เหตุผลที่ทำให้ฉันรู้อิ่มเอมใจ โทโรโดกิ โชโตะ

ไลลานี อิเมเรีย เจ้าหญิงแห่งเมืองมาเจนเซีย พ่อแม่ของเธอแนะนำให้ ลูกสาวของตัวเอง ไปเรียนศึกษาต่อที่โรงเรียนยูเอย์ ประเทศญี่ปุ่น พวกเขาทั้งสองคนได้ฝากลูกสาว ของตัวเอง ให้พ่อเลี้ยงทูนออลไมท์ ให้ดูแลเธออย่างดี ในระหว่างที่เธอศึกษาเรียนอยู่ที่โลกแห่งนั้น โดยเพื่อนๆ ภายในห้องไม่ได้รับรู้ตัวตนที่แท้จริงของตัว เป็นทั้งเจ้าหญิงและแฟรี่อีกด้วย ความสัมพันธ์ มิตรภาพระหว่างความเป็นเพื่อน แต่ทำไมหัวใจของเธอ และเขาเองก็เหมือนกัน รู้สึกถึงอัตราการเต้นแรงของหัวใจ ของชายหนุ่มและหญิงสาวทั้งคู่ เทียร่า ควรจะเลือกอะไรดี ? 

ไลลานี อิเมเรียและโทโรโดกิ โชโตะ

"นายไม่ต้องจำเป็นจะต้องเชื่อตัวเอง ฉันจะไม่ถามนาย แต่โปรดเชื่อในตัวของฉันเหมือนกับที่ฉันเชื่อในตัวของนาย"
 

"พลังของฉันกับเธอแตกต่าง กันอย่างสิ้นเชิง"

 นิยายแฟนฟิคเรื่องนี้ จะดำเนินเรื่องราว ไปตามเนื้อเรื่องหลักของ my hero academia อาจจะมีฉากแฟนพิค winx club ที่ไรท์คิดแต่งขึ้นมา เนื้อหาบางส่วนของ winx club ได้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับ เนื้อเรื่องของ my hero academia แต่อย่างใด อายุของตัวละครจะถูกปรับขึ้นหรือลดลงไปตามความเหมาะสมของเนื้อหาในแฟนพิค ส่วนนั้น

# ไรท์ได้เปลี่ยนตัวละคร oc ใหม่จาก oc bloom เทียร่า มาเป็น oc flora ไลลานี อิเมเรีย แทนนะคะ หวังว่าผู้อ่านทุกคนไม่โกรธกันนะคะ เพื่อที่ผู้อ่านทุกคนจะได้ไม่ต้องสับสนพลังในความสามารถของตัวละคร oc 

เหตุที่ทำให้ฉันรู้สึกอิ่มเอมใจ

todoroki shoto x flora oc ( ไลลานี อิเมเรีย )

“ความมหัศจรรย์ของการพบกับระหว่าง ไลลานี และโทโรโดกิ โชโตะ ทั้งสองคนนี้ เป็นเรื่องบังเอิญ หรือโชคชะตาลิขิตให้พวกเขาทั้งสองคนได้เจอกัน ความสัมพันธ์ระหว่างนางฟ้าและมนุษย์ เป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ใจแปลกใหม่ของพวกเขาทั้งคู่”

"Heaven, When I held you again How could We ever just be friends I would Rather die than let you go Juliet to your Romeo How I heard you say"

"สรวงสวรรค์ เมื่อฉันได้โอบกอดคุณอีกครั้ง มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อพวกเราเป็นเพื่อนกันเท่านั้น ฉันจะยอมตายดีกว่าเสียคุณไป จูเลียตถึงโรมิโอ นั่นคือสิ่งที่ฉันได้ยินคุณพูด"

"I would never fall in love again until I found her" I said, "I would never fall unless it's you I fall into" I was lost within the darkness, but then I found her I found you…."

