คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : ดาวบนดิน
กว่ากรวลัยจะได้กลับเรือน กินข้าวกินปลา อาบน้ำประแป้ง ต้องเรียกว่าประแป้งจริงๆ เพราะตัวเธอขาวไปด้วยแป้งดินสอพองผสมอะไรสักอย่าง เดาว่าคงมีการบูรไม่ก็พิมเสนเพราะรู้สึกเย็น ทั้งมีกลิ่นหมอเย็นอ่อนๆ นึกแล้วก็ขำถ้าซันช่ายเห็นคงบอกว่าพอกขาวขนาดนี้คือพร้อมจับลงทอดกรอบได้เลย คิดถึงซันช่ายแล้วก็เหงา นอนไม่หลับจนต้องมานั่งมองดาว มองเดือนแทน
“พี่เย็นรู้ไหม ถ้าเป็นที่บ้านหนูนะ ไม่ได้เห็นดาวแบบนี้หรอก”
“ไม่มีดาวฤาเจ้าคะ”
“มี...แต่ดาวบนดินน่ะ”
“ดาวบนดิน มันคืออันไดกันเจ้าคะ”
“ก็พวกแสงไฟน่ะสิ”
“คบใต้ฤาเจ้าคะ”
“คงงั้นมั้ง... เฮ้อ... ช่างมันเถอะ”
“คุณคิดถึงบ้านฤาเจ้าคะ”
“ใช่...แต่คิดก็ไม่ถึงหรอก เพราะอยู่ไกลเหลือเกิน”
“โถ...แม่คุณของบ่าว มิเป็นไรหนาเจ้าคะ อยู่ที่นี่แม้คุณจักยังไม่คุ้น ประเดี๋ยวก็จักชินเจ้าค่ะ”
แม้คำพูดคำจาของคุณกำไลจะแปลกไปบ้าง แต่เย็นพอจักเข้าใจความที่สื่อออกมา จึ่งมิมีปัญหาใดที่จะพูดคุยกัน แลแม่นายของเธอก็มีเรื่องราวแปลกประหลาดให้ได้ฟัง คนที่ไม่เคยไปไหนไกลนอกจากป่าที่ขายของจึงพลอยได้ตื่นตาตื่นใจไปด้วย ลางทีก็ได้ยินเรื่องของบ้านเมืองแม่นายที่นานครั้งจะเปรยออกมา มันดูลิลึกพิลั่นฟังเพลินยิ่ง
“คุณหญิง ท่านก็ดูใจดีนะพี่ แต่ดูดุไปหน่อย”
“คุณหญิงพุดซ้อนท่านจิตใจดี มีเมตตาเจ้าค่ะ แต่เสียงดังไปหน่อย ส่วนคุณพระกลับเสียงเบากว่า”
“ส่วนคนลูกโหด ดุ ปากจัด นิสัยไม่น่ารัก”
“ท่านขุนดุ แต่ก็ใจดีหนาเจ้าคะ”
“ไม่เคยเห็นหรอกความใจดีที่ว่านั่นน่ะ คอยดูเถอะถ้าฉันมีที่ไปจะไม่ง้อเลย”
“คุณจักไปที่ใดฤาเจ้าคะ หากจะไปไหนต้องแจ้งท่านขุนนาเจ้าคะ ฤาไม่ก็ต้องขออนุญาตจากคุณหญิงท่านก่อน”
“มันเป็นกฎของที่นี่สินะ เมียต้องขอผัว สะใภ้ต้องขอแม่ผัว กดขี่”
“ว้าย...คุณกำไล อย่าพูดดังเทียวเจ้าค่ะ บ่าวไพร่จักเอาไปพูด คุณกำไลจักถูกดุ”
“อืม... ก็พูดแต่กับพี่นี่ล่ะ คงมีแต่พี่ละมั้งที่หนูจะไว้ใจได้ พี่อย่าทิ้งฉันนะ เอ็นดูหนู สงสารหนูด้วยนะ”
กรวลัยก้มลงโอบกอดคอพี่เย็นไว้ออดอ้อน ราวเธอเป็นที่พึ่ง เป็นญาติเพียงคนเดียวของตัวเอง ส่วนพี่เย็นก็ลูบแขนเจ้านายคนใหม่ของตนอย่างเอ็นดู
“ไปนอนเถิดหนาเจ้าคะ น้ำค้างลงเยอะแล้ว ขุนท่านคงมิมาเรือนนี้แล้วกระมัง เห็นพวกบ่าวบอกพายเรือออกไปที่ไหนก็มิทราบ”
“เดี๋ยวนะ นี่พี่คิดว่าฉันนั่งมองเดือนมองดาวคือรอขุนหน้ายักษ์หรือ”
“มิใช่ฤาเจ้าคะ”
“อ๊าย... ไม่ใช่ ฉันแค่ไม่ง่วง ใครเค้ารอตานั่นมากัน”
กำไลร้องหน้าเหวอ... ก่อนจะรีบลุกสะบัดก้นเข้าไปในห้อง เมื่อเห็นว่าพี่เย็นยังช้า ก็โผล่หน้าออกมาบอก
“พี่มานอนในนี้กับหนูนะ... กลัว”
ความคิดเห็น