คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : BAD NEWS :: 9
---------------------------
Chanyeol’s
“ครับพี่”
[อยู่ไหนๆ]
“อยู่หน้าตึกคณะครับ”
[โอเครออยู่นั่นแหล่ะ]
“ครับผม”ผมตอบพี่นานะก่อนจะกดวางสายไปพร้อมกับเดินไปที่พวกเซฮุนนั่งกันอยู่
“ว่าไงใครมารับ”เซฮุนถามผมตอนที่ผมนั่งลงเรียบร้อยแล้ว
“ก็พี่นานะน่ะแต่นายต้องไปด้วยนะ”
“ไปไหน?”เซฮุนขมวดคิ้วยุ่งเพราะสงสัยว่าตัวเองนั้นต้องไปไหนแต่เรื่องอะไรล่ะที่ผมต้องบอก
“เดี๋ยวก็รู้เองล่ะหน่าถามมากจัง”
“ไปด้วยดิอยากไปอ่า”ซิ่วหมินที่นั่งฟังผมกับเซฮุนคุยกันพูดขึ้น
“หืมอยากไปจริงเหรอน่าเบื่อนะ”ผมเลิกคิ้วก่อนจะหันไปถามซิ่วหมิน
“เอ้าก็จริงสิเบื่อๆอ่า”
“ไม่ให้เฉินมารับไปเที่ยวล่ะ”
“ก็ถ้าว่างมารับคงไม่ขอไปด้วยหรอก”
“อ้าวอย่างนั้นเหรอ”ผมพูดเท่านั้นก่อนจะก้มลงเล่นโทรศัพท์ไปพรางๆ
จึกๆ เหมือนมีใครเอานิ้วมาจิ้มที่แขนของผมเลยทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมองว่าใครกันที่มากวนเวลาเล่นเกมส์ของผม
“มีอะไร”
“ไปด้วย”
“บอกฮุนนี่ก็ได้นี่นาไม่เห็นต้องจิ้มแขนเลย”
“มันฟังเพลงอยู่ไม่อยากกวน”
“แต่นายอยากกวนฉันว่างั้น?”
“เปล่าแต่นายไม่วีนเหมือนสองคนนั้น”ไคตอบกลับมาทำผมนิ่งไปเลยครับนี่ผมใจเย็นขนาดนั้นเลย?
“อ่ออื้อ”
“ยอลยอล”เดนนิสวิ่งดุ๊กดิ๊กมาที่ผมก่อนที่ผมจะรวบตัวเจ้าตัวแสบไว้แล้วจุ๊บแก้มไป1ที
~จุ๊บ~
“วิ่งมาเดี๋ยวก็ล้มหรอก”
“ก็เดนนิสจะหายอลยอลอ่า”
“ใช่เหรอฮ่ะๆๆ”
“สวัสดีครับพี่นานะ”
“สวัสดีจ๊ะไปกันเร็วเดี๋ยวไปสายนะ”
“คร้าบ~”3คนนั้นเอ่ยออกมาอย่างพร้อมเพรียงแต่ไคขอเอารถไปเองเพราะไม่อยากจอดทิ้งไว้
“ยอลยอลจะไปกับฮุนฮุน”
“ขอคุณแม่ก่อนนะครับ”
“หม่ามี๊เดนนิสจะไปกับฮุนฮุน”
“ฮ่ะอย่าไปกวนพี่เค้าล่ะลูกเข้าใจมั้ย”
“เข้าใจฮะ”
“งั้นแม่ไปก่อนแล้วกันยังไงน้องเล็กก็ไปกับเจ้าเซฮุนเลยก็ได้เดี๋ยวพี่จะไปที่บริษัทเอาของไปให้ชางมินหน่อย”
“อ่อได้ครับ”
“ฝากพวกเราดูเจ้าตัวแสบนี่ด้วยนะจ๊ะ”พี่นานะหันไปบอกกับเพื่อนทั้ง3คนของผม