"ผมจะไม่ตกหลุมรักอีกแล้ว จนกระทั่งผมได้พบกับคุณ , ผมจะบอกว่าจะไม่มีทางตกคลุมรักอีก เว้นแต่คนนั้นจะเป็นคุณ ผมหลงทางอยู่ท่ามกลางความมืดมิด แต่แล้วผมก็ได้พบคุณ ผมเจอคุณแล้ว...."

until i found you - stephen sanchez & em beihold 

**สปอยเนื้อหาคร่าวๆ

เธอหายใจติดขัดขณะถอนหายใจ"ฉันนี่มันโง่จริงๆ" เธอพึมพำพลางส่ายหัวด้วยความผิดหวัง

"แต่นั้นก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้วไม่ใช่หรือ นายเป็นคนพูดเองนะว่า เราไม่ได้เป็นเพื่อนกัน" เธอเดินจากไปและโอบกอดตัวเอง ทิ้งให้โทโรโดกิยืนนิ่งอยู่ตามลำพัง

-------

ฉันกัดฟันแน่นด้วยความโกรธ "ด้วยความเคารพ เอนเดเวอร์..." ฉันขู่เขา "แค่เพราะเขาเป็นลูกชายของคุณ คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะควบคุมชีวิตและการตัดสินใจของเขา คุณอยากให้เขาเป็นแบบคุณ แต่คุณคิดผิด เขาอยากเป็นฮีโร่ เขาแข็งแกร่ง ใช่ แต่เขาไม่ใช่คนที่สนใจเป็นจุดอันดับหนึ่ง"

"ใช่แล้ว คุณมีชื่อเสียง คุณคือที่หนึ่ง นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ ไม่ใช่หรือ? แต่การอยู่ในอันดับสูงสุดก็มีผลที่ตามมา" ฉันพูดและหันไปเผชิญหน้ากับเขา

"การเป็นที่หนึ่งไม่ได้หมายความถึงพลังหรือความแข็งแกร่งเท่านั้น คุณอาจเป็นภัยคุกคามอันดับหนึ่งของผู้ร้าย แต่คุณเป็นเหยื่อที่แสวงหาความมั่นใจ ความสงบสุข และความหวังหรือไม่"

 ------

"โดยปกติแล้ว เมื่อฉันรู้สึกเศร้าหรือเสียใจ การกอดจะทำให้รู้สึกดีขึ้น เป็นการแสดงให้เห็นว่าคนๆนั้น ห่วงใยมากแค่ไหน"

เมื่อเขานึกถึงคำพูดเหล่านั้นที่ได้ยินมาจากเธอเมื่อวานซืน เขาจึงรวบรวมความกล้าแล้ววิ่งเข้าไปหาเธอ เขาคว้าจับแขนและหมุนตัวเธอ ให้หันหน้ามาเผชิญหน้ากับเขา ทั้งสองคนสบตากัน ก่อนที่เขาจะดึงเธอเข้ามาหา เขาโอบกอดรอบตัวเธอ และวางศรีษะบนไหล่ของไลลานี อิเมเรีย เธอหยุดนิ่งและตกใจสุดขีด จนหาคำพูดและคำตอบไม่ได้ แต่เธอกลับรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ในอ้อมกอดของเขา กำแพงน้ำแข็งที่เธอสร้างขึ้นมาพังทลายลงไปในที่สุด เหมือนกับสองสัปดาห์ที่ผ่านมา เธอพยายามอย่างหนักกลั้นเพื่อไม่ให้น้ำตารินไหลออกมา แต่โชโตะก็สัมผัสได้

"เธอสามารถเป็นตัวเองได้ เมื่ออยู่กับฉัน" เขาพูดกระซิบ ความโกรธเคืองเล็กน้อยที่เธอมีต่อเขาก็หายไปในพริบตา เธอปล่อยตัวปล่อยใจ เอาหัวพิงซบไหล่เขา พร้อมกับปล่อยให้น้ำตารินไหลลงมาอาบที่แก้มของเธอ

----

"มาหาฉันนะ" 

เพียงคำพูดเดียวเท่านั้น เจ้าหญิงน้อยก็รู้สึกว่าวิญญาณของเธอกำลังจะถูกแยกออกไปจากร่างกาย ลูกแก้วที่อยู่ภายในมือของเธอหายไป เหลือแต่ความว่างเปล่า การมองเห็นของเธอพร่ามัว และร่างกายของเธอเปราะบางลง

โทโรโดกิเบิกตากว้างและสังเกตเห็นร่างของเจ้าหญิงน้อยที่กำลังจะลงล้มบนพื้นปูซีเมนต์ เขารีบวิ่งไปหาเธอและคว้าไลลานีไว้ในอ้อมแขนทั้งสองข้าง โดยอุ้มเธอไว้ในท่าเจ้าสาว ก่อนที่ร่างกายทั้งหมดของเธอจะถึงพื้น

