เทพเซียนเกรียนยุทธภพ!

ลำดับตอนที่ #8 : ห้าพรรคใหญ่ปะทะเทียนซาน ตอนที่01

    
     "เส้าเทียนอิ้ง! พวกเราห้าพรรคใหญ่แห่งต้าหลงเดินทางมาเพื่อทวงถามความยุติธรรมจากเจ้า  จงออกมาต้อนรับเดี๋ยวนี้!"

     เกาฟานเฉียงแห่งสำนักพยัคฆ์แดงร้องตะโกนเสียงดังกึกก้องที่บริเวณลานกว้างหน้าประตูทางเข้าสำนัก  รอบข้างรายล้อมไปด้วยบรรดาผู้นำพรรคใหญ่ที่เหลือและพวกลูกศิษย์ลูกหาอีกจำนวนมาก  พวกมันไม่ยอมเดินเข้าไปข้างในพรรคแต่ใช้วิธีร้องเรียกให้จอมมารออกมาต้อนรับที่ด้านนอกเพื่อหักหน้าและเหยียดหยามเจ้าถิ่น  หลังจากที่ยืนรออยู่ชั่วครู่  ข้ารับใช้ผู้ต่ำต้อยคนหนึ่งก็เดินออกมาต้อนรับฝ่ายธรรมะด้วยท่าทีอันนอบน้อม

     "พวกท่านเดินทางมาไกลคงจะเหน็ดเหนื่อย  เจ้านายข้าจึงขอเรียนเชิญทุกท่านเข้าไปพักผ่อนที่ด้านใน..."

     ยังไม่ทันพูดจบประโยค  ข้ารับใช้ผู้นั้นก็เจอฝ่ามือพยัคฆ์ศิลาแดงของเกาฟานเฉียงไปเต็ม ๆ จนร่างแหลกเหลวในพริบตา  เนื่องด้วยความมุทะลุและโทสะที่จอมมารไม่ยอมเผยตัว  แต่กลับใช้ลิ่วล้อออกมาต้อนรับ  ถือว่าเป็นการไม่ให้เกียรติและดูถูกกันเกินไป  กระนั้นพวกธรรมะบางคนก็ไม่พอใจกับความบ้าระห่ำและไร้ซึ่งเหตุผลของเจ้าสำนักคนนี้เท่าไรนัก  แต่ในเมื่ออยู่ฝ่ายเดียวกันจึงเลือกจะปิดปากเงียบรอดูท่าทีไปก่อน

     "ประมุขเกา  ท่านนี่มันช่างไร้มนุษยธรรมเสียเหลือเกิน  พวกข้าเลยต้องเปลืองแรงหาคนถูพื้นสำนักใหม่เลยทีนี้ ฮ่า ๆ"

     อสูรแปดหน้าปรากฏตัวออกมาต้อนรับพร้อมเสียงหัวเราะ  ไม่ได้ยี่หระเลยว่าเมื่อครู่ศัตรูเพิ่งจัดการข้ารับใช้ไปหนึ่ง  เพราะถึงยังไงก็เป็นแค่พวกหางแถวไร้ซึ่งความสำคัญอันใด

     "พวกข้าไม่มีธุระกับหางแถวอย่างแก  จงไปเรียกจอมมารออกมาซะ  ท่านประมุขจางมีเรื่องจะทวงถามจากมันเดี๋ยวนี้!"

     เกาฟานเฉียงกล่าวถ้อยคำดูถูกพร้อมทั้งเรียกร้องให้จอมมารเดินออกมาต้อนรับพวกตนที่นี่  มิเช่นนั้นจะสั่งการให้บรรดาลูกศิษย์ทั้งหมดถล่มที่ทำการพรรคนี้ให้ราบในพริบตา

     "ไร้สาระ  พรรคเทียนซานของพวกข้าตั้งอยู่ตรงนี้มานับร้อย ๆ ปีแล้วไม่เห็นมีผู้ใดหาญกล้าท้าทาย  วันนี้ท่านประมุขไม่พร้อมรับมือกลับแห่กันมารุมเหมือนหมาหมู่  ไม่ทราบศักดิ์ศรียังมีเหลืออยู่บ้างไหม?"

