คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : BAD NEWS :: 7
---------------------------
“มาแล้วเหรอมานี่ๆ”เมื่อเห็นชานยอลเดินมาถึงลู่หานก็เข้าไปลากให้เจ้าของร่างสูงโปร่งเดินตามตนเข้าไปที่ห้องแต่งตัวทันที
“เอ่อทำไมต้องรีบขนาดนี้ด้วยล่ะครับ”
“ก็เราจะแต่งตัวที่นี่แล้วไปถ่ายแบบนอกสถานที่ยังไงล่ะ”
“โหยถ่ายข้างก็ต้องมีคนเห็นเยอะเลยน่ะสิ”
“จะมาองมาอายอะไรรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมาให้พี่ๆเขาแต่งหน้าทำผมให้เร็ว”
ชานยอลทำหนามุ่ยก่อนจะเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่ตัวเมื่อเปลี่ยนเสร็จก็เดินออกมานั่งที่เก้าอี้หน้ากระจกที่มีพี่ช่างแต่งหน้ากับ
พี่ช่างทำผมยืนรออยู่แล้ว
“ย่าห์!เด็กบ้านี่พี่บอกให้มากี่โมงลืมรึยังไงเนี่ยรีบเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้เลยนะจริงๆเลยแกนี่”เสียงโวยวายของพี่ลู่หานดังขึ้นมาขนคน
ในห้องแตงตัวต้องันไปมองว่าเกิดอะไรขึ้นจนเจอเข้ากับต้นเหตุของเสียง
“บ่นเป็นคนแก่ไปได้ม๊ายังไม่เห็นบ่นผมแบบนี้เลย”
“ม๊าไม่ใช่ฉันนี่ไปเลยไปๆ”
“รู้แล้วล่ะหน่า”
“รู้แล้วก็ไปสิโว๊ยยืนทำหน้าแพนด้าอยู่ได้”
“เกิดอะไรขึ้นเสียงดังออกไปข้างนอกเลย”
“ไม่มีอะไรหรอกแล้วตกลงถ่ายที่ไหน”ลู่หานหันไปถามเลย์ที่พึ่งเดินมาถึงได้ไม่ได้เพราะเสียงของเขาที่ดันดังเกินไปทำให้คนข้างนอก
ได้ยินด้วย
“ก็ที่เอเวอร์แลนด์คอนเซ็ปสดใสๆประมาณนั้น”
“โอเคเสื้อผ้าพวกนั้นต้องเอาไปด้วยรึเปล่าหรือถ่ายชุดเดียว”
“เอาไปด้วยวันนี้จะถ่ายให้ครบเลยก็เสี่ยวลู่บอกเองไม่ใช่เหรอว่ามีเวลาแค่วันนี้กับพรุ่งนี้เพราะหลังจากนี้เด็กสองคนนั้นมีสอบ”
“เออเนอะลืมอ่าo_0”
“ยังไม่ทันแก่แล้วขี้ลืมซะงั้นแฟนใครเนี่ย”
“แฟนคริส^0^”ลู่หานตอบก่อนจะยิ้มกว้างออกมาอย่างน่ารักแต่คนตรงหน้าดันทำหน้านิ่งซะงั้นสงสัยจะแกล้งแรงไปหน่อย
“เดี๋ยวผมไปรอที่จัดเลยนะแล้วเจอกันนะครับทุกคนเร่งมือกันหน่อยนะแล้วอย่าลืมเอาของไปให้ครบด้วยล่ะ”เลย์บอกกับลู่หานก่อนจะหัน
ไปสั่งคนอื่นๆที่กำลังวิ่งวุ่นเตรียมนู่นนี่ไม่หยุดหย่อน
เมื่อชานยอลและเทาแต่งตัว แต่งหน้าทำผมจนเรียบร้อยแล้วก็นั่งรถตู้ของบริษัทตรงไปที่เอเวอร์แลนด์ทันทีเพื่อที่จะได้ไปทันถ่ายรอบ
แรกเพราะตอนนี้ก็4โมงแล้วขืนช้ากว่านี้งานเลิกดึกแน่ๆเดี๋ยวจะต้องเดินทางกลับบ้านลำบากเอา
“ชานยอลหันซ้ายอีกนิดครับ”ตากล้องหนุ่มไฟแรงสั่งชานยอลก่อนที่เจ้าของชื่อจะหันตามเสียงสั่งนั้น
“อย่างนั้นแหล่ะครับโอเคดีแล้วเทายิ้มอีกนิดนะครับ”หลังจากสิ้นเสียงคำชมตากล้องคนเดิมก็หันไปสั่งเทาอีกคนเพื่อที่จะได้ภาพที่ออกมาดูดี