“ไม่ต้องห่วงครับพี่ผมจะดูแลอย่างดีเลย”
“จ้าๆพี่ไปก่อนนะเดี๋ยวจะไม่ทัน”
“ครับ!”ซิ่วหมินตอบอย่างร่างเริงพร้อมกับยิ้มจนแก้มที่ป่องอยู่แล้วป่องเข้าไปใหญ่
ที่ตึกบริษัทของเลย์และลู่หาน
“โหตึกสวยชะมัดเลย”ซิ่วหมินทำตาโตเมื่อเข้ามาในตึกแล้ว
“เว่อร์ไปแล้วไอ้เปาเน่า”
“ไม่ได้เว่อร์ไม่เชื่อถามเดนนิสดูสิใช่มั้ยครับเดนนิส”ประโยคหลังซิ่วหมินมันหันไปถามหลานผมซึ่งหลานตัวแสบจะพยักหน้าหงึกหงัก
อย่างน่ารัก
“ฮุนฮุนสวย”
“ก๊ากกไอ้ฮุนน้องเค้าบอกมึงสวยอ่า”
“พ่องดิครับ”
“นี่ฮุนนี่อย่าพูดไม่ดีต่อหน้าเด็กนะ”ผมหันไปปรามเซฮุนที่พูดไม่เพราะออกไปตอนที่ยังอุ้มเดนนิสอยู่
ก๊อก ก๊อก ผมเปิดประตูเข้าไปเจอฉากเรียกมดพอทีเลยโอ๊ยอยากจะรีบปิดประตูรู้สึกห้องมันหวานแปลกๆ
“ห้องหวานแปลกๆ”ผมเอ่ยพูดขึ้นมาลอยแต่นั่นทำให้พี่ลู่หานเขินบิดตัวจะเป็นเกลียวเลยทีเดียวหน้านี่ก็แดงซะยิ่งกว่าลูกตำลึงอีกอะไรจะ
เขินขนาดนั้น
“อ่าเข้ามาๆว่าแต่พาเพื่อนมาด้วย?”
“ขอโทษที่ต้องพาเพื่อนมาด้วยนะครับแต่เจ้าพวกนี้มันว่างเกิน”
“ไม่เป็นไรๆเพื่อนเรามาก็ดีพี่กำลังอยากได้เพื่อนเรา”พี่ลู่หานพูดขึ้นพร้อมกับเหร่ตามองมาที่3คนนั้นอย่างพิจารณาแต่ผมว่า2คนมากกว่านะ
“พูดได้สื่อมาครับพี่”ไคที่ยืนง่วงอยู่พูดขึ้น
“ฮ่ะๆๆพี่ก็เป็นอย่างนี้อ่าแหล่ะ”พี่ลู่หานพูดขึ้นก่อนจะเดินไปมองหน้าของไคใกล้พร้อมกับจับตัวไคหมุนไปหมุนมา
“หน้าผมกับตัวผมมันมีอะไรติดอยู่อย่างนั้นเหรอครับ”ไคขมวดคิ้วพร้อมกับถามขึ้น
“เซ็กซี่ใช่เลยได้แล้วที่รัก”ลู่หานพูดพร้อมกบเดินเข้าไปหาเลย์พร้อมกับพูดอะไรแปลกๆจนพวกผมงงเป็นไก่ตาแตกเลย
“คือยังไงครับ”ผมเป็นหน่วยกล้าตายหรือไงเนี่ยทำไมต้องมาถามแทนมันด้วย
“ฮ่ะๆไม่มีอะไรหรอกพี่แค่ถูกใจเพื่อนเราแล้วพอดีมีแผนว่าจะหานายแบบฝาแฝดมาประมาณนั้นแล้วเพื่อนเราดันหน้าเหมือนนายแบบของพี่
อีกคนนึงพอดีเลยจะขอให้มาช่วยหน่อยได้มั้ย”พี่ลู่มองหน้าไคก่อนจะบอกจุดประสงค์ที่จับตัวเพื่อนผมหมุนไปหมุนมาอยู่นานสองนาน
