[MonstaX fiction] -สูตรลับของเครื่องปรุง- HYUNGWONHO

ข้อมูลเบื้องต้น

ก่อนอื่นเลย ยินดีต้อนรับผู้อ่านทุกคนที่เข้ามาอ่านฟิคนี้นะคะ ดีใจมากๆ TT



ไรท์เตอร์(เรียกว่า inkka_tako ชื่อเดียวกะที่ใช้ในทวิตเตอร์ก็ได้ค่ะ) ก็นึกสงสัยมาตลอด ว่าคู่นี้เรียลจังแต่ทำไมถึงไม่มีคนแต่งฟิคออกมาซักที(ส่วนทางนี้หลงรักคู่นี้มาตั้งแต่ช่วง who are you แล้วล่ะ >///<)
นั่งนึกไปนึกมา ก็พิมพ์ได้ฟิคนี้ออกมาจนได้ ย้อนหลังวันวาเลนไทน์ซักอาทิตย์นึงไม่ว่ากันเนอะ 555+

อีกข้อนึง ฮยองวอนโฮนี่ไม่ใช่ฮยองวอนเป็นฝ่ายรุก วอนโฮเป็นฝ่ายรับแต่อย่างใด แต่ทางออฟฟิเชียล(ก็ตัวทั้งคู่เองนั่นแหละ) ตอนมิชชั่นสองแทนทีมตัวเองว่า ฮยองวอนโฮ แถมรูปโพลารอยด์ที่แจกแฟนๆที่เป็นรูปสองคนนี้คู่กัน ก็มีเขียนว่าเป็นฮยองวอนโฮตลอดอีก ก็เลยใช้แบบนี้ 555+

ถ้าให้ใส่ฟิคนี้แบบเต็มๆก็ต้องเขียนว่า Wonho X Hyungwon ล่ะนะ ฮ่าๆๆๆ

หวังว่าจะชอบกันนะ คิดเห็นอย่างไรติชมคอมเมนท์กันได้เลย ไรท์เตอร์รออ่านอยูู๋ อิอิ

แล้วมาหลงเสน่ห์คู่นี้ไปด้วยกันนะ

เนื้อเรื่อง

ในอาหารจานนึงนั้น ปฏิเสธไม่ได้ว่า เครื่องปรุงเป็นหนึ่งในส่วนผสมที่สำคัญที่ทำให้อาหารนั้นอร่อย

แต่ละคนต่างก็มีเครื่องปรุงแต่งรสโปรดของตน บางครั้งเครื่องปรุงนั้นอาจทำให้อาหารบางประเภทนั้นอร่อยขึ้นมาได้

แต่เครื่องปรุงบางอย่าง ไม่ว่าจะนำมาใส่กับอาหารอะไรก็ทำให้อาหารนั้นอร่อย

ซึ่งบางครั้งก็จำเป็นต้องใส่ในปริมาณจำนวนนึงและส่วนผสมเฉพาะเจาะจงบางอย่าง

เป็นสูตรลับความอร่อยของแต่ละคน

แล้ว...เครื่องปรุงรสสูตรของคุณคืออะไรล่ะ ?

.

.

.

.

.

เสียงผลักประตูแล้วปิดอย่างแผ่วเบาดังขึ้นในหอพักของเด็กฝึก ไม่สิ ตอนนี้ต้องเรียกได้ว่าเด็กเตรียมตัวเดบิวต์ของบริษัทสตาร์ชิป ใช่แล้ว พวกเค้า 7 คน ฮยองวอน วอนโฮ กีฮยอน ชยอนู จูฮอน ไอแอม และก็มินฮยอก หลังจากผ่านรายการแนวเซอร์ไวเวอร์ No.mercy มา ก็เตรียมตัวเดบิวต์เป็นวงที่ชื่อ monsta X อยู่

นั่นก็ไม่สำคัญเท่าที่นี่พึ่งเป็นเวลาตีห้า ที่คนอื่นๆยังคงหลับสนิทหลังผ่านการซ้อมมาอย่างหนักเมื่อวาน

