คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ☆彡 t w i n b r o t h e r {sf}
Twin brother
รักครั้งนี้จะจบลงอย่างไร..
“ปี๊นนนนนนนนนนนนน ปั้ง !”
ผมตายแล้วหรือยังเนี่ย เมื่อกี้ผมเดินของผมมาอยู่ดีๆ จู่ๆก็
มีรถพุ่งเข้ามาชน..
“คุณ..คุณ เป็นอะไรรึป่าวครับ”
ผมลืมตาแล้วค่อยๆปรับละดับสายตา ผมยังไม่ตายนี่น่า..
“คุณเป็นอะไรมากมั้ยครับ ?”
“ไม่เป็นอะไรครับ..ขอบคุณมากจริงๆนะครับที่เข้ามาช่วยผมเอาไว้”
“ไม่เป็นไรครับ ^^”
“ยังไงก็ขอบคุณมากจริงๆนะครับคุณ เออ..คุณ”
“ผม ‘มยองซู’ ครับตอนนี้ผมรีบไปเรียนก่อนนะครับ”
“ครับ ^^ ไว้โอกาสหน้าจะเลี้ยงขอบคุณนะครับ”
ช่างโชคดีจังเลยที่มีคนมาช่วยผมทัน ไม่นั้นผมคงแย่
แน่ๆและอีกอย่างเค้า เออ..มยองซู ทั้งดูสุภาพ อ่อนโยนและ
อบอุ่น นี่คือคนในฝันของผมเลย ว่าแต่ผมเวิ่นเว้อมา
สักพักและ ผมต้องรีบไปเรียนก่อนนะครับรีดเดอร์..
.
.
.
.
.
“ตึก ตึก ตึก โคร่มมมมมมม !”
“ขอโทษนะครับ”
“...................”
“อ่าว ! นี่มยองซูเองหรอ”
“ใช่คนที่เกือบถูกรถชนวันนั้นรึป่าว ?”
“ฮ่าๆ ผมเองแหละครับ แฮะๆ เดี้ยวผมช่วยเก็บเอกสารนะครับ ดูสิผมซุ่มซ่ามเดินชน จนของตกหมดเลย”
“ขอบคุณครับ..เออ คุณ ?”
“ไม่ต้องเรียกเราคุณหรอก เราชื่ออี ซองยอล หรือเรียกว่าซองยอลเฉยๆก็ได้นะ เราเรียนอยู่คณะนิเทศฯน่ะ”
“อืม..”
“ว่าแต่มยองซู เย็นนี้นายว่างมั้ยอ่ะ ?”
“ก็ไม่ติดอะไรนะ ถ้าจำไม่ผิด ทำไมหรอซองยอล”
“ก็คือว่า..เราจะเลี้ยงขอบคุณวันนั้นน่ะ ที่มยองซูช่วยเรา”
“อ๋อ ได้สิ”
“นั้นเจอกันใต้ตึกคณะนิเทศฯตอนห้าโมงเย็นนะ”
“อืม ^^”
..นี่เหลืออีกครึ่งชั่วโมงก็ถึงนัดของผมกับมยองซูแล้ว..
“แฮะๆ มยองซูรอเรานานมั้ย โทษทีนะ วันนี้อาจารย์เราปล่อยช้าน่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกซองยอล”
“เดี้ยวเราพาไปกินร้านประจำของเราเลยนะ”
“ได้สิ..”
บรรยายกาศในร้านอาหารก็เป็นไปด้วยรอยยิ้ม
มยองซูเค้าเป็นคนพูดน้อยน่ะครับ แต่เค้าก็เป็นคนที่คุยสนุกนะ
ครับ
“มยองซูชอบแบบนั้นด้วยหรอ ไม่น่าเชื่อเลยนะ..ฮ่าๆๆ”
“ผมก็ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเหมือนกัน”
หลังจากวันที่ผมกับมยองซูไปกินข้าวกันวันนั้น
ผมกับมยองซูก็สนิทกันมากขึ้น หรือจะเรียกว่าเราเป็นคนที่
ศึกษาดูใจเลยก็ว่าได้ มยองซูมารับ และมาส่งที่บ้านผมทุกวัน
โทรคุยโทรศัพท์กันทุกคืน ไปเที่ยว ฟังเพลง ดูหนังกันทุก
อาทิตย์ เราเข้ากันได้ดีครับ..และดูเหมือนว่า ตอนนี้ผมจะเริ่ม
รักมยองซูเข้าแล้วสิ
“ตื๊ด..~” เสียงข้อความโทรศัพท์เข้า
“ข้อความอะไรเข้านี่ อ่านดูดีกว่า”
“ปี๊นๆ” สงสัยว่ามยองซูจะมารับผมไปเที่ยวตามสัญญาแล้วสินะ ผมต้องรีบไปก่อนและ ข้อความไว้ดูที่หลังละกัน
SMS from Myungsoo
‘ซองยอลวันนี้เราคงไปเที่ยวไม่ได้นะ คือเราต้องไปทำธุระสำคัญ เราอาจจะไม่อยู่สักเดือนนะ..’
