คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : { 24 } -100%-
เดี๋ยวค่ะ !!!!
ก่อนจะเลื่อนไปอ่านเนื้อเรื่องดิฉันขอขายของก่อน
DayDream Vol.2
พร้อมส่งแล้วค่า เหลืออีกไม่ถึงสิบเล่ม
ราคาเล่มละ 350 บาทเท่านั้น !!!!!
ใครไม่มีตำด่วนจ้า (อร้าง ! จิ้มนุเบาเบา)
CHAPTER 24
“หมดสภาพเลยนะคุณ”
นี่คือคำพูดแรกที่ออกจากริมฝาปากบางนั่นหลังจากเห็นสภาพแจ็คสันเต็มตา
ตรงหน้ามาร์คนี่คือสภาพของแจ็คสันที่แย่ที่สุดที่เคยเห็น เสื้อเชิ้ตเต็มไปด้วยคราบดำ จากทั้งเหงื่อและเลือด ไหนจะแผลฟกช้ำที่ม่วงช้ำเป็นรอยตามตัวอีก ไม่ต้องพูดถึงแผลที่แขนตอนนี้เลือดยังไม่หยุดไหล
“ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ”
“ใครจะห่วงคุณ”
“ก็อุส่ามารับฉันด้วยตัวเองเลยนี่นา”
มือหนาจับแก้มเกลี้ยง เพราะรู้ดีว่าภายในใจของมาร์คนั้นเปราะบางมากแค่ไหน
หากมีใครสักคนที่ช่างสักเกตมากพอก็จะคงจะรู้ว่าตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นมา ภายนอกมาร์คจะดูเข้มแข็ง เด็ดขาดมากขนาดไหน แต่ภายในมาร์คก็ยังเป็นเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งอยู่ดี
ความคุ้นชินตลอดเวลา 6 เดือนที่ผ่านมา
แม้จะไม่เต็มใจ...แต่ที่ผ่านมามาร์คก็ตกกระไดพลอยโจน ร่วมเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมากับแจ็คสันไม่รู้กี่ครั้ง
จากคนที่อยากฆ่าให้ตาย จนกลายเป็นคนที่ต้องต่อสู้ฟาดฟันเอาชีวิตรอดไปด้วยกัน และนี่คือครั้งนี้เป็นครั้งแรก...ที่มาร์คต้องกลับไปโดยที่ต้องทิ้งแจ็คสันเอาไว้ด้านหลัง
แจ็คสันไม่ได้กลับมาบ้านพร้อมกับมาร์ค
ในเวลานั้นมาร์คตระหนักได้ทันทีว่า...คนเดียวที่ตัวเองจะอยู่ด้วยได้อย่างสบายใจในตอนนี้มีเพียงแค่แจ็คสัน....
“ไม่ได้ห่วงสักนิด ผมรู้ว่าคุณถึกจะตาย”
ใช้เวลาไม่นาน เฮลิคอปเตอร์ก็ลงจอด มีกองทัพบอดี้การ์ดเรียงแถวเตรียมอารักขาแจ็คสันด้วยมาตรการที่เข้มงวดที่สุด ทันทีที่เท้าแตะพื้น แจ็คสันก็ได้รับอ้อมกอดและน้ำตาของมารดาในทันที
คุณนายหวังกอดลูกชายของเธอแน่น ในอ้อมแขนนั้นมีทั้งความเป็นห่วงและความโล่งใจอัดแน่นเต็มไปหมด ตอนที่เธอรู้ข่าวว่าหลังจากแยกกันออกไป แจ็คสันโดนพวกมันประกบด้วยแผนที่สองทันทีก็ตกใจจนเกือบเป็นลม แต่ด้วยความเป็นหญิงแกร่งในสายเลือด ทีมบอดี้การ์ดส่วนตัวและสามีจึงถูกตามโดยด่วน เพื่อช่วยชีวิตลูกชายที่แสนสำคัญ
“มีหมอมารออยู่แล้ว ไปเร็วไปทำแผล”
เมื่อได้กอดจนสมใจ คุณนายหวังก็รู้ว่าควรจะทำอะไรมาที่สุด แจ็คสันถูกส่งตัวให้หมอ
โดยที่มือก็ดึงมือของเจ้าเด็กแสบมาจับ ไม่ยอมปล่อยให้แยกย้ายไปพักผ่อนเหมือนจินยองและแบมแบม (ส่วนยูคยอมโดนจินยองจับมัดกับเตียงกรอกยาสลบช้างไปก่อนแล้ว)
“ปล่อยสิ...เดี๋ยวคุณหมอเค้าทำแผลไม่ถนัด”
“ไม่ปล่อย”
“คุณไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ”
คนอย่างหวังแจ็คสันนี่นะดื้อ แถมยังโดนเด็กวัยรุ่นดุ(?)อีกด้วย คุณหมอที่ถูกเมินไม่ต่างจากอากาศได้แต่ยืนตัวลีบไม่รู้จะพาตัวเองไม่อยู่ในตำแหน่งไหนดี เห็นทีที่เค้าบอกว่าเด็กผู้ชายคนนี้คือว่าที่นายหญิงของตระกูลหวังจะเป็นเรื่องจริง
“ทำแผลได้เลยครับ”
“…ครับ”
เคราะห์ดีที่หวังแจ็คสันยังรู้สึกถึงตัวตนของคนเป็นหมอ เสื้อเชิ้ตเลอะเทอะจึงถูกปลดออกโชว์รอยแผลเหวอะหวะที่แม้จะไม่ได้กินเนื้อลึกตายก็บอบช้ำ รอบแผลเป็นสีม่วงเลือดปะปนกับตามลำตัวที่มีรอยแผลเป็นมากมาย
“ต้องเย็บแผลให้นะครับ”
“ครับ”
ยังไงแจ็คสันก็ไม่ยอมปล่อยมือมาร์คจึงคร้านจะดิ้น ตากลมใสมองคุณหมอที่เริ่มทำความสะอาดแผลจนถึงขั้นตอนที่ต้องเย็บแผลให้ปิดกันสนิท ปลายเข็มที่จ้วงลงไปในเนื้อทิ้งรอยด้ายสีดำเป็นลายตะขาบทำเอามาร์คสยองพิลึก แค่จินตนาการเล่นว่าเป็นตัวเองที่ต้องไปโดนเย็บแผลบ้าง วงหน้าเรียวสวยก็เบ้อย่างไม่สามารถเก็บอาการ
“เธอกลัวเข็ม ?”
“เปล่า”
มาร์คเถียงฉับ ทั้งที่แจ็คสันกุมหลักฐานคือมือที่ทั้งเปียกและเย็นที่ถูกกุมอยู่ ..แบบนี้นี่นะไม่กลัว จนเสียงทุ้มอดไม่ได้ที่จะหยอกเย้า
“ห่วงฉันมากมั้ย”
“ห่วงอะไร เพ้อเจ้อ”
“ฉันเพ้อเจ้อหรือเธอปากแข็ง”
“เอ่อ...หมอทำแผลเสร็จแล้ว”
“ใครปากแข็ง”
“…เอ่อ…ขอตัวเลยละกันครับ”
ไม่มีใครสนใจนายแพทย์วัยกลางคนที่ถูกปฏิบัติตัวราวกับอากาศตั้งแต่เริ่มต้