นายชอบฉันหรือฉันแค่คิดไปเอง

เนื้อเรื่อง

++...นี่ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับฉันจริงๆ ทุกชื่อและเหตุการณ์ ..มันพอจะทำให้เพื่อนๆช่วยหาคำตอบเกี่ยวกับความรู้สึกของผู้ชายคนนี้ให้ฉัน ได้รึเปล่า....

วันนี้วันขึ้นบ้านใหม่(ไอ้) พี่อาร์ม รุ่นพี่ที่ชอบทำให้ฉันเจ็บตัวอยู่เรื่อยๆ แต่ในบางครั้งเค้าก้อดีซะฉันแปลกใจ เราอยู่โรงเรียนเดียวกัน แถมเป็นเพื่อนห้องเดียวกับพี่ข้างบ้านคนสนิทของฉันอีก ..และที่สำคัญก้อเป็นเพื่อนห้องเดียวกับรุ่นพี่ที่ฉัน(แอบ)ชอบอีก (สรุปคือ..ห้องเดียวกันทั้งหมดแหละ เหอะๆ)
ฉันกับพี่กานติ์ (พี่ข้างบ้านคนสนิทน่ะ อิอิ) ไปช่วยแต่ 9.00 น่ะ (..บอกยังว่ามันบ้านใหม่มันน่ะ อยู่ข้างบ้านช้านนนนนนน) มันต้อนรับดีมากกกก หยิบก้อนกรวดเล็กๆ ขว้างใส่ฉันก่อนเลย ..ให้ตายซิ ฉันจะช่วยมันทำไมฟะเนี๊ยะ-_-! มันเข้าไปบอกแม่ซึ่งเตรียมของอยู่ในครัวว่า "...แม่ มีคนมาช่วยนะ ..ใช้มันได้ตามบาย" โอ้โห 0-0 มันเหรอที่พูดน่ะ หล่อแต่ปากร้ายก้อไม่ดีนะ เราก้อช่วยกันจัดแจงโน่นนี่ ..มันนะใช้ฉันสาระพัด ทั้งช่วยยกเบาะรถ ยกลังขนมจีน(หนักอ่ะ) และอีก ฯลฯ เลยล่ะ ฉันมีอนาคต คนใช้สบายๆเลยนะเนี๊ยะ ToT
พอราวๆ 10.20 เพื่อนร่วมห้องมันก้อมาอีก 2 คน(ผู้หญิงนะ) ซึ่งก้อสนิทกะฉันแหละ(เหอะๆ สนิทไปทั่วนะ+0+) คุยไปมา จนฉันรู้สึกว่าตัวเองซึมๆอ่ะ ไม่รู้ดิ่ ฉันอยากให้พี่ที่ฉันชอบมาเมิ่ง ..โดยไม่ทันรู้เรื่อง เสียงไอ้พี่อาร์มเหมือนเรียก "กานติ์" แล้วก้อได้ยินว่า "...เป็นไร" แต่ก้อไม่ได้ยินเสียงพี่กานติ์ตอบให้ได้ยิน แต่..ฉันรู้สึกเหมือนเค้ากำลังพูดเกี่ยวกับฉัน ถึงจะไม่ได้หันไปมองก้อเถอะ ฉันรู้สึกอย่างนั้น
สักพักนึง เสียงไอ้พี่อาร์มก้อดังขึ้น ฉันหันไปมองเค้าที่นั่งคร่อมรถมอเตอร์ไซค์ ในมือแนบโทรศัพท์มือถือไว้ข้างหู คำพูดที่กรองลงไปยังปลายสาย ทำให้ฉันดีใจ "ไอ้นายเหรอ(ชื่อรุ่นพี่ที่ฉันชอบไง) ..อืม มาได้มั้ยวะ อืม.. โอเค ..อืมๆ อืมบาย"
ฉันหันขวับไปมองพร้อมกับรอยยิ้ม ไอ้พี่อาร์มก้อหันมามองฉันในขณะที่พูดโทรศัพท์ '..พี่นายจะมาได้มั้ยน้า..?'
