Please;โปรดเถิดที่รัก {VL&Krongkaew}

###นิยายชุด Please ; โปรดเถิดที่รัก###

'VL & Krongkaew' 

'ฉันไม่นอนกับใครง่ายๆ ต่อให้มาหลงรัก เสนอตัวด้วยการแก้ผ้าให้ดูต่อหน้า ถ้าไม่ใช่สเปคฉันก็เอาไม่ลง' ประโยคนี้โยนทิ้งไปได้ไหม เพราะตอนนี้ฉันโคตร... อยากนอนกับเธอเลยว่ะ!

โปรยปราย

“วีแอล...” เสียงหวานแผ่วเอ่ยเรียกเจ้าของชื่อที่กำลังวุ่นอยู่กับการวาดรูปอะไรสักอย่าง

“หือ? ว่าไง” ใบหน้าคมหันกลับมามอง แล้วเลิกคิ้วถาม

“ฉัน...คือ เอ่อ...ฉันชื่อ...” ผู้บุกรุกทำเสียงอึกอักลังเล จะพูดก็ไม่พูด จนคนรอฟังชักรำคาญ

“อือ...เธอชื่อกรองแก้ว ฉันรู้จัก ทำไม? มีธุระอะไร” ถามแล้วหันกลับไปวาดพู่กันต่อ

พอไม่เห็นหน้า เห็นแต่แผ่นหลัง มือบางที่กำชายกระโปรงไว้แน่นก็ค่อยๆคลายออก ความเขินอาย หวาดเกรง กลัววิตก และอีกหลายๆความรู้สึกก็ผ่อนบางลง กรองแก้วบอกตัวเองให้สู้ๆเข้าไว้ เพื่ออีกหนึ่งชีวิต...ที่เธอกับเขาต้องร่วมกันรับผิดชอบ

กรองแก้วยืดตัวสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเปล่งเสียงบอกธุระกับเขา

“ฉัน...ฉันท้อง!”

“ท้อง?” มือที่กำลังจับพู่กันวาดดอกไม้ในเเจกันหยุดชะงัก ก่อนจะยักไหล่ แล้วลงมือวาดต่อ

“ชะ...ใช่ ฉันท้อง”

“แล้วไง? ท้องก็ไปหาพ่อเด็กสิ แล้วชวนกันจูงมือไปหาหมอไปขอฝากครรภ์ ไม่ต้องมาบอกฉัน ฉันไม่ใช่หมอนะกรองแก้ว คงช่วยอะไรเธอไม่ได้”

“ก็...ฉัน...ฉัน...” แม้จะพยายามบอกใจให้กล้า แต่คำๆนั้นมันก็ยังเปล่งออกมายากเหลือเกิน

“นี่เธอติดอ่างเหรอ กว่าจะพูดได้ ” ถามเสียงขำ ทั้งที่กำลังหงุดหงิด ดอกกุหลาบแแดงที่เขาบรรจงวาดบิดเบี้ยวไม่เป็นอย่างที่คิด จนอยากจะขยำทิ้งแล้ววาดใหม่ แต่เพราะเวลาที่ต้องเอาไปให้ใครบางคน มันใกล้เข้ามาทุกที วาดใหม่ตอนนี้คงไม่ทัน

“ฉันท้องกับ...”

“ขอโทษนะกรองแก้ว แต่ฉันไม่มีเวลามาอยากรู้ว่าเธอท้องกับใคร หรอกนะเด็กน้อย ไปบอกไอ้คนที่มันทำเธอท้องเถอะนะ เดี๋ยวฉันต้องรีบวาดต่อ”

“แต่...”

“ออกไปแล้วรบกวนเธอล็อคประตูให้ฉันด้วยนะ ฉันไม่อยากถูกใครรบกวนอีก” ตัดบทเอ่ยไล่ ไม่สนใจฟัง

“แต่ฉันท้องกับนาย!”เสียงเครือสั่นของคนด้านหลังทำให้คนที่กำลังคิดว่าจะแก้งานยังไงต้องสะดุดหยุดมืออีกครั้ง แต่ยังไม่ยอมหันมาพูดจาให้รู้เรื่อง เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกร้ายที่หาสาระความจริงไม่ได้

ท้องกับเขานี่นะ? บ้าบอคอห่านว่ะ วีแอลแค่นยิ้ม ส่ายหน้าระอากับตลกฝืดของผู้หญิงที่ชื่อแสนเฉิ่มเชยพอๆกับเสื้อผ้า หน้าผมของเธอ

“เธอนี่จี้ดีนะ แต่มุขนี้ไม่ไหวว่ะ ฉันไม่ค่อยขำ โน่นๆ ไปเล่นตรงโน้นไป เดี๋ยวฉันต้องทำงานต่อ” ชี้นิ้วเชิญให้เธอออกไปเล่นข้างนอก