“แต่ผมไม่/ไม่ปฏิเสธ”พี่ลู่พูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ไคมันจะได้พูดจบดูจาหน้าเพื่อนผมแล้วมันคงอยากจะปฏิเสธใจจะขาดแล้วล่ะครับก็มันน่ะ
ชีวิตมีแต่นอนกับนอนให้มาทำอะไรแบบนี้น่ะเหรอฝันไปเถอะครับแต่หน้าพี่ลู่ก็บ่งบอกชัดเจนว่าห้ามปฏิเสธเด็ดขาดและจะเอาให้ได้
“อ๊ะนั่นไงมาพอดีเลย”พี่ลู่ชี้ไปที่ประตูซึ่งมีคนเปิดเข้ามาทำให้พวกเราทุกคนต้องหันไปมองตาม
“ฮุนฮุนอยากกินติม”เดนนิสบอกกับเซฮุนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“งั้นเดี๋ยวพี่พาไปนะครับ”
“จริงนะฮะ”
“จริงสิครับแต่เดนนิสต้องขอยอลก่อนนะ”
“ได้เลยฮะ”เดนนิสเอานิ้วเล็กๆของตัวเองมาจิ้มที่ขาของผมทำให้ผมต้องก้มลงไปมองว่าเดนนิสมีอะไรจะพูดกับผม
“ยอลยอลไปกินติม”
“ไปกับใครครับ”
“ฮุนฮุนบอกจะพาไป”
“งั้นห้ามซนนะครับ”
“ฮะ”เมื่อผมอนุญาตเสร็จเจ้าตัวแสบก็เดินไปหาเซฮุนทันทีแต่ไคนี่นิ่งไปแล้วล่ะครับ
“นี่ๆแทมินนายแบบที่ทำงานอยู่กับพี่มาก็นานเหมือนกันรู้จักไว้สิชานยอล”
“สวัสดีครับคุณแทมิน”
“สวัสดีครับ^^”แทมินตอบกลับผมพร้อมกับยิ้มให้ผมช่างน่ารักเหลือเกินคนอะไรก็ไม่รู้ใครได้เป็นแฟนต้องโชคดีแน่ๆเลย
“ส่วนนี่ทีจะมาเป็นนายแบบถ่ายคู่กับเราในคอนเซ็ปแฝด”ลู่หายพูดพร้อมกับผายมือไปทางไค
“ไงจงอินนี่คิดถึงจัง”แทมินพูดกับเพื่อนของผมอย่างสนิทสนมแต่เอ๊ะไปสนิทกันตอนไหนล่ะเนี่ยผมไม่เห็นรู้เลย
“ก็ไม่ยอมกลับไปหาที่บ้านเองนี่”ไคตอบกลับมาพร้อมกับส่งยิ้มให้กับแทมิน
“เอ๊ะอ้าวรู้จักกันเหรอ”
“รู้จักดีเลยล่ะครับ คิก”แทมินเอ่ยตอบพี่ลู่หานพร้อมหัวหัวเราะอย่างน่ารัก
“ห๊า~อะไรกันเนี่ยพี่งง”พี่ลู่หน้าเหวอไปเลยครับเนี่ยตอนนี้แต่ก็ยังน่ารักอยู่ดีส่วนพี่เลย์ก็นั่งมองอยู่เฉยๆเช่นเดียวกับผมแหล่ะครับที่นั่งดูอยู่
เฉยๆอย่างงงๆ
“เดี๋ยวครับแล้ววันนี้ผมไม่มีถ่ายเหรอ”ผมถามขึ้นก่อนที่ไคจะได้พูด
“อ่อมีแต่ยังๆอีก1ชม.ค่อยไปเตรียมตัวนะ”พี่ลู่หานหันมาบอกกับผม
“แล้วพี่เฮนรี่ล่ะครับ”
“เฮนรี่ไปคุมเจ้าเทาน่ะพี่สั่งเอง”
“อ่อครับ”
“โอเคมาต่อ”
“.....”