“รอเรานานมั้ยมยองซู”
“หึหึ..ไม่นานหรอกอี ซองยอล”
“โหววววว ! เรียกเราซะเต็มยศเชียวนะมยอง ว่าแต่เราจะไปไหนกันหรอ”
“แล้วฉันไม่ได้บอกนายไปแล้วหรอว่าฉันจะไปไหน”
“ไม่นะ..แต่ดูเหมือนว่านายพูดว่าอาจจะไปทะเลที่ไหนสักที่นี่แหละ ที่นายบอกว่ามันสำคัญกับนายอ่ะ”
“อ๋อหรอ ! นั้นก็ไปที่นั่นแล้วกัน”
“ว่าแต่เราว่าวันนี้มยองดูแปลกๆนะ ไม่สบายรึป่าว ?”
“ป่าวๆ สบายดีน่ะ”
“หรอ.. สงสัยเราจะคิดมากไปเองมั้ง แฮะๆ ^^”
“....................”
“ว่าแต่มยองจะพาเราไปทะเลที่ไหนหรอ ?”
“ไปถึงเดี้ยวก็รู้เองแหละ”
ผมว่าวันนี้มยองดูแปลกไปนะครับ.. เค้าดูเย็นชา
นิ่ง และแอบดูน่ากลัว เหมือนไม่ใช่มยองซูคนเดิมยังไงก็ไม่รู้
“ตื่นๆ ถึงแล้ว ลงมาได้”
“หาววววว ~ ถึงแล้วหรอมยองซู เราหลับไม่รู้เรื่องเลย แฮะๆ”
“.....................”
“สวยจังเลยอ่ะมยองซู..ที่นี่หรอที่นายจะพาฉันมา”
ข้างหน้าของผมมีทะเลที่ฟ้าครามสดใส ยาวไปสุดลูกหู
ลูกตา ทรายเนียนละเอียดสีขาว..น่าไปเหยียบเล่นเป็นที่สุด
อีกทั้งยังมีบ้านหลังเล็กๆสีขาว ที่ตกแต่งสไตล์ยุโรป
แต่ลงตัวกับที่นี่เป็นที่สุด มันสวยมากจริงๆนะครับ
เหมือนฝันของผมเลย...
“นายชอบมั้ยล่ะ ?”
“ชอบสิ..ที่นี่สวยมากเลยนะ ^^”
“เอาของเข้าไปเก็บในบ้านสิ.. เดี้ยวฉันพาไปกินข้าว”
หึหึ..ทุกคนไม่ต้องสงสัยหรอกครับว่าผมคือใคร
ผมคือ L ฝาแฝดของไอ้มยองซูนั่นแหละ..แล้วไม่ต้องสงสัยว่า
ทำไมผมถึงไปรับซองยอลแทนมัน ไม่ใช่อะไรเลย
ผมแค่จะแก้แค้นมัน ที่มันได้ทุกสิ่ง แต่ผมไม่เคยได้เลย
ผมจะแย่งซองยอลไปจากมัน อ้อๆอย่าลืมนะครับ ผมไม่ได้
รักซองยอลเลย ผมแค่จะทำให้ซองยอลมาเป็นของผม
แล้วไอ้มยองซูนั่นก็จะต้องเสียใจ เสียใจแบบที่ผมเคยเป็น...
ลมที่พัดโบก เสียงคลื่นของทะเลกระทบหาดทราย.. ดวงดาวที่งดงาม
สวยจังเลย เหมือนฝันของผม ผมมีความสุขจังเลย ที่ได้มาอยู่
ในที่สวยๆและยังได้อยู่กับคนที่ผมรักอีกด้วย..