แต่เขา ฮยองวอน กำลังลุกขึ้นมาเข้าครัว ซึ่งโดยนิสัยปกติของเขาไม่มีทางงัดตัวเองออกจากเตียงมาตื่นในเวลานี้ได้แน่ๆ

แต่เพราะวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ยังไงล่ะ

หลังจบรายการ No mercy วอนโฮก็ขอเป็นแฟนกับเขา ใช่แล้ว ฟังไม่ผิดหรอก เพราะเขายอมรับว่า หลังจากจบภารกิจแข่งมิชชั่นคู่เป็นต้นมา ทั้งสองก็เริ่มรู้จักแต่ละฝ่ายลึกซึ้งมากขึ้น(อย่างตอนถ่าย who are you) เกิดความผูกพันที่มากขึ้น จากเพื่อนเด็กฝึกธรรมดาก้าวข้ามไปเป็นคนสำคัญของแต่ละฝ่าย ยามที่อีกฝ่ายได้ดีก็จะรีบเข้าไปแสดงความยินดี(อย่างตอนวอนโฮได้อันดับสองหลังจบมิชชัน 3) หรือตอนที่เขากำลังเสียใจ วอนโฮก็รีบเข้ามากอดพร้อมกับให้กำลังใจ

จนกระทั่งเมื่อรู้ตัวอีกที เขาก็รู้ตัวว่ารู้สึกดีๆกับอีกฝ่ายมากมาย และอยากมอบคำขอบคุณแทนเรื่องราวที่ผ่านมาขนาดไหน

ร่างสูงมองไปที่กระดาษเล็กๆที่ตัวเองจดมาพลางเริ่มหั่นช็อกโกแลตเป็นชิ้นๆใส่ถ้วยแล้วต้มลงหม้อเพื่อให้มันละลาย แต่เหมือนการเข้าครัวครั้งนี้จะไม่ราบรื่นซักเท่าไหร่ น้ำร้อนเดือดกระเด็นออกมาจนฮยองวอนหลบแทบไม่ทัน

ท่าทางซุ่มซ่ามเงอะงะและความตั้งใจที่จะพยายามอะไรอย่างเต็มที่ที่สุดจนมีเสน่ห์ที่ละสายตาไม่ได้ อยู่ภายใต้สายตาของวอนโฮที่แอบมองอยู่หลังประตูครัวทั้งหมด

เพราะอย่างงี้เลยรักยังไงล่ะ

.

.

.

.

ย้อนกลับไปเมื่อ 10 นาทีก่อนตอนที่ฮยองวอนพึ่งเดินออกไป วอนโฮก็ตื่นขึ้นมาเหมือนกัน และดูเหมือนรูมเมทห้องเดียวกันอย่างชยอนูกับกีฮยอนก็ตื่นขึ้นมาด้วย

“ไม่เนียนเลยนะ” หนุ่มผู้มีลักยิ้มเป็นอาวุธอย่างกีฮยอนพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

“นายไม่ออกไปดูหน่อยเหรอ หมอนั่นอุตส่าห์ลุกมาทำช็อกโกแลตให้” คราวนี้เป็นทีหนุ่มตาตี๋อย่างขยอนูพูดบ้าง

“ก็แหม...เดี๋ยวออกไปได้มั้ยเล่า ต้องไปตอนที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวสิ”

“เออ เชิญ ชั้นนอนต่อล่ะ” กีฮยอนตัดบทพร้อมเอาตัวกลับไปห่อผ้าห่มเหมือนเดิม

วันนี้เขาจะทำอะไรให้แฟนของเขาดีนะ นี่คือความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวของวอนโฮตลอดเวลาระหว่างที่ไปแอบดูหนุ่มร่างสูงกว่าทำช็อคโกแลตนั้น.

และเขาก็คิดได้ว่า เขาควรให้เพื่อนๆของเขานั้นช่วยเหลือซักหน่อย

.

.

.

.

.