ร่างกายของไลลานียังคงสั่นไหวจากร่างนางฟ้าของเธอ ร่างกายของเธอเปล่งประกายแสงสว่างเจิดจ้า ทำให้โทโรโดกิหรี่ตาลงจากแสงสว่างจ้า นั้น ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเห็นลูกบอลแสงเล็กๆ ออกมาจากหน้าอกของเธอ เขามองดูลูกบอลกลม ลอยขึ้นไปก่อนที่จะบินหนีออกไปจากสนามกีฬาการแข่งขัน

นักเรียนและฮีโร่มืออาชีพคนอื่นๆ ฝูงชนอ้าปากค้างกับสิ่งที่เกิดขึ้น ขณะที่พวกเขามองดูทั้ง ไลลานีและโทโรโดกิ อาจารย์คนอื่นๆ ถึงกับพูดอะไรไม่ออก แต่ก็มีสีหน้ากังวล และร่วมถึงเพื่อนๆ ที่กำลังนั่งดูจากอัฒจันทร์เช่นกัน

เหงื่อของออลไมท์ไหลหยดลงมา เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับราชินีคาลิสต้า เมื่อแม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่ การต่อสู้เกิดขึ้นในครั้งนั้น ก่อนที่อดีตราชินีแครอลีนจะสิ้นพระชนม์

----

การตายของสเตน

ขณะที่พวกเขาทั้งสี่คนกำลังเตรียมตัวต่อสู้กันอีกครั้งหนึ่ง พวกเขาก็สังเกตเห็นว่า สเตนไม่ขยับตัวอีกต่อไปแล้ว...ยืนนิ่งอยู่แบบนั้น หมดสติไปโดยสิ้นเชิง

"เขาถูกน็อคเอาท์หลังจากทั้งหมด...นั้น ใช่ไหม?" มิโดริยะพึมพำ

"ฉันจะไปตรวจสอบเขาเอง" ไลลานีบอกกับพวกเขาและบินไปหาคนร้าย

"ระวังตัวด้วย อิเมเรีย" โทโรโดกิเตือน เธอแตะสองนิ้วบนชีพจรของเขาอย่างลังเล เธอส่งเสียงหายใจแรงเล็กน้อย ขมวดคิ้ว

"เขายังมีชีวิตอยู่ แค่หมดสติไป"

"งั้นเราจะจับเขาไว้" โทโรโดกิบอกพวกเขา ไลลานีพยักหน้าและใช้พลังเวทมนต์แห่งลม เพื่อพาตัวคนร้ายกลับลงสู่พื้น

"เราคงต้องเอาอาวุธทั้งหมดของเขาไปด้วย" มิโดริยะเสริม

"ใช่แล้ว...." ไลลานีพึมพำ

----

ทุกสิ่งทุกอย่างจบลงด้วยดี (กลับไปที่โรงเรียน UA )

เขายกมือของตัวเองขึ้นมาจ้องมอง "เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันมีส่วนร่วม...."

"มือของใครซักคนต้องได้รับบาดเจ็บ...มีอะไรผิดปกติกับฉันหรือเปล่านะ?" เขาถามตัวเอง

ไลลานี มิโดริยะ และอีดะจ้องมองเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า "ห๊ะ??"

"ฉันโดนสาปเหรอ...?"

"..."

"..."

"..."

ทั้งสามคนพากันเงียบกริบเมื่อได้ยินคำพูดของโทโรโดกิ ไม่กี่วินาทีต่อมา พวกเขาทั้งสามคนอดหัวเราะไม่ได้และหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

"อุ๊บส์ โทโรโดกิ..." ไลลานีพยายามกลั้นหัวเราะ โดยเอามือปิดปากและมืออีกข้างหนึ่งวางไว้ที่ท้อง

"โทโรโดกิ ฉันไม่คิดเลยนะว่า นายจะมีอารมณ์ขันอีกด้วย!" มิโดริยะหัวเราะพร้อมกับอีดะและเทียร่า

"นี่ไม่ใช่เรื่องตลก....ฉันเป็นเหมือนกับเครื่องมือบดหรืออะไรประมาณนั่น...!" โทโรโดกิคิดเหตุผล แต่กลับให้ทั้งสามคนพากันหัวเราะหนักขึ้นไปอีก

"คิกๆ"

"ฮ่าๆ"

"ฮ่าๆ เครื่องมือบด"

