วาสิตา (2480)

ลำดับตอนที่ #1 : จดหมายทางไกล

ก่อนอื่นต้อขอโทษที่พี่ตอบกลับช้าทั้งที่ได้รับจดหมายตั้งแต่สัปดาห์ก่อน ท่องตำราหลายเล่มเป็นกระบุงโกย มีเวลาเขียนตอบก็วันนี้เองจ้ะ มะนิลากำลังหนาวทีเดียว อากาศเหมาะกับการอยู่ห้อง เมื่อค่ำพี่เลยนึกถึงเรื่องที่สิตาเขียนมาเล่าคราวก่อนว่าทำพะแนงหม้อโตกินที่บ้าน อดคิดไม่ได้ว่าถ้าตอนนี้มีข้าวร้อนๆ กับกับข้าวสักอย่างสองอย่างคงดี เรานี่ก็ใจร้ายจริง รู้ว่าพี่ห่างบ้านนานต้องนึกหิวอะไรที่คุ้นลิ้น ยังเขียนมาแกล้งกันอีก คอยดูเถิด กลับไปเมื่อใดพี่จะอ้อนคุณน้าผกาทำให้กินทุกอย่างที่สิตาเขียนมา อาหารที่นี่ไม่ใคร่ถูกปาก แต่ไม่เป็นไร พี่ปรับตัวได้แล้ว ตอนนี้ชอบกิน ‘อโดโบ้’ ที่หน้าตาคล้ายๆ กับพะโล้บ้านเรา เห็นทีกว่าจะเรียนจบ คงอ้วนท้วนสมบูรณ์เป็นแน่

ปีนี้เป็นสาวแล้ว ไปไหนมาไหน ระวังเนื้อระวังตัวด้วยนะ ไม่ต้องตามใจอัมพรมาก ประเดี๋ยวจะพากันโดนผู้ใหญ่ดุเอาอีก พี่ไม่ได้อยู่ด้วย ไม่มีใครช่วยแล้วนะเออ หวังว่าอัมพรคงสบายดี อดุลย์ก็น่าจะกำลังเรียนหนัก?

ส่วนเรื่องเจ้าเมธ สิตาไม่ต้องกังวล คงกำลังอยู่วัยติดเพื่อน ถ้าผลการเรียนไม่ตกก็คอยดูอยู่ห่างๆ พอ แต่พี่ขอเดาว่าตอนนี้เมธเชื่อเพื่อนมากกว่าพี่สาวเสียกระมัง สิตาถึงห่วง พี่น่ะเป็นน้องคนสุดท้องของตระกูลเช่นกัน พอเข้าใจความเอาแต่ใจของเมธอยู่มาก นึกแล้วก็คิดถึงตอนเรายังเด็ก เวลาเดินเร็ว เผลอเดี๋ยวเดียวพี่เข้าวัยผู้ใหญ่ สิตาก็กำลังจะมีหน้าที่การงาน ไม่ใช่เด็กน้อยคอยวิ่งเล่นอีกแล้ว ฉะนั้นสัญญานะว่าจะอดทน พี่น่ะยังไม่เคยทำงานดอก แต่การมาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองก็ทำให้ได้เจอะเจอคนหลายประเภทและต้องเอาตัวรอดให้ได้ ไม่อยากอวดเลยว่ารู้จักนักกีฬาโอลิมปิกด้วย เขาไปแข่งที่กรุงเบอร์ลิน ประเทศเยอรมนี เมื่อหน้าร้อนปีก่อนนี่เอง* ฉะนั้นไม่ต้องห่วงพี่เหงา มีเพื่อนพ้องพอควร ทั้งลูกคหบดี ลูกท่านหลานเธอก็มี หัวกะทิทั้งนั้น พี่ถึงต้องพยายามให้มากอีกเท่าตัว แบกความเป็นนักเรียนทุนไว้บนบ่าแล้ว จะมาทำให้เสียชื่อคงไม่ได้จริงหรือไม่?

อย่างไรขอฝากความคิดถึงไปยังคุณน้าไกรสรและคุณน้าผกาด้วย วานบอกทีว่าพี่คิดถึงขนมฝีมือคุณน้าเหลือเกิน ขนมที่ฟิลิปปินส์อร่อยไม่เท่า ผลไม้ที่นี่ก็สู้ที่สวนคุณน้าไกรสรไม่ได้ เขียนไปนึกหิวมะม่วงน้ำปลาหวาน บัวลอยน้ำขิง แกงพะแนง หลายอย่างเทียวละ กลับไปคงต้องกินให้อิ่มพุงกาง

แต่...ตอนนี้คงต้องหลับฝันไปก่อน พรุ่งนี้พี่จะไปห้องสมุดแต่เช้า ไม่รู้ฝนยังตกหรือไม่ พายุกำลังเข้า หากตกเห็นทีคงจะไม่ได้ไป เห็นฟ้าขมุกขมัวทีไร รู้สึกง่วงเหงาหาวนอนทุกที สิตาเองดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะ ใกล้สิ้นปีแล้วใส่เสื้อผ้าให้อบอุ่น แล้วพี่จะเขียนไปหาอีก ขอบคุณมากที่ตอบจดหมายสม่ำเสมอ รู้เอาไว้เถิดว่ากระดาษทุกแผ่นของสิตาทำให้คนไกลบ้านอย่างพี่คลายความคิดถึงบ้านลงมากทีเดียว

ปล. ผ้าพันคอถักที่ส่งมาช่วยได้เยอะ ดีจริงที่มีคนห่วง พี่ห่วงคนทางนั้นเหมือนกัน

รักและคิดถึงเสมอ

ประพันธ์ พิทักษ์ศักดา (พี่ชายข้างบ้าน)

 *มหกรรมกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนครั้งที่ 11 ค.ศ. 1936 (พ.ศ. 2479) จัดขึ้น ณ กรุงเบอร์ลิน ประเทศเยอรมนี