รูมเมท - ป๋อจ้าน

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องน้ำ ที่ภูนั่งอยู่ดังขึ้น จนภูที่เพิ่งเริ่มจะตัวสั่นน้อยลง กลับสะดุ้งโหยง ดวงตาเบิกโพลงขึ้นมาอีกครั้ง

...ห้องอื่น ก็มี มาเคาะทำไมวะ หรือว่าจะเป็น...

“ ห้องนี้มีคนอยู่ครับ ” ภูส่งเสียงบอกคนข้างนอก

“ รู้..แล้ว..ว่า..มี..คน..อยู่..เรา..ดี..ใจ..ที่..นาย..เห็น..เรา..นะ..เรา..มี..เรื่อง..ให้..นาย..ช่วย ” เสียงยืดยานที่คุ้นเคยดังขึ้นหลังประตูห้องน้ำ

“ คะ..คะ..คุณเป็นใครอ่ะ อย่ามาหลอกมาหลอนผมเลยนะ ผมช่วยใครไม่ได้หรอก ขนาดเรื่องของผมเอง ผมยังช่วยตัวเองไม่ได้เลย เดี๋ยวคืนนี้ ผมสวดมนต์แผ่เมตตาไปให้นะ ” ภูพูดพร้อมกับนั่งยกมือไหว้ปลกปลกอยู่บนโถชักโครกที่ปิดฝาเอาไว้

“ เรา..รู้..ว่า..นาย..มี..ปัญ..หา..อะ..ไร..อยู่..เรา..ช่วย..นาย..ได้..นะ..เรื่อง..เกรด..น่ะ..เรา..ช่วย..ได้..แต่..เรา..อยาก..ให้..นาย..ช่วย..เรา..ด้วย..นาย..เป็น..คน..เดียว..ที่..เห็น..เรา..ช่วย..เรา..ด้วย..นะ ”