คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Princess [MY]
"มยองซูพรุ่งนี้เราไปเที่ยวด้วยไม่ได้นะเรามีธุระกะทันหันอะ"ซองยอลยืนยิ้มแหยๆให้คนที่ชวนไปเที่ยวด้วยกันพรุ่งนี้
"ธุระอะไร รีบขนาดนั้นเลยหรอ?"เสียงทุ้มเอ่ยถาม ซองยอลพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มกว้าง
"ต้องไปรับคนสำคัญที่สนามบินน่ะ"
"อ่อ อืมไปเถอะ"
"ขอบคุณนะมยองซู"เดินเข้ามากอดอีกคนหลวมๆแล้วผละออก ส่งยิ้มหวานให้ก่อนเดินเข้าบ้านไป มยองซูเดินออกจากหน้าบ้านที่มีรั้วสีขาวสะอาด ในใจก็คิดถึงคนสำคัญของอีซองยอลที่สำคัญมากจนทำให้ปฏิเสธการชวนของเขา
.
------------------princess-----------------
"เครื่องจะลงตอนไหนวะ"มยองซูพึมพำอยู่กับตัวเองเบาๆเพราะกลัวว่าคนที่ตนแอบตามมาจะรู้ตัวซะก่อน แต่คงไม่รู้หรอกในเมื่อเขาอยู่ห่างเป็นเมตรเลย ซองยอลยืนกดโทรศัพท์ยุกยิกๆแล้วรอยยิ้มกว้างก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวานเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นคน'สำคัญ'เดินมา
"นี่หรอคนสำคัญ"มยองซูลูบคางตัวเองอย่างใช้ความคิดพลางมองผู้ชายใส่เสื้อสีดำกางเกงสีดำ ใส่แว่นกันแดด สะพายเป้ ทำผมเปิดหน้าผากสีน้ำตาลอ่อน..สีเดียวกับซองยอลของเขา
"ไม่เห็นจะหล่อ..เราหล่อกว่าตั้งเยอะ"มองดูแล้วก็ชมตัวเองนิดๆหน่อยๆให้พอชุ่มชื่นหัวใจ ขยับแว่นดำที่ใส่มากับหมวกแก๊ปให้เข้าที่
"คิดถึงจังง ไม่ติดต่อมาเลยนะ"ถึงจะอยู่ไกลแต่ก็ใกล้พอที่จะได้ยินว่าร่างบางพูดอะไรบ้าง มยองซูขมวดคิ้วไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นซองยอลเข้าไปกอดผู้ชายคนอื่น
"ก็ยุ่งอยู่ รีบเคลียร์งานให้เสร็จจะได้กลับมาหายอลลี่ที่น่ารักไง"ผู้ชายปริศนายกมือมาหยิกแก้มยุ้ยเป็นการหยอกล้อ มยองซูกำหมัดแน่น ยอลลี่ทำแบบนี้กับแอลได้อย่างไรรร นอกใจกันงั้นหรอ.. คิมแอลเสียใจอะ
"พี่ก็หล่อเหมือนกันนั่นแหละ..&@-/:;?#%$*"มยองซูที่อยู่ใกลเกินรัศมีที่จะได้ยินตอนซองยอลขยับไปกระซิบข้างหูผู้ชายคนนั้นเลยได้ฟังแค่ประโยคแรกแต่แค่นั้นก็เกินพอ
"หึ เดี๋ยวกลับไปบ้านจะฟัดให้ตัวช้ำเลย"ผู้ชายปริศนาพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มร้ายกาจ มยองซูที่พอได้ยินประโยคนั้นก็รี่เข้าไปหาคนสองคนที่ยืนคุยกันกระหนุงกระหนิงกลางสนามบินไม่แคร์สายตาประชาชี
"ซองยอล!!เนี่ยหรอธุระสำคัญ!"การปรากฏตัวของมยองซูดูเป็นที่น่าตกใจสำหรับคนสองคน ซองยอลและบุคคลที่สามมองมยองซูงงๆ
"มยองซูเป็นอะไรอะ ทำไมทำหน้าเหมือนโกรธใครมาเลย ใครทำมยองซู'ของเรา'โกรธหรอ"เอ่ยถามยาวเหยียดพร้อมรอยยิ้มหวานที่แลดูอ่อนโยนไปในตัวแต่ก็ไม่สามารถลดอารมณ์ของมยองซูไดัถึงแม้แทบจะกระโดดเข้าไปกอดคนตัวบางเมื่อได้ยินคำว่ามยองซูของเรา
"ใครหรอซองยอล ใช่แฟนเรารึเปล่า?"
