คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : สะดุดรัก(นาย)พี่เลี้ยงจำเป็น 22 100%
สองพ่อลูกตั้งท่าเตรียมตัวอยู่ที่จุดสตาร์ทผมเห็นเต๋ากระซิบอะไรบางอย่างกับไตเติ้ลแล้วเจ้าตัวเล็กก็พยักหน้าหงกหงักแสดงว่าเข้าใจสักพักกรรมการก็บอกให้เตรียมตัว
“ ได้ยินเสียงสัญญาณแล้วออกตัวเลยนะครับ “ กรรมการตะโกนบอกครั้งสุดท้ายทั้งสนามตกอยู่ในความเงียบแล้วกรรมการก็เป่านกหวีดเป็นสัญญาณให้ออกตัว
ปรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!
พอได้ยินเสียงนกหวีดเต๋ากับไตเติ้ลก็พากันวิ่งออกตัวทันที แต่สายตาผมดันไปสะดุดกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ร้องไห้ออกมาเสียงดังลั่นเพราะตกใจเสียงนกหวีดจนพ่อต้องปลอบอยู่นานกว่าจะตั้งสติแล้วพากันออกวิ่งตามหลังคู่อื่นๆ ไปได้ อ่อนอ่ะ!! ผมไม่ได้ว่านะจริงจังนะแค่ล้อเล่นเฉยๆ 555
“ คชา!! เอ้า!! นี่พู่ไปเต้นเชียร์กับพี่ตรงโน้นดีกว่านะ “ พี่ต้นส่งพู่สีแดงให้ผมแล้วลากไปรอข้างๆ เส้นชัยเหมือนผู้ปกครองคนอื่นๆ
เต๋ากับไตเติ้ลทำได้ดีมากๆ นำโด่งมาเป็นคู่แรก แต่ผมฮาอย่านึงคือหน้าเต๋าที่ว่าขาวแล้วตอนนี้มันวอกมากๆ อ่ะ ก็เมื่อกี๊เต๋าต้องเป่าแป้งหาเหรียญอ่ะดิ
“ คชาสะบัดพู่หน่อยสิ!! อย่ามัวแต่ยืนลุ้นทำปากเป็ดอย่างเดียว “ พี่ต้นแซวผม
“ พี่ต้นอ่า~ “ ชิ! ปากเค้าไม่เป็ดนะ -3-
แล้วก็ถึงด่านที่ดูทุลักทุเลสำหรับเต๋าและเติ้ลนั่นคือด่านกินวิบากอ่ะ คือมันมีขนมโก๋ น้ำโค๊ก กล้วยหอม แล้วดูหน้าเต๋ากับไตเติ้ลดิเหมือนไม่อยากกินอ่ะ รีบๆ ยัดเข้าปากไปดิวะเฮ้ย! ไอ้เด็กเกมส์มันจะนำแล้วนะเว้ย ดูดิมันยัดเอายัดเอาอ่ะ
“ ตายล่ะ!! เต๋ากับไตเติ้ลเกลียดกล้วยหอม “ พี่ต้นบอกผม
“ อ้าว!! ทำไงอ่ะพี่ต้น “ ทำไงดีวะ บอกแล้วให้ชาแข่งเอง ให้ชาแข่งเองก็ไม่เชื่อ
“ โดนนำแล้วอ่ะ “ พี่ต้นบอกเมื่อคู่ของไอ้เด็กเกมส์กับพ่อนำไปแล้ว
“ เต๋า!!! รางวัลจะเอามั้ย!!! “