และเมื่อถ่ายไปได้สักพักก็ได้รูปเซ็ทแรกจนครบตากล้องก็บอกให้นายแบบทั้งสองคนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะมาถ่ายเซ็ทต่อไป “สวยมาก
ครับโอเคไปเปลี่ยนชุดต่อไปได้ครับ” เยซองตากล้องหนุ่มไฟแรงเมื่อบอกกับนายแบบทั้งสองเสร็จก็ก้มหน้าก้มตาเพื่อเช็คดูรูปที่พึ่งถ่ายเสร็จ
ไปว่าออกมาดูดีรึยัง
ทางด้านคริสกับแบคฮยอน
“คริสวันนี้พาฉันไปเอเวอร์แลนด์หน่อยนะ”
“ไม่ว่าง”
“นี่ฉันรู้หรอกนายว่างตอน3โมงครึ่งน่ะ”
“เฮ้อ”
“ไปนะไม่งั้นฉันจะฟ้องคุณม๊า”
“ตามใจสิ”
“ย่าห์!นายนี่มันรีบไปเถอะเร็วๆ”
“ฉันเดินเองได้”
“ก็ฉันจะเกาะแขนนายแบบนี้จะทำไมล่ะ”
“อย่ามาทำลุ่มล่ามกับฉันจะได้มั้ยฉันไม่ชอบ”
“อ่อใช่สินะฉันลืมไปว่าฉันไม่ใช่ชานยลอของนาย”
“ห้ามนายพูดถึงชานยอลเด็ดขาด”
“ทำไมล่ะฉันจะพูดแล้วนายจะทำไม”คริสสะบัดแขนออกอย่างแรงจนคนตัวเล็กกว่าหลุดออกจากการเกาะกุมและเซเล็กน้อยแต่คริสก็ไม่ได้
สนใจมุ่งหน้าเดินไปที่รถต่อทันทีจนคนที่ถูกสะบัดออกถึงกับหงุดหงิดที่คนตัวสูงนั่นไม่สนใจตัวเอง
“นี่นายจะรีบเดินไปไหนฉันไม่ได้ขายาวเหมือนนายนะ”
“รีบขึ้นมาซะทีจะไปมั้ย”
“จิ๊”แบคฮยอนจิ๊ปากก่อนจะขึ้นไปบนรถอย่างกระแทกกระทั้น
กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบันของกองถ่ายที่เอเวอร์แลนด์
“นี่ๆเดี๋ยวแว่นที่ให้ใส่ไปไหนเนี่ย”ลู่หานเข้ามาโวยวายกับน้องชายตัวเองที่ไม่ยอมใส่แว่นตาที่ต้องใช้ด้วยในการถ่ายชุดที่สองจนเทาเริ่มจะ
รำคาญนิดหน่อยกับความขี้บ่นของพี่ชายตัวเอง
“เดี๋ยวจะถ่ายแล้วใส่เองไม่เห็นต้องบ่นเลย”
“พี่ลู่หานไปทำอย่างอื่นเถอะครับทางนี้ไม่มีอะไรขาดหรอกไว้ใจได้”ชานยอลที่เห็นว่าลู่หานกำลังจะบ่นต่อก็พูดขัดขึ้นมาก่อนที่คนหน้า
หวานจะได้พูด
“โอเคงั้นเดี๋ยวพี่ไปพาคุณผู้จัดการของเราสองคนมาก่อนแล้วกนคงมาถึงแล้ว”
“ครับ”
ผ่านไป 5 นาที
“ชานยอลเข้าฉากส่วนเทาเตรียมเข้าฉากต่อชานยอลด้วยครับ”เสียงพี่ทีมงานตะโกนเรียกนายแบบทั้งสองให้ออกมาก่อนที่จะเข้าไปทำหน้าที่
ของตนเองต่อชานยอลเดินออกมาเข้าฉากตามที่พี่ทีมงานเรียกส่วนเทานั้นยืนมองอยู่ใกล้ๆกัน
“ชานยอลยิ้มเยอะๆหน่อยโอเคนั่นแหล่ะครับ”เยซองบอกกับชานยอลเมื่อพึงพอใจก็กดชัตเตอร์รัวๆจนได้รูปจนพอใจก็เรียกให้เทามาเข้า
ฉากต่อก่อนที่จะถ่ายคู่ “โอเคเสร็จแล้วครับนั่งพักรอพี่เรียกได้เทาเข้าฉากด้วย”เทาที่ได้ยินเสียงตากล้องเรียกก็เดินเข้าไปในฉากก่อนที่จะจัด
ท่าทางที่ตรงกับที่พี่ตากล้องอย่างเยซองต้องถ่ายไปได้ไม่นานก็เสร็จเรียบร้อยดีไม่มีปัญหา