----

SPECIAL Episode 3 TRAINING OF DEAD

"ฉันมาถึงแล้ว--!"ออลไมท์ กล่าวทักทาย แม้ว่าเขาไม่ได้อยู่ร่างซูเปอร์ฮีโร่ร่างกายกำยำ ดูเหมือนว่าเขากำลังหมดแรง

ใบหน้าของมิโดริยะและไลลานีซีดเซียว ขณะที่พวกเขาทั้งสองคนกระพริบตาและจ้องมองไปทางโทชิโนริอย่างว่างเปล่า อุราระกะและอาชิโดะร้องกรี๊ดออกมาด้วยความหวาดกลัว

"อ๊ากกก!! คนแปลกหน้ากลายเป็นซอมบี้!!" ทั้งสองคนร้องตะโกนออกมาและคว้าจับมือมิโดริยะ และลากเขาหนีจากคนที่เรียกว่า ตัวเขาเองว่า เป็นคนแปลกหน้า ในขณะเดียวกันโทโรโดกิก็คว้าจับข้อมือของไลลานีไว้แล้วดึงให้เธอวิ่งหนีไปพร้อมกับเขา "รีบหนีกันเถอะเร็วเข้า!" เขาพูดกับเธอขณะวิ่งหนีไปอยู่ข้างๆ กัน กับหญิงสาวผมยาวสีน้ำตาลเข้มออลไมท์เหงื่อแตกพลั่กเมื่อเห็นว่า ตัวเองเปลี่ยนกลายร่าง มาเป็นเหมือนเดิม

"เดี๋ยวก่อน! พวกเธอ! ฉันไม่ใช่ซอมบี้นะ!!" เขาหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเหล่าซอมบี้ของนักเรียนดังมาจากทางด้านหลังของเขา เขาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ 

'แย่แล้วสิ!!!'

------

ทบทวนบทเรียน ก่อนการสอบปลายภาค (ท่ามกลางสายฝน)

ในที่สุดเวลาตอนเที่ยงก็มาถึง และกริ่งที่หน้าประตูก็ดังขึ้นมา "มาแล้ว!!!" ไลลานีร้องอุทาน ขณะที่กำลังวิ่งลงบันได พร้อมกับอุปกรณ์การเรียนในมือ เธอเปิดประตู เผยให้เห็นโทโรโดกิในชุดลำลอง

"เธอพร้อมไหม" เด็กหนุ่มถาม และไลลานีพยักหน้าตอบ ก่อนจะหันหน้าเข้าไปข้างใน

"ฉันจะรีบกลับมานะคะ คุณพ่อ"

"ขอให้สนุกนะ สาวน้อยลานี" ออลไมท์ตะโกนตอบกลับ เห็นได้ชัดว่าเขากำลังซ่อนตัวอยู่หน้าประตู ไลลานีคว้ากุญแจจากผนังก่อนจะเดินออกไปและล็อกประตู ทั้งคู่เดินออกมาจากอพาร์ตเมนต์ และเริ่มเดินไปตามถนนอย่างเงียบๆ

"แล้วเธอคิดว่า เราควรจะทบทวนบทเรียน กันที่ไหน..." เขาถามขึ้นมาเพื่อทำลายบรรยากาศความเงียบ ไลลานีเม้มริมฝีปาก ด้วยความคิด

"ที่บ้านของนายล่ะ"

โทโรโดกิส่ายหัว "ตาแก่นั้น กลับมาที่บ้านอยู่บ่อยครั้ง ฉันไม่อยากให้เขาเข้ามายุ่ง" เขาตอบ ไลลานีก็พยักหน้า "เข้าใจแล้วล่ะ..."

"แล้ว ร้านคาเฟ่ล่ะ..." โทโรโดกิเสนอความคิด

"จำได้ไหมว่า เมื่อวานซืนก่อนหน้านั้น เราควรจะซื้อขนมเค้ก หลังจากที่ทานโซบะ" เขาเสริม ไลลานีรู้สึกว่ามีรอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏบนริมฝีปากของเธอ เมื่อรู้ว่าเขาจำเรื่องนั้นได้

"โอ้...ใช่...แล้วละนะ"

"ฉันรู้จักร้านคาเฟ่ดีๆ แถวนี้นะ เธอโอเคไหม?" เขาถามอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับรอยยิ้มที่เขินอาย บนริมฝีปาก

