[Fic Reborn] Zombieland แก๊งซ่าส์ล่าผี

ลำดับตอนที่ #3 : Zombie 01 : หนี (100%)

"ถ้าไม่อยากตายก็ตามฉันมา"

ประโยคนี้วนเวียนอยู่ในหัวผม ผมช็อคมากเพราะคนที่พูดออกมานั้นเป็นเด็กสาวที่เรียบร้อย น่ารัก และเป็นคนที่ผมแอบชอบอยู่ ผมไม่เชื่อหูและตาของผมเอง ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะพูดและทำหน้าตาแบบนั้น หน้าตาที่น่ากลัวอย่างนั้น

"ไปเถอะครับรุ่นที่ 10"ในระหว่างที่ผมยังอึนอยู่นั้นโกคุเดระก็วิ่งมาฉุดแขนผมไป

"ตอนนี้คนที่ยังไม่โดนกัดออกไปก่อน ยามาโมโตะฉันฝากนายคุมข้างหน้าด้วยนะใครโดนกัดก็จัดการที่หัวซะ"เคียวโกะสั่งฉอดๆและยืนคุ้มกันคนที่ยังไม่โดนไอตัวบ้านั่นกัดให้ออกไปนอกห้อง

ตอนนี้ทั้งห้องอยู่ในความกลหลทุกคนวิ่งไม่สนชีวิตไม่สนว่าใครเป็นใคร หาทางออกได้ก็พยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ตนเองรอด ทำไมกัน ทำไมกัน วันนี้มันถึง....

"สึนะคุง ฉันรู้ว่ามันโหดร้ายสำหรับเธอมากแต่นี่แหละคือสันดานดิบของมนุษย์"นี่ต้องไม่ใช่เคียวโกะจังแน่ๆ

"เธอเป็นใครเธอต้องไม่ใช่เคียวโกะจังแน่ๆ เคียวโกะจังไม่มีทาง..."ก่อนที่สึนะจะพูดอะไรไปมากกว่านี้เคียวโกะก็แย้งขึ้นมาทันที

"นายไม่รู้จักฉันดีพอ นายเลยเป็นแบบนี้สินะ ฉันคือ ซาซางาวะ เคียวโกะ ถ้าเข้าใจดังนั้นแล้วก็ออกไปได้แล้ว"เคียวโกะพูดและผลักสึนะออกนอกห้องไป

"หนอยแน่ะ!!! ยัยนี่หนิบังอาจมาผลักท่านรุ่นที่ 10 ได้นะ"โกคุเดระเริ่มตบะแตกกับการกระทำของเคียวโกะ

"หุบปาก!! และขึ้นไปบนดาดฟ้าซะ"เคียวโกะพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวพร้อมกับดวงตาที่ดุดัน

"...เอาหละนะ ยังไงเราก็ต้องทำตามที่ซาซางาวะบอกก่อนหละนะ"ยามาโมโตะพูดขึ้นด้วยความร่าเริง

หลังจากนั้นทุกคนก็รีบพากันขึ้นไปที่ดาดฟ้า แต่ระหว่างทางไปนั้นไม่ใช่หนทางที่ง่ายเลยตลอดทางมีแต่พวกซอมบี้ล้อมหน้าหลัง ต่อสู้กันอย่างห่ำหันกลิ่นคาวเลือดฟุ้งทั่วกว่าจะไปถึงก็สูญเสียคนหลายคนไปมากมายเหมือนกันจนมาถึงดาดฟ้าในที่สุด

"เหลือแค่นี้สินะ"เคียวโกะกวาดสายตามองเพื่อนๆในชั้นของตนที่แตกตื่นตัวสั่นกันเหมือนลูกนก

"สรุปนี่มันเรื่องอะไรกันแน่"โกคุเดระพูดขึ้น

"ก็เห็นๆกันอยู่ว่ามันคือซอมบี้"เคียวโกะพูดและยิ้มร่าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"แล้วมันเป็นงี้ได้ไงหละฟระ!!"โกคุเดระตะโกนใส่หน้าเคียวโกะ

"แหม ใจเย็นๆสิจะอธิบายให้ฟังเดี๋ยวนี้แหละ ทำเป็นโมโหไปได้"เคียวโกะพูดและบ่นอุบอิบ

"ว่ามาเร็วๆด้วย"โกคุเดระพูดกดดันเคียวโกะ

"ก็คือ เมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้วตำรวจเขาห้ามเข้าไปในเขตต้องห้ามที่เขากำหนดไว้ใช่ไหมหละ"เคียวโกะพูดด้วยดวงตาที่แข็งกร้าวขึ้น

