เซียนแค่อยากนอนเฉย ๆ

เซียนแค่อยากนอนเฉย ๆ

พลังวิญญาณฟื้นคืน ความศรัทธานำทาง

บางคนแอบอ้างเป็นบิดาแห่งสวรรค์ เป็นพระพุทธเจ้า เป็นเซียนเทพ พวกเขาหวังใช้ศรัทธาจอมปลอมเพื่อบรรลุเต๋า บางคนเขียนอัตชีวประวัติของตน เพราะเชื่อว่าตัวเองคือตำนานโดยไม่ต้องพึ่งชื่อเสียงของใคร บางคนกลายเป็นดารา ไอดอล หรือสัญลักษณ์แห่งความศรัทธา เพราะเชื่อว่าต่อให้เป็นศรัทธาเทียมก็ยังถือเป็นศรัทธา

แต่ "หลี่อี้" กลับมาแล้ว เขาไม่ใช่คนกลับชาติมาเกิด เขาแค่กลับคืนสู่ร่างเดิม
ชายผู้มีชีวิตมายาวนานถึง 5,700 ปี เขาเหนื่อยแล้ว เบื่อแล้ว เขาเคยเห็นโลกเจริญรุ่งเรืองจนถึงขีดสุด เคยกดข่มทั่วหล้าจนไร้ผู้เทียบเทียม เขาคือเซียนบนโลกมนุษย์ "หลี่ฉางเซิง"

แต่ตอนนี้เขาคือ "หลี่อี้" และเขาแค่อยากนอนเฉย ๆ

ทว่าสุดท้ายแล้ว เขากลับกลายเป็น "เซียน" ในสายตาผู้คนอีกครั้ง ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรเลย เพียงแค่ใช้ชีวิตเงียบ ๆ อยู่ในบ้าน

คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์แห่งวิชายุทธ์ ตำราเสียงสวรรค์คำรามแห่งพลังฟ้า ตำนานเทพกระบี่ผู้พิชิตยุทธภพ พงศาวดารหิมะสวรรค์ผู้ครองวิชาเย็น บันทึกวิถีเซียนผู้ครองพลังลมปราณชิงเสวียน... เรื่องราวของยอดฝีมือทั้งหลายล้วนจบลงที่ชื่อหนึ่ง—"หลี่ฉางเซิง"

ไม่ว่าคนจะมีพรสวรรค์เลิศล้ำเพียงใด จะเก่งกาจไร้เทียมทานแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องหยุดอยู่ตรงหน้าเขา

หลี่อี้: "เรื่องของหลี่ฉางเซิง มันเกี่ยวอะไรกับข้าหลี่อี้? ข้าแค่อยากนอนพักในวันที่แดดไม่แรง อยากดื่มชาเมื่ออากาศเย็น ไยต้องให้ข้ามาแบกรับชื่อเสียงและภาระของอดีตด้วย? พวกเซียนเทพในตำนานเหล่านั้น ยังไม่เคยรู้จักความเหนื่อยล้าที่แท้จริง... หากเจ้าอยู่มาห้าพันเจ็ดร้อยปี เจ้าจะเข้าใจว่าทำไมข้าถึงอยากลืมชื่อหลี่ฉางเซิงให้สิ้น"