"อ-อืม" เธอตอบด้วยความเขินอาย

------

สอบภาคปฏิบัติ teachers vs student

ขณะที่ทุกคนแยกกันไป ไลลานีก็ถอนหายใจ

"ฉันเดาว่า พวกเราทั้งสามคนจะต้องวางแผนการ วิธีการเอาชนะอาจารย์ไอซาวะ"

โทโรโดกิพยักหน้าเห็นด้วย "ถูกต้อง" เขาตอบ และทั้งคู่ก็เดินจากไป ยาโอโยโรซุเงยหน้าขึ้น และมองดูทั้งสองคน ดูเหมือนว่าจะพูดคุยกันอย่างถูกคอ ง่ายดาย ในใจของเธอเองก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองถูกละเลย เล็กน้อย....รู้สึกอิจฉา 

ไลลานีหยุดเดินและหันหลังกลับมามอง เพื่อนร่วมทีม ผมยาวสีดำสนิท

 "มาแล้วเหรอ ยาโอโยโรซุ" เธอถาม ยาโอโยโรซุส่ายหัวไปมา หันไปมองเทียร่า จากนั้นก็หันไปมองทางโทโรโดกิ "เอ่อ....ใช่แล้วละ ฉันอยู่ข้างหลัง พวกคุณทั้งสองคน"

ไลลานีพยักหน้าก่อนที่จะเดินต่อไป โดยมียาโอโยโรซุเดินตามหลังทั้งสองคนไป

-------

ไม่นานนัก ยาโอโยโรซุและไลลานีก็มาถึง ที่โทโรโดกิอยู่ ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเห็นหญิงสาวทั้งสองคน และสับสนเช่นกันว่าทำไม ทั้งสองคนถึงไม่วิ่งออกไปจากประตูทางออก หญิงสาวผมยาวสีน้ำตาลเข้มใช้พลังเวทมนตร์แห่งลมพัดเอากับดักที่อยู่บนพื้นออกไปจนหมด ขณะที่ยาโอโรโยซุก็ค่อยดึงเชือก ปล่อยให้เขาลงมาที่พื้น

"พวกเธอทั้งสองคนมาอะไรที่นี่ ทำไมถึงไม่วิ่งหนีออกไปจากประตูทางออกล่ะ" โทโรโดกิถาม และไลลานีก็ตอบกลับไป

"เรากำลังวางแผนเปลี่ยนเส้นทาง และใช่ ฉันกับยาโอโรโยซุ เราสองคนพูดคุยกันแล้ว ไม่ต้องกังวล" เธอบอกเด็กหนุ่ม 

ยาโอโยโรซุพยักหน้า "การสอบครั้งสุดท้ายนี้ยังไม่จบหรอก เราสามารถเอาชนะอาจารย์ไอซาวะได้!" เธออุทานแก้มแดงเล็กน้อย ในขณะที่ช่วยคลายเชือก ปลดปล่อยให้โทโรโดกิ เป็นอิสระ

"งั้นเธอก็มีแผนการแล้วสินะ" เขากล่าว

"ใช่! แต่พวกเราทั้งสามคนจะต้องร่วมมือกัน ถึงจะได้ผล ฉันคิดเรื่องนี้มานานตั้งแต่แรกแล้ว ฉันรู้จุดอ่อนของเขา!" ยาโอโยโรซุตอบ

"เอาล่ะ บอกแผนการของเธอมาได้เลย..." ไลลานีพูดขึ้น จากนั้นเสียงฝีเท้าก็ใกล้เข้ามา ทั้งสามคนเงยหน้าขึ้นมามองเห็นอาจารย์ไอซาวะ 

โทโรโดกิพยายามเล็งเปลวไฟของเขา ในขณะที่ไลลานีใช้พลังเวทมนตร์สร้างเถาวัลย์เล็ง โจมตีไปทางอาจารย์ไอซาวะ แต่น่าเศร้าไม่มีอะไรออกมา นั้นเป็นเพราะว่าอาจารย์ไอซาวะลบล้างพลัง ของพวกเขาทั้งสองคน

-------

special episode ประตูมิติวาปร์

ไลลานีถอนหายใจและเอามือปิดหน้าตัวเอง

"โทโรโดกิ เป็นเพื่อนสนิทกันนะคะ คุณลุง นอกจากนี้ไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่านี้"

คาร์โก้กลอกตาเล่นๆ "แน่ใจนะว่า เธอและเขาเป็นเพียงแค่เพื่อนกัน อย่างที่ทุกคนพูดถึงนะ~"