"แล้วไงหละ มันเกี่ยวกันตรงไหน"โกคุเดระตะโกน

"มันเกี่ยวสิ เพราะที่ที่เขาห้ามเข้าไปนั่นแหละคือที่ที่มีเชื้อไวรัสกระจายอยู่แต่ก็มีไอพวกบ้ามันเข้าไปตั้งแคมป์ไฟกัน แล้วก็โดนพวกที่ติดเชื้อเล่นงานเข้ามีอยู่คนเดียวที่รอดออกมาแต่ที่ไหนได้เชื้อกำลังจะกระจายไปทั่วตัวมันต่างหาก เชื้อเลยเข้ามาในตัวเมืองได้ตอนนี้เชื้อที่แพร่ไปก็เกือบจะยึดทั้งประเทศได้อยู่แล้ว"เคียวโกะอธิบายไปนั่งเคี้ยวลูกอมไป

"แล้วมันไม่มีทางรักษารึไง"โกคุเดระพูดอย่างฉุนเฉียว

"ถ้ามียาก็คงไม่ต้องมาผจญกับเหตุการณ์ครั้งนี้หรอก"เคียวโกะพูดและนั่งเคี้ยวลูกอมต่อ

"แล้วเราจะทำยังไงต่อไปหละครับคุณซาซางาวะ"ยามาโมโตะเดินเข้ามาคุยอีกคน

"ก็ต้องรอพวกที่เหลือที่เข้าไปช่วยคนที่ยังเหลือรอดอยู่แหละนะ ตอนนี้ทุกคนก็ระวังตัวไว้ด้วยแล้วกัน"เคียวโกะพูดและเดินไปล็อคประตู

ไปดูทางห้องคณะกรรมการนักเรียน

"คุณเคียวครับ ท่าทางไม่ไหวแล้วครับรีบหนีไปเถอะครับ"ชายคนหนึ่งเดินทุลักทุเลเข้ามาในห้อง

"เอายังไงดีครับคุณเคียว"ชายทรงผมแปลกพูดขึ้น

"..............................."แต่ชายคนนั้นไม่มีปฏิกริยาตอบรับเอาแต่ก้มหน้าอย่างเดียว

"ฉันว่าพวกคุณ 2 คนควรรีบหนีนะคะ"เสียงหวานจากข้างบนเพดาน

"แกเป็นใคร"ชายผู้ที่นั่งนิ่งตอนนี้ก็เงยหน้าขึ้นไปมองและถาม

"เรื่องนั้นเอาไว้ทีหลังเถอะคะ ตอนนี้หนีก่อนดีกว่า"เด็กสาวคนนั้นกระโดดลงมาจากช่องระบายอากาศ

"นี่มันชุดนักเรียนของโรงเรียนสตรีเมืองข้างๆหนิ"ชายที่ืรงผมแปลกๆพูดขึ้น

"อ๋อ รีบไปหน่อยหนะเลยลืมเปลี่ยนชุด"เด็กสาวคนนั้นยิ้มร่าเริง

"แกเป็นคนทำไอเรื่องทั้งหมดนี่ใช่ไหม"ชายหนุ่มที่นั่งนิ่งมานานพูดขึ้นและเตรียมควักอาวุธออกมา

"เฮ่ๆ เดี๋ยวสิอะไรๆก็โบ้ยมาให้ฉันฉันไม่รู้เรื่องเฟ้ย"เด็กสาวพูดและทำท่าหนักใจ

"งั้นก็ไสหัวออกไป"ชายหนุ่มที่ดูสุขุมพูดและชักท่อนฟาออกมา

"ไปแน่ แต่พวกนาย 2 คนต้องไปกับฉันคุณคุซาคาเบะและคุณฮิบาริ"เด็กสาวพุดและชี้ไปยังชายทั้ง 2

แฮ่~~~ ปัง~~!!!

"รีบไปเถอะ"เด็กสาวพูดและกระชากแขนฮิบาริให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้

"เอาหละคุณคุซาคาเบะ มายืนใกล้ๆฉันนะคะ"เด็กสาวพูดและยิ้ม

"......ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้"ชายหนุ่มนามฮิบาริพูดและพยายามใช้ท่อนฟาฟาดเด็กสาว

ผลั๊ก!!!!

"นี่แหนะ! จะได้เงียบๆ"เด็กสาวพูดหลังจากที่ประทานหมัดเข้าท้องของฮิบาริ

"เออ คุณเคียวเป็นอะไรรึเปล่าครับ"คุซาคาเบะเข้ามาประคองฮิบาริ

"เอาหละนะคะคุณคุซาคาเบะ พร้อมแล้วนะ"เด็กสาวเดินไปปิดประตูและหันหน้ามาถามคุซาคาเบะ

"พร้อมอะไรเหรอครับ"คุซาคาเบะพูด

"ก็ไปยังสถานที่ที่วองโกเล่จัดไว้ให้หนีไงคะ"เด็กสาวคนนั้นยิ้มร่า

"แต่จะว่าไป คุณชื่ออะไรเหรอครับ"คุซาคาเบะพูดและมองมาทางหญิงสาว

"หัวหน้ากลุ่มเมฆา ของมิสซารี่แฟมิลี่คะ เดอลาเดลล่า เคที่"หญิงสาวพูดและเดินกลับมา

"เอ๊ะ! ไม่เคยได้ยินชื่อแฟมิลี่นี้หนิครับ"คุซาคาเบะพูดอย่างงงๆ

"เรื่องนั้นชั่งเถอะคะ เราไปกันเถอะ Move!!"หลังจากที่เด็กสาวตะโกนออกมาก็มีแสงสีม่วงคลุมรอบตัวทั้ง 3 แล้วก็ร่างทั้ง 3 ก็ค่อยๆจางไปกับแสงสีม่วงนั้น