“แต่...ฉันพูดความจริง” กรองแก้วส่ายหน้า ทำท่าว่าจะร้องไห้ยืนยันคำพูดของตัวเอง

“เฮ้อ...” ใบหน้าเรียวทรงวีเชฟแบบมีมุม คือมีกรามหน่อยๆ ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะเอื้อมมือไปดึงเธอเข้ามาใกล้ ใช้เท้าเขี่ยลากเก้าอี้สตูลตัวกลมสีขาวมา แล้วจับเธอให้นั่งลงประจันหน้า ก่อนจะกอดอกพูดกับเธอช้าๆชัดๆอย่างพยายาามใจเย็น

“ฉันรู้นะว่าตัวฉันน่ะทั้งหล่อ ทั้งรวย แล้วก็ฮ็อตมาก...จะว่าฮ็อตสุดในกลุ่มก็คงใช่ แต่ฉันไม่ได้ใจดีเหมือนหน้าตาหรอกนะกรองแก้ว และฉันก็มีนิสัยค่อนข้างเลือก...” ใช้สายตามองประมาณว่า เธออะ...ไม่ผ่านมาตฐานของฉันหรอกนะ

“ฉันไม่นอนกับใครง่ายๆ ต่อให้มาหลงรัก เสนอตัวด้วยการแก้ผ้าให้ดูต่อหน้า ถ้าไม่ใช่สเปคฉันก็เอาไม่ลง ถึงเธอจะไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไรมากมาย แต่...เธอก็ไม่ใช่น่ะกรองแก้ว ไม่ใช่สำหรับฉันจริงๆ” ตอกย้ำความไม่ใช่ให้เธอรู้อีกครั้ง

“ดังนั้น...ถ้าเธอจะล้อเล่น เพื่อเรียกร้องให้ฉันสะดุดสนใจหรือเพื่ออะไรก็แล้วแต่ หยุดเถอะ ฉันไม่โอเค โนเค”

“แต่ฉันพูดความจริง” คนไม่ใช่ยังคงยืนยัน น้ำตารินไหลออกมาไม่ขาดสาย หน้าตาที่ซีดเซียวเพราะอาการแพ้ จนนอนไม่หลับ ทานอะไรไม่ค่อยได้ ทานได้แต่ผลไม้รสเปรี้ยว จึงยิ่งดูซีดดูแย่เข้าไปใหญ่

“โอ๋ๆ...เด็กน้อย อย่าร้องๆ อย่าเบะเลยนะ เงียบซะๆ ” คนไม่ได้ใจดีเหมือนหน้าตา แต่แอบขี้สงสารเอ่ยปลอบพร้อมยกนิ้วขึ้นไปกรีดเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน

“เอางี้...ถ้าเธอยืนยันว่าพูดจริง งั้นฉันก็จะพยายามเชื่อเธอนะ”

“ฉันพูดความจริง”

“โอเคๆ เธอพูดความจริง ฉันเชื่อแล้วๆ เชื่อว่าเธอท้อง แต่ท้องกับใครล่ะ?”

“นาย...ฉันท้องกับนาย”

“ไม่เอากรองแก้ว ไม่ปรักปรำฉันสิ ฉันไม่ใช่แน่ ๆ!" ส่ายหน้าไปมาเบา ๆ พร้อมแสยะยิ้มเหลือบตามองบน 

นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะ! 

สบถว่าตัวเองในใจ ก่อนจะลดสายตาลงมองใบหน้าหวานติดเศร้าของคนตรงหน้า ดวงตาของเธอไม่ได้บอกว่ากำลังโกหก

กลับกัน...มันบ่งบอกว่าสิ่งที่เธอพูดนั่นจริงทุกอย่าง 

แต่...มันจะเป็นไปได้ไงวะ!!!!

"ฉันไม่เคยซั่มเธอ จะทำเธอท้องได้ยังไง หอบลูกในท้องของเธอไปหาผู้ชายที่เจาะไข่แดงเธอ ฝากเชื้อไว้ในตัวเธอเถอะนะ อย่ามาเสียเวลาคร่ำครวญกับฉันเลย ฉันไม่เมตตาสงสารจนยอมรับเป็นพ่อเด็กให้หรอกกรองแก้ว” ลูบแก้มเช็ดน้ำตาให้ แต่น้ำเสียงนุ่มๆที่เอ่ยแต่ละคำออกมา กลับทำให้คนตรงหน้าน้ำตาไหลพรากออกมามากกว่าเดิม

“ฮึกๆ ฮือๆ” กรองแก้วสะอึกสะอื้นร่ำไห้จนตัวโยน จากเสียงค่อยๆเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่อาจจะเก็บกลั้นเอาไว้อีกต่อไป ความเจ็บช้ำจากถ้อยคำปฏิเสธ ไม่ยอมรับไม่ยอมเชื่อของคนตรงหน้า ทำให้เธอเจ็บ...เจ็บลึก เหมือนเอามีดมาแทงที่หัวใจซ้ำๆย้ำๆ

ปึก! เพล้ง!