“เอาล่ะดีมากครับชานยอลเข้าฉากครับตอนนี้ก็ถ่ายคู่นะครับเราจะถ่ายให้ออกมาดูเป็นเพื่อนที่มาเที่ยวด้วยกันโอเคเข้าใจนะครับ”
“ครับ”ทั้งสองเอ่ยขึ้นมาพร้อมกัน
“โอเคพร้อมโพสท่าไปเรื่อยๆเลยนะครับ”หลังจากสิ้นเสียงของเยซองตากล้องทั้งสองก็เริ่มโพสท่าและเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆตามอารมณ์ของ
ตัวเองที่มาเที่ยวเล่นกับเพื่อนและทั้งสองก็ทำได้ดีเกินคาดจนการถ่ายรูปเซ็ทที่สองดำเนินไปอย่างรวดเร็ว
“โอเคพัก15นาทีครับแล้วเตรียมถ่ายเซ็ทที่3กับ4”เสียงของเยซองดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่ทั้งชานยอลและเทาจะเดินไปที่มุมที่พี่ๆช่างแต่งหน้าทำ
ผมอยู่แต่ก็เพราะความซุ่มซ่ามบอกกับความรีบทำให้ไปชนกับใครเข้า
“อ๊ะขอโทษครับ”ชานยอลลุกขึ้นยืนก่อนจะมองหน้าคนที่ตนเองเดินชนเมื่อสักครู่นี้
“ตัวเล็ก/พี่คริส”ทั้งสองเอ่ยออกมาพร้อมกันก่อนจะมองหน้ากันนิ่งด้วยความรู้สึกต่างกัน
“เรามาทำอะไรที่นี่”คริสเอ่ยขึ้นก่อนหลังจากที่ต่างคนต่างเงียบอยู่นาน
“คือว่าผมมา”ชานยอลยังไม่ทันได้พูดจบเทาที่เดินตามหลังมาก็เรียกตนไว้ซะก่อน
“ชานยอลยังไม่รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วทำผมใหม่อีกระวังพี่ลู่หานบ่นหูชานะคุยธุระอยู่เหรอขอโทษนะที่เข้ามาแทรกรีบตามไปล่ะ”เทาโค้ง
ให้คริสที่พึ่งเห็นก่อนจะเดินนำออกไปก่อน
“คริสทำไมนายไม่รอฉันบ้างเนี่ย”แบคฮยอนที่พึ่งเดินมาถึงบ่นคริสที่เดินไม่ยอมรอตนเอง “อ้าวนายมาได้ยังไงแอบตามพวกฉันมาใช่มั้ย”
แบคฮยอนเมื่อเห็นชานยอลน้ำเสียงเมื่อสักครู่นี้ก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว
“ผมขอตัวก่อนนะครับ”ชานยอลโค้งให้คนทั้งสองก่อนจะรีบเดินตามเทาไปทันทีเพราะไม่อยากอยู่ตรงนี้นานเดี๋ยวจะเกิดอารมณ์น้อยใจขึ้น
มาเสียดื้อๆ
ทางด้านห้องแต่งตัว
“น้องเทาเสร็จรึยังคะเนี่ยคุณพี่รอนายแล้วนะคะ”พี่ช่างทำผมเรียกเทาที่เข้าไปเปลี่ยนเสื้อตั้งนานสองนาน
“เสร็จแล้วครับพี่ลูซี่ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลยนะครับ”
“ก็น้องเทาเข้าไปตั้งนานพี่ลูซี่ก็นึกว่าน้องเทาหลับในห้องแต่งตัวซะแล้ว”
“ผมไม่หลับง่ายๆหรอกครับเสียงดังขนาดนี้”
“น้องยอลออกมาพอดีมาทั้งสองคนรีบนั่งค่ะเดี๋ยวจะทำผมไม่ทันพี่โดนคุณลู่หานหักเงินเดือนทำไงเนี่ย”พี่ลูซี่สาวประเภทสองที่เป็นช่างทำ
ผมพูดขำแต่ดูเหมือนบุคคลที่มาใหม่จะไม่ขำด้วยแฮะกะจะเอาจริงซะด้วยซ้ำ
“นินทาลู่เหรอพี่ลูซี่เดี๋ยวหักเงินเดือนให้หมดเลย”
“โถ่คุณลู่หานก็พี่เนี่ยนะจะนินทาคุณลู่หาน”ปากก็พูดกับลู่หานแต่มือก็ทำผมของชานยอลต่ออย่างคล่องแคล่ว