มยองซูกอดผมจากด้านหลัง.. “นายรักฉันมั้ยซองยอล”
“ก็..เอ่อ..”
“ฉันรักนายนะซองยอล นายล่ะรักฉันบางมั้ยหึ”
“ก็คิดว่า..น่าจะรักนะ”
“แล้วรักมากมั้ย ?”
“ก็มากอ่ะแหละ >////<”
“นั้นคืนนี้..ขอนะ” มยองซูค่อยๆบรรจงจูบผม เอาลิ้นเข้ามาชิมในโพรงปาก..
-----------------------------ตัดฉาก nc----------------------------
“หึหึ ตื่นได้แล้ว..อี ซองยอล”
“ไม่เอาน่ามยอง ยอลเหนื่อย ก็มยองทำอะไรยอลก็ไม่รู้”
“หึหึ..ยังมาเรียกฉันว่าเป็นไอ้มยองซูอีก ฉันไม่ใช่ไอ้นั่นหรอกนะ”
“อย่ามาล้อเล่นน่า มยองซูอา”
“ฉันไม่ได้ล้อเล่นหรอก ! หึหึ ฉันแอล สามีนายชื่อแอล ไม่ใช่ไอ้มยองซู”
“นี่เล่นบ้าอะไรอยู่นี่มยองซู ฉันไม่ตลกด้วยแล้วนะ”
“แล้วใครบอกว่าฉันเล่นตลกให้นายดูล่ะ ตื่นมาสังเกตุสามีนายคนนี้ดีๆสิว่าฉันไม่ใช่ไอ้นั่น”
“..................แล้วนายเป็นใคร......................”
“ก็เป็นผัวนายไง”
“ไอ้บ้า ไม่จริง !”
“ไม่จริงหรอ..ที่นายครางเสียงหวานเรียกชื่อพี่ฉันทั้งคืนนี่นะไม่จริง แต่น่าเสียดายนายน่าจะครางเป็นชื่อฉัน”
“ไอ้เลว แกเป็นน้องของมยองซูหรอ แกมาทำแบบนี้กับฉันทำไม ?”
“หึหึ จะเรียกว่าน้องก็ไม่ถูกหรอกนะ..เพราะฉันก็เกิดหลังมันไม่กี่นาที และอีกอย่างฉันก็ไม่อยากจะนับมันเป็นพี่ด้วย”
“ไอ้ชั่ว ไอ้เลว ไอ้สันดาร”
“ฮ่าๆๆ ด่าไปเถอะ..ด่าให้พอใจไปเลย เพราะนายก็มี ‘ผัว’ แบบที่นายด่าอ่ะนะ แล้วอีกอย่างถ้านายด่าฉันมากๆจนฉันทนไม่ไหวฉันจะเอาคลิปที่ถ่ายตอนเราสองคนกำลังขึ้นสวรรค์ไปโพสในว่อนเน็ตแน่”
“มึงต้องการอะไรจากกูไอ้เลว”
“ก็ไม่ได้ต้องการอะไรอ่ะนะ..แค่ต้องการแย่งทุกอย่างที่เคยเป็นของไอ้มยองซู มาเป็นของฉันให้หมด หึหึ”
“ฉันจะไปบอกมยองซู !”
“หึหึ บอกไปเลยถ้าอยากให้ไอ้หมอนั่นรู้ว่านายเสียตัวให้ฉันแล้ว อีกอย่างนะตอนนี้มันไม่ได้อยู่บ้านหรอก มันไปทำงานให้พ่อกว่าจะกลับก็ตั้งเดือนหน้าแหน่ะ !”
“ไอ้ชั่ว”
“เอาเป็นว่าฉันจะไม่ต่อล้อต่อเถียงกับนาย..ฉันแค่อยากจะบอกนายว่าต่อจากนี้ไป นายจะต้องมาเป็นแฟนฉัน เอ่ย ! พูดผิดมาเป็นเมียฉัน ไม่อย่างนั้น...คลิปนี้ว่อนเน็ตแน่”
ทำยังไงดี..ผมจะมีหน้าอะไรกลับไปพบมยองซู ผมต้อง
กล้าไปเป็นเมียไอ้หมอนั่น ผมเหมือนเป็นเพียงแค่เครื่องมือที่ไอ้
ชั่วนั่น...
