไม่ได้อิงความเป็นจริงขนาดนั้น คุกแฮนซัสก็ไม่ได้มีอยู่จริง การใช้ชีวิตในคุกในที่แบบนั้นเราก็กำหนดขึ้นมาเองได้ คิดว่าไม่มีปัญหาอะไรนะคะ - ความสนใจน่าติดตาม 5/5 คะแนน เอาไปเต็ม ๆ เป็นแนวที่แปลกนะคะ เคยเห็นแต่เป็นหนังพอมาเป็นนิยายก็ให้ความรู้สึกตื่นเต้นไปอีกแบบ อ่านแล้วก็ลุ้นอยู่ทุกตอนว่าเห้ยซอลจะรอดไหม 2 ปีเลยนะ แค่นี้ก็โดนอัดซะน่วมแล้วยังอดทนอยู่ได้ เป็นเราโดนฮันเตอร์ปล่อยหมัดแรกคงร้องไห้ขี้มูกโป่งไปแล้ว 5555 สุดท้ายก็คำวิจารณ์ทั้งหมดก็เป็นแค่ความเห็นของนักอ่านคนหนึ่งนะคะพี่ ไม่จำเป็นต้องเชื่อหรือปรับแก้ทุกอย่างตาม 100% ยังไงผู้เขียนก็เป็นคนกำหนดเรื่องทั้งหมด หากมีอะไรที่น้องวิจารณ์พลาด หรือไม่เข้าใจเรื่องราวที่พี่จะสื่อก็ขอโทษด้วยนะค้า T^T สู้ ๆ นะคะพี่จอย น้องเป็นกำลังใจให้นิยายเรื่องนี้ประสบความสำเร็จมาก ๆ เลยนะค้า อ่านน้อยลง
หุ่นสามเหลี่ยม | 4 ส.ค. 58
-
4
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"ร้านรับวิจารณ์นิยายสไตล์ BM"
(แจ้งลบ)มาส่งงานแน้ววว ก็ขอเป็นกำลังใจในการส่งประกวดนักเขียนหน้าใสนะค่ะ เอาล่ะ ลุยกับภารกิจวิจารณ์นิยายกันเลย เฮ่ ชื่อเรื่อง:เวริคสุดๆ เข้ากับเนื้อหาได้ดีมากเต็มไปเลยแล้วก็ฮ่าๆๆ (10/10) หน้าบทความ:ดูรกนิดๆนะค่ะ ยาวไป ส่วนเพลง หาปุ่มปิดยากมาก T^T จนมันจบแล้วจึงหาเจอ แนะนำให้ไว้บนๆสักนิดนะค่ะ ส่วน'ช่วงเวลาที่วิกฤต บลา บลา' เนี่ย (บลาบลาไม่เกี่ยว) ลองทำ ... อ่านเพิ่มเติม
มาส่งงานแน้ววว ก็ขอเป็นกำลังใจในการส่งประกวดนักเขียนหน้าใสนะค่ะ เอาล่ะ ลุยกับภารกิจวิจารณ์นิยายกันเลย เฮ่ ชื่อเรื่อง:เวริคสุดๆ เข้ากับเนื้อหาได้ดีมากเต็มไปเลยแล้วก็ฮ่าๆๆ (10/10) หน้าบทความ:ดูรกนิดๆนะค่ะ ยาวไป ส่วนเพลง หาปุ่มปิดยากมาก T^T จนมันจบแล้วจึงหาเจอ แนะนำให้ไว้บนๆสักนิดนะค่ะ ส่วน'ช่วงเวลาที่วิกฤต บลา บลา' เนี่ย (บลาบลาไม่เกี่ยว) ลองทำเป็นตอนเลยดูไม๊ค่ะ การตกแต่งก็ดีค่ะ แต่เอ..เหมือนจะใช้บริการร้านวิจารณณ์นิยายอยู่บ้างเครดิตอยู่ไหน ฮุ่เร่ ใจนึงก็สงสารเค้านะค่ะที่มาวิจารณ์ให้แล้วพี่จอย (มั้งนะค่ะ) ไม่แปะเครดิต แต่เหลือบๆเห็นเครดิตธีมอยู่กะจ๊อยล้อยลิดนิดเดียว เอาล่ะข้ามเรื่องเครดิต (8/10) เกริ่นเรื่อง:ขอใช้ในหน้าหลักวิจารณ์นะค่ะ การบรรยายก็ดีค่ะ อธิบายได้เข้าใจและใช้ภาษาที่เหมือนเสียงพาลุ้นพสตื่นเตน อ่านไปอ่านมาดก็รู้สึกดีนะค่ะ เอ่อ..