“ฮ่ะๆๆครับๆอ่อนี่คุณเฮนรี่ที่จะมาเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้กับเราสองคน”
“สวัสดีพี่ชื่อเฮนรี่ยินดีที่ได้รู้จักพวกเธอสองคนนะ”
“สวัสดีครับ”เทาและชานยอลเอ่ยทักทายพร้อมก่อนพร้อมทั้งก้มหัวให้กับเฮนรี่เล็กน้อย
“คุณน้องคะอยู่นิ่งๆสิคะเดี๋ยวผมพังพี่เอาตายนะคะ”พี่ลูซี่ต่อว่าชานยอลที่ก้มหัวตอนที่เธอกำลังจะจัดทรงเสร็จพอดีทำให้ผมที่จัดไว้ก่อนแล้ว
หลุดออกมาเล็กน้อยเพราะโดนด้ามหวีเกี่ยวเอา
“ขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไรแต่นั่งนิ่งๆนะคะโอเคเสร็จแล้วค่ะ”เมื่อทำผมเสร็จชานยอลก็มานั่งรอเทาและได้พูดคุยกับพี่ผู้จัดการส่วนตัวเล็กน้อยเพราะเทาทำ
ผมเสร็จพอดี
“ไปๆออกไปได้แล้วจะได้ถ่ายเสร็จไวๆ5โมงแล้วเนี่ยไวชะมัด”ลู่หานที่บ่นออกมาทั้งที่เดินนำไปแล้วเรียกอาการเบื่อหน่ายของเทาได้เป็น
อย่างดี
“พี่เฮนรี่พึ่งมาที่นี่เหรอครับ”ชานยอลถามเฮนรี่ที่เดินออกมาพร้อมกับเขาและเทา
“ใช่แล้วปกติพี่จะทำอยู่ที่จีนแต่ลู่หานเรียกตัวพี่มาที่นี่บอกว่าให้มาดูแลเด็กใหม่สองคน”
“อย่างนั้นเหรอครับลำบากแย่เลยเนอะ”
“ไม่หรอกไปเข้าฉากได้แล้ว”เฮนรี่หันไปบอกกับชานยอลเมื่อเดินมาถึงที่สำหรับถ่ายแล้ว
“ครับแล้วผมจะมาคุยด้วยนะครับ”
“รีบไปเถอะ”เฮนรี่ยิ้มให้ชานยอลก่อนจะเดินไปหาลู่หานที่ยืนอยู่กับเลย์ดูหารถ่ายแบบของเด็กสองคนนี้
“เป็นไงบ้างพวกเขาทำได้ดีมั้ย”ลู่หานหันมาถามเฮนรี่ที่เดินมาถึง
“ดีเยี่ยมเลยล่ะไม่น่าเชื่อนะว่าจะเป็นเด็กใหม่”
“ฉันก็คิดว่าอย่างนั้นแหล่ะตาฉันมองไม่ผิดจริงๆฮ่ะๆ”
“เสี่ยวลู่หลงตัวเองนะเนี่ย”
“เดี๋ยวเถอะเลย์ไม่เข้าข้างแฟนตัวเองบ้างเลยนะ”
“สองคนนี้ตลอดเลยนะ”เฮนรี่ส่ายหน้าไปมากับสองคนนี้ที่ชอบเถียงกันบ้างในบางครั้งแต่ก็เป็นภาพที่น่ารักเลยทีเดียวในความคิดของเขา
แล้ว เฮนรี่เบนสายตาไปมองที่ชานยอลและเทาต่อ
“เทาเอียงขวาหน่อยนึงโอเคพอ”เสียงตากล้องกังเข้ามาในโสตประสาทของเฮนรี่แต่เขาก็ไม่ได้หันไปมองเพราะเขาจำได้ว่าตากล้องคนนี้คือ
เยซองเพื่อนของเขานั่นเองรอเวลาแค่เยซองทำงานเสร็จแล้วเข้าไปทักทายเท่านั้น
“ชานยอลขอแบบธรรมชาติปล่อยอารมณ์ไปตามสบายได้เลยนะครับ”สิ้นเสียงเยซองชานยอลก็เริ่มเปลี่ยนจากยิ้มร่าเริงเป็นหน้าปกติและ
โพสท่าไปเรื่อยแต่ให้เข้ากับอีกคนซึ่งก็ทำได้ดีไม่มีที่ติจนถ่ายเสร็จ “โอเคครับเสร็จเรียบร้อย” เมื่อสิ้นสุดเสียงของเยซองทีมงานทุกคนก็ปรบ
มือให้กับนายแบบหน้าใหม่ทั้งสองก่อนที่ทั้งชานยอลและเทาจะโค้งขอบคุณทีมงานทุกคนซึ่งทุกความเคลื่อนไหวนั้นอยู่ในสายตาของคริสที่
มายืนดูการถ่ายทำไม่ไกลเท่าไหร่นักส่วนแบคฮยอนที่ยืนอยู่ข้างๆกันนั้นมองด้วยสายตาเกลียดชังเพราะชานยอลคือคนที่อยู่ในสายตาของ
