คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ◆ how to 15: he ate that fucking cake and he kiss me
จ๊ะ : ไอ้ผีกุมารดำแม่งหอมแก้มกู !!!
ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผมลืมตาตื่นมาด้วยความงัวเงียแบบสุดเพราะเสียงการสั่นสะเทือนของไอโฟนห้าที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ผมขยับหัวเบลล์ที่นอนอยู่บนอกผมมอกเบาๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย
“ หายไปไหนมา ทำไมโทรศัพท์ไม่ยอมรับ ลูกอยู่ไหนบอกคุณแม่มาเดี๋ยวนี้นะ ” เสียงวีนน่าปวดหัวลองแม่ผมดังออกมาจากลำโพงจนต้องดึงโทรศัพท์ห่างจากหูเพื่อสวัสดิภาพประสานการได้ยินของผม
“ มานอนหอเบล เมื่อคืนไปเที่ยวกับเพื่อน ” ผมตอบห้วนๆ แอบหงุดหงิดอยู่ที่คุณแม่จะต้องโทรมาคอยนู่นนี่นั่นตลอดทั้งที่ผมก็โตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว
“ นี่ คุณแม่บอกแล้วใช่ไหมว่าเป็นผู้ชาย อายุก็ยังน้อย ไปค้างอ้างแรมสองต่อสองกับผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไง บอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามเด็ดขาด เกิดเรื่องงามหน้าขึ้นมาแล้วคุณแม่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ” ได้ที่คุณแม่ผมก็เอาใหญ่ ไม่รู้จะอะไรนักหนา ของแบบนี้มันห้ามกันได้ที่ไหนเล่า
“ ก็ไว้ที่เดิมนั่นแหละครับ และยังไม่กลับด้วย ง่วงนอนจะนอนต่อ เดี๋ยวบ่ายๆถึงจะกลับ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ” ผมตอบไปกวนๆก่อนจะวาดสายแล้วกดปุ่มปิดเครื่องไปทันที ก่อนจะล้มตัวลงนอนต่อ เมื่อคืนกว่าจะมาถึงนี่ก็เกือบตีสอง กว่าจะทำอะไรๆเสร็จก็เกือบเช้า ผมยังนอนได้ไม่นานเองนะเนี่ย ง่วงชะมัด
“ โดนคุณแม่ว่าเรื่องมาค้างกับเค้าอีกแล้วล่ะสิ ” มือนุ่มๆลูบแก้มผมเบาๆ ผมลืมตาขึ้นมาก็เห็นเบลล์นอนหันหน้ามองผมอยู่
“ อื้อ ช่างคุณแม่เถออะน่า เค้าก็เป็นหยั่งงี้แหละ อ้วนนอนต่อเหอะ ” ผมพูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะดึงร่างเล็กมากอดไว้
“ เค้าดูแย่มากเลยหรอ แม่อ้วนเลยไม่ชอบเค้าอ่ะ ” เบลล์สะอื้น ทำเอาผมที่กำลังจะเคลิ้มหลับทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ลูบผมเธอเบาๆเป็นการปลอบ
“ ไม่หรอก คุณแม่ก็ไม่เคยจะชอบใครอยู่แล้วนอกจากตัวเอง ใครไม่ชอบช่างมันประลัย เค้ารักอ้วนคนเดียวก็พอแล้วไม่ใช่หรอ ” ผมยิ้มให้ก่อนจะเช็ดน้ำตาให้เบลล์เบาๆ เธอยิ้มให้ผมสบายใจ แม้จะดูออกว่ารอยยิ้มนั้นฝืนเต็มที แต่ผมก็ทำได้แค่นี้แหละ
_________________________________________________
หลังจากหามื้อกลางวันทานแถวหอเบลล์แล้ว เธอก็ขับรถมาส่งผมที่หน้าบ้าน และเมื่อเปิดประตูเข้ามา ….