"ครับ เพราะฉะนั้นกรุณาอย่าแตะต้องซองยอลเกินจำเป็นนะครับ"มยองซูตอบคำถามแทนซองยอล บุคคลชุดดำพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม
"แฟนหล่อนะเรา ร้ายใช่เล่น"ตบท้ายคำถามด้วยการเอ่ยแซวน้องหน้าหวานที่ยืนเขินอยู่ข้างแฟนตัวเอง
"อะไรเล่า เดี๋ยวจะฟ้องพี่อูฮยอนว่าตอนอยู่ปารีสพี่ไปควงสาวฝรั่งเศส"แลบลิ้นใส่คนอายุมากกว่าอย่างผู้มีชัย
"พี่ซองกยู!!แอบมีชู้หรอ?!"เสียงหวานของบุคคลที่สี่ดังตามขึ้นมา ซองกยูสะดุ้งทันทีเพราะเสียงที่ดังขึ้นนั้นคือเสียงนัมอูฮยอน..ยอดยาหยีของเขานี่
"เปล่า พี่เปล่านะ ใครจะกล้าล่ะจริงมั้ย?"รีบเข้าไปโอบเอวคนตัวเล็กแล้วแก้ตัวทันที ซองยอลทำหน้าสะใจอย่างไม่ปิดบัง
"ใครน่ะซองยอล ฉันไม่เห็นรู้จักเลย"ตอนนี้ถ้าเป็นในการ์ตูนบนหัวเขาคงมีเครื่องหมายเควชชั่นมาร์กอยู่ไม่ต่ำกว่าสองแน่ๆ
"อ๋อ คนที่เรามารับชื่อคิมซองกยูเป็นลูกของน้องแม่เราเอาง่ายๆก็พี่ชายเรานั่นแหละ ส่วนข้างๆน่ะพี่ข้างบ้านเราชื่อนัมอูฮยอน เป็นแฟนกับพี่ซองกยูสามปีแล้ว"หันมาตอบคำถามยาวเหยียด มยองซูพยักหน้าและสรุปได้ว่าซองกยูเป็นพี่ซองยอลมีแฟนชื่ออูฮยอนที่อยู่บ้านข้างกัน โอยย ชีวิต
"ซองยอล พี่ซองกยูควงใครบอกพี่มา"เมื่อซักเท่าไหร่ก็โดนปฏิเสธกลับมาว่าไม่มีๆเลยมาซักเจ้าตัวที่บอกว่าซองกยูควงผู้หญิงซะเลย
"ก็แม่พี่ซองกยูไง แม่พี่ซองกยูเป็นคนฝรั่งเศส แม่ผมก็คนฝรั่งเศส พี่ซองกยูไปควงแขนแม่ตัวเองก็เท่ากับไปควงสาวฝรั่งเศสไง"คำตอบแบบเด็กๆของซองยอลทำเอาคิมซองกยูอยากจะเข้าไปเพ่นหัวกลมๆนั่นนัก อูฮยอนถอนหายใจคล้ายคนโล่งอก
"นึกว่าเจอสาวฝรั่งแล้วจะลืมผมซะอีก"
"ใครจะกล้าลืมอูฮยอนล่ะ น่ารักขนาดนี้ หืมม"ก้มลงไปหอมแก้มอูมทีนึงเร็วๆ ใบหน้าใสแดงเรื่อ
"บ้า...ซองยอล ขอบคุณนะที่มารับพี่ซองกยูให้ก่อน พี่นึกว่าจะมาไม่ได้เสียอีก"เนื่องจากตนเปิดร้านขายดอกไม้เล็กๆจึงต้องดูแลคนเดียว เพื่อนฝูงก็น้อยทำให้ไม่สมารถหาคนฝากร้านได้ง่ายๆเลยขอให้ซองยอลมารับซองกยูแทนให้หน่อย
"ไม่เป็นไรหรอก พี่อูยอนมาก็ดีแล้ว ผมขอตัวนะ สวัสดีครับพี่ซองกยู"ซองยอลโค้งให้ซองกยูนิดหน่อย ร่างหนาข้างๆเลยโค้งตาม พอทั้งสองเดินออกมาจากตรงนั้นมยองซูก็เอ่ยปากถาม
"เป็นพี่จริงหรอ?"