คริสตลอดจนไม่มองใครเลยคิดได้อย่างนั้นแบคฮยอนก็นึกโมโหขึ้นมาซะดื้อๆแต่ก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา
“ทำได้ดีมากเลยทั้งชานยอลแล้วก็เทา”เลย์ที่เดินเข้ามาหาทั้งสองคนเอ่ยชมจนชานยอลนั้นเขินไปเลยแต่เทาก็ยังคงปกติ
“เยี่ยมมากจริงๆนะพี่ล่ะทึ่งเลยไม่น่าเชื่อว่าจะพึ่งเคยถ่ายครั้งแรก”ลู่หานเอ่ยชมอีกคน
“ใช่แล้วเพราะฉะนั้นครั้งต่อไปทำให้ดีขึ้นไปอีกนะ”เฮนรี่เสริม
“ขอบคุณพี่ๆมากนะครับ”ชานยอลยิ้มให้กับพี่ๆทั้งสามคนก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดเดิมตามด้วยเทา
“เสี่ยวลู่ฉันไปหาเยซองแปปนะ”
“อ่ออื้มๆฉันว่าจะไปช่วยดูรูปพอดี”ลู่หานบอกก่อนจะดึงแขนเฮนรี่ให้เดินไปด้วยกันทิ้งให้เลย์ยืนมองอยู่นิ่งๆ
“ไงเลย์”
“คริสมาได้ไงวะเนี่ย”
“เดินมา”
“กวนแล้วมึง”
“นี่ไม่คิดจะทักกันหน่อยรึไง”
“อ้าวขอโทษทีพอดีไม่เห็น”เลย์จงใจแกล้งทำเป็นพึ่งเห็นแบคฮยอนที่ติดสอยห้อยตามคริสมาด้วย
“เหอะ”
“เออแล้วชานยอลมาถ่ายแบบได้ไง”
“ก็ลู่หานถูกใจเลยชวนมาถ่าย”
“ไอ้ลู่อีกละ”
“หวงรึไงคร้าบคุณชายคริส”
“เออ”
“นี่คริสฉันยังยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้นะพูดอะไรเกรงใจคู่หมั้นนายบ้างเถอะ”
“แล้วฉันอยากเป็นคู้หมั้นนายเหรอ”
“นี่!”
“นี่แบคถ้าจะมาส่งเสียงรบกวนชาวบ้านเค้าก็ออกไปจากที่นี่ซะ”ลู่หานที่ดูรูปเสร็จแล้วเดินมาเอ่ยขึ้น
“ถ้าฉันไปคริสก็ต้องไปด้วย”
“อ่องั้นก็เชิญเลยสิ”
“นี่แกไล่ฉันเหรอ”
“มีประโยคไหนที่หมายความว่าฉันไล่เธอล่ะ”
“เหอะคริสนะคริสมีเพื่อนแบบนี้ปวดประสาทตา”
“อ่อหรือเธอจะบอกว่าไม่เคยเป็นเพื่อนฉันล่ะ”
“…………..” แบคฮยอนเมื่อได้ยินดังนั้นก็เงียบไปในทันที
“ชานยอลกับเทามาพอดีกลับกันเลยมั้ย”ลู่หานหันไปถามเลย์
“เดี๋ยวรอทีมงานเก็บของเสร็จก่อน”
“อ่อโอเค”
“ตัวเล็กเหนื่อยมั้ย”ชานยอลมองคนพูดเมื่อสักครู่นี้ก่อนจะตอบออกไป
“ก็นิดหน่อยครับ”
“เมื่อกี้ทำได้ดีมากเลยนะ”
“ขอบคุณครับ”
“ให้พี่ไปส่งนะ”
“แต่นายต้องไปส่งฉันนะ”แบคฮยอนรีบสวนขึ้นมาทันที
“ไม่เป็นไรครับพี่คริสเดี๋ยวผมกลับเองได้”
“แต่ว่า”
“กลับเองได้จริงๆนะ”ชานยอลส่งยิ้มให้กับคริสซึ่งคริสก็ได้แต่ถอนหายใจ
“เออคริสนี่น้องชายฉันเทา เทานี่คริสเพื่อนพี่”
“สวัสดีครับ”เทาโค้งให้คริสเล็กน้อย
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
“เช่นกันครับ”
“น้องฉันมีมารยาทด้วยเหรอเนี่ยเลย์ดูดิฉันต้องฝันไปแน่ๆเลย”
“หยุดพูดไปเลยนะเสี่ยวลู่”
“ย่าห์!ฉันพี่นายนะทำไมไม่เรียกพี่หะ”
“ทำตัวน่าเรียกพี่ตายแหล่ะ”