โทชิโนริยกมือขึ้นมา "ฉันไม่เคยพูดถึงเรื่องที่โทโรโดกิ เป็นอะไรมากกว่าเพื่อนเลยนะ ลานี~"

ราโวโล"โอ้ มนุษย์เหรอ?" เขาเอ่ยแซว ผู้หญิงคนนั้น อาปานาถอนหายใจอย่างเฟ้อฝัน แล้ววางมือบนหน้าอกของเธอ

"เธอเหมือนกับแม่กับพ่อของเธอเลย....ชาวมาจิเนียน ตกคลุมรักมนุษย์! ฟังดูโรแมนติกดีนะ~"

เทียร่าเอามือปิดบังใบหน้าด้วยความเขินอาย แก้มของเธอร้อนระอุแดงก่ำ "อีกแล้วเหรอ..."

ตัดมาอีกด้านหนึ่ง

โชโตะจามขึ้นมาอย่างกะทันหัน ในขณะที่เขากำลังรับประทานอาหารเที่ยงกับฟุยูมิ

"โชโตะ เป็นอะไรไปหรือเปล่านะ?" เธอถาม

เด็กหนุ่มพยักหน้า "ฉันไม่เป็นอะไร ก็แค่..."

"รู้ไหมว่า พวกเขาบอกว่าเมื่อนายจามโดยไม่ได้ตั้งใจ แสดงว่ามีใครบ้างคนกำลังพูดถึงโชโตะ อยู่แน่ๆ เลย!" ฟุยุมิพูดขึ้น

"...."

------

special episode save the world with love 

"แล้วเรื่องราวความรักของพวกเขาล่ะ!" อุราระกะพูดขึ้น

"งั้นก็หมายความว่า-" มิโดริยะพูดต่อ

"...ไม่มีอยู่จริง" โทโรโดกิพูดจบโดยหันไปมองยังระยะไกลที่ออลไมท์วิ่งหนีไป

"มันเป็นเรื่องราวความรักข้างเดียวที่มิดไนท์หลงรักคนร้าย แต่เขาไม่ได้รัก และเขาก็ใช้เธอ..ประมาณว่า...." ไลลานีพูดเสริม โดยวางมือลงบนสะโพกของเธอ

"นั่นมันเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิมสักอีก!!" อุราระกะ อีดะ และมิโดริยะพูดพร้อมกัน

บาคุโกกัดฟันด้วยความรำคาญ "ฉันเกลียดงานนี้....ความรักแบบนี้ด้วย!!" เขาตะโกนอย่างโกรธโมโหจัด จนกระทั่งหน้าต่างของร้านเครื่องประดับเริ่มแตกร้าว

"หน้าต่าง!" อุราระกะชี้ให้เห็น

บาคุโกตะโกนออกมาด้วยความหงุดหงิด ทำให้อาคารพังทลายลงมาต่อหน้าพวกเขา

------

เนื้อเรื่องเสริม ภาคเดอะมูฟวี่สปินออฟ

โทโรโดกิยิ้มให้กับเธอ ด้วยสีหน้าที่อ่อนโยน

"เธอคิดว่า ฉันยังสามารถสัมผัสสิ่งนั้นได้อยู่ไหม ในอาณาจักรของเธอ" เขาถาม จากเรื่องราวของไลลานี มาเจนเซีย เป็นอาณาจักรที่มหัศจรรย์งดงาม เขาเคยได้ยินเรื่องราวนั้นเกี่ยวกับหนังสือนิทานก่อนนอน ที่แม่เคยเล่าให้เขาฟังตอนที่เขายังเป็นเด็ก

เทียร่าหันมามองเขา แล้วจ้องมองเขา ก่อนที่จะยิ้มอย่างอ่อนโยน "อีกไม่นาน โทโรโดกิ...บางที หลังจากผ่านเรื่องเลวร้ายความยุ่งยากทั้งหมด ฉันอาจจะพานายไปยังสถานที่แห่งนั้น ฉันจะพานายไปเที่ยวชมรอบๆ ด้วยตัวเอง" เธอบอกกับเขา