"หืมม ก็พี่น่ะสิ ว่าแต่มยองซูเถอะทำไมจู่ๆก็โผล่มานี่ได้ล่ะ"ซองยอลย้อนถามคนข้างๆบ้าง มยองซูอึกอัก
"ก็..เห็นบอกว่าจะมารับคนสำคัญ.."
"หึงเราหรอ?"สวนขึ้นดื้อๆ มยองซูหันมามองคนหน้าหวานข้างๆขวับ ซองยอลยิ้มจนตาปิดกับอาการของแฟนตัวเอง
"อยากรู้ว่าเรามารับใครก็ถามสิ ไม่เห็นต้องตามมาเลย..มยองซูตลกจัง"อาจจะเพราะไม่ได้สนิทกันก่อนที่จะมาเป็นแฟนเลยทำให้ได้เรียนรู้นิสัยของแต่ละคนทีละนิด ซองยอลพึ่งรู้ว่ามยองซูเป็นคนไม่ละลาบละล้วงถ้าเจ้าตัวไม่บอกแถมคิดมากอีก มยองซูเองก็พึ่งรู้ว่าซองยอลเป็นคนอารมณ์ดี น่ารักแล้วก็เป็นคนชิลล์ๆ ใครจะไปรู้ก็เห็นใส่แว่น
"โถ่ ถ้าถามแล้วโดนหาว่ายุ่งจะทำไงล่ะ ฉันยังไม่อยากเลิกกับนายหรอกนะ"พูดเสียงอ่อยใส่คนน่ารัก ซองยอลยิ้มไม่หุบ
"ขอโทษน๊ามยองซูอา เดี๋ยวพาไปเลี้ยงไอติมนะ"มือบางขยับไปสอดประสานกับมือหนา มยองซูยิ้มบางๆที่มุมปาก
"เลี้ยงไหวก็เลี้ยง ไม่ขัดศรัทธาอยู่แล้ว"
"เราเลี้ยงก็ได้แต่มยองซูก็เลี้ยงเราบ้างดิ เลี้ยงตลอดชีวิตเลยอะ"ซองยอลหยอดร่างหนาไปอีกครั้ง มยองซูก็ขำออกมาเบาๆ
"เลี้ยงอยู่แล้วครับ ไม่ปล่อยให้คนอื่นมาเลี้ยงหรอกน่ารักซะขนาดนี้"นิ้วเรียวยื่นไปหยิกแก้มยุ้ยสองสามทีแล้วก็เปลี่ยนมาโอบเอวบางเอาไว้ ซองยอลก็เอาแขนโอบรอบเอวมยองซูเช่นกัน คนภายนอกอาจจะมองว่าเป็นเพื่อนกันแต่นี่มันก็คือวิธีแสดงความรักแบบน่ารักๆของพวกเขาสองคน..