ปกติในเวลาพักกลางวัน เหล่าเด็กฝึก หรือแม้แต่คนที่เดบิวต์ไปแล้วก็ตาม มักจะสั่งข้าวกลางวันเข้ามากินในห้องซ้อมเพื่อความง่าย จะมีบ้างในบางโอกาส ถึงจะออกไปหาร้านกินข้างนอก ยังไงช่วงนี้ก็คงยากหน่อย ยิ่งใกล้ช่วงเดบิวต์สเตจแบบนี้ ที่ข้อมูลหลายๆอย่างต้องเก็บเป็นความลับเป็นพิเศษ

“อา วันนี้นี่อิจฉาพวกมีแฟนจริงๆเลยนะ โลกนอกห้องซ้อมนี่คงเป็นสีชมพูน่าดู”หนุ่มหัวฟูสีน้ำตาลยุ่งๆนามมินฮยอกบ่นอุบ หารู้ไม่ว่ามันไปกระทบคนบางคนในห้องซ้อมเข้าอย่างจัง
“งั้นออกไปแหกกฏกันหน่อยมั้ยฮะพี่จูฮอน” น้องเล็กตัวแสบไอแอมเสนอเรื่องน่าตื่นเต้นออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ดูเหมือนจะสร้างความสนอกสนใจให้จูฮอนผู้พี่ไม่น้อย
“เอาเลยๆ ซักวันมันจะเป็นอะไรไป” จูฮอนหัวเราะร่าจนตาเล็กๆของเจ้าตัวยิ่งหรี่เล้กเข้าไปอีก ไม่รอช้า ก็ชายตาตี่นี่อีกที่นำไปเปิดประตูห้องซ้อมก่อนใครเพื่อน ดูเหมือนเพื่อนๆในวงที่เหลือก็เห็นดีเห็นงามไปด้วยแล้ว

ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่ห้องซ้อมนั้นเหลือแค่ฮยองวอน กับวอนโฮเพียง 2 คน

“เราก็ออกไปหาอะไรกินบ้างกันเถอะ” ผู้มีศักดิ์เป็นพี่ ลุกขึ้นยืนพร้อมกุมมือฮยองวอน จนผู้น้องนั้นหัวใจเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ ดียังมีสติไม่ลืมไปหยิบกระเป๋าที่มีถุงช็อกโกแลตใส่ไว้ออกมาด้วย

สุดท้ายเขาทั้งสองก็มาหยุดที่ร้านคาเฟ่ ที่มีส่วน outdoor บรรยากาศดีไม่ค่อยมีคนที่อยู่ไม่ไกลจากตึกห้องซ้อมนัก แต่ที่น่าสงสัยกว่าคือ คนอื่นๆหายไปไหนกันนะ

ทันใดนั้น เขาก็เริ่มคิดขึ้นมาว่า นี่อาจจะเป็นโอกาสดีที่สุดที่จะให้ช็อคโกแล็ตที่เขาทำมาก็ได้ !! ซึ่งด้วยความคิดนั้น เขาก็เลยหยิบช็อกโกแลตที่ถูกห่ออยู่ในถุงกระดาษสีน่ารักออกมาจากกระเป๋ามาวาง

แต่นั่นก็แค่ความคิดชั่ววูบ เพราะพอแต่ละฝ่ายเริ่มนั่งโต๊ะตรงริมร้านลับตาผู้คนข้างต้นไม้ใหญ่เข้าแล้ว เขาก็ทำอะไรต่อไม่ถูกอยู่ดี...