เสียงแจกันดอกไม้ใกล้มือดังกระทบกับผนังห้อง ก่อนจะตกลงมากองแตกเป็นเสี่ยงๆที่พื้น ทำให้คนกำลังสะอื้นไห้สะดุ้งตกใจ เงยหน้าขึ้นมามองเขาอย่างตะลึงอึ้ง และหยุดร้องไปชั่วขณะ เพราะเมื้อกี้ก่อนที่มันจะลอยไปปะทะผนัง มันเฉียดแก้มเธอไปเพียงเสี้ยวมิลลิเมตรเท่านั้น

“นี่! ฉันชักจะรำคาญแล้วนะโว้ย! ร้องๆ ร้องอยู่นั่นล่ะ ร้องทำเชี่ยไรหนักหนาวะ บอกแล้วไงว่าไม่ใช่คนใจดีเหมือนหน้าตา อย่ามาตอแหลโยนลูกของหมาตัวไหนไม่รู้ ให้รับรับผิดชอบดิวะ ไม่ได้โง่นะเว้ย! นี่คนนะคน ไม่ใช่ควาย” จิ้มนิ้วจึกๆที่อกตัวเอง

การแปลงกายจากผู้ชายอบอุ่นเป็นหนุ่มปากร้าย หยาบคายของคนตรงหน้าทำให้กรองแก้วถึงกับพูดไม่ออก

“ไปอ้าขาให้ไอ้หมาตัวไหนมันเสียบมา ก็ไปหามันดิวะ มาหาฉันทำไม เสียเวลาเสียอารมณ์ คนจะรีบทำงานนะเว้ย! ไม่มีเวลามาปลอบสาวชอบเสียวแต่ไม่รู้จักป้องกันว่ะ ไปๆ ออกไปได้แล้ว” จับเธอลุกยืนแล้วดันให้ออกไป

กรองแก้วหันไปมองหน้าหล่อๆนั่นให้เต็มตาอีกครั้ง ก่อนจะเล็งแก้มข้างที่เหมาะกับฝ่ามือของเธอ แล้วฟาดลงไปอย่างแรง

“เพี๊ยะ!”

“เฮ้ย!”

“เพี๊ยะ!” ยัง...มันยังไม่หนำใจ กรองแก้วจึงจัดให้อีกตบ

“โว้ยยย! คิดว่าท้องอยู่หรอกนะ เลยไม่สวน แต่ถ้าตบอีก จะไม่สนแล้วนะ ตบมาตบกลับ บอกเลย” คนที่เพิ่งถูกตบติดๆกันถึงสองครั้งอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว รีบยกมือขึ้นมาจับข้อมูลเล็กเอาไว้ แล้วขู่เสียงเข้ม

พอเขาขู่แบบนั้น คนไม่เคยมีเรื่องกับใครมาก่อนก็ได้สติ ไม่กล้าเสี่ยงตบเขาอีก ได้แต่มองเขาด้วยสายตาชอกช้ำ ผิดหวัง และเกลียดชังเท่านั้น

“เพราะฉันถูกหมาตัวผู้ตัวนี้บังคับจับอ้าขาให้มันเสียบจนท้องน่ะสิ ฉันเลยต้องบากหน้ามาบอกมัน” เค้นเสียงบอกเสียงสั่นเครือสะอื้น แต่แข็งกร้าวดุดันไม่เกรงกลัวอยู่ในที

“ถ้าหมาตัวนี้มันจะไม่ความจำเสื่อม หรือเมาจนเลอะเลือนจำอะไรไม่ได้ มันก็คงพอจะนึกออกว่า คืนนั้น...มันบังคับจับลากฉันไปข่มขืน จนฉันต้องท้องแบบนี้!” พูดจบ ก็หันหลังเตรียมเดินจากไป ไม่คิดอ้อนวอนขอความรับผิดชอบจากคนตรงหน้าอีก

ปึก! เพล้ง!

แต่ก่อนจะไป สาวเรียบร้อยพูดน้อยรักสงบเป็นนิสัย ก็หันไปคว้ากรอบรูปที่มีหมา...ตัวนั้นยืนยิ้มอยู่ มาขว้างกระแทกเข้ากับผนังหล่นแตกไปกองรวมกันกับเศษแจกันที่พื้น จากนั้นจึงเดินออกจากห้องไป โดยไม่ต้องรอให้ใครมาลากผลักออกไปอีก

คนที่งุนงงสงสัยและพยายามนึกว่าไปทำตัวเป็นหมาตอนไหนถึงกับสะดุ้งโหยง

“กะ...กะ กรองแก้ว!” 

ชอบอย่าลืมกด ADD FAV. กันน๊า หรือ บันทึกเป็น Favorite 

Twitter//iqimiu Fanpage//Iqimiui

###Please,โปรดเถิดที่รัก Set###

Please ; โปรดเถิดที่รัก//King&Rampa

เพลงประกอบ BIGBANG - LOSER

Start up>>> August '18 

Thanks ธีมสวย ๆ จาก

B
E
R
L
I
N
?