.
.
.
.
.
“ปี๊นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ไอ้ชั่วนั่นจะบีบแตรอะไรนักหนาเนี่ย”
.
.
.
“นายว่างมากหรือไง ไอ้สารเลว” ผมด่ามันขณะที่มันอยู่ในรถ จะไม่ให้ด่าได้ไง มาบีบแตรหน้าบ้านคนอื่นแต่เช้าตรู่ขนาดนี้
“หึหึ เข้ามาในรถ”
“ทำไมฉันต้องเชื่อนายห้ะ !”
“ไม่งั้นคลิปนายกับฉันได้ว่อนเน็ตแน่ๆ”
“เออๆ ก็ได้ว่ะไอ้ชั่ว”
“ต่อไปนี้ห้ามเรียกฉันว่าไอ้ชั่ว นายต้องเรียกฉันว่าแอล”
“ทำไม ! ฉันจะไม่เรียก ไอ้ชั่วๆๆ”
“จุ๊บ” ไอ้บ้า ไอ้ชั่วนั่นจะมาจูบผมทำไม
“.........................”
“ไม่อย่างนั้นฉันจะทำยิ่งกว่าจูบอีก หรือนายอยากเล่นหนังสดอีกห้ะ !”
“ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยยยยย !”
นี่ก็ใกล้วันที่มยองซูจะกลับมาแล้ว.. ผมว่าผมจะไม่ปกปิดเค้า
เรื่องที่ผมมีอะไรกับไอ้ชั่วนั่น แต่ผมจะบอกความจริงกับเค้าแล้ว
ก็จะบินไปเรียนต่อที่อเมริกาทันที ผมไม่มีทางอยู่สู้หน้า
มยองซูได้อีกแล้ว..
เกือบหนึ่งเดือนมานี้ผมได้รู้จักไอ้ชั่วแอลมากขึ้น..
ผมก็เริ่มเข้าใจนะครับว่าทำไมมันถึงทำกับผมแบบนี้ เหตุผล
ปัญญาอ่อนสิ้นดี เหมือนเด็กอนุบาล มันแค่รู้สึกว่า
พ่อกับแม่รักมยองซูมากกว่ามัน มันคงรู้สึกว่ามันอยู่ในโลกนี้คน
เดียวล่ะมั้ง ผมจะไม่โกรธมันแล้วล่ะ
“นี่นาย พรุ่งนี้ไอ้มยองกลับมาแล้ว นายต้องไปบอกมันว่านายเป็นแฟนฉัน และนายรักฉันมาก นายจะต้องบอกเลิกมัน”
“รู้แล้วน่ะ ! นายย้ำกับฉันมาจะหนึ่งเดือนเต็มๆอยู่แล้วนะ”
“ก็ดี..”
“แล้วพอฉันไปบอกอย่างนั้นกับมยองซูแล้ว นายจะปล่อยให้ฉันเป็นอิสระได้ยัง”
“ถ้านายบอกเสร็จ..จะไปไหนก็ไป” เจ็บนะครับ..ทำไมผมถึงได้เจ็บเนี่ย เป็นอะไรไปอี ซองยอล
.
.
.
.
.
“ปี๊นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ปั้งๆ *ผมทุบกระจกรถมัน* รู้แล้วน่ะ ! จะบีบแตรอย่างนี้ทุกวันหรือไงห้ะ ไอ้บ้า !”
“ก็นายช้าเองนี่”
“แต่ลืมไป วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายแล้วสินะ..ที่นายจะมารับฉัน” ทำไมมันตื่อๆในอกขนาดนี้
“ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไงอี ซองยอล”
“ก็ดีน่ะสิ” ทำไมไม่รู้สึกดีเหมือนที่พูดเลยห้ะอี ซองยอล
“อย่าลืมทำตามที่เราตกลงกันไว้ล่ะ แล้วฉันจะให้คลิปนี้กับนาย เอาไปทำลายได้ตามสบาย”
“เอ่อ ! ไม่ลืมหรอกเว่ย”
ณ บ้านของตระกูล ‘คิม’
“ไอ้มยองซูกลับมายังครับแม่นม”
“กลับมาแล้วค่ะคุณหนูแอล”
“นั้นไปตามมันผมหน่อยนะ บอกให้มันไปหาผมที่สวนข้างหลังบ้านล่ะ”
“ค่ะคุณหนู”
.