"เดี๋ยวเราไปรับไอ้นายก่อนนะ" มันพูดพร้อมๆกับหันมามองฉันที่มองมันอย่างขอบคุณ เราไม่รอช้า..เร็วกว่ามันเห็นๆ 4 คนยัดเบาะหลัง เพื่อนชายมันอีกคนเบาะหน้า -_- มันมองอย่างระอา ..อิอิ ฉันล่ะนึกขำ 5555+
รถมาจอดหน้าบ้านพี่นาย ไม่นานพี่นายก้อออกมา พร้อมรีบสวมเสื้อ(..ให้ตายซิ หุ่นเท่โคดๆ อิอิ +0+ ) พี่นายขึ้นมานั่งเบาะหน้า เพื่อนๆเรื่มถามทุกถามสุ๘กันพลวัน มีแต่ฉันที่นั่งเงียบ ..ก้อเขินนิ่ อ้อ..ไอ้พี่อาร์มด้วยซินะ ที่เงียบ อิอิ..มันคงปวดขี้ 555+
รถเครื่อนออกโดยเร็ว พร้อมกับเสียงสนทนาที่ไม่หยุดลง สักพักนึง พี่นายหันมา แต่คงไม่ทันเห็นแน่ชัด เลย เหลียวมามองอีก ซึ่งหัวของเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยบังเมิ่ง เลยชะเง้อใหญ่ จนเห็นว่าเป็นฉันที่กำลังมองตรงไปอย่างไม่รับรู้... เสียงเพื่อนๆเริ่มหายไป แต่เป็นสายตามองไปยังพี่นายซึ่งมองมาที่ฉัน..มีเสียงแซวแผ่วๆขึ้น "โห..ชะเง้อน้า..อิอิ" และเสียงหัวเราะกิกกั๊ก ..ฉัน ฉันอายมากๆ ก้อพี่เค้าก้อนั่งอยู่ในรถนี่ ..ฉันรู้สึกเหมือนมีสายตาใครมองอยู่ เลยหันไป ..อ๋อ ก้อในกระจกมองหลังของรถอ่ะ ไอ้พี่อาร์มเองแหละ ไม่ยิ้มเลย...มันปวดขี้เอาหนักแฮะ
ทันใดนั้นเอง มันหมุดเปิดเสียงเพลงพรวดเดียว ...อื้อหือ...-0-!ดังโคดๆ ไอ้บ้าเอ้ย อะไรวะ คนกำลังเขิน ทำเสียอารมณ์หมด-_- ฉันไม่สนใจใคร แม้กระทั่งพี่นาย ภาพพจน์ ไม่ต้องเอาไว้แล้ววววววว!!! ฉันตีเข้ามราไหล่ไอ้พี่อาร์ม
"นี่ เป็นไรหะ เบาหน่อยซะ หนวกหูนะเฟ้ย"!!!
"ไม่เบาเว้ย" มันกระแทกเสียงเข้าให้ แล้ว..มะ..มันยัง เปิดจนสุด .ให้ตายซิ ทุกคนเอานิ้วมาอุดหูพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ....อ้ายยยยย เลววววววว!!! เป็นไรของมันนิ -0-
มาถึงบ้านมัน เหตุการณ์ก้อ ปกติขึ้น(สงสัย แอบไปขี้แล้ว อิอิ) ฉันได้ตักข้าวส่งให้พี่นายและเพื่อนพี่นายด้วย อิอิ ดีจังเลยนะ -0- ..พี่นายยังถามไอ้พี่อาร์มว่าเก็บจานที่ไหน มันบอกให้ถามฉัน เพราะหันมาเห็นฉันพอดี ฉันเลย เดินไปยื่นมือรับจานจากพี่นายแทนคำตอบ
..ความจริงแล้วน่ะ ฉันทานคนสุดท้ายแต่เสร็จคนแรก ก้อเห็นไอ้พี่อาร์มมันยุ่งไม่ได้ทานข้าวนิ่ ตักให้ก้อบอกว่า ให้ฉันทานไปก่อน เลยสงสาร.....เหอะๆ-_-! จึงรีบทานเพื่อจะช่วยโดยเฉพาะนะเนี๊ยะ อิอิ
เป็นอันว่าตั้งแต่ ปิดเทอม วันนี้ล่ะ ที่ฉันเจอพี่นาย 5555555+ ดีจายเฟ้ยยยยยย+0+
ฉันกลับมาบ้านพร้อมกับพี่กานติ์ พี่กานติ์ขึ้นมาบนห้องบอกว่ามีไรคุยกะฉัน
"บี...ที่ไอ้นายมาน่ะ เห็นมั้ยว่าไอ้อาร์มมันโทรไป และรับมาด้วย"