“คิดอะไรอยู่รึเปล่า ฮึ” วอนโฮพูดพลางเอานิ้วของตนไปจิ้มๆที่แก้มฮยองวอน มันยิ่งทำให้ร่างสูงนั่นออกอาการเลิกลักเข้าไปใหญ่

“จริงๆด้วย...นั่นถุงอะไรน๊า” พี่ใหญ่แสยะยิ้ม พลางจะหยิบถุงนั่นขึ้นมา ทันใดนั้นฮยองวอนก็รีบหยิบถุงนั้นกลับมาอยู่ในฝ่ามือตน สีหน้าเริ่มแดงก่ำ
“คะ คือ วันนี้วันวาเลนไทน์สินะ ก็เลยทำมาให้...”หนุ่มผมน้ำตาลพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา พร้อมยื่นถุงช็อกโกแล็ตให้แบบดีๆ แต่ดูเหมือนวอนโฮจะยังแกล้งเล่นไม่สาแก่ใจ

“ไม่ได้ยินเลย พูดชัดๆอีกทีหน่อย”หนุ่มผมดำเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนหวานๆ จนชายหนุ่มฝั่งตรงข้ามเริ่มมือไม้สั่น แก้มป่องราวกับว่างอนนิดๆก็ไม่ปาน

ก็ได้ เวลาเขาเอาจริงนี่เอาจริงนะ... ฮยองวอนคิด

“วันนี้วันวาเลนไทน์  ทำช็อคโกแล็ตนี้มาขอบคุณนาย ขอบคุณทุกอย่าง โอเคนะ!”

 ไม่รู้ทำไมพอตอนนี้ถึงพูดสิ่งที่คิดออกไปได้หมด แถมชายร่างเตี้ยกว่าฝั่งตรงข้ามดูจะยิ้มอย่างพอใจอีก

ไม่รอช้า เขาหยิบช็อคโกแลตในถุงนั้นขึ้นมากิน
“ไม่อร่อยจริงๆด้วย” วอนโฮเคี้ยวพลางบ่นอุบ จนร่างสูงตรงข้ามหน้าเสียทันที

จริงๆด้วย ฮยองวอนก็ยังเป็นฮยองวอน ฝีมือทำอาหารที่พยายามแล้วก็ยังไม่เอาอ่าวซักเท่าไหร่..วอนโฮรู้ข้อนี้ดี
“แต่มันมีวิธีทำให้อร่อยอยู่”ร่างสูงเริ่มทำตาเป็นประกายจากคำพูดนั้น

 พฤติกรรมตรงไปตรงมาไม่มีตื่นลึกหนาบางอะไรก็เป็นเสน่ห์อีกข้อนึงของเขานะ :D

“มานั่งใกล้ๆนี่สิ”ฮยองวอนเดินไปนั่งข้างวอนโฮแบบไม่คิดอะไร ทันใดนั้น เพียงแค่เขานั่ง เค้าก็โดนโอบเอวและก็ จะ จูบเหรอ !!??
ริมฝีปากอวบอิ่มทั้งสองสัมผัสกัน รสหวานถูกส่งผ่านซึ่งกันและกันจากแต่ละฝ่าย ด้วยรสชาติที่ถูกผสมด้วยหลายๆอย่าง มันกลายเป็นจูบที่หอมหวานละมุน ลิ้นสัมผัสลิ้น ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความรัก ผสมไปด้วยรสช็อคโกแลตอ่อนๆที่ยังติดค้างภายใน มันรู้สึกดีมาก มากจนเขาอยากจะหยุดเวลานี้ไว้ให้เนิ่นนาน...

.

.

.

.

.

.
“เป็นจูบแรกที่ประทับใจไหม?”เสียงจากวอนโฮปลุกสติของฮยองวอนที่ยังคงหลับตาอยู่ในภวังค์ ขนตาเรียวงามค่อยๆขยับขึ้นมา เขาตกใจ กำลังเรียบเรียงความคิด ก่อนที่จะรีบเอามือปิดปากตัวเอง หน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ชีวิตคนเราบางทีก็เหมือนการทำอาหารน่ะ...ไม่มีใครทำอะไรให้อร่อยไปได้ซะทุกอย่างหรอก มันก็ต้องมีกันทั้งนั้นแหละ การต้องมีเครื่องปรุงบางอย่างที่จะทำให้อาหารอร่อยในทุกๆมื้อ”
“สำหรับชั้นคือนาย เพียงแค่อยู่ตรงนี้ ถ้าเจอเรื่องราวอะไรที่มีความสุข การมีนายอยุ่ด้วยก็จะมีความสุขยิ่งกว่า หรือถ้าเจอเรื่องร้ายๆมา การมีนายอยู่ข้างๆ ก็จะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้นได้เสมอ หรือบางครั้งเหตุการณ์ชีวิตธรรมดา การมีนายอยู่ข้างๆก็ทำให้มันพิเศษ”