ผมตะโกนบอกเสียงดังจนพี่ต้นตกใจ คนในสนามหันมามองผมเป็นตาเดียวรวมถึงเต๋าด้วย เต๋าพยักหน้าทีนึงก่อนจะกินกล้วยหอมได้ภายในเวลาไม่ถึงนาทีแล้วรีบพาไตเติ้ลไปต่อทันที ตอนนี้คู่แรกกับคู่สองคือเต๋านำคู่อื่นโด่งเลยช่วงสุดท้ายเป็นช่วงวิ่งสามขา เกมส์นี้ตอนอยู่ที่บ้านเต๋ากับไตเติ้ลซ้อมกันมาเป็นอย่างดีแล้วก็ดูจะทำได้ดีที่สุดด้วย จังหวะการวิ่งของพ่อลูกประสานกันเป็นอย่างดีเพราะเต๋านับจังหวะเสียงดังเชียว
“ หนึ่งสอง หนึ่งสอง หนึ่งสอง “
“ เติ้ลเร็วๆ ลูกจะนำแล้ว!!! >O< “ พี่ต้นตะโกนบอก
“ เต๋าเร็วเข้า!! สู้ๆ น้า!! >O< “ ผมตะโกนบอกบ้าง
“ เฮ้ยๆๆๆ จะนำแล้วเว้ย จะนำแล้ว!!! “พี่ไทด์เชียร์อยู่ข้างหลังผม
อีกนิดเดียวก็จะแซงได้แล้วแต่อีกนิดเดียวก็จะถึงเส้นชัยเหมือนกัน จะทันมั้ยวะ!! จะทันม้าย!! โอ้ยๆๆ ลุ้นจนจะตายอยู่แล้วเนี๊ย อ๊ากกก!! อีกนิดเดียว
“ เอ้ยๆ !!! จะแซงแล้วๆ “ พี่เต้ตะโกนเสียงดัง
“ แซงแล้ว!! พี่ต้น!! “
แล้วในที่สุด............
“ เยส!! >_< “ <<<พี่ต้น
“ เฮ้!!~ ^O^ “ <<<พี่ไทด์
“ เย้ๆๆๆๆๆ >O< “ <<<พี่เต้
“ เพื่อนกูเจ๋ง!! ^O^ “ <<<พี่อ้น
“ ว๊ากกก!! >O< “ <<<เจมส์
“ ฮือ!! ๆ TOT “ <<<นี่ผมเอง....ก็คนมันดีใจอ่ะ TOT
เต๋าแกะเชือกที่ผูกเท้าของตัวเองและลูกเสร็จก็อุ้มลูกไว้ ผมวิ่งเข้าไปหาสองพ่อลูกด้วยความเร็วแสง พอเข้าไปถึงเต๋าก็ใช้แขนอีกข้างคว้าตัวผมมากอดไว้ แขนเล็กๆ ของไตเติ้ลก็กอดคอผมด้วยเช่นกัน ผมก็กอดทั้งพ่อทั้งลูกประมาณว่ายืนกอดกันกลมไม่อายใครเลยอ่ะ
“ ชาชา! เติ้ลเก่งมั๊ย “
“ เก่งมากๆ เลยครับ “
“ แล้วเต๋าเก่งมั๊ยชา “
“ เต๋าก็เก่งมากๆ เหมือนกัน “ ผมยิ้มให้สองพ่อลูกทั้งน้ำตา
“ ชาชาดีใจแล้วร้องไห้ทำไมล่ะ “ ไตเติ้ลถาม
“ ก็ชาชาดีใจอ่ะ “ T3T ผมมันคนเซนเซอร์ทีฟ
“ โอ๋ๆ เด็กขี้แยอย่าร้องไห้นะ เดี๋ยวพาไปกินไอติม “ เต๋าลูบหัวผมเบาๆ
“ ไม่ใช่เด็กนะเต๋า!! “
“ แล้วกินมั๊ย “
“ กิน!! “ ผมไม่ใช่เด็กนะเออ
“ แหมๆ ไม่อยากขัดจังหวะครอบครัวสุขสันต์เลยแต่เย็นนี้ไปกินอะไรกันดี เดี๋ยวเลี้ยงเอง “ พี่ต้นเดินมาแซวผม
“ เย้ๆๆ ป้าต้นน่ารักที่สุดเลยครับ “
“ มากับป้าทางนี้ดีกว่า ขนมโก๋ติดเต็มปากเลยลูกไปกินน้ำกัน “ พี่ต้นรับไตเติ้ลไปอุ้มแล้วพาเดินไปกินน้ำทิ้งให้ผมกับเต๋ายืนอยู่ด้วยกันสองคน
“ ไหนรางวัลเต๋าล่ะชา “ คนตัวสูงรีบทวงของรางวัลจากผมทันที
“ รีบทวงเชียวนะ..... “