"แล้ว?" ฉันไม่รุ้ว่าพี่กานติ์พูดจะอะไร
"ก้อ.. บีรู้มั้ยว่า ตอนที่บีซึมๆอ่ะ ไอ้อาร์มมันถามว่าบีเป็นไร" โดยที่พะเยิดหน้าไปทางบีน่ะ
"พี่ก้อ .... ตอบมันแบบไม่มีเสียงไป กลัวบีจะโกรธน่ะที่บอกมัน ฉันหันขวับมามอง
"เอ่อ...พี่ตอบทามนองว่า บีน่ะอยากให้ ไอ้นายมาน่ะ แต่ไม่เห็นไอ้นาย บีเลย เป็นแบบนี้" มันเลยพยักหน้ารับรู้
"แล้ว?" ฉันทำไม่สนใจ ทั้งที่รู้สึกแปลกในใจมากๆ เค้าไม่เคยจะถามถึงฉันแบบนี้ เพราะทุกครั้งคือ เอาแตแกล้งฉันนิ่
"บี ไอ้อาร์มมันหน้าหุบเลยนะรู้มั้ย? แต่มันก้อพานายมา พี่คิดว่ามันทำเพื่อบีนะ ถึงมันไม่อยากทำก้อเหอะ"
"หา"!! 0-0 "พี่กานติ์พูดไรอ่ะ ไอ้พี่อาร์มเนี๊ยะนะ ... ไม่มีทาง "
"บี.. ตอนแรกบีก้อเห็นนี่ ว่าไอ้อาร์มมันไม่ได้โทรหา หรือบอกว่าจะชวนนายมานิ่ จนเห็นบีซึม อีกอย่างนะ มันดูแคร์บีจัง" เสียงพี่กานติ์ดูเจ้าเล่ห์ซะ-_-! ฉันได้แต่งุนงงกับสิ่งที่ได้ยิน ฉันคิดตามอยู่ตลอดเวลา อันที่จริงฉันก้อรู้สึกว่า เค้าดีกับฉันจัง ..แต่เค้าก้อดูโมโหๆ อะไรไม่รู้ เช่นกัน ฉันเลยงงเค้ามากเลยล่ะ
วันนี้ฉันคิดทบทวนคำพูดของพี่กานติ์ พร้อมกับความรู้สึกอะไรไม่รู้ในใจฉัน ฉันควรจะเห็นหน้าพี่นาย แต่กลับเห็นแต่หน้าไอ้พี่อาร์มในวันนี้ทั้งวัน-_-
อันที่จริง วันนี้ ฉันรู้สึกมีความสุขนะ จากที่ได้เล่นขังพี่กานติ์ชั้นบน ไอ้พี่อาร์มนำ ฉันคือผู้ช่วย-_-!! ..มีอยู่ตอนนึงที่พี่คนอื่นๆลงไปหมดแล้ว เหรอฉันที่ลงตามมาทีหลัง ติดๆกับไอ้พี่อาร์มที่ตามมา พี่ๆที่คอยอยู่ราวบันได แซวซะงั้น "โห..บีไปทามอะไรกันมาน่ะ เหงื่อเต็มเลย".. "โห...อาร์ม เสื้อเมงยับอ่ะ หูย..เหงื่อเมงหรือนั่นน่ะ"(เหงื่อมันเยอะจริงๆแหละ เปียกทั้งหลัง) "โห...บีผมกระเซอะกระเซงเรย".. ."โห..."
โห...ให้ตายซิT-T ฉันนะอายโคดๆ ทั้งๆที่รู้ว่าฉันกับมัน สู้รบกันอยู่ อิอิ(มันจะขังฉันน่ะ ฉันหยิกมือมันไปซะเยอะ อิอิ) ยังจะมาพูดงี้อีก ..ไม่รู้เป็นไรฉันด่าไม่ออก กลับทำไรไม่ถูก หน้านิ่แดงแจ๋ พอๆกับมันเรยล่ะ -_-! 5555+
เรื่องราววันนี้ ที่อยู่ในหัวสมอง มีแต่ภาพมัน ...อะไรกัน มันน่ะ บอกว่าฉันเป็นศัตรูมันนิ่ ซึ่งฉันก้อเห็นด้วยนะ ...แต่การกระทำของเค้าวันนี้ เค้า...ดี อ่ะ มันทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ ฉัน..ไม่รู้สิ ...ภาพที่เค้ายิ้ม ตอนเดินผ่าน ขณะช่วยขนของน่ะ มันทำให้ฉัน...หวั่นไหวเมิ่ง ..เค้าน่ะทำไมทำแบบนี้ล่ะ มันเป็นไม้ตายของศัตรูเหรอไงนะ...
ผู้ชายคนนี้ เค้ายังไงแน่นะ ...คนหล่อเนี๊ยะ เดายากอ่ะ โหย....หรือฉันคิดไปเองนะ....ไอ้ตัวร้าย นายมันร้ายนะ