“เป็นคำขอบคุณจากชั้นก็แล้วกัน”วอนโฮพูดพลางเอามือข้างนึงขยับมือที่ปิดปากอยู่ของฮยองวอนออกอย่างอ่อนโยน และเอื้อมนิ้วมืออีกข้างไปสัมผัสริมผีปากของฝ่ายตรงข้ามเบาๆ
“ครั้งหน้าต้องอร่อยกว่านี้อีกนะ”

ด้วยคำพูดและพฤติกรรมเหล่านั้น ทำให้ฮยองวอนสุดท้ายก็อดขำออกมาไมได้

“คนอะไรทั้งเสี่ยว ทั้งชอบทำอะไรบ้าๆ บางทีก็ฝืนตัวเอง ตั้งใจทำนู่นนี่เอาซะมากๆ แต่ก็อบอุ่นและปกป้องใครๆได้เสมอ”
“ยังไงก็...รักนายน่ะแหละ”
รอยยิ้มแห่งความสุขที่งดงามราวกับเทพบุตรของของฝ่ายตรงข้าม ทำให้วอนโฮนั้นแทบลืมหายใจ

เพียงแค่เห็นรอยยิ้มนี้ได้ทุกวัน เขาก็คงเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลกแล้ว

ฟิคนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากรูปนี้เลยล่ะค่ะ

ตรงภาษาเกาหลีนั่นแปลว่า สูตรลับของเครื่องปรุง เลย(เป็นภาพของรางวัลที่ได้จาก deokspatch ตอน 8) ตอนแรกไรท์เตอร์ก็คิดนะว่าทำไมถึงเขียนคำนี้กันออกมา ไปๆมาๆก็..อ๊ะ สูตรลับเครื่องปรุงของวอนโฮจะเป็นฮยองวอนรึเปล่าน๊า และก็มาไกลถึงฟิคนี้(จริงๆแค่ดู deokspatch ตอนนั้นก็เขินจะแย่แล้ว ยิ่งดูตอน 9 ที่ไปทะเลแล้วย้อนความตอนทำ who are you ด้วยกัน คือ....แบบ...)

จริงๆฟิคนี้ก็พยายามใส่ความเรียลมาเต็มที่ ทั้งความเสี่ยว เซ็กซี่ ขี้เล่นหน่อยๆของวอนโฮ นิสัยขี้เซาดั้งเดิม ความเคอะๆเขินๆหน่อยๆ(เห็นได้ชัดตอนฮยองวอนพูดตะกุกตะกักจนคนขำก่อนเริ่มมิชชั่น 2 และก็ชอบเอามือปิดหน้าปิดตาตอนเขินหรือกลัวหรือตกใจ เห็นได้ชัดสุดๆตอนไปสวนสนุก 55+)กับเรื่องทำอาหารของฮยองวอน และก็เคมีที่เข้ากันแบบสุดๆของคู่นี้ ฮืออออ คิดแล้วก็เขินมากอะไรมาก

ปิดท้าย แปะอีกรูป แฮร่ ในภาพแปลว่า บุคคลที่งดงามราวกับรูปปั้น(ขอบคุณคำแปลทั้งหมดจาก monstax Thailand มากๆนะคะ และก็เครดิตรูปก็ตามภาพเลย) ส่วนตัวคิดว่า วอนโฮเป็นคนเขียนข้อความพวกนี้นะ 555+ ก็เลยคิดว่า วอนโฮน่าจะมองฮยองวอนแนวๆนั้นแหละ คู่นี้นี่มันเรียลจริงอะไรจริง หวังว่าตอนเดบิวต์แล้วจะมีโมเมนต์ออกมาอีกเยอะๆเลย โฮะๆๆ