หิมพานต์ ๔ แผ่นดิน

ผู้นึงฉลาดล้ำเลิศ สติปัญญาสูงสุดในเเผ่นดิน
ผู้นึงเเกร้วกล้าสามารถ เป็นศิษย์เทพเเห่งสงคราม
ผู้นึงเป็นเทพนรสิงห์อวตาร มีกำลังมหาศาล
ผู้นึงเป็นเทพปักษา เจ้าเหนือนภากาศ
ผู้นึงเป็นลิงฆาตกรผู้มีค่าหัวสูงสุดในประวัติศาสตร์
ผู้นึงเป็นมัคลีมนุษย์ นักสิทธิ์วิทยาธรผู้มากฤทธิ์
ผู้นึงเป็นแม่ทัพอสูรผู้เบื่อหน่ายสงคราม
ผู้นึงเป็นเจ้าชายยักษ์ผู้มีใจอารีย์
ผู้นึงเป็นธิดาพญามังกรผู้ไร้เดียวสา

พวกเขาทั้ง9คนมาปฎิบัติภารกิจสะท้านแดนหิมพานต์ "ยุติมหาสงคราม เทพ- มาร"

..........................................................................................................................................................

ชายร่างสูงผู้นึง ยืนอยู่บนยอดชะงอนหน้าผาสูง ด้านหลังของเขามีนักรบรับจ้างห้าร้อยคน หมอบซุ่มนิ่งอยู่ตามชะงอนหน้าผา

ทุ่งราบเบื้องล่างของเขา ชาวยักษ์นับหมื่น รูปร่างสูง4วา นุ่งกางเกงหนังสัตว์ สวมเกราะแค่ไหล่ ถือค้อนศึกขนาดหนัก ทัพหน้ายักษ์นำด้วยกองทัพตัวระมาดเคลื่อนที่ไปไกลแล้วกำลังปะทะกับอัศวินเดชกุญชรแห่งนครหัตถี

ชายร่างสูงหันไปกล่าวกับนักรบทั้งห้าร้อยคน "พวกเจ้าอยากร่ำรวยหรือไม่"

ทหารทั้งห้าร้อยคนมองหน้ากันเอง คนนึงตอบเเทนเพื่อนว่า "พวกเราอยากแน่นอน แต่ข้าจะไม่ลงไปรบกับทัพยักษ์นับหมื่นด้วยกำลังเพียงห้าร้อยคนดอก ท่าน"

"ถ้าอยากร่ำรวย...ทำตามที่ข้าสั่ง" ชายร่างสูงกล่าวเงียบๆและถอยกายจากชะงอนผา

......................................................................................................................................


"เจ้านะหรือ เเม่ทัพทหารรับจ้างที่รบชนะชาวยักษ์นับหมื่นด้วยทหารเพียงห้าร้อยคน" พระราชาอมินทราธิราช เจ้าผู้ครองอโนนครตรัส

ชายหนุ่มร่างสูงตอบอย่างสำรวม "ถูกแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

โหราพราห์มรีบกราบทูล  "เสด็จพ่อ...ชายผู้นี้มีพรเทพแห่งปราชญ์สถิตย์อยู่พ่ะย่ะค่ะ ถึงได้กระทำเรื่องเหลือเชื่อได้ปานนี้"

ชายคนนึง ซึ่งยืนสูงเสมอพระราชากล่าวค้าน "ผิดแล้ว พราห์ม ชายผู้นี้มิเพียงมีพรเทพแห่งปราญชน์สถิตย์ แต่เขาเป็นศิษย์เทพแห่งปราชญ์!"
.....................................................................................................................................
"