[ NARUTO ] ติดบัคเจ้าเพื่อนคิ้วหนา GAI x KAKASHI - นิยาย [ NARUTO ] ติดบัคเจ้าเพื่อนคิ้วหนา GAI x KAKASHI : Dek-D.com - Writer
×

    [ NARUTO ] ติดบัคเจ้าเพื่อนคิ้วหนา GAI x KAKASHI

    ผมถูกย้อนเวลามาในช่วงที่ยังไม่มีใครจากไป ผมตั้งปณิธานไว้แล้วว่าต่อจากนี้ไปผมจะเปลี่ยนโชคชะตาอันขืนขมนี้ซะ คราวนี้ผมจะปกป้องคุณเอง ไก...

    ผู้เข้าชมรวม

    3,318

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    27

    ผู้เข้าชมรวม


    3.31K

    ความคิดเห็น


    59

    คนติดตาม


    124
    จำนวนตอน :  7 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  30 พ.ย. 63 / 18:58 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ



    友達止まり
    tomodajidomari
    เฟรนโซน




            ฮาตาเกะ คาคาชิ  ในวัย 50 ปีอดีตโฮคาเงะรุ่นที่ 6 แห่งหมู่บ้านโคโนฮะงาคุเระ 
    เขากำลังนึกย้อนทบทวนความทรงจำในอดีตที่ผ่านมา  เขาจำได้ว่าเคยมีบางคนกล่าวกับเขาไว้ว่า

    คุณจะไม่เห็นค่าในสิ่งที่มี จนกว่าจะสูญเสียมันไป '

    ตอนนั้นคาคาชิกำลังอยู่ในช่วงชีวิตอันรุ่งโรจน์ก็ไม่ได้คิดถึงนัยะอันลึกซึ้งที่แฝงอยู่ในประโยคนี้



    ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว แต่ถ้าให้ถามว่าเข้าใจตอนไหนนั้น...
    ผมคงต้องนึกย้อนไปเมื่อ 1 ปีก่อนเป็นช่วงที่ผมเสียเขาไปตลอดกาล

     

     

           เขาเป็นทั้งเพื่อน ครอบครัวและคนสำคัญในชีวิตเป็นเสมือนแสงสว่างในชีวิตของผม 
    เขาเป็นคนที่ทำให้ผมรู้ว่าความรักและความทรมารของการแอบรักข้างเดียวว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง 


    ' ไมโตะ ไก '



    ตลอด 1 ปีที่ผ่านมาหลังจากที่เสียไกไป ...
    ผมได้แต่นึกโทษตัวเอง ถึงแม้นารูโตะกับซากุระบอกว่าเป็นอุบัติเหตไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นก็ตาม 
    แต่ถ้าผมไม่อ่อนแอไกก็คงไม่ต้องมาเสี่ยงชีวิตปกป้องผมทั้งที่ตนเองนั่นขาพิการจากสงครามครั้งที่ 4
    ภาพความทรงจำมันยังคงชัดเจน ร่างกายอันเย็นยะเยือกถูกตัดขาดออกจากกัน กองเลือดขนาดใหญ่ละเลงเป็นวงกว้าง


    มันยังคงหลอกหลอนผมทั้งในความฝันและความเป็นจริงที่ตอนนี้ไม่มีนายแล้ว


    คาคาชิลูบใบหน้าของตนที่ปราศจากหน้ากากแบบทุกทีแล้วหยด้ำตาก็ไหลรินออกมาอย่างช้า ๆ 
    ผมยังคงจดจำดวงตาที่เบิกกว้างไร้แวว ดวงหน้าอันสดใสของเขาปราศจากรอยยิ้มและกลิ่นสนิมของเลือดที่ฉุนจมูกลามไปถึงสมอง
    เขาเข็นรถวีลแชร์ไปยังโต๊ะที่ตั้งกรอบรูปของใครบางคน รูปถ่ายที่เราสองคนกอดคอกันอย่างสนิทสนม
    หลังจากเหตุการณ์นั้นนอกจากคาคาชิจะเสียคนที่เขารักแล้ว ก็ยังเสียขาทั้งสองข้างของตนอีกด้วย 
    คาคาชิยกกรอบรูปขึ้นมาแนบอกของตนเองอย่างทะนุถนอม และอ่อนโยน

     

    ' ไกตอนที่ไม่มีนาย ผมช่างโดดเดี่ยวเหลือเกิน '


    ถ้าย้อนเวลาได้ ...

    ผมอยากเจอนายจะกอดนายจนหายใจไม่ออก

    ผมอยากเห็นรอยยิ้มอันสดใสของนาย ถึงแม้คนอื่นจะไม่ชอบแต่สำหรับผมนั่นเป็นสิ่งที่ชอบที่สุด

    ผมอยากบอกความรู้สึกที่แท้จริงให้นายฟัง ต่อให้นายคิดว่ามันบ้าบอก็เถอะ

    ได้โปรดเถอะพระเจ้า ผมอยากย้อนเวลากลับไปเจอไก



    firewall by Woken-2010 on DeviantArt


    เปลวไฟลุกโหมกระหน่ำบ้านพักของอดีตโฮคาเงะรุ่นที่ 6 ไฟได้ลุกไหม้ลามไปอย่างรวดเร็ว
    จนหลังคาพังถล่มลงมาทับตัวตึก มีเพียงเสียงฮัมเพลงอันโศกเศร้าที่ลอยมาตามอากาศจากข้างใน
    ถึงแม้นินจาดับเพลิงมาถึง บ้านทั้งหลังก็เหลือเพียงแค่เศษซากปรักหักพัง ผงถ่านสีดำเท่านั้นที่ดูเป็นของต่างหน้า



    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น