ณ ห้วงภวันดร

ลำดับตอนที่ #34 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

“เป็นเมียลูกชายคุณป้า เอ่อคุณหญิงนั่นล่ะค่ะ ขุนแสนเจ้าค่ะ”

หวังว่าเธอจะเดายศตำแหน่งแม่เขาถูกนะ นาทีนี้ต้องยืมวิชาเอกการแสดงจากซันช่ายมาใช้… เอาวะ!

คุณหญิงเหมือนโดนสตาฟ ไร้เสียงตอบแม้แต่ตัวคนถูกโยนว่าเป็นสามีก็แข็งเป็นหินราวถูกสาป ทุกคนในที่นั่นนิ่งจนขนาดว่า…ถ้ามีแมลงหวี่สักตัวบินผ่านก็ยังได้ยิน

กรวลัยเห็นทุกคนเงียบ จึงถือโอกาสนี้สุมเชื้อไฟให้สูงเพื่อความน่าเชื่อถือทันที

“ฮึก ฮือ พี่ขุนทำไมใจร้ายแบบนี้เล่า หรือเห็นว่าฉันตัวคนเดียวไร้ญาติปู้ยี่ปู้ยำแล้วทิ้งก็ได้หรือ หนำซ้ำแม่สามีก็ยังจะให้เป็นบ่าวอีก… ทุกคนดูหนูสิคะ ผิวพรรณแบบนี้ ตัวไร้ไฝฝ้าใดๆ จะให้เป็นบ่าวได้ยังไงคะ.. ฮือ”

แขนแสนผู้รู้ตัวคนแรก โกรธจนควันออกหู เขารึอุตส่าคิดช่วย…มันกลับกล่าวหาว่าเขาเป็นผัว แต่กลับกลายเป็นทำคุณบูชาโทษแท้เทียว

“มึงมิใช่เมียกู อีขี้ปด หรือถ้ามึงลืมกูจะบอกให้ว่า ผัวมึงชื่อสมชายเยี่ยงไรเล่า”

“ห๊ะ!! สมชาย สมชายไหนวะ …อ๋อ..” 
 

กรวลัยสะดุดกึก หยุดร้องไห้นึกชื่อที่ขึนแสนบอกก่อนจะเข้าใจว่าคงเป็นซันช่ายเพื่อนเธอแน่ แต่ขุนแสนรู้จักได้ยังไง… แต่ช่างก่อน

เมื่อรู้แน่แท้ว่าเขาควเข้าใจผิด กรวลัยก็กลับมาร้องไห้เสียใจต่อ

“ฮือ พี่ขุนเจ้าขา ทำไมถึงกล่าวหาน้องแบบนั้น น้องไม่เคยนอนกับใครยกเว้นคุณพี่ นี่คุณพี่โกหกคนอื่นแค่เพราะจะไม่ยอมรับผิดชอบฉันหรอเจ้าคะ ฮือคุณท่านเจ้าขา.. หนูรู้ว่าคุณท่านและขุนหญิงเป็นคนมีเมตตา และเชื่อว่าจะยุติธรรมโดยไม่เห็นแก่ความเป็นลูกนะคะ”

กรวลัยต่อว่าสามีในนามเสร็จ ก็หันมาหาประมุขในบ้านที่ดูจะเป็นคนมีสิทธิ์ขาดในนี้แทน

“กูทนฟังมึงปดมิไหวแล้วหนา อีบ้า พูดจาเลื่อนเปื้อนเป็นคุ้งเป็นแคว กูไม่น่าหลงเวทนามึงเทียว มึงมันอีงูพิษ”

ขุนแสนยืนจังก้าเอาฝักดาบชี้หน้าหญิงผีบ้าอย่างเดือดดาล... ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นผู้หญิง เขาคงพุ่งเข้าใส่ซัดไม่ยั้งแล้ว