ทางเรียวเฮ

"นี่มันอะไรกันเนี่ย สุดขั้ว!!!!"ชายหนุ่มหัวสนามหญ้า เอ้ย หัวเกรียนตะโกนอย่างบ้าคลั่งและวิ่งอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน

"คุณเรียวเฮไม่ทราบว่าอยู่ไหนคะ"จู่ๆก็มีเสียงเด็กผู้หญิงคนนึงตะโกนจากทางไหนก็ไม่ทราบดังมา

"........................"เรียวเฮไม่พูดอะไรแต่วิ่งต่อ

ปึง!!!! โครม!!!!

"เฮ้ย อะไรอีกเนี่ย สุดขั้ว!!!!"เรียวเฮตกใจนิดหน่อยกับเหตุการณ์ที่จู่ๆระเบียงที่เขากำลังวิ่งอยู่นั้นตรงริมหน้าจาเกิดโดนอะไรบางอย่างทุบจะกำแพงแตกทั้งแถบ

"อ๊ะ คุณเรียวเฮอยู่นี่นี่เองหาตั้งนานนะคะ"จากเศษฝุ่นก็ปรากฎร่างของเด็กสาวผมสีแดงแกละลอนขึ้นมา

"เออ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครเหรอครับ สุดขั้ว!!!"เรียวเฮก็ยังตะโกนไม่หยุด

"ฉันมารับคุณคะ"เด็กสาวคนนั้นพูดและก้มหัวใหเเรียวเฮ

"มารับ ใครกันส่งเด็กสาวตัวเล็กๆคนนี้มาแถวนี้นะ หนูอายุเท่าไหร่แล้วเหรอ"เรียวเฮพูดและจับหัวเด็กสาวคนนั้น

"ฉันก็อายุเท่ากับคุณแหละคะ"เด็กสาวพูดหน้าตาย

"เอ๋ อายุเท่าฉันงั้นเหรอ แก่แดดจริงๆนะ งั้นเราลองคบกันก็ได้นะเด็กน้อย"เรียวเฮพูดจบไม่นานก็มีหมัดเล็กๆมาเสยหน้า

ผลั๊ก!!!

"ก็บอกแล้วไงว่าฉันแก่เท่ากับแก"เด็กสาวพูดด้วยความขุ่นเคือง

"อะไรกันเนี่ยตัวเล็กแต่หมัดหนักเจ๋งไปเลย ฉันว่าฉันอยากกินเด็กซะแล้วหละ สุดขั้ว!!!"เรียวเฮลูบแก้มที่ตนเองโดนต่อยไปและพูดด้วยอารมณ์มีความสุขสุดๆ

"ช่างมันเถอะ"เด็กสาวพูดและลาก ข้อเน้นว่าลากเรียวเฮวิ่งไป

กลับมาทางดาดฟ้า

"ในที่สุดก็มาถึงซักที"เด็กสาวผมสีบรอนปรากฎกายขึ้นทำให้คนแถวนั้นตกใจเล็กน้อย

"ดีมาก เคที่"เคียวโกะเดินเข้ามาและแตะไหล่

"ได้เสมอคะ เคียวโกะซามะ"เด็กสาวคนที่ชื่อเคที่พูดและนั่งคุกเข้าคำนับเคียวโกะ

"ทีี้ก็เหลืออีก คนเดียวสินะ"เคียวโกะพูดและเดินไปนั่งที่เกาอี้

"มาแล้วคะ เคียวโกะซามะของโทษที่มาช้าคะ"เด็กสาวผมสีแดงพูดขึ้นสร้างความแตกตื่นอีกแล้วเพราะตอนนี้เธออยู่กลางนอกรั่วกั้นบนดาดฟ้า

"มาครบแล้วก็ดี เอาหละไปกันต่อเลยแล้วกัน"เคียวโกะพูดและหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย

"เดี๋ยวสิเฟ้ย!!! จู่ๆก็มาจู่ๆก็ไป พวกเธอจะเอาไงกันแน่เนี่ย แล้วเธอเป็นอะไรกับเจ้าพวกนั้นกันแน่"โกคุเดระพูดและชี้หน้าเคียวโกะ

"พวกเราเป็นใครหนะเหรอ พวกเราก็คือ........"

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบอย่างทุลักทุเล จริงๆแล้วมีต้นฉบับอยู่นะแต่คอมมันรีปุ๊บไปหมดเลยทั้งแผงเสียดายสุดๆ มันจะสนุกเหมือนเดิมหรือเปล่านะ แต่ก็พยายามเต็มที่แล้วนะคะ ขอความกรุณาด้วยคะ