“ ดูซิดู กว่าจะกลับบ้านกลับช่องได้นี่ก็ปาเข้าไปครึ่งวันแล้ว ทำอะไรหัดรู้หน้าที่บ้างสิลูก แม่นั่นก็เหมือนกันโตแล้วยังไม่รู้อีกอะไรควรไม่ควร ” เสียงแหลมของแม่ผมแว๊ดๆขึ้นทันทีเมื่อผมเดินเข้ามา ดีใจที่เบลล์ขับรถออกไปแล้ว ไม่งั้นเธอคงจะมีเรื่องได้เอาไปคิดมากอีกแน่เลย
“ ก็รู้แล้วนี่ไง ไม่มีการบ้าน วันนี้วันเสาร์มันวันพักผ่อนนะครับ คุณแม่จะบ่นให้มันได้อะไรขึ้นมาเนี่ย ” ผมเถียงด้วยความเซ็งก่อนจะเตรียมตัวขึ้นห้องนอน
“ ถ้าคบกันแล้วเป็นแบบนี้คุณแม่จะไม่ให้คบแล้วนะจ๊ะ มีอย่างที่ไหนเป็นผู้หญิงพาผู้ชายที่อายุน้อยกว่าไปนอนค้างอ้างแรมกันสองต่อสอง ” แม่ผมดึงแขนไว้ก่อนจะพูดเสียงนิ่ง
“ ผู้ชายอายุน้อยกว่าที่ว่าเป็นแฟนเค้าไงครับแม่ คุณแม่ไม่ต้องกลัว ผมไม่มีหลานมาให้คุณแม่อุ้มก่อนวัยอันควรแน่นอน ” ผมเดินขึ้นห้องมาด้วยความอารมณ์ไม่ดีสุดๆ ก่อนจะล้มตัวนอนลงบนเตียงนุ่ม
Paint
<อยู่ไหนครับคุณ
ผมไปคว้าไอโฟนขึ้นมาดูก็เห็นไอ้เพ้นท์ทักไลน์มา ชีวิตมึงไม่มีกูซักวันจะได้ไหมมม
JAA.B
< บ้าน
ผมตอบไปห้วนๆ เพราะตอนนี้กำลังไม่อยู่ในอารมณ์ที่อยากจะเสวนากับใคร ยิ่งไอ้ดำนี่แล้ว เดี๋ยวมันก็กวนประสาทผมจะได้ด่าเสียหายพอดี
Paint
< ออกมาหาอะไรกินเป็นเพื่อนหน่อย หิว เดี๋ยวไปรับ
JAA.B
< ไม่อ่ะ เพิ่งกลับบ้านมา โดนแม่ด่าด้วย
Paint
< เออน่า กูมีวิธีของกูละกัน อาบน้ำแต่งตัวรอได้เลย เจอกัน
ไอ้เวรรรรรรร ผมชนะทุกคนอ่ะ ยกเว้นมัน !
ผมงีบไปเกือบครึ่งชั่วโมงได้ น้องแจนก็มาเคาะประตูห้องผม บอกว่าเพื่อนมาหา ห๊ะ อะไรนะ มันมาจริงดิ แล้วแบบ เห้ย คนลักษณะเถื่อนๆแบบไอ้เพ้นท์เนี่ยนะ คุณแม่ผมปล่อยให้เข้าบ้านมาได้ไง
“ ครับ ใช่ครับ พอดีวันนี้ว่างๆอ่ะครับ เลยอยากจะชวนจ๊ะเค้าไปตีแบตด้วยกันหน่อย ” เสียงห้าวๆเถื่อนๆของไอ้เพ้นทืดังเป็นระยะๆ สลับกับเสียงหัวเราะของแม่ผม ทำเอาผมงงเต๊ก ปกติคนที่แม่ผมจะเสวนาด้วยจะต้องเป็นคนที่ดู สะอาด เรียบร้อย ดูดีมีชาติตะกูล อย่างไอ้ดลอย่างงี้แม่ผมแทบจะเอามาเป็นลูกแทนผมเลยละครับ
“ ดีจ้ะลูกดี เป็นวัยรุ่นพากันไปออกกำลังกายเนี่ยดีแล้ว มิน่า หุ่นดีเชียวลูก ” แม่ผมหัวเราะคิกคักแล้วชมไอ้ดำ เอิ่มแม่ครับ เปลี่ยนลูกเลยไหมครับ
“ เดี๋ยวเย็นๆผมจะไปเยาวราชด้วยครับ กระเพาะปลากับรังนกเจ้านึงอร่อยมาก เดี๋ยวจะซื้อมาฝากคุณแม่นะครับ จะได้บำรุงให้สุขภาพแข็งแรงกันไปเลย ” ผมเบ้หน้ากับความตอแหลของมัน หึ หน้าอย่างมันเนี่ยนะรู้จักกินของมีประโยชน์อย่างงี้กับชาวบ้านเค้าด้วย