“ ไม่ได้สิ! เดียวชาเบี้ยวเต๋าทำไงอ่ะ “
“ ไม่เบี้ยวหรอกน่า “
“ งั้นไหนล่ะรางวัล อุตส่าห์ชนะถ้าไม่เด็ดจริงเต๋าไม่ยอมนะ “ เต๋าแบมือขอรางวัลจากผม
“ เดี๋ยวค่อยให้ไม่ได้เหรอ......คนมันเยอะอ่ะ “ ผมบอกเสียงเบา
“ ไม่ได้ต้องให้เดี๋ยวนี้เลย “ เต๋าบอกอย่างเอาแต่ใจ
“ เดี๋ยวก่อนสิ....ชา....อาย “ โว้ย!! ไม่น่าไปบิ้วมันอย่างนั้นเลยวุ้ย
“ อายทำไมแค่ให้รางวัล (-_-)? “ เต๋าทำหน้าเอ๋อสุดใจอ่ะ
“ เอ่อ.....ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวค่อยให้นะ “
“ ถ้าไม่ให้ตอนนี้ต้องโดนค่าปรับนะ “
“ ค่าปรับอะไร “
“ ปรับเป็นสองเท่า “
“ ไม่เอาอ่ะ!! “ ผมขึ้นเสียงดัง ไอ้บ้าแค่เท่าเดียวก็ไม่กล้าให้แล้วเว้ย!!
“ ทำไมต้องเสียงดังด้วยล่ะชาเต๋าตกใจหมดเลย “
“ เอ่อ.....ขอโทษนะ “ โอ้ยๆๆ ผมจะบ้ากับตัวเอง
“ งงกับชาจัง “ เต๋าเกาหัวก่อนจะบอกต่อ “ งั้นเดี๋ยวค่อยให้ก็ได้รางวัลน่ะ ไปหาพวกพี่ต้นกันเถอะ “
“ เดี๋ยว!! “ ผมหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดหน้าให้เต๋า ก็ตอนนี้หน้าเต๋าแทบจะดูไม่ได้เลยน่ะสิแป้งกับเหงื่อเลอะเต็มไปหมด
“ ขอบคุณนะชา “ เต๋ายิ้มขอบคุณแล้วปล่อยให้ผมเช็ดหน้าให้ต่อไป
พอเสร็จเราก็กลับไปรวมกับพวกพี่ต้นนั่งคุยกันและดูกีฬาของเด็กๆ จนเย็นกีฬาสีของโรงเรียนอนุบาลก็จบลงด้วยดี พวกเราทุกคนขับรถตามกันไปยังร้านอาหารที่พี่ต้นเลือกและกินข้าวด้วยกันจนค่ำก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน
ไตเติ้ลนอนหลับอยู่หลังรถเพราะวันนี้เหนื่อยอ่อนมาทั้งวัน ผมเองก็เหนื่อยไม่แพ้กันแต่ก็พยายามฝืนนั่งถ่างตาอยู่เป็นเพื่อนเต๋า สักพักเต๋าก็ลูบหัวผมเบาๆ
“ ง่วงก็หลับเถอะถึงบ้านแล้วเต๋าจะปลุก “
“ ไม่อยากให้เต๋าขับรถคนเดียว “ ผมหันไปบอก
“ ไม่เป็นไรเต๋าขับได้ รถมันติดอีกเป็นชั่วโมงกว่าจะถึงชานอนเถอะนะ “
บางทีผมก็คิดแปลกใจเหมือนกันนะว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงใจดีกับผมขนาดนี้ หลายๆ เรื่องที่เค้าใส่ใจดูแลผม ไม่ใช่แค่ผมที่ดูแลเค้าฝ่ายเดียว พอคิดแล้วก็รู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไปถูกแฮะ (.////.) เริ่มจะเขินตัวเองละ