หมายความว่าสนุกอ่ะค่ะ แล้วก็ จะขอวิจารณ์ต่อโดยใช้ ตอนที่ 1 2 3 (ตามตอยย่อยจริงหน้าแถบชื่อเรื่อง) นี่แหละค่ะ พูดคงพูดคุยไวง้หน้าแรกดีกว่า ส่วนพวกกระจ๊อยร้อยริบไว้ตอนนี้ยังจะดีกว่า มาอัปข้อมูลเบื้องต้นเพื่อคุยกับนักอ่านบ่อยๆ หรือจบเรื่องแล้วมาคุยกันเป็นตอนสุดท้าย (เหมือนมาดูใจคนก่อนตายเลย -_-^) ส่วนตอนแนะนำตัวละครเพลงไม่ต้องใส่ก็ได้นะค่ะ ตีกับหน้าแรกเข้าไปใหญ่ด้วยม้างง ส่วนการบรรยายนี่ดีค่ะ แนะนำได้ดีมากเลยค่าา มากอีกแล้ว เพลง มาอีกแล้ววว (ตอนอ่านในเด็กดีไรตเตอร์ที่ปกติไม่ชอบอ่านในนั้นอยู่แล้วดีกว่านะค่ะ) ลบได้ช่วยลบเลยเถอะค่ะ โค้ดเคิ้ดไม่ต้องไปแก้มันหรอก ลบตรงหน้าหลักเลยยย หน้าแก้ไขเล้ยย(8/10) เนื้อหารวม:การบรรยายดีค่ะ แต่ความยาวนี่ยาวสุดๆ แล้วดู้เหมือนว่า ประโยตการพูดคุยจะเด่นกว่าเนื้อหานะค่ะ ลดลงอีกนีสสสส แต่ที่สำคัญคือ 'เพลง!!!' มันมาอีกแล้ว TT_TT มาอีกแล้วจริๆ วิจารณ์ได้ถึงตอนที่ 4 ละมั้งค่ะ เพราะอาจจะต้องบุกด่านเพลงเข้าไปอีก ฮืออ (9/10) ระเบียบตอนย่อย:จัดได้เป็นระเบียบดีค่ะ ไปรกเกินไป แ่จะทำให้รกก็ตรงความยาวของตอนที่ล้นหลามเหลือเกิน (10/10) จากนักวิจารณ์:10/10 เต็มปายยยย ถ้าตีพิมพ์ล้วจะไปติดตามนะค่ะ สู้ๆ อ่านน้อยลง
brownniemacaron | 28 ส.ค. 58
-
2
-
0
"จาก SM Sweet Review รับวิจารณ์นิยายแนวรักหวานแหวว"
(แจ้งลบ)ชื่อเรื่อง (10/10) เรียกว่าเป็นชื่อที่เข้ากับเนื้อหานิยายมากเลยค่ะ ให้ความรู้สึกอันตรายและเถื่อนไปในเวลาเดียวกัน ทำให้นักอ่านรู้ถึงอารมณ์ของนิยายคร่าวๆ ให้เต็มจ้า การตกแต่งบทความ (4/5) ให้ฟีลดาร์คมาเลยค่ะ ฮ่าๆๆ ตอนเนื้อเรื่องเนอะ แต่ในตอนย่อยไม่ควรมีเพลงนะคะ ทำให้นักอ่านไม่มีสมาธิอ่าน เป็นการรบกวนเลยล่ะค่ะ แนะนำว่าเพลงใส่เฉพาะหน้าหลักจะดีที่สุดค ... อ่านเพิ่มเติม
ชื่อเรื่อง (10/10) เรียกว่าเป็นชื่อที่เข้ากับเนื้อหานิยายมากเลยค่ะ ให้ความรู้สึกอันตรายและเถื่อนไปในเวลาเดียวกัน ทำให้นักอ่านรู้ถึงอารมณ์ของนิยายคร่าวๆ ให้เต็มจ้า การตกแต่งบทความ (4/5) ให้ฟีลดาร์คมาเลยค่ะ ฮ่าๆๆ ตอนเนื้อเรื่องเนอะ แต่ในตอนย่อยไม่ควรมีเพลงนะคะ ทำให้นักอ่านไม่มีสมาธิอ่าน เป็นการรบกวนเลยล่ะค่ะ แนะนำว่าเพลงใส่เฉพาะหน้าหลักจะดีที่สุดค่ะ บทบรรยาย (15/20) ต้องขอชมเลยว่าคำผิดนี่แทบไม่มี