สะวีดัด สวัสดีจ้าคนอ่านทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนด้วยความที่เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เราอินจัดกับนิยายย้อนยุค ทะลุมิติไปอดีตที่แสนนานกหลังจากการอ่านมาหลายเรื่องทำให้ผีจีนย้อนยุคเข้าสิงอยากเปลี่ยนจากคนอ่านมาเป็นเขียนลองดูบ้าง ใครที่ชอบความบ้าบอพอหอมปากหอมคอ ความร้ายกาจพอเกลียดนิดๆ ความตอแหลพอประมาณว่าอยากตบ ความอ่อนแอที่เอียนจนน่าหมั่นไส้ ขอทุกท่านเชิญพบกับนิยายของกระผมได้เลยคร้าบบบบบบบบบบบบบบ
******* เรื่องนี้เกิดจากความอินจัดหลังจากอ่านนิยายของคนอื่นมาเเล้วอยากลองเขียนนิยายตัวเอง เกิดจากจินตนาการอันหาสาระมิได้ของข้า ดังนั้นขอเชิญทุกท่านอ่านกันอย่างไม่เครียด อ่านแค่ขำๆ ไม่ต้องคิดมาก เพราะนิยายเรื่องนี้ไม่ได้อิงเหตุการณ์ใดๆในประวัติศาสตร์หรือชีวิตของผู้เขียนเอง และมีเหตุการณ์คล้ายๆกับนิยายเรื่องอื่นบ้าง แต่ไม่ได้ลอกเขานะ เเค่มีคล้ายบ้างนิดหน่อย ดังนั้นขอให้ทุกท่านอย่าได้เครียดกับนิยายป่วงๆของนักเขียนไบโพล่าคนนี้นะขอรับ ********
บทนำ
สาวสวยวัยใสหัวใจสีชมพู พึ่งจบม.6หมาดๆเหมือนผ้าซักแห้ง กำลังแดนซ์กระจายเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ได้เปลี่ยนสาวหวานผู้เรียบร้อยใจเย็น เป็นสาวห้าวผู้เกรี้ยวกราดเป็นที่เรียบร้อย ตอนนี้เธออยู่ในงานเลี้ยงจบของห้องที่จัดขึ้น ณ ผับแห่งหนึ่งในตัวเมือง ธีมของงานเลี้ยงคือจีนโบราณ ประมาณนางสนม นางใน อะไรเทือกนั้นแหละ ก็ไม่น่าแปลกใจหรอกก็นี่สายศิลปป์ - จีนนะ ฉันในชุดยาวสีแดงพะรุงพะรัง น่ารำคาญชิบหายอ่ะ แถมหน้าเนี่ยแน่นแบบชนิดที่ขูดออกมาทำเค้กได้อ่ะ อิเจ๊ที่แต่งให้มึงกลัวหน้ากูดรอปมากมั้งถึงได้แต่งเต็มขนาดนี้ เดินเข้างานมาเนี่ย หน้ากูเด่นตั้งแต่ต้นงานยันงานจบหน้ากูยังเต็มอยู่เลย ตอนขามาเนี่ยก็พะรุงพะรังมากอยู่แล้วนะ แต่ตอนขากลับเนี่ยสติก็ไม่มี สตังก็ไม่ครบโอ๋แม่เจ้าลำบากเพื่อนสัสเลย เหล้าที่เพื่อนชงมาแม่งเข้มเหมือนหน้าอิเจ๊ที่เเต่งหน้าให้เมื่อหัวค่ำเลย แม่งโลกหมุนเป็นจานดาวเทียมเลย กลับบ้านได้ก็ตี 2 แล้ว เรายังเหลืออีกด่านเมื่อห้องกูอยู่ชั้น3 คานสิรอเหี้ยล่ะ เเละความพยายามของฉันก็ลุล่วงมาด้วยการที่มายืนอยู่ขั้นสุดท้ายของบันได เอ๊ะทำไมโลกมันหมุนงี้อ่ะ แล้วทุดท้ายแม่งก็จำห่าอะไรไม่ได้อีกเลย พอมารู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ไหนก็ไม่รู้ กับใครก็ไม่รู้ร้องเรียกใหญ่เลย อะไรว่ะ อยู่ไหนเนี่ย เรื่องเหี้ยอะไรว่ะเนี่ยยยยยย
พอหอมปากหอมคอนะ!!
ตัวละครในเรื่องนี้
คุณหนู ลี่เจียวเชิน
คุณหณูสามแห่งจวนพ่อค้า ที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง
แม่ทัพ จินหยางเจี้ยน
ผู้ที่ได้รับฉายา แม่ทัพใหญ่ผู้ไร้ใจ
แม่นาง เหยาซูเหม่ย
คุณหนูใหญ่เสนาบดีขวาที่ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เป็นฮูหยินของแม่ทัพใหญ่ผู้ไร้ใจ นางหลงรักในความเย็นชาและน่าค้นหาในตัวเขา
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น