“เดี๋ยวโดนดีไอ้เด็กแพนด้าฉันจะโทรฟ้องม๊า”
“ฟ้องไปเลยม๊าไม่เชื่อพี่หรอก”
“งั้นไม่ต้องเอาเงินค่าตัวหรอกเนอะวันนี้”
“ไม่ได้นะ!”เทารีบหันไปบอกลู่หานทันทีที่ลู่หานพูดจบ
“ถ้าอยากได้เงินก็ห้ามเถียงฉันทำตัวเป็นเด็กดีเชื่อฟังฉันบ้างสิ”
“พี่ทำตัวให้น่าเคารพก่อนเถอะ”ประโยคที่เทาบอกกับลู่หานเรียกเสียงหัวเราะจากทั้งเพื่อและแฟนตัวเองจนคนตัวเล็กค้อนขวับเรียงตัวเลยที
เดียว
“ชิเงินไม่ต้องเอาละแบร่”
“ได้ไงล่ะ”
“ก็แกว่าฉันนี่”
“ผมว่าพี่ตอนไหน”
“พอๆเลยทั้งพี่ทั้งน้องเยซองเดินเอารูปมาให้ชานยอลกับเทาดูเทาไปดูสิ”เลย์เอ่ยตัดบทของสองพี่น้องก่อนจะบอกให้เทาเดินไปดูรูปที่เยซอง
ซึ่งตอนนี้ชานยอลกำลังยืนดูอยู่
“ไม่นึกว่าแพนด้าจะหล่อได้นะเนี่ย”ลู่หานที่เดินมาดูรูปด้วยเอ่ยขึ้นจนคนเป็นน้องหันไปมองอย่างเคืองๆ
“ตัวเล็กน่ารักมากเลยรูปที่ใส่แว่น”
“แหวะชมแฟนตัวเองชัดๆ”เป็นเสียงของลู่หานที่แขวะคริส
“ชมแฟนผิดรึไง”
“ผิด”ไม่ใช่เสียงลู่หานหากแต่เป็นเสียงของแบคอยอนที่ยืนดูอยู่นานอย่างโมโหที่คริสไม่ยอมสนใจตนเลย
“เมียน้อยโมโหแหล่ะคิคิ”ลู่หานหันไปพูดกับเลย์ให้พอได้ยินสองคนแต่ดูเหมือนจะดังไปนิดทำให้แบคฮยอนและคนอื่นๆได้ยินด้วย
“ฉันน่ะเมียหลวงส่วนเมียน้อยน่ะ....”แบคฮยอนทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะปรายตาไปมองชานยอลที่ตอนนี้ก้มหน้านิ่ง
“เอาอีกแล้ว”ลู่หานกรอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่ายแต่ก็ต้องหันไปมองบุคคลที่มาใหม่
“ชานยอล”ซูโฮที่เดินเข้ามาหาชานยอลมองไปรอบคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆชานยอล
“พี่ซูโฮมาแล้วเหรอครับ”
“รอนานมั้ยเรา”
“ไม่เลยครับอ่อนี่พี่ซูโฮญาติพี่ชางมินน่ะครับ ส่วนนั้นพี่ลู่หาน พี่เลย์ พี่คริส พี่แบคฮยอน พี่เยซอง พี่เฮนรี่แล้วก็เทาครับ ”ชานยอลแนะนำ
ซูโฮให้กับทุกคนและค่อยๆแนะนำคนอื่นๆให้กับซูโฮได้รู้จักบ้างซึ่งคนอื่นก็ยิ้มให้อย่างเป็นมิตรยกเว้นสองคนคือคริสกับแบคฮยอน
“ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ”ซูโฮส่งยิ้มน้อยๆให้กับทุกคน
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันทำไมนายขาวแบบนี้โอ้ฉันล่ะอิจฉานายจริงๆ”ลู่หานมองสำรวจไปรอบๆใบหน้าขาวเนียนกว่าปกติของคนทั่วไปจน
ลู่หานนึกอิจฉา
“ไม่เท่าไหร่หรอกคับคุณลู่หานก็ขาวนะ”ซูโฮบอกออกไปแก้เขินที่โดนชมแบบไม่ทันตั้งตัว
“ไม่ต้องเรียกคุณหรอกเรียกลู่หานเฉยๆก็ได้”
“เยอะ”เสียงเฮนรี่พูดออกมาเบาๆแต่ด้วยความที่ลู่หานหูดีเกินไปจึงได้ยินที่เฮนรี่พูดเมื่อสักครู่นี้
“ย่าห์!”ลู่หานหันไปแยกเขี้ยวใส่เฮนรี่ที่ขำคิกคักกับท่าทางของลู่หาน