.
.
.
.
“อ้าว ! มาที่นี่ได้ไงล่ะซองยอล นึกว่าไอ้แอลจะนัดผมไว้ซะอีก”
“ไม่ผิดหรอกมยองซู แอลเป็นคนนัดให้ฉันมาคุยกับนายนี่แหละ”
“ขอโทษนะที่หายไปนาน ไม่ได้บอกด้วยตัวเองเลย..”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษนาย ฉันขอโทษนะ ฮรึกๆ T^T ฉันขอโทษนะมยองซู ฉันกับแอลเรามีอะไรกัน ต่อไปนี้ฉันคงไม่กล้าสู้หน้านายอีกแล้ว..ฉันขอโทษ”
“ห้ะ ! ซองยอลกับแอลมีอะไรกัน *O*”
“อืม..เราขอโทษ เรามันโง่เอง”
“ไม่เป็นไรหรอก..เราก็มีเรื่องจะขอโทษยอลเหมือนกันนะ เราไปทำงานที่ญี่ปุ่นมาหนึ่งเดือนแล้วเราก็ไปพบกับผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนแรกเราก็รู้สึกผิดกับยอลนะ แต่ตอนนี้เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว นายกับแอลรักกันดีใช่มั้ยล่ะ”
“ไม่หรอกมยองซู เราไม่ได้รักกัน..พอฉันกลับบ้านไป ฉันจะไปเอากระเป๋าแล้วเดินทางไปเรียนต่อที่อเมริกาเลยน่ะ”
“นั้นขอให้เรียนจบไวๆนะซองยอล มีอะไรขาดเหลือบอกเราได้นะ”
“อืม..เราไปนะ”
.
.
.
.
.
“นี่..นายไปพูดอะไรน่ะ ทำไมไอ้มยองซูไม่ร้องไห้สักหยด ?”
“ฉันก็พูดแบบที่นายสั่งยังไงล่ะ จะอะไรนักหนาเนี่ย”
“แล้วมันไม่เสียใจเลยหรอ ที่ถูกนายนอกใจน่ะ ?”
“ไม่นะ..เพราะดูเหมือนว่ามยองซูจะเจอกับคนที่เค้ารักจริงๆที่ไม่ใช่ฉันแล้วล่ะ”
“แล้วไง ! นายไม่โกรธเลยหรอ ไอ้มยองนั่นนอกใจนายนะ”
“ไม่อ่ะ..” จะโกรธได้ไง..เพราะฉันก็นอกใจเค้าเหมือนกัน
“นายจะไม่ทำอะไรเลยหรอ”
“ทำสิ..กลับบ้านไง ไปนอน ไปเลี้ยงฉลองด้วยดีมั้ย ? ที่จะได้ไม่ต้องยุ่งกับนายอีก”
“นั้นเดี้ยวฉันไปส่ง”
“อืม..ขอบใจ”
หน้าบ้านซองยอล
“อ่ะ..นี่คลิปที่ฉันว่า ฉันไม่ได้ก็อปปี้ไว้ที่ไหนหรอก สบายใจได้”
“อืม..ขอบใจมาก ไปล่ะ !”
“ต่อไปนี้ฉันมาหานายไม่ได้แล้วใช่มั้ยซองยอล”
“เอ้า ! นายจะมาหาฉันทำไม..เออแล้วขอล่ะ นายอย่าไปแก้แค้นพี่ชายนายอีกเลย พี่ชายนายเค้าคงไม่ได้ตั้งใจจะแย่งทุกอย่างไปจากนายหรอก”
“รู้แล้วน่ะ..”
“นั้นฉันเข้าบ้านแล้วนะ บาย..” ลาก่อนนะแอล เราคงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว
.
.
.
.
.