“ ยิ้มอะไรคนเดียวคะ “ เต๋าถาม
“ เปล่า.....” โดนจับได้ว่าแอบยิ้มคนเดียว แถมยังมาพูดคะขาอีก เต๋าบ้าเอ้ย!! เดี๋ยวชาสติแตกนะเว้ย
“ ก็เมื่อกี๊เห็นยิ้มอยู่นี่คะ “ เต๋ายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผมเหมือนจะดูออกว่าผมคิดถึงเรื่องเต๋าอยู่ ผมหันหลังให้เต๋าทันที
“ นอนดีกว่า คร๊อกฟี้~~ “ การแกล้งหลับเป็นศาตร์ที่ง่ายที่สุด
“ หึหึหึ~ หลับซะแล้วเหรอหลับง่ายจัง งั้นฝันดีนะคะ “ เต๋าพูดล้อเลียนผมก่อนจะเงียบเสียงเพื่อให้ผมได้นอน
ตลอดทางจนถึงบ้านเรียกได้ว่าผมไม่ได้หลับเลย พอจะนอนจริงๆ มันก็นอนไม่หลับแล้วอ่ะ ก็เลยแกล้งหลับตาอยู่อย่างนั้น
“ ชาจ๋า~ ถึงบ้านแล้ว “ เต๋าเขย่าแขนเรียกผมเบาๆ
“ ครับ “ ผมลืมตาขึ้นมามอง
“ แกล้งหลับหรือเปล่าเนี๊ย!! ตาใสเชียว “ เต๋าแกล้งถาม
“ หลับสิ!! ห้าว~~ นี่ชาก็ยังง่วงอยู่เลยนะ “ ผมแกล้งหาวเอามือปิดปาก
“ งั้นรีบอาบน้ำนอนดีกว่าเนอะ “
“ ครับ “
“ ไตเติ้ล! ถึงบ้านแล้วนะลูก “ เต๋าหันไปปลุกลูก
“ อืม......คร้าบบ “ เจ้าตัวเล็กตอบเสียงคางยาน
“ รีบไปอาบน้ำแล้วนอนดีกว่าเนอะคนเก่ง “ ผมบอกลงจากรถแล้วอ้อมมาเปิดประตูหลังก่อนจะอุ้มเจ้าตัวเล็กออกมาจากรถ
“ ครับ “ ไตเติ้ลตอบรับผมทั้งที่ตายังปิดอยู่
“ งั้นเดี๋ยวชาพาลูกขึ้นบ้านเลยก็ได้เดี๋ยวเต๋าเอารถไปเก็บก่อนจะตามไป “
“ ครับ “ ผมพยักหน้ารับแล้วพาเติ้ลขึ้นบ้านไปอาบน้ำ
พอไตเติ้ลอาบน้ำเสร็จก็เดินงัวเงียคลานขึ้นเตียงและหลับไปอย่างรวดเร็ว ผมจึงได้ทีไปอาบน้ำบ้างเมื่อเสร็จเรียบร้อยก็เตรียมตัวจะเข้านอนเหมือนกันแต่ดันหิวน้ำก็เลยต้องลงไปหาน้ำดื่มข้างล่างก่อน ออกมาจากห้องครัวเดินผ่านห้องนั่งเล่นได้ยินเสียงทีวีเปิดผมจึงเดินเข้าไปดูพบว่าเต๋ากำลังนั่งดูข่าวอยู่ผมจึงเดินไปนั่งข้างๆ
“ ยังไม่นอนอีกเหรอเต๋า วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้วพรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงานอีกนะ “
“ เต๋ายังไม่ง่วงเลย “
“ แต่ก็น่าจะไปพักผ่อนได้แล้วนะ “ เต๋าทำงานหนักไม่ค่อยได้พักผ่อน
“ เป็นห่วงเต๋าเหรอคะ “ เต๋าถาม
“ ก็....เป็นห่วงสิ “ พูดคะขากับผมอีกแล้ว......(.////.)