และภาษาการบรรยายของไรท์ดีทีเดียวเลยค่า คราวนี้เนื่องจากเราอ่านแบบจับผิด ก็เลยยกข้อที่คิดว่าควรแก้มาบอก ขอแบ่งเป็นตอนๆ นะคะ ตอนที่ 0 ออกตัวก่อน เพราะเห็นอยากให้เน้นเรื่องความสมเหตุสมผล จะบอกว่าเราไม่มีความรู้เรื่องโทษหรือการกักขังอะไรอย่างนี้เลยน้า ไรท์จะใช้ "........." ซึ่งปกติแล้วที่เห็นตามนิยายนะคะ แค่สามจุดก็พอแล้วค่ะ "..." แค่นี้เนอะ ให้ฟีลว่าเงียบเหมือนกันค่ะ ปิดคดีได้! คำพูดนี้ยังคงดังก้อง... ตรงนี้ คำว่าปิดคดีได้ควรใช้ '...' ด้วยค่า เพราะกำลังเอ่ยถึงประโยคก่อนหน้านี้ หลัง ๆ ให้เคาะเว้นวรรคหนึ่งเคาะนะคะ มีหลายที่เลยที่ไม่ได้เคาะเนอะ รู้สึกว่าบางประโยคได้ตอนนี้จะยาวไปค่ะ อาจเพราะใช้คำเปลือง หรือบางประโยคสามารถตัดเป็นสองประโยคได้ อย่างเช่น เสียงเรียกเนือยๆ ราวกับคนไร้ชีวิตของเด็กหนุ่มผู้ซึ่งมีใบหน้าเหมือนกับฉันทุกประการที่ดังขึ้นนั้น ประโยคนี้มีคำเชื่อมหรือขยายความอยู่ถึงสามจุดด้วยกัน ทำให้เวลาอ่านรู้สึกสะดุดยังไงก็ไม่รู้ บางที่อย่าง ผู้ซึ่ง ใช้แค่คำว่า ผู้ ก็ได้ค่ะ บทนี้เน้นเรื่องความรู้สึกผิดของตัวละคร ซึ่งไรท์บอกว่าเรย์และซอลเศร้าค่อนข้างเยอะ ตอนอ่านรู้สึกมันซ้ำๆ ไรท์อาจบรรยายพวกการกระทำอะไรแบบนี้มากกว่า เพื่อเน้นย้ำว่าตัวละครเศร้าโดยไม่ต้องบอกตรงๆ ว่าเศร้า เช่นน้ำตาไหล ใบหน้าแดงก่ำ อะไรทำนองนี้ค่ะ มันยังจะทำให้คนอ่านเชื่อมากกว่าด้วยว่าเขาเศร้าจริงๆ ตรงที่ซอลตะโกน "เดี๋ยว!"...ฉันเอ่ยเสียงดังหลังจากที่รับวิ่งเข้ามาดักหน้าเรย์เอาไว้ ตรงนี้มีความไม่สมเหตุสมผลอยู่ค่ะ เพราะเราจะตะโกนว่า เดี๋ยว เนี่ย ปกติจะตะโกนไล่หลังให้เขาหยุดมากกว่าที่จะมาดักหน้าเขาสำเร็จแล้ว แต่ค่อยตะโกนเนอะ ตอนที่ทั้งคู่คุยกัน เราคิดว่าไรท์ใช้คำว่า เรย์ มากไป อาจเปลี่ยนไปใช้ คนตรงหน้า อะไรแบบนี้ก็ได้ค่ะ สังเกตว่าชอบเขียนว่าประโยคพวก และเมื่อเขาเห็นว่า (สิ่งที่ได้บอกไปแล้วในประโยคก่อนหน้า)...เขาจึง เยอะพอสมควร คิดว่ามันทำให้เยิ่นเย้อนิดๆ น่ะค่ะ บางอันตัดออกก็ได้นา เพราะแบบนี้เท่ากับเราต้องเขียนสองประโยคทั้งที่มีแค่ใจความเดียว อันนี้เป็นทุกบทเลยค่ะ บ่อยด้วย อ่านแล้วรู้สึกแบบ...