“เอ้าเงียบทำไม!”อยู่ๆพี่ลู่หานก็พูดเสียงดังขึ้นมาอีกครั้งเมื่อไม่มีใครพูดอะไรจนพวกผมนี่สะดุ้งเลย
“ก็คืออย่างนี้ผมกับจงอินนี่เราเป็นพี่น้องกัน”เหวอครับหน้าพี่ลู่หานเหวอไปแล้วครับอะไรจะตกใจปานนั้นครับพี่
“แค่พี่น้องอ่านะแล้วทำไมห้าเหมือนกันเยี่ยงแฝด”พี่ลู่ยังคงไม่หายสงสัยก็ถามต่อหลังจากที่เลิกเหวอ
“แฝดครับ”ไคตอบเรียบๆนิ่งๆแต่ได้ใจความมากครับ
“อ่อว่าแล้ว”
“งั้นพอดีเลยไคช่วยพี่หน่อยนะ”พี่ลู่หานเริ่มหันไปอ้อนวอนไคให้มาช่วยเป็นนายแบบคู่กับแทมินให้
“ไม่ดีกว่าครับผมไม่ถนัดเรื่องนี้”
“เอาเถอะยังไงมันก็ต้องมีครั้งแรกไม่ถนัดเดี๋ยวพี่สอนรับรองเซียนแน่ๆ”
“คือผมไม่”
“จงอินนี่ช่วยพี่ลู่เถอะนะถ้าช่วยเดี๋ยวกลับไปอยู่บ้านอาทิตย์นึงเลยเอ้า”
“พูดจริง?”
“อื้ม”
“รู้ใช่มั้ยว่าถ้าโกหกจะเจออะไร”
“ง่า”
“โกหกสินะ”
“เปล่าซะหน่อยแต่ต้องขอมินโฮก่อน”
“ก็ให้มันมาด้วยสิ”
“ก็ตัวชอบทะเลาะกันนี่”
“ก็ถ้ามันไม่เริ่มก่อน”
“เอาล่ะๆพอๆพี่ปวดหัวเถียงอะไรกันเนี่ยพี่ขอสรุปเลยนะว่าไคตกลงร่วมงานกับพี่”พี่ลู่หานสรุปเองเสร็จสรรพโดยไม่ถามเจ้าตัวเลยว่าที่จริง
แล้วมันตรงลงมั้ย
“ผมตกลงตอนไหนครับ”
“งื้อใจร้ายอ่า”พี่ลู่หานพูดก่อนจะหันไปอ้อนพี่เลย์ที่นั่งมองอยู่เงียบๆแต่ผมว่าพี่เลย์ดูจะหน้าซีดแปลกยังไงชอบกล
“จงอินอ่าช่วยหน่อยนะเดี๋ยววันนี้ไปบ้านเลยก็ได้”แทมินหันไปขอร้องไคอีกรอบ
“อื้อ”
“ขอบคุณแทมมี่ที่รัก”พี่ลู่หานพูดพร้อมกับกระโจนกอดแทมินจนเจ้าตัวแทบจะล้มนอนไปกับโซฟา
1 ชม.ต่อมา
“เฮ้ๆทำอย่างนั้นไม่ได้นะเจ้าแพนด้า”
“โอ๊ยอะไรของพี่นักเนี่ยไอ้นี่ก็ไม่ได้ไอ้นู่นก็ไม่ได้แล้วผมทำอะไรได้มั่งเนี่ย”
“ก็นั่งเฉยๆไปสิพี่ช่างทำผมเค้าจะได้ไม่ปวดกบาลกับแก”
“ก็มันเบื่อ”
“แปปเดียวเองบ่นไปได้หน่า”
“พี่ไม่ใช่ผมนี่”
“เออฉันไม่ใช่แกถึงต้องมาทำงานหลังขดหลังแข็งแบบนี้ไงล่ะ”
“…….”เมื่อพี่ลู่หานพูดประโยคนั้นจบก็เดินปึงปังออกไปทันทีส่วนเทาก็นั่งเงียบจนผิดสังเกตไปเลย
“เสร็จแล้วจ้าน้องเทาออกไปด้านนอกได้เลยนะเมื่อกี้พี่ทีมงานเค้ามาเรียกคุณน้องแล้ว”
“เทา”ผมเรียกเทาที่ยังคงนั่งนิ่งเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
“เทา”