------------------princess-----------------
"ถ้าจะนั่งใกล้กันขนาดนั้นไม่จูบปากกันไปเลยละครับบบไอ้คุณฮยอนซิก อิลฮุน"เสียงล้อคนสองคนที่คนนึงพึ่งเข้ามาใหม่แต่คนนึงอยู่ที่นี่มาก่อนดังขึ้นไม่ขาดสาย เหตุที่เป็นแบบนี้ก็เพราะสองคนนั้นทำท่าเหมือนจะชอบกันหรือไม่ก็พวกเพื่อนๆแซวไปงั้น มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเหตุแบบนี้เพราะคู่ของคิมมยองซูกับอีซองยอลก็เริ่มจากการแซวของเพื่อนๆนี่แหละ รู้ตัวอีกทีก็ชอบไปซะแล้ว..
"นี่ซองยอล พวกนั้นลืมเราไปแล้วมั้งนั่น เห็นคู่ใหม่มาหน่อยล่ะเห่อกันเชียว"มยองซูพูดขึ้นแถมด้วยการใส่ความหมั่นไส้ลงในประโยคเล็กน้อย
"เขาลืมเราแต่เราไม่ลืมกันก็พอแล้ว"พอจบประโยคก็หันมายิ้มหวานให้ มยองซูกระตุกยิ้มกลับไปนิดหน่อยเพราะยังอึ้งไม่หาย ตั้งแต่คบกันมาเขาก็พึ่งสังเกตุเหมือนกัน
"ซองยอล ฉันพึ่งรู้ว่านายชอบพูดอะไรเลี่ยนๆหวานๆนะเนี่ย"
"เราติดมาจากน้องชายล่ะมั้ง ฮ่าๆๆ"หัวเราะออกมาแล้วเอาหัวพิงไหล่กว้างของคนข้างๆ
"มยองซูปากสวยจัง"อยู่ดีๆก็เอ่ยชมกันดื้อๆจนแทบตั้งตัวไม่ทัน มยองซูพยักหน้าตามเบาๆ
"อยากจูบ"
"หะ.."ยังไม่ทันจบคำริมฝีปากบางก็ทาบทับลงมาบนเรียวปากที่ตนชมว่าสวย มยองซูเบิกตากว้าง ซองยอลรุกว่ะ!! ค้างไว้แป๊ปนึงก็ถอนจูบออกมานั่งนิ่งๆอยู่ข้างๆเหมือนเดิม
"เขินอะ"
"เฮ้ยๆสองคนหลังห้องน่ะอย่าคิดว่าไม่มีใครเห็นนะ แหมๆๆเจ้าหญิงเดี๋ยวนี้อยากจะรุกหรอครับ...ฮิ้ววววว~"เสียงเอ่ยแซวดังเป็นระยะๆ ซองยอลที่นั่งหน้าแดงอยู่ข้างๆมยองซูลุกขึ้นมาแล้วชี้นิ้วเรียวไปที่กลุ่มคนเริ่มอย่างคาดโทษ
"เราไม่ได้รุกนะ เรารับได้อย่างเดียวแล้วก็จะยอมมยองซูคนเดียวด้วย!แบร่~"อากัปกริยาน่ารักน่าชังปรากฏสู่สายตาคนทั้งห้อง ทุกคนอยู่ในอาการอึ้งทั้งเรื่องคำพูดของร่างบางและกริยาน่ารักใสๆ
"โถ่ ทำไมกูไม่เกิดมาเป็นมยองซูวะโชคดีชิบ"เสียงบ่นดังขึ้น มยองซูลุกขึ้นยืนพร้อมโอบเอวบางเอาไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
"เรื่องแบบนี้ใครดีใครได้ว่ะ..เนอะ"มยองซูขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆใบหน้าใส จมูกโด่งคลอเคลียอยู่กับแก้มอิ่ม ซองยอลยิ้มกว้าง ใบหน้าร้อนผ่าว
"อื้อ ถ้าไม่ใช่มยองซูเราไม่แลหรอก"
"ครับๆเจ้าหญิง"กดจมูกลงกับแก้มใสทีสองทีพอให้กระชุ่มกระชวย ผู้ชายในห้องโอดครวญเบาๆเป็นเอฟเฟกต์ด้วยความอิจฉา
"ถ้าเราเป็นเจ้าหญิงมยองซูก็คือเจ้าชายของเรา"
:) Shalunla
ความคิดเห็น