ชายหนุ่มพยักหน้า "ใช่....ฉันหวังว่าจะเป็นแบบนั้น" ในขณะที่พวกเขาทั้งสองกำลังเดิน ชมสถานที่ภายในเกาะไอซ์แลนด์ รอบๆ บริเวณนั้น ไลลานีก็สังเกตเห็นอะไรบ้างอย่าง ที่ดึงดูดความสนใจของเธอ "ไปดูตรงนั้นกันเถอะ!" ไลลานีคว้าข้อมือของเขา และลากพาเขาไปกับเธอ ไปยังจุดท่องเที่ยวแห่งใหม่ เสียงหัวเราะหลุดออกมาปากของหญิงสาว เขารู้สึกถึงแรงดึงดูดของเธอ

ตึก ตึก ตึก 

หัวใจดวงน้อยๆ ของเขาเต้นแรงดังเป็นจังหวะ เมื่อรู้สึกว่าเธอสัมผัสกับผิวของเขา เขายังคงสับสนว่าอะไรที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงแบบนี้ แต่เขาสรุปในใจว่าการสัมผัสถูกเนื้อต้องตัว ของไลลานีจะเป็นตัวกระตุ้นทำให้เกิดอาการหัวใจเต้นตุบๆ ในอกและแก้มของเขาแดงเล็กน้อย

-------

"เฮ้ พวกเธอทุกคน ฉันหวังว่า คงจะไม่ทำให้ พวกเธอทุกคนต้องรอนานเกินไปนะ" เสียงราชวงศ์ที่คุ้นเคย คนหนึ่งดึงดูดความสนใจ ของพวกเขา นักเรียนที่เหลือจากห้อง 1-A หันศีรษะไปมองทางลิฟต์ เห็นไลลานีเดินตรงมาทางในห้องที่พวกเขารออยู่ เมื่อเธอเดินเข้าไป ก็เหมือนกับมีแสงสว่างเปล่งประกายระยิบระยับออร่า มีแสงไฟสาดส่องลงมาที่เธอ ราวกับว่าเป็นทางเข้าที่ยิ่งใหญ่อลังการ

โอ้โห เธอเป็นเจ้าหญิงจริงๆ แม้รู้ว่า เธอเป็นสายเลือดของราชวงศ์ แต่เพื่อนๆ ก็ไม่เคยเห็น เธอใส่ชุดเดรสเลย นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็น ชุดเดรสสีชมพูกระโปรงระบายยาวคลุมถึงหัวเข่า รองเท้าส้นสูงสีชมพู และมีต่างหูสีเงินประดับตรงหูทั้งสองข้างของเธอ ผิวสีน้ำตาลแทนของเธอเปล่งประกายราวกับพระอาทิตย์ ขณะที่ผมยาวสีน้ำตาลเข้มของเธอปล่อยยาวสยายลงมาเป็นลอนปล่อยลงมาและติดกิ๊บcicus roseที่โทโรโดกิมอบให้กับเธอก่อนหน้านี้ ทำให้เธอดูสวยงาม มากยิ่งขึ้นกว่าผู้อื่น แม้ว่าจะทาลิปสติกสีชมพูอ่อน บลัชออน และแป้งฝุ่นใบใบหน้าของเธอ ความงดงามที่เปล่งประกายออกมา ครอบงำภาพลักษณ์ทั้งหมดของเธอ

ณ เวลานี้คามินาริและมิเนตะตกตะลึงเกินกว่าที่จะแสดงความคิดเห็นใดๆ แม้แต่น้ำลายแทบจะไหลออกมาเพราะเสน่ห์ที่เปล่งประกายของเจ้าหญิง คนอื่นๆ ก็เหมือนกัน ชุดและออร่าของเธอผสมผสานกับการปรากฏตัวของเธอบ่งบอกถึงความสง่างามและความงามที่หาได้ยาก เพียงแค่อยู่ภายในรัศมีของเธอ พวกเขาก็ตัวแข็งทื่อไปกับความสง่างาม รวดกับถูกสาปให้เป็นรูปปั้นน้ำแข็ง ชายหนุ่มจากห้อง 1-A ต่างไอกระแอม และหน้าแดง ในขณะเดียวกัน ความตื่นเต้นก็พุ่งพล่านไปในตัวของสาวๆ เมื่อได้เห็นเพื่อนร่วมชั้นที่สวยงดงามสะกดแทบทุกสายตา กลุ่มเด็กสาว ก็พากันวิ่งไปหาเทียร่า ด้วยรอยยิ้มกว้างใบหน้าด้วยความยินดี

"ไลลานี! คุณดูน่าทึ่งมาก!" ยาโอโยโรซุ เป็นคนแรกที่ได้ชื่นชม