“หวงจื่อเทา!”ผมเรียกเทาเต็มยศด้วยเสียงที่ค่อนข้างดังจนทำให้คนที่อยู่รอบๆมองมาที่ผมกับเทาเป็นตาเดียว
“หะเอ่อว่าไงชานยอล”
“พี่เค้าให้นายออกไปข้างนอกได้แล้ว”
“อ่อเหรออื้มขอบใจ”
“เป็นอะไรของเค้านะ”ผมพึมพำก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ตัวที่เทาพึ่งลุกออกไปเมื่อสักครู่นี้
15 นาที
“น้องยอลคะเชิญด้านนอกได้แล้วค่ะ”ผมลุกขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากพี่ทีมงานให้ออกไปด้านนอกซึ่งมีเทาอยู่ด้านนอกกำลังยืนถ่ายแบบอยู่
“อ้าวมาแล้วเหรอยอล”พี่เฮนรี่ยิ้มให้กับผม
“ครับ”
“ของเทาอีกแปปเดียวก็ใกล้จะเสร็จแล้วล่ะรอก่อนนะ”
“ครับผม”
“เรียบร้อยครับวันนี้น้องเทาทำได้ดีมากเลยครับต่อไปน้องยอลเชิญครับ”ผมเดินไปยืนตรงฉากที่ถูกเซ็ทไว้อย่างสวยงามก่อนจะเริ่มโพสท่า
นู่นนี่ตามคำสั่งของพี่เยซองไปจนถ่ายเสร็จพวกเราทั้งหมดก็ออกไปหาอะไรทานกันก่อนที่จะไปจบด้วยการทานไอติม
ณ ร้านไอติม
“อ้าวคริส”ผมได้ยินเสียงพี่ลู่ทักพี่คริสมันทำให้ผมรู้สึกอยากจะหนีออกไปจากตรงนี้ซะจริงๆ
“ตัวเล็ก”นั่นไงโอ๊ยมุดดินหนีทันมั้ย
“โหยดูดิเพื่อนทักแต่แม่งทักน้องยอลก่อนเพื่อนไอ้เงิงนี่”
“เอาน่าเสี่ยวลู่ทำไมต้องบ่นด้วยเนี่ยหูชาละ”พี่คริสนิ่วหน้าบอกกับพี่ลู่ที่ตอนนี้ทำหน้างอนเต็มที่เลย
“ก็ดูดิคิดถึงแฟนมากกว่าเพื่อนอ่า”
“เอ่อผมว่าเรารีบนั่งกันเลยดีกว่านะครับ”
“ไปกันเถอะ”พี่คริสเดินโอบไหล่ผเดินเข้าไปข้างในร้านผมก็อยากจะเอาแขนพี่คริสออกจากไหล่ผมอยู่หรอกนะแต่ว่ามันก็อุ่นดีนี่อยู่แบบนี้
ก่อนละกัน
“เลย์ดูดิอิจฉาชะมัดหวานไม่เกรงใจเลยเจ้าพวกนี้เข้าไปกันเถอะ”
“เสี่ยวลู่สั่งไอติมแทนด้วยนะจะไปเข้าห้องน้ำ”ผมได้ยินเสียงเทาแว่วๆแต่ก็ฟังไม่ได้ศัพท์หรอกครับเพราะดูเหมือนว่าจะไกลเกินกว่าจะ
ได้ยิน
“สวัสดีค่ะไม่ทราบว่าจะรับอะไรกันดีคะ”
“ของผมรสมะนาวครับ”ผมหันไปสั่งกับพี่พนักงานที่ยืนรอจดอออเดอร์อยู่ที่หัวโต๊ะของพวกผม
“ส่วนของผมเอารสมิ้นท์ 2 รสช็อกโกแลต 1 ครับ”พี่ลู่หันไปสั่งบ้างแต่พี่คริสก็ยังคงนั่งนิ่งไม่ยอมสั่งซะที
“ของคนนี้เอารสมะนาวเหมือนผมแล้วกันครับ”ผมหันไปสั่งกับพี่พนักงานก่อนที่จะเหลือบมองพี่คริสที่อมยิ้มเล็กน้อย หรือว่าพี่มันแกล้งผม
เหรอเนี่ยมันน่านัก