“ ชาเป็นอะไร เป็นไข้หรือเปล่าหน้าแดงมากเลย “ เต๋าขยับเข้ามาแตะหน้าผากผม
“ ปะ..เปล่า ” อาการเก่ากำเริบเท่านั้นเต๋าไม่ต้องเป็นห่วงชา T^T
“ อืม...ตัวไม่ร้อนแต่หน้าแดงมากๆ แดงไปถึงหูขนาดนี้แสดงว่า...” ไม่ต้องวิเคราะห์!!~
“ …..” ผมพูดอะไรไม่ออก ก็เต๋าเล่นขยับเข้ามาใกล้และประคองหน้าผมไว้
“ ชาเขินเต๋าเหรอคะ แล้วเขินเรื่องอะไรล่ะ เต๋ายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ “ แอร๊กกกกกก!!! ถ้าพ่นไฟได้ผมพ่นไปแล้ว
“ …..มะ..ไม่ได้..ขะ...เขิน “ ใครก็รู้ว่ามึงเขินไอ้ชา =_=
“ รู้น่า~ เต๋าดูอาการชาออกตั้งนานแล้ว บอกมาเลยว่าเขินเต๋าเรื่องอะไรคะ “ น่าน........คะอีกแล้ว
“ ก็....$##%$$ “
“ ห๊ะ! เขินที่เต๋าพูดคะขากับชาเหรอ “
“ =[]= ตะ...เต๋ารู้ได้ไง “ เทพไปนะพี่...คือขนาดชายังไม่รู้เลยว่าตัวเองพ่นอะไรออกไป
“ เต๋าเก่งไง ถูกใช่มะ “
“ ครับ...ถูกครับ “ ผมยอมรับว่าเต๋าเก่งจริง
“ เออ..ชาคะ “
“ อะไรเหรอเต๋า “
“ แล้วรางวัลเต๋าล่ะคะ “ ทวงอีกแล้วรึ T^T
“ เอ่อ.....ชาง่วงจัง ห้าว~ “ ผมแกล้งหาวแล้วลุกขึ้นแต่เต๋าดึงมือไว้
“ ง่วงไม่ได้นะ...เอารางวัลให้เต๋าก่อนสิชา ชาจะโกงเต๋าเหรอ “
“ ไม่ได้โกงนะ “
“ หรือว่าความจริงชาแค่หลอกเต๋า ชาไม่ได้อยากให้รางวัลเต๋าจริงๆ หรอกใช่มั้ย “ เต๋าพูดเหมือนน้อยใจ
“ เปล่านะ!! “
“ แล้วไหนอ่ะ “ เต๋าแบมือขอ
“ เอ่อ...เฮ้อ~.” ผม ต้องทำจริงๆ สินะ
ผมจับมือเต๋าข้างนั้นไว้แล้วโน้มตัวเข้าไปหอมแก้มเบาๆ เต๋าดูจะเหวอไปแป๊บแล้วก็มองหน้าผมก่อนจะยิ้มออกมา เป็นยิ้มที่ดูอ่อนโยนแต่ก็เจ้าเล่ห์ไปในเวลาเดียวกัน
“ ชะ...ชาไปนอนแล้วนะ “
“ ไม่ได้!! “
“ ทำไมล่ะ ก็ชา...ให้รางวัลเต๋าแล้วนี่ “ อย่ามาโกงกันนะเว้ย
“ ชายังไม่ได้จ่ายค่าปรับเลยที่ให้รางวัลช้า “
“ ค่าปรับอะไรล่ะ ชาให้รางวัลเต๋าแล้วยังต้องจ่ายค่าปรับอีกเหรอ เต๋าขี้โกง “
“ ก็ตอนอยู่ที่โรงเรียนเต๋าบอกไปแล้วนี่ว่าช้าต้องจ่ายค่าปรับ “
“ หัวหมอ “ -3-
“ มาจ่ายค่าปรับซะดีๆ “ เต๋ายิ้มกริ่ม
“ อะไรล่ะ “
“ มานั่งนี่ “ เต๋าตบตักตัวเอง
“ หา!! o_O “ จะให้นั่งบนตักอ่ะนะ
“ มาเร็วสิ “ ไม่รอให้ผมตอบรับเต๋าก็ดึงให้ผมไปนั่งค่อมบนตักแล้วกอดผมไว้โดยที่ผมหันหน้าไปทางเต๋า
“ ต๋าวว!!~ ปล่อยเลย >O< “
“ ไม่ปล่อยหรอกจนกว่าชาจะจ่ายค่าปรับให้เต๋าก่อน “
“ ยังไงล่ะ “
“ จูบเต๋าก่อนสิ ทีนึง “
“ ไม่เอา!! “ ไอ้บร้า!!! ค่าปรับอะไรแพงกว่ารางวัลวะ
“ จะไม่ยอมทำใช่มั๊ย “
“ ไม่อาววว “
“ งั้นเก็บเองก็ได้ “
“ งื้อ~ “
เต๋าจูบลงมาก่อนจะขบเม้มที่ริมฝีปากล่างของผมเบาๆ จนผมต้องเผยอปากออกให้เต๋าสอดลิ้นเข้ามาภายในโพรงปากใด้ ริ้นร้อนหยอกเย้าอย่างชำนาญจนอดไม่ได้ที่จะปล่อยเสียงครางอื้ออึงในลำคอ
“ อื้อ...อ..”
เหมือนกับยิ่งได้ยินอย่างนั้นเต๋ากลับยิ่งได้ใจจูบลึกซึ้งยิ่งขึ้น มือแสนซนทั้งสองข้างก็ล้วงเข้ามาในเสื้อลูบไล้ไปบนแผ่นหลับ ผมดิ้นประท้วงเต๋าจึงยอมหยุด
“ แฮ่กๆ ….ต๋าวอ่ะ!! “ ผมหยิกแขนเต๋าแรงๆ ไปทีนึง
“ ก็ชาน่ารักนี่นาใครจะอดใจไหวล่ะ “ มันไม่สะทกสะท้านสักนิดเลย =_=
“ งื้อ >////< “
“ ชาจ๋า~ อย่าเพิ่งเขินฟังเต๋าก่อนสิ “ อยู่ๆ เต๋าก็มาในโหมดจริงจัง
“ อะไรเหรอ “ (-_-)? ผมเดาอารมณ์ไม่ถูกจริงๆ นะ
“ เต๋าไม่เคยพูดแบบจริงจังซักทีเลย แต่วันนี้เต๋าจะพูดจริงจังแล้วนะ “
“ อะไรล่ะ “ ทำไมมันต้องจริงจังขนาดนี้ล่ะผมเริ่มกลัวแล้วนะ
“ ชาจ๋า~ “
“ ครับ “
“ เป็นแฟนกับเต๋านะ “
“...........”
“ เป็นแฟนกันเต๋านะ “ ริมฝีปากของเต๋าสัมผัสที่หน้าผากของผม
“...........”
“ เป็นแฟนกับเต๋านะ “ ริมฝีปากของเต๋าสัมผัสที่เปลือกตาของผม
“............”
“ เป็นแฟนกับเต๋านะ “ ริมฝีปากของเต๋าสัมผัสที่ปลายจมูกของผม
“ ….......”
“ เป็นแฟนกับเต๋านะ “ และริมฝีปากของเต๋าสัมผัสที่ปากของผมเบาๆ
“ เต๋า “
“ คบกับเต๋านะคะ “
“ ค่ะ “
แล้วหลังจากนั้นพวกเราก็..................
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แค่จูบกันแล้วเต๋าก็ไปส่งผมที่ห้องนอน
พวกคุณคิดอะไรกันน่ะ ชาไม่ง่ายเว้ย!! ( -__-)++++
กลางดึกสงัด......
“ คุณผู้หญิงมาดึกจังนะคะ”
“ เครื่องลงดึกน่ะ เด็กๆนอนกันหมดแล้วเหรออิฐ “ เสียงเฉียบขาดทรงพลังอำนาจถามแม่ป้า (เว่อร์ไปป่ะ555)
“ ค่ะคุณผู้หญิง “
“ แม่ลูกสะใภ้ชั้นอนห้องไหน “
“ อะ...อะไรนะคะ “
“ คชานอนห้องไหน!! “
“ ห้องที่ติดกับคุณเต๋าค่ะ “
“ งั้นเหรอ....หึ “ เธอยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองที่ไม่ได้พักมานาน
------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ ^O^
หายไปนานมากๆ ตอนนี้เรื่องแมวเหมียวจบแล้วเรื่องนี้อินก็ลงเต็มที่ได้แล้ว
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านแล้วก็ขอโทษที่ลงให้ช้านะคะ ต่อไปจะไม่ปล่อยให้รอนานแล้วค่ะ
ความคิดเห็น