“อ้าว ! ไอ้แอลทำไมถึงเมาเละเทะกลับมาบ้านแบบนี้ล่ะ”
“เรื่องของผม..พี่ไม่เกี่ยว”
“ก็แกทำอย่างกับอกหัก”
“ห้ะ ! อกหัก ผมจะอกหักได้ไง ผมไม่ได้มีแฟนสักหน่อย”
“ก็ซองยอลไงล่ะ เป็นแฟนนายไม่ใช่หรือไง”
“ไม่ใช่ ! ผมกับซองยอลไม่ได้เป็นอะไรกับ ผมแค่ใช้เค้าแก้แค้พี่เฉยๆ”
“นั้นแกก็คงไม่เสียใจใช่มั้ยที่ซองยอลไปเรียนต่อที่อเมริกา”
“ห้ะ ! ซองยอลไปเรียนต่อที่อเมริกา ทำไมพี่ไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้”
“ก็นายบอกว่าไม่ได้เป็นแฟนกับซองยอล นายคงไม่ได้แคร์ซองยอลอยู่แล้วนี่”
“ใช่ไง ! ผมกับเค้าไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ผมรักเค้า”
“นั้นก็ไปตามเค้ากลับมาสิ.. จะยื่นบื่ออยู่ทำไม นี่ก็ใกล้เวลาแล้วนะ”
“ไอ้พี่ชั่วมาว่าผมบื่อ ถ้าผมตามซองยอลกลับมาได้เมื่อไหร่ ผมแก้แค้นพี่แน่”
“แล้วพี่จะรอไอ้น้องงงงงงง”
.
.
.
.
‘ซองยอลรอฉันก่อนนะ’
มยองซู พาร์ท
ตอนนี้ผมกำลังวิ่งตามหาซองยอลอยู่ที่สนามบิน..
ทำไมคนมันเยอะแบบนี้ ซองยอลรอผมก่อนนะ อย่าเพิ่งทิ้งผม
ไปไหน
“ซองยอล นายใช่มั้ย ?”
“............................”
“ขอโทษครับ จำคนผิด”
.
.
.
.
.
นั่นซองยอล..ซองยอลจริงๆครั้งนี้ผมไม่ได้ตาฝาดแน่ๆ
“ซองยอล..นายจะไปไหนน่ะ”
“เห้ย ! นายมาที่นี่ได้ไงเนี่ยแอล”
“ทำไมฉันจะมาไม่ได้ล่ะ ทำก็มาตามหาหัวใจของฉันไง”
“ห้ะ..”
“นายอย่าทิ้งฉันไปเลยนะ..ฉันว่า ฉันคงจะรักนายเข้าแล้วแหละซองยอล”
“เอิ่ม..”
“นายอย่าทิ้งฉันไปเรียนที่อเมริกาเลยนะ นายอยู่ที่นี่กับฉันเถอะ”
“คงไม่ได้หรอก”
“ทำไมล่ะ..นายไม่ได้รักฉันบ้างเลยหรออี ซองยอล นายไม่เคยรักแอลคนนี้เลยหรอ อ้อ ! ลืมไปนายคงรักแต่มยองซูสินะ”
“นายเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว ที่ฉันบอกไม่ได้คือ..ฉันต้องไปเรียนที่นั่นจริงๆ ฉันชิงทุนได้เชียวนะ นี่คือความฝันของฉันเลยแหละ ส่วนเรื่องที่นายถามว่าฉันรักนายมั้ย...ฉันว่า ฉันก็รักนายเหมือนกัน >//////<”
“นายรักฉันแล้วนายยังต้องไปเรียนอีกหรอ ?”
“เอ้า ! ไอ้บ้า ไม่เรียนก็โง่พอดีสิ”
“นั้นฉันจะไปเรียนกับนายเอง..นายจะได้ไม่นอกใจฉัน”
“ห้ะ !”
“....*โทรศัพท์* คุณลุงเอาพาสปอร์ตมาให้ผมด่วนเลยครับ ผมจะบินไปเรียนต่อที่อเมริกา เอาเอกสารมาด้วยนะครับ แค่นี้ล่ะครับ ตู๊ด”
“บ้าป่ะเนี่ยแอล”
“ไม่บ้าหรอก”
“แล้วนายจะไปเรียนกับฉันทำไมเล่า”
“ก็ฉันรักนายนี่ซองยอล..ฉันรักนายเข้าแล้วจริงๆ”
“ฉันก็รักนายเหมือนกันแหละ..ไอ้บ้าเอ๊ย >//////<
END
.
ความรักที่เกิดขึ้นกับผม ถึงจะเกิดมาในรูปแบบแปลกๆ
แต่นี่ก็ถือว่าเค้าเป็น ‘พรหมลิขิต’ ของผมนะครับ
ซองยอล แฟนไอ้บ้าแอล
ความคิดเห็น