ลิขิตอันตราย นางร้ายข้ามเวลา (รีไรท์)

บทนำ (รีไรท์)

          ท้องฟ้าเบื้องหน้าแสนสดใส เรือสำเภาลำน้อยแล่นลอยตัดผ่านลำน้ำใหญ่  กระแสน้ำพัดเอื่อยๆกระแสลมก็พัดอ่อนๆ ดูเหมือนทุกอย่างรอบตัวจะลงตัวไปเสียหมด ยามนี้เสียงพิณหวานแว่วและเสียงขลุ่ยอันกังวาลใสสอดประสานรับส่งท่วงทำนองกันไปมาดั่งไม่มีวันสิ้นสุด  เรือสำเภอลำน้อยตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งรักของคนสองคนที่ไม่คิดว่าจะมาลงเอยกันได้เลยในชาตินี้  ชายหนึ่งสูงศักดิ์ยอมละทิ้งอำนาจในมือเพื่อจะได้ดูแลหญิงที่ตนรักจวบจนวันที่ลมหายใจจะสิ้นสุด  อีกหนึ่งคือหญิงงามผู้เพียบพร้อมด้วยอำนาจบารมี  แต่ยอมสละสิ้นทุกสิ่งและพร้อมจะยอมพลีกายถวายใจให้แก่ชายตรงหน้าเพียงผู้เดียว  ทั้งสองผ่านหนาวผ่านร้อนผ่านอุปสรรคและผ่านเรื่องราวที่แสนพิศดารมาด้วยกันมากมายหรือแม้กระทั่งความเป็นความตายก็ผ่านมาด้วยกัน 

          แสงแดดอ่อนยามเช้าส่องประกาย  เมื่อกระทบกับสายน้ำยิ่งทอประกายสวยงามน่ามองนัก  จนหญิงสาวมองไม่วางตา  ไม่รู้สึกแม้กระทั่งว่าร่างกำยำของชายหนุ่มกำลังตระกองกอดตนจากทางด้านหลัง

          "ฮูหยิน เจ้าคิดสิ่งใดอยู่กันหรือ เหตุใดจึงทำหน้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เช่นนี้เล่า?" ชายหนุ่มถามพลางหอมแก้มหญิงสาวในอ้อมกอดซ้ายทีขวาที

          "กำลังคิดถึงเรื่องราวมากมายที่เราสองคนก้าวผ่านมาด้วยกันนะสิท่านพี่"  หญิงสาวตอบพลางเบี่ยงหน้าหลบจมูกแสนซุกซนของชายหนุ่มที่บัดนี้กำลังไล่ลงมาจนเกือบจะถึงซอกคออยู่รอมร่อ

          "ท่าไม่มีเจ้าของร่างนี้ช่วยชักพาเจ้ามาหาพี่  พี่คงไม่มีโอกาสได้รู้จักความรัก"  ชายหนุ่มพูด ก่อนจะทอดมองผืนน้ำที่ไกลสุดประมาณ

          "ป่านฉะนี้ วิญญาณของท่านหญิงทู่จื่อคงอยู่อย่างสงบสุข  เรื่องราวต่างๆล้วนกระจ่างแล้ว  ด้วยฝีมือของเราทั้งคู่" หญิงสาวพูดขึ้น พลางอิงแอบไหล่กว้างและทอดมองผืนน้ำที่ทอประกายด้านหน้า เรื่องต่างๆล้วนผ่านไปหมดแล้ว  เหลือเพียงความทรงจำที่สุข เศร้า ตื่นเต้น และตื้นตันใจ

          "ได้เวลาแวะเยื่ยมเพื่อนเก่าแล้วหล่ะ ฮูหยินของข้า"  ชายหนุ่มพูดพลางยิ้มละมุน ก่อนจะทอดมองไปข้างหน้าอย่างสุขใจ