“ โอย ไม่เป็นไรหรอกค่ะน้องเพ้นท์ แม่น่ะแก่แล้ว กินอะไรมันก็คงไม่ช่วยหรอก น้องเพ้นท์เที่ยวให้สนุกเถอะลูก ”
“ โหย แก่อะไรกันครับ นี่คุณแม่ต้องอายุประมาณ สี่สิบต้นๆ ไม่ก็สี่สิบกลางๆแน่เลยแหละ อายุแค่นี้ถือว่ายังน้อยครับ ใครว่าคุณแม่แก่ ผมจะไปเคลียร์เดี๋ยวนี้เลย ” ผมสตั้นไปสิบวิเมื่อลงมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย ภาพที่เห็นจะฮาก็ไม่ฮา จะหล่อก็ไม่หล่อ คือลองคิดภาพตามนะครับ คนหน้าตาท่าทางแบบไอ้เพ้นท์ ใส่เสื้อยืดโปโลสีขาว กางเกงตีแบตขาสั้น ใส่แว่นเลนส์ใสแบบวินเทจเนิ๊ดๆ โคตรเข้ากะมันเลยครับ ฮ่าๆๆ
“ อ้าวตาจ๊ะลงมาพอดี มัวแต่ทำอะไรอยู่เนี่ยเพื่อนมารอตั้งนานแล้ว มาเร็วๆ ” แม่ผมหันมาพูดด้วย โห่แม่ ตกลงใครลูกแม่เนี่ยย
“ จ๊ะ เรามาชวนไปตีแบต ” ผมหันไปหาไอ้เพ้นท์แบบไม่เชื่อหูตัวเอง หน้าแบบนี้ มันเนี่ยนะพูดเพราะขนาดนี้ โอ้โห นักแสดงออสก้าร์เลยว่ะ
“ อือ ก็ไปดิ ” ผมตอบ ก็มันจะไปนี่ ใครขัดมันได้ ขนาดแม่ผมดุหยั่งกะเสือมันยังฝ่าฟันเข้าบ้านผมมาได้อ่ะคิดดู แถมคุณแม่ยังดูชอบไอ่บ้านี่มากซะด้วย
“ จ๊ะ พูดกับเพื่อนดีๆหน่อยสิลูก ” แม่เอ็ด อ่าว เห้ยยย ผมกำลังจะอ้าปากไปไฟว่กะแม่ก็โดนไอ้ยักษ์ตัวดำดันหลังออกจากบ้านโดยไม่ลืมประจบประแจงแม่ผมก่อนออกมาและรับปากว่าจะดูแลผมอย่างดี ดีบ้าบออะไรของมัน หลังจากปิดประตูหน้าบ้านแล้ว ผมก็ถูกมันยัดเข้าไปในโตโยต้ายาริสสีดำสนิทของมันทำที
“ เชี่ยยย รุนแรงง ” ผมบ่นเมื่อมันยัดตัวเองเข้ามานั่งด้านคนขับ เพราะเมื่อกี้มันทำหัวผมโขกกะขอบประตู เจ็บสัดๆ
“ อ่าว เห้ย กูขอโทษ เปนอะไรมากเป่าว ไหนมาดูดิ๊ ” มันพยามยื่นหน้าเข้ามาดูหน้าผากผม ซึ่งผมก็ดิ้นสิครับ ไม่ชอบใครใครมาแตะตัวอ่ะ ไม่ใช่หยิ่งอะไร แต่บ้าจี้ - -
“ ไม่ต้องมายุ่งะกู มึงขัยรถไปเลย ” ผมโวยวาย แต่ก็อีกแหละครับ เพราะไอ้ปีศาจตัวดำนี่แหละ ผมก็แพ้มันอยู่ดี สุดท้ายมันก็ดึงผมไปดูอยู่ดี - -
“ โห โนเลยอ่ะ โง่จังทำไมไม่รู้จักหลบ ” อ่าว ด่าซ้ำอีก ดูมันดิ ไม่ไปกะมันซะดีไหมครับเนี่ย
“ อ่ะ เอานี่ไปประคบ ” มันเอี้ยวตัวไปเบาะหลังก่อนจะหยิบถุงเจลเย็นสีฟ้ามาส่งให้ผม ก่อนจะกระชากรถออกไปด้วยความเร็วที่ผมต้องรีบคว้าเข็มขัดนิรภัยมาคาดเพื่อความปลอดภัยในชีวิตของตัวเองทันที