ขัดใจแปลกๆ ฮ่าๆๆ ตอนที่ 1 "เราไม่ใช่แฝดเหมือน..." เจอประโยคแรกๆ มาเราก็เริ่มติดใจ เพราะในตอนก่อนหน้านี้เขียนว่า เด็กหนุ่มผู้ซึ่งมีใบหน้าเหมือนกับฉันทุกประการ แม้จะหน้าคล้ายๆ กันแต่คงเป็นไปไม่ได้ที่แฝดคนละฝาจะเหมือนกันทุกประการ เลยคิดว่าตรงนี้อาจมีความไม่สมเหตุสมผลค่ะ หลายประโยคของไรต์มีการใช้คำเปลือง และเวิ่นเว้อหน่อยๆ ค่ะ ซึ่งเป็นแทบทุกบทเลย ยกตัวอย่างเช่นท่าทางที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ตอนที่ไปร้านทำผม ประโยคแบบนี้สามารถตัดออกไปให้เหลือแค่ ด้วยความมุ่งมั่นก็พอค่ะ จะมีอีกอย่างที่อยากชี้แนะคือเรื่องใช้คำซ้ำในประโยคเดียวกันค่ะ มันทำให้อ่านแล้วสะดุดยังไงก็ไม่รู้ เช่น ง่วงอยู่กับการทำผมให้ลูกค้าอยู่ ในกรณีนี้ สามารถตัดคำว่า อยู่ ออกได้ตรงใดตรงหนึ่งค่ะ ตอนที่เราอ่านบทนี้ รู้สึกติดใจกับคำพูดของพนักงานทำผมตอนที่ซอลเดินเข้าไปมากเลย "ยินดีต้อนรับค่ะ มีอะไรจะให้ทางเรารับใช้บอกได้เลยนะคะ" เรารู้สึกพนักงานทำผมเขาไม่ถามว่า "มีอะไรจะให้ทางเรารับใช้" อะไรเทือกๆ นั้นเลยอ่ะค่ะ รู้สึกมันไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ อาจจะแค่ "มาอะไรดีคะ" อะไรแบบนี้มากกว่า เมื่อตอนที่ซอลทำผมนั้น ไรต์ได้บอกไว้ว่านางมุ่งมั่นมากในการมาตัดผมครั้งนี้ เราเลยคิดว่ามันแปลกๆ ที่นางจะมานั่งอ่านหนังสือพิมพ์สบายใจเฉิบอยู่ขณะที่เขาตัดผมให้ ถ้าเป็นเราเราคงนั่งจ้องกระจกตลอดเวลาเลยมากกว่า ช่วงต่อมาของตอนนี้ ไรต์เขียนว่า หญิงสาววัยกลางคน เอ่ยถึงแม่ของซอลใช่ไหมคะ อาจจะพิมพ์ผิดยังไงหรือเปล่า อ่านแล้วงงเลยว่าตกลงจะ หญิงสาว หรือ หญิงวัยกลางคน กันแน่ ฮ่าๆๆ ช่วงนี้ในตอนอ่านที่เปลี่ยนไปใช้ POV3 ค่อนข้างแปลกใจและปรับอารมณ์ไม่ค่อยทัน ว่าอ้าว ใช้เรียกตัวเองว่า ฉัน โดยตลอดทำไมอยู่ดีๆ ถึงเปลี่ยนมาใช้ POV3 ซะอย่างนั้น? ตอนที่มีคำว่าตะโกนเรียกหน้าบ้าน ไรต์ใช้คำว่า อยู่ดีๆ ซึ่งเรารู้สึกว่ามันไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ เพราะพวกซอลเองก็รู้ตัวแล้วว่าพวกนั้นมาแล้ว มันจึงไม่ใช่แบบ อยู่ดีๆ ก็โผล่มาอะไรอย่างนี้อ่ะค่ะ ตอนที่ 2 "ฉันเคยสัญญาอะไรไว้กะนายล่ะ...บ้าน่า" ช่วงนี้ไรต์เขียนซ้ำกันสองรอบนะคะ ลองไปอ่านทวนดูค่า บทนี้เป็นอีกบทที่มีประโยคจำพวก และเมื่อเขาเห็นฉันมีท่าทางแบบนั้น...