“แฟนนายโคตรดุเลยเลย์”เฮนรี่ไม่สนใจลู่หานแต่หันไปพูดกับเลย์แทนซึ่งเลย์ก็พยักหน้าเห็นด้วย
“พี่ๆนี่เถียงกันตลอดเลยผมกลับบ้านก่อนนะครับนี่ก็ทุ่มนึงแล้วเดี๋ยวพวกเฮียจะรอนาน”ชานยอลยิ้มให้กับท่าทางของลู่หานที่ชอบทำตัวเด็ก
กว่าอายุก่อนจะเอ่ยลาทุกคนพร้อมกับซูโฮ
“ผมขอตัวกลับก่อนนะครับหวังว่าจะได้เจอกันอีก”ซูโฮส่งยิ้มให้กับทุกคนอีกครั้งก่อนจะเดินนำชานยอลไปก่อน
“ผมกลับแล้วนะครับแล้วพรุ่งนี้เจอกัน”ชานยอลส่งยิ้มบางให้ทุกคนไม่เว้นแม่แต่แบคฮยอนก่อนจะเดินออกไปแต่ก็ต้องหยุดเดินเพราะเสียง
เรียกของคริส
“ตัวเล็กให้พี่ไปส่งมั้ย”คริสเอ่ยถาม
“ไม่เป็นไรครับพี่ต้องไปส่งพี่แบคอยอนนี่นาอีกอย่างผมให้พี่ซูโฮมารับถ้าเกิดกลับกับพี่พี่ซูโฮก็จะมาเสียเที่ยวเปล่าๆผมไปก่อนนะ”
ชานยอลส่งยิ้มให้คริสอีกครั้งก่อนจะเดินตามซูโฮไปที่รถซึ่งจอดไม่ไกลจากตรงนี้เท่าไหร่นัก
“ยอลถึงแล้วนะตื่นได้แล้ว”ซูโฮเอื้อมมือไปจับไหล่บางที่หลับไประหว่างนั่งรถกลับบ้าน
“อื้อถึงแล้วเหรอเนี่ยผมแย่ชะมัดเลยปล่อยให้พี่ขับรถมาคนเดียวแล้วตัวเองดันหลับ”
“ไม่หรอกรีบเข้าไปกันเถอะ”
“กลับมาแล้วครับ”ชานยอลตะโกนบอกให้คนในบ้านได้รับรู้ว่าตนและซูโฮได้กลับมาแล้วก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน
“เสียงมาก่อนตัวเชียวนะน้องเล็กวันนี้เหนื่อยมั้ย”นานะเอ่ยถามน้องชายที่เดินเข้ามาถึงในห้องนั่งเล่นพร้อมกับซูโฮเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ก็เหนื่อยนิดหน่อยครับโดนแสงจนแสบตาเลย”
“เออเฮ้ยตายจริงพี่ลืมบอกลู่หานว่าตาเราไม่เหมาะที่จะโดนแฟรชพี่ขอโทษนะ”
“ไม่เป็นไรครับนิดหน่อยเอง”
“ทีหลังไม่ได้นะรู้มั้ยทำไมไม่บอกลู่หานไปล่ะเรา”ฮีชอลเสริมขึ้นมาอีกคน
“ก็ไม่ได้ใช้ตลอดทั้งการถ่ายผมเลยคิดว่าไม่เป็นอะไร”
“ถึงใช้ไม่บ่อยแต่เราก็ต้องห่วงสายตาเราไว้ก่อนตาสำคัญกับเรามากนะชานยอล”ซีวอนดุน้องชายตัวเองที่ติดจะดื้อเล็กน้อย
“เข้าใจแล้วครับคุณลุงคุณป้า”
“นี่ๆพอเลยพี่ยังไม่แก่ขนาดนั้นเสียหน่อย”
“แก่มากต่างหากล่ะดูสิเนี่ยตีนกาขึ้นเต็มเลย”
“น้องเล็กกล้าว่าเฮียแกเหรอ”
“เฮียใหญ่แก่จริงอย่างที่น้องเล็กพูดนี่คะ”
“ได้ทีรุมกันใหญ่เลยนะไปๆเฮียหิวแล้ว”หลังจากที่ซีวอนพูดจบทุกคนก็พร้อมใจกันไปเดินเข้าไปที่ห้องอาหารเพื่อนั่งทานอาหารกันซึ่ง
บรรยากาศในห้องอาหารก็ดำเนินไปอย่างคึกครื้นจากการแกล้งกันไปแกล้งกันมาจนป้าแม่บ้านและสาวใช้ต่างยิ้มกับภาพน่ารักๆที่เห็นไม่ค่อย
บ่อยเท่าไหร่นัก
หลังจากที่การทานอาหารดำเนินไปจนทานกันเสร็จหมดเรียบร้อยแล้วก็ต่างแยกย้ายกันไปทำอย่างอื่นกัน เช่น ชานยอลต้องไปอ่าน
หนังสือเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการสอบที่กำลังจะมาถึงอย่างหนักเพื่อที่จะได้ไม่ทำให้พี่ทั้งสองของเขาผิดหวังในตัวเขาที่ทำดีมาตลอด
ก๊อก ก๊อก
“ชานยอลเปิดประตูให้พี่หน่อย”
“พี่นานะมีอะไรรึเปล่าครับ”ชานยอลเดินไปเปิดประตูให้กับพี่สาวของเธอเดินเข้ามาในห้อง
“คือเดนนิสเขาร้องจะไปหาเซฮุนน่ะพาเขไปด้วยได้มั้ย”
“อ่าแต่พรุ่งนี้ผมมีเรียนนี่สิครับปัญหา”
“งั้นตอนไปถ่ายแบบเดี๋ยวพี่ไปส่งเราที่บริษัทแล้วพาเซฮุนไปด้วยได้มั้ย”
“เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ”
“จ๊ะงั้นพี่ไปนอนก่อนนะแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เย็นโทรหาพี่ด้วยล่ะถ้าเลิกแล้ว”
“ครับฝันดีนะครับ”
“จ้าๆเราก็รีบนอนเลยมีเรียนเช้าไม่ใช่หรือไง”นานะพูดก่อนจะเดินออกไปจากห้องของชานยอลและเจ้าของห้องก็ปิดไฟลงก่อนจะล้มตัวลง
นอน
ความฝันมากมายที่ถูกถ่ายเทเข้ามาในหัวของชานยอลตอนที่หลับใหลมันช่างโหดร้ายเหรอเกินจนคนที่หลับอยู่นั้นถึงกับผวาอยู่
หลายต่อหลายครั้งแต่ก็ไม่อาจลืมตาตื่นแต่ยังคงจมอยู่ในห้วงแห่งความฝันนั้นซึ่งเม็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆก็ค่อยผุดขึ้นบนใบหน้าเรียวสวยทั้งที่
อุณหภูมิในห้องก็ไม่ได้ร้อนแต่อย่างใดฝันร้ายที่เกิดขึ้นนี้ต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องราวเมื่อเย็นแน่ๆที่ชานยอลดันบังเอิญไปเจอเข้ากับคริสและ
แบคอยอนอยู่ด้วยกันไหนจะน้ำเสียงที่แข็งกระด้างของแบคฮยอนต้องเป็นอย่างนี้แน่ๆแต่ก็หวังแค่ว่าฝันร้ายนี้จะผ่านไปอย่างรวดเร็วทีเถอะ
ชานยอลจะได้มี่ต้องอยู่กับโลกที่แสนจะโหดร้ายแบบนั้น
=========================================================================
Talk Talk
อ่านแล้วอย่าลิมเม้นให้กำลังใจนะคะอาจจะไม่สนุกแต่ก็กลั่นออกมาจากสมองอันน้อยนิด
แล้วก็เรื่องยังไม่ถึงครึ่งเรื่องเลยบางคนอาจจะคิดว่ามันข่าวลือตรงไหนไม่เห็นจะมีอะไรที่
เกี่ยวข้องเลย แต่ทุกคนสังเกตใช่มั้ยชานยอลเป็นนายแบบสวนพี่คริสก็เป็นนักธุรกิจหนุ่ม
ที่ทุกคนต่างให้ความสนใจและเป็นที่รู็จักเช่นเดียวกับแบคฮยอนที่มีชื่อเสียงจากวงศ์ตระกูล
แล้วการที่สองคนนี้ไปไหนมาไหนด้วยกันก็ย่อมมีคนส่วนใจและไปนินทากันบางคนแอบถ่ายรูป
เอาไปขายนักข่าวบ้างล่ะอะไรบ้างล่ะบลาบลา~โอเคนะคะมาบอกแนวเรื่องที่จะเกิดขึ้นในอีกตอน
เพราะกลัวบางคนจะงงว่าเอ๊ะตั้งชื่อเรื่องได้ไงไม่เห้นจะเข้าเลยวันนี้ก็เลยมาเล่าเรื่องคร่าวๆให้ฟังกัน
หวังว่าทุกคนจะอ่านกันอย่างมีความสุขนะคะ : )
ความคิดเห็น