     มารผมขาว ปรากฏตัวขึ้นเคียงข้างเจ้าอสูรแปดหน้า  พวกมันต่างก็เป็นหนึ่งในเจ็ดองค์รักษ์ผู้มีพลังฝีมือสูงส่งกว่าลูกพรรคที่เหลือ  จึงได้รับความไว้วางใจให้อยู่ข้างกายจอมมาร  เมื่อสองคนนี้มาปรากฏตัวนั่นหมายถึงเส้าเทียนอิ้งไม่ได้นิ่งนอนใจกับการบุกของห้าสำนักใหญ่เลย

     "พูดมากน่ารำคาญ  พวกแกเข้ามาพร้อม ๆ กันเลยดีกว่า!"

     เมื่อเทียบชั้นวาทะกับอีกฝ่ายไม่ได้  ประมุขแห่งพยัคฆ์แดงจึงเกร็งพลังเข้าโจมตีอสูรแปดหน้ากับมารผมขาวในทันที  ประมุขพรรคอื่นรวมถึงจางเหอลู่ต่างยืนมองเฉย ๆ ด้วยไม่อยากเข้าไปร่วมกับไอ้คนมุทะลุโง่เง่าเช่นนั้น  เพราะที่ผ่านมาประมุขเกาก็มักหาเรื่องกับบรรดาพรรคเล็กหรือผู้ที่อ่อนแอกว่าเป็นประจำอยู่แล้ว  นับว่ามีพฤติกรรมน่ารังเกียจเหลือเกิน

     "ไหนข้าขอดูเคล็ดวิชาพยัคฆ์เหินอันขึ้นชื่อลือชาหน่อยสิ!"

     อสูรแปดหน้าชมชอบการประลองอยู่แล้วจึงตรงเข้าปะทะด้วย  ด้านมารผมขาวยังคงยืนดูเชิงอยู่รอบนอกก่อน  เกาฟานเฉียงชิงจู่โจมออกหมัดรวดเร็วรุนแรง  ท่าร่างดูคล้ายพญาเสือโคร่งตัวใหญ่  แต่อสูรแปดหน้าไม่ประมาท  มันเลี่ยงซ้ายปาดขวาไม่เข้าปะทะโดยตรงด้วยรู้ว่าเทียบชั้นพลังภายในไม่ได้

     "ทำเป็นปากดีพอเอาเข้าจริงกลับหลบไปมาเรอะไอ้ขี้ขลาด"

     เกาฟานเฉียงได้แต่ชกลมโดยไม่สามารถแตะต้องตัวของอีกฝ่ายได้เลยทำให้เริ่มหงุดหงิด  แต่ก็คงไม่แปลกนักเพราะอสูรแปดหน้าขึ้นชื่อในเรื่องความว่องไวและญาณสัมผัสรอบตัว  ดุจดั่งมีใบหน้าไว้คอยระแวดระวังภัยในทุกทิศทางจึงได้สมญาเช่นนี้มา

     "ก็แกมันกระจอกนี่หว่า  ที่จริงระดับแค่นี้ไม่ต้องถึงมือข้าด้วยซ้ำ!"

     เจ้าอสูรแปดหน้าหัวเราะเยาะคู่ต่อสู้  โดยลืมไปว่าความประมาทคือหนทางสู่ความพินาศ  เกาฟานเฉียงเลือกออกหมัดคู่ตรงเข้าหาใบหน้าของมัน  เจ้าอสูรจึงหลบออกข้างซ้ายและไม่ทันระวังว่านี่คือกลลวง  เพราะหมัดคู่คือตัวหลอกส่วนของจริงเป็นท้องแขนที่ฟาดเข้าหาหลังจากออกหมัดต่างหาก  อสูรแปดหน้าเซไปเล็กน้อยตามแรงปะทะ  เจ้าสำนักพยัคฆ์แดงไม่ปล่อยโอกาสทองให้หลุดรอด 

     "อยากดูนักก็จะให้ดู  นี่คือหนึ่งกระบวนท่า!"