___________________________________________________
กว่าจะฝ่ารถติดไปถึงเมเจอร์อเวนิวตรงรัชโยธินได้ ผมก็หิวจนแทบจะกินไอ้ดำแทนข้าว แต่เสียอย่างเดียวกินไม่ลง และผมก็แทบจะว๊ากอีกรอบเมื่อมันลากผมเข้ามาในร้าน รส’นิยม
“ กูไม่แดกก๋วยเตี๋ยว ”
“ อย่าเรื่องมาก มันมีอย่างอื่นให้กินตั้งเยอะแยะ นั่งๆกูหิวละ ” มันดึงแขนผมให้นั่งลงข้างๆ ผมแอบเข่นเขี้ยวด่ามันในใจ นี่ขนาดแฟนกูยังบังคับกูไม่ได้ขนาดนี้เลยนะ
“ เอา ก๋วยจั๊บญวนพิเศษหนึ่งครับ แล้วก็หมูเด้งลวกจิ้มซีฟู๊ด แล้วก็น้ำกระเจี๊ยบแก้วนึงครับพี่ กินอะไรคนสวยสั่งเร็วหิว ” ไอ้เพ้นท์สั่งแบบไม่ดูเมนู ท่าทางมันคงมากินบ่อยแล้ว
“ เอาข้าวหมูกรอบกับน้ำใบเตยครับ ข้าวไม่ต้องราดน้ำนะครับ ” ผมสั่งเพราะไม่รู้จะกินอะไรแล้ว
“ ทำหน้าเป็นตูดเชียวมึง ก็มึงไม่บอกก่อนนี่หว่าว่าไม่ชอบ ” มันพูดอย่างคนรู้สึกผิด เออรู้ตัวก็ดี
“ กูบอกไปแล้ว แต่มึงก็ยืนยันว่าจะกินเชี่ยนี่ ทีหลังถ้ามึงจะมาแบบนี้ก็มาคนเดียว ไม่ต้องมาชวนกู ” ผมเหวี่ยงตามนิสัย จนพี่พนักงานที่ยกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟชะงักไปนิดนึง
“ เห้ย มึงซีเรียสหรอวะ ขอโทษนะมึง เดี๋ยวกินเสร็จละมึงอยากกินไรกูพสไปกินเลย มื้อนี้กูเลี้ยงด้วยก็ได้ ” ไอ้เพ้นท์รีบขอโทษขอโพยผมใหญ่ แต่เรื่องไรผมจะยอมง่ายๆ แกล้งมันสนุกดี ปกติโดนมันแกล้งตลอด ผมแกล้งเงียบไม่ยอมคุยไม่ยอมตอบมัน
“ เห้ยมึงง เออๆ งั้นเปลี่ยนร้านก็ได้ พี่ครับ ที่สั่งเอากลับบ้านละกันครับ ” ไอ้เพ้นท์เชื่อสนิทเลยดิว่าผมโกรธจริงๆ จนมันหันไปบอกพี่พนักงานที่กำลังจะยกอาหารมาเสิร์ฟให้ห่อกลับบ้าน
“ ไอ่บ้า กูล้อเล่น พี่ครับยกมาได้เลยครับหิวจะแย่แล้ว ” ผมขำใส่เมื่อเห็นท่าคนเมียหายของมัน เอิ่ม เปรียบน่าเกลียดจัง คิดวะว่าผมไม่ได้พูดอะไรละกันครับ - -
“ นี่กูจ่ายเองได้นะ ไม่ชอบเลยที่มึงจะต้องมาเลี้ยงข้าวตลอดเวลาเวลากูไปไหนมาไหน พ่อแม่ให้ตังค์มาเก็บไว้ใช้เหอะ ” ผมบ่นใส่มันยาวเมื่อพ่ายแพ้กับการจ่ายค่าข้าวเอง แต่มันก็เป็นฝ่ายชนะจายค่าข้าวให้ผมอยู่ดีเพราะบอกว่าเป็นความผิดมันที่พาผมมากินของที่ไม่ได้ชอบ แต่อย่าไปบอกมันนะครับ หมูนุ่มกะน้ำจิ้มซีฟู๊ดแซ่บมากจริงๆ
“ ใช่เงินพ่อแม่ที่ไหน เงินกูหาเองหรอก น้ำพักน้ำแรงเลยนะเว่ย ” มันแก้ตัวอย่างภูมิใจ ผมก็ลืมไปว่ามันเป็นดีเจ
“ น้ำพักน้ำแรงมึง เก็บไว้ใช้สิวะ แล้วคืนนี้มึงต้องไปทำงานอีกป่ะเนี่ย ” ผมถาม