“อ้าวอาเทามาแล้วเหรอ”พี่ลู่หันไปพูดกับเทาที่นั่งลงตรงหัวโต๊ะ
“ตัวเล็กคิดถึง”
“ครับ”
“สบายดีนะ”
“ก็อย่างที่เห็นแหล่ะครับ”
“อะแฮ่มได้ข่าวว่านั่งอยู่ด้วยกัน5คนนะ”
“แซวอีกแล้วนะเสี่ยวลู่เดี๋ยวเลย์ทิ้งหรอก”
“ย่าห์เดี๋ยวเตะเลยนี่ไอ้เงิงชิ”
“แต่ผมว่าพี่เลย์หน้าซีดนะ”เทาที่นั่งเงียบอยู่ก็เอ่ยปากพูดขึ้นจนทุกคนมองไปที่พี่เลย์เป็นสายตาเดียวกันหมด
“อ่าจริงด้วยสินะตัวเองหน้าซีดมากเลยเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ยโอเคมั้ย”พี่ลู่มีสีหน้าที่กังวลขึ้นจากเดิม
“ไม่เป็นอะไรปกติก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วแหล่ะ”
“ใช่อย่าไปคิดมากเลยฉันว่าเลย์ก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วนี่”พี่คริสพูดขึ้นพร้อมกับเหลือบมองหน้าพี่เลย์
“เดี๋ยวฉันขอไปห้องน้ำก่อนนะ”พี่เลย์พูดก่อนจะลุกขึ้นเดินไป
“ฉันไปด้วย”พี่คริสลุกตามพี่เลย์เข้าไปบ้าง
“เรามากินไอติมกันเถอะมาแล้วน่ากินที่สุดเลย”พี่ลู่ยิ้มกว้างก่อนจะลงมือตักไอติมเข้าปาก
“เอ้อนี่ผมสงสัยพี่ตอบผมได้มั้ย”
“สงสัยอะไรล่ะ”
“พี่เลย์เป็นอะไรรึเปล่า”คำถามของเทาทำให้ผมต้องเงยหน้าจากการกินไอติมไปมองทั้งสองคนสลับกันไปมา
ที่ห้องน้ำ
“เลย์แกจะปิดไอ้ลู่มันอีกนานแค่ไหน”
“ฉันก็ไม่อยากจะปิดแต่มันเป็นทางเดียวที่จะทำให้เสี่ยวลู่เขาเสียใจน้อยที่สุด”
“นี่แกต้องบ้าไปแล้วแน่เลยเลย์แกคิดว่าการที่แกปิดมันไว้แล้วจะดีอย่างนั้นเหรอถ้าเกิดแกไม่อยู่แล้วมันมารู้ทีหลังมันจะไม่เสียใจไปมากกว่า
นี้รึยังไง”
“รอวันที่ฉันจากไปแล้วค่อยบอกความจริงเสี่ยวลู่แล้วกัน”
“แกนี่มันจริงๆเลยแกคิดว่าไอ้อาการของแกมันแสดงออกมาน้อยขนาดคนดูไม่ออกรึยังไง”
“ก็จะทำยังไงได้ล่ะ”
“เหนื่อยที่จะพูดกับแกจริงๆ”
ในเวลาเดียวกันที่หน้าห้อง
“นี่แกต้องบ้าไปแล้วแน่เลยเลย์แกคิดว่าการที่แกปิดมันไว้แล้วจะดีอย่างนั้นเหรอถ้าเกิดแกไม่อยู่แล้วมันมารู้ทีหลังมันจะไม่เสียใจไปมากกว่า
นี้รึยังไง”
“รอวันที่ฉันจากไปแล้วค่อยบอกความจริงเสี่ยวลู่แล้วกัน”
“แกนี่มันจริงๆเลยแกคิดว่าไอ้อาการของแกมันแสดงออกมาน้อยขนาดคนดูไม่ออกรึยังไง”
“ก็จะทำยังไงได้ล่ะ”
“เหนื่อยที่จะพูดกับแกจริงๆ”
ปึก
“ชานยอล/ตัวเล็ก!”
ความคิดเห็น