     เกาฟานเฉียงรวบพลังที่ท้องน้อย  พุ่งเข้าหาศัตรูตรงหน้าพร้อมกับดีดมันลอยขึ้นไปกลางอากาศด้วยเรี่ยวแรงอันมหาศาล  และจากตรงนั้นจึงเร่งจู่โจมสองจังหวะบนกับล่างพร้อมกันในพริบตา  มองจากที่ไกลดูคล้ายร่างเงาของพยัคฆ์ร้ายสองตัวเล่นงานเหยื่อกลางเวหา  หมัดคู่จากด้านบนและเข่าลอยจากใต้ล่าง  นี่คือ สองพยัคฆ์กลางเวหา หนึ่งในทีเด็ดของสำนัก

     "ร้ายกาจ"

     แม้แต่มารผมขาวยังต้องชื่นชมกับเคล็ดวิชาของห้าสำนักใหญ่  ทว่าฝีมือแค่นี้ก็ยังห่างชั้นกับเจ้านายของตนนัก  แถมยังเผด็จศึกเจ้าแปดหน้าไม่ได้เสียด้วย

     "หนอยแน่บังอาจนักนักแก!"   

     อสูรแปดหน้ากระอักเลือดจากอาการช้ำใน  เมื่อครู่ถ้าไม่มีพลังปราณเศียรวชิระคอยคุ้มครองร่างอยู่ล่ะก็  คงมิพ้นกระดูกแตกแหลกเหลวเหมือนตัวลิ่วล้อก่อนหน้านี้เป็นแน่  กระนั้นมันยังขยับตัวได้อยู่และเตรียมตอบโต้ด้วยวิชาลับเพื่อแก้แค้น

     "พอเท่านี้แหละ!  พวกข้ามาที่นี่เพื่อเจรจาทวงถามความเป็นธรรมเท่านั้น  มิได้คิดจะประหัตประหารใครเสียหน่อย"

      หลิวเย่อจื่อ  คุณชายแห่งพรรคหมาป่าเงินออกปากสอดการต่อสู้  เพราะทนเห็นความรุนแรงอันปราศจากคุณธรรมต่อไปไม่ไหวแล้ว  เย่อจื่อเดินทางมาที่นี่แทนบิดาตามคำเชิญของเจ้าสำนักมังกรทองเพื่อเจรจากับพวกมาร  ไม่ใช่มาในฐานะนักเลงกระจอกหาเรื่องต่อยตีชาวบ้าน

     "เจ้าหนูหน้าละอ่อนอย่าได้สะเออะเรื่องของข้า!"

     ประมุขเกาหงุดหงิดที่โดนขัดจังหวะ  แต่มารผมขาวเล็งเห็นเป็นโอกาสจึงได้สอดปากขึ้นอีกคน

     "คุณหนูเย่อจื่อช่างมีเมตตาสมกับเป็นฝ่ายธรรมะ  หากท่านมีธุระกับประมุขขอเรียนเชิญที่ห้องรับรองทางนี้ขอรับ  ทางเรายินดีต้อนรับอาคันตุกะผู้เหมาะสมและมีสมบัติของผู้ดี  แต่หากใครยังต้องการต่อสู้เข่นฆ่า  ขอเชิญพวกท่านอยู่ตรงนี้กันตามสบาย..."

     มารผมขาวเชื้อเชิญให้เย่อจื่อเดินไปสู่ห้องรับรองภายในสำนัก  ท่ามกลางเสียงขบขันของพวกสำนักใหญ่คนอื่น  เกาฟานเฉียงโกรธจนหน้าแดงแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะจางเหอลู่ส่งสัญญาณห้ามไว้เช่นกัน  แล้วทั้งหมดจึงได้มุ่งหน้าไปสู่ห้องรับรองแห่งเทียนซานในที่สุด


จบตอน