“ ไปดิ เดี๋ยวไปส่งมึงกลับบ้านแล้วก็ไปต่อ ” มันว่าขณะที่พวกเราเดินเล่นไปรอบๆ
“ มึง กินเค้กกัน ” มันมีแรงดึงดูดแบบขั้วแม่เหล็กระหว่างผมกับร้านเค้ก คือชอบมาครับ ชอบจริงๆกินแทนข้าวยังได้
“ secret recipe หรอ ไปดิ ” ว่าแล้วมันก็เดินนำผมเข้ามาในร้าน
“ เอา โอรีโอ้ชีสเค้กครับ ขอน้ำเปล่าขวดนึงด้วย มึงจะกินไร ” ผมสั่งแบบไม่ต้องดูเมนู ร้านนี้ร้านโปรดของผมเลยล่ะครับ ไม่ต้องมีเมนูผมยังไล่ชิดของเค้กเลย นี่ไม่ได้โม้นะ
“ ไม่อ่ะ มึงกินเหอะ กูไม่ค่อยชอบกินอะไรแบบนี้ ” มันพูดยิ้มๆ ทีของที่กูชอบมึงไม่ชอบนะสัด ไม่ยอมหรอกครับ งานนี้ต้องมีแก้แค้น
“ แล้วก็เอามอยซ์ ช๊อคโกแลต เค้กอีกที่ละกันครับ ” ผมสั่งก่อนจะยิ้มหวานให้พี่พนักงานแล้วหันมามองหน้าไอ้เพ้นท์ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ มึงเสร็จแน่ อิอิ
“ นี่กุสั่งให้มึง รับรองเลยว่าอร่อยมาก มึงต้องกินนะเพ้นท์ สลับกันที่เมื่อกี้กูกินอาหารที่กูไม่ชอบ ” ผมพูดก่อนจะยิ้มกว้างใส่มัน ที่ทำหน้าเหมือนจะอ้วก
“ ไม่มีวิธีอื่นหรอวะ เค้กกูไม่โอเคจริงๆนะ ”
“ ครึ่งชิ้นก็ได้อ่ะ กูต่อให้ ” ชักจะสนุกกะการแกล้งมันแล้วสิครับ ไอ้เพ้นท์หน้าเหมือนผมให้มันกินฉี่ ขณะที่มันตักเค้กขึ้นมากินได้สองคำ แล้วสุดท้ายมันก็วางช้อนแล้วกินน้ำไปเกือบหมดขวด ฮ่าๆ สะใจจริงๆครับ ผมขำมันแล้วตักชีสเค้กตัวเองเข้าปากอย่างมีความสุข
______________________________________________
นาฬิกาดิจิตอลในรถบอกเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว หลังจากผมกินเค้กเสร็จ ไอ้เพ้นท์ก็ลากเข้าเยาวราชมาซื้อกระเพาะปลาตุ๋นน้ำแดง กะรังนกไปให้แม่ผมทาน เอากะมันเดะ ใครจะไปอยากกินเวลาขนาดนี้ แถมเวลาจ่ายตังค์ที่แบงค์เทากลายเป็นแบงค์แดงเลยครับ
“ ขอบใจมากนะเว่ยที่วันนี้ไปกินข้าวด้วย แล้ววก็ขอโทษที่พาไปกินของที่ไม่ชอบ กูจะจำไว้ว่ามึงไม่ชอบก๋วยเตี๋ยว ” ไอ้เพ้นท์ยืนเท้าหลังคารถ เมื่อมันขับมาถึงหน้าบ้านของผม
“ อือ ไม่เป็นไร กูแก้แค้นมึงแล้วไง เค้กอร่อยไหมล่ะ ฮ่าๆ ” ผมกดออดแล้วหันไปพูดกะมันที่ยืนอยู่ข้างหลัง ไอ้นี่แม่งมาประชิดตัวไวชิบ นึกว่าผีกุมารดำ - -
“ งั้นกูไปละ ฝันดีนะ ” กว่าผมจะรู้ตัวอีกที รถโตโยต้ายาริสสีดำก็ออกตัวไปซะแล้ว เมื่อกี้มัน มัน …….
ไอ่เชี่ยเพ้นท์หอมแก้มผมมมมมมม !!!!
TBC.
ps. reader หายหมดเลยยย :C
ความคิดเห็น