เขาก็ เรารู้สึกมันตัดออกได้อ่ะค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเวิ่นหน่อยๆ ไรต์ใช้ประโยคแบบนี้ค่อนข้างบ่อยทีเดียวเลยล่ะ ในบทนี้ ผู้คุมยืนอยู่หน้าห้องน้ำใช่ไหมคะ เราคิดว่าถ้าขนาดเรย์พูดฟ้องเรื่องซอล พี่คุมยังได้ยินหน่อยๆ แล้วตอนที่เรย์ตะโกนใส่ซอลทำไมถึงไม่ได้ยิน? แต่หากเราเข้าใจผิดว่าตอนนั้นผู้คุมยืนอยู่หน้าห้องน้ำก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ ตรงส่วนที่ไรต์พูดถึงผ้ารัดอก เรารู้สึกอาจจะพิมพ์ผิดหรืออะไรหรือเปล่า และมันก็ทำให้ฉันสวมรอยเป็นเรย์ได้ยังไม่เนียนเท่าที่ควร ตรงนี้น่าจะต้องบอกว่ามันจะช่วยทำให้สวมรอยได้แนบเนียนกว่าเดิมมากกว่าหรือเปล่าเอ่ย อีกอย่างที่น่าติดใจคือ ถ้าซอลเอาเสื้อของเรย์ไปใส่และเรย์อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า แล้วเสื้อของซอลล่ะคะไปอยู่ที่ไหน ได้หาทางเก็บซ่อนไว้หรือเปล่า ถ้าเพิ่มรายละเอียดตรงนี้จะทำให้เห็นภาพมากขึ้นค่ะ ตอนที่ 3 ตอนนี้มีการเปิดตัวตัวละครใหม่ คือการ์ดกับดาร์กไนท์เนอะ เราค่อนข้างติดใจตอนที่การ์ดพูดคุยกับซอลเกี่ยวกับดาร์กไนท์ เราคิดว่าถ้าอยู่ในห้องขังเดียวกัน พูดไปแบบนั้นดาร์กไนท์ก็ต้องได้ยินสิค่ะ พวกเขาน่าจะระแวงเรื่องนี้เมื่อเห็นว่าดาร์กไนท์ท่าทางน่ากลัว ไม่น่าจะนินทากันซึ่งๆ หน้าได้ เพราะจากที่บอกว่าซอลเห็นแววตาของเขา ก็ทำให้คิดว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ห่างกันมากขนาดนั้น ตอนที่ซอลรู้ชื่อของดาร์กไนท์ ไรต์บอกว่ามันทำให้ สับสน แต่เรากลับรู้สึกว่ามันไม่น่าสับสนเพราะชื่อนี้ก็เหมาะกับคนแนวดาร์คๆ อย่างเขาอยู่แล้ว ไม่น่าต้องสงสัยว่าตกใจแกเป็นคนยังไงกันแน่ อะไรแบบนี้เลย ซอลบอกว่าการ์ดนี่โชคร้ายกว่าน้องของเธอซะอีก แต่เราว่าเท่าที่พูดว่าคือการ์ดขโมยของโดยเจตนาเพื่อนำเงินไปซื้อเกม ซึ่งเป็นการกระทำที่สมควรโดนจำคุกแล้ว แต่เรย์นั้นถูกเพื่อนหลอก หมายความว่าไม่ได้มีเจตนาจะทำจริงๆ เราเลยค่อนข้างงงว่าทำไมซอลถึงคิดว่าการ์ดน่าโชคร้ายกว่าเรย์ได้ ทุกๆ หน้าต่าง ตรงนี้เราว่ามันฟังดูแปลกๆ อาจเปลี่ยนไปใช้ หน้าต่างทุกบาน มากกว่าค่ะ ขออนุญาตวิจารณ์แบบนี้แค่ตอนแรกๆ นะคะเพราะบทต่อๆ ไปสิ่งที่อยากจะแนะก็ซ้ำๆ เดิมแล้วค่ะ โครงเรื่อง/ความน่าสนใจ (17/20) ต้องขอชมเชยว่าไรต์เขียนได้สนุก เพราะเราเป็นคนไม่ชอบอ่านดาร์ก ปกติถ้าเปิดนิยายมาเจอธีมสีดำๆ ก็ปิดบทความแล้วค่ะไม่อ่านสักกะตอน ฮ่าๆๆ แต่เรื่องนี้พอเราอ่านแล้วเรากลับไม่ได้รู้สึกไม่อยากอ่านต่อ และเพลิดเพลินไปกับเนื้อเรื่องด้วยค่ะเพราะในเนื้อหามีตอนที่อยากจะรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป ทว่าถ้าถามว่ามันน่าสนใจมากไหม สำหรับเรายังไม่ขนาดนั้นอ่ะค่ะ อาจเป็นเพราะเราเคยอ่านนิยายแฝดที่พยายามปลอบตัวเป็นอีกคนมาหลายเรื่องแล้วด้วยแหละ ไม่รู้ว่าเป็นที่เราหรือเปล่านะคะแต่บางทีเรารู้สึกมันเอื่อยๆ ทำให้เบื่อเล็กน้อยเมื่ออ่านไปเรื่อยๆ อาจเป็นเพราะการใช้ภาษาเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยค่ะ ตัวละคร (18/20) โดยรวมแล้วตัวละครดูมีมิติและทำให้เชื่อในการกระทำของตัวละครนั้นๆ ไรต์ทำได้ดีทีเดียวเลยค่ะ แต่ยังมีบางช่วงที่เราคิดว่า ถ้าเป็นเขา ไม่น่าจะทำอะไรนั้นนะ เราจะขอพูดถึงตรงที่เราไม่ค่อยเห็นด้วยกับการกระทำเท่านั้นนะคะ ที่เหลือไรต์ทำดีแล้วจ้า เรารู้สึกว่าซอลใช้คำพูดไม่เหมือนผู้ชายเลย อย่างเช่นตอนแรกๆ ที่พูดคุยกับการ์ด ที่บอกว่าถ้าร้องไห้แล้วจะไม่คุยด้วย นั่นก็ดู้หญิงมากเลย จึงแปลกที่การ์ดไม่สังเกตหรือ ในเรื่องนั้นดูเหมือนเรย์จะเป็นคนอ่อนแอ ไม่ค่อยสู้คนเท่าไหร่ แต่ตอนเราอ่าน นอกจากคำอธิบายของซอลในเรื่องว่าเรย์เป็นคนอย่างนั้น เรากลับไม่เห็นการกระทำของเขาซึ่งแสดงให้เห็นว่าอ่อนแอสักเท่าไหร่ ยิ่งโดยเฉพาะตอนคุยกับซอล เรย์ดูเป็นคนดื้อรั้นนิดๆ ด้วยซ้ำ ยกเว้นตอนที่เขาบอกว่าขอโทษมาร์คทั้งที่ไม่ใช่ความผิดของเขาเท่านั้นเองค่ะ ส่วนดาร์กไนท์มีจุดนึงที่เรางงๆ คือตอนเขาบอกว่า “ถึงแล้วสินะ” เราคิดว่าเขาเงียบแบบนั้นถ้าถึงแล้วก็แค่คิดในใจซะมากกว่า ไม่พูดออกมาหรอก แต่ตัวละครอื่นๆ เช่นฮันเตอร์ เรายังไม่สังเกตอะไรนะคะ ไรต์ทำได้ดีเลยจ้า มาร์ค เป็นผู้คุมที่โหด เราอ่านแล้วเราไม่รู้สึกว่ามาร์คหน้ากลัวเท่าไหร่เลย บางทีไรต์อาจจะบรรยายรูปร่างและใบหน้าของตัวละครใหมากขึ้น เพื่อให้เห็นภาพว่าเขาโหดจริง เพราะนอกจากการใช้คำพูดของเขา เราก็ไม่เห็นเขาจะทำอะไรเท่าไหร่ ยกเว้นใช้กำลังอย่างเช่นตบหัว อะไรแบบนี้เท่านั้น การดำเนินเรื่อง (18/20) มันไหลลื่นนะคะ แต่เรารู้สึกว่าบางทีมันค่อนข้างเอื่อยยังไงก็ไม่รู้ ความประทับใจจากนักวิจารณ์ (4/5) ประทับใจเลยทีเดียวค่ะ ไม่มีคำผิดเลย ต้องขอชมเชยจ้า รวมคะแนน (86/100) อ่านน้อยลง
nattamonw2 | 18 ส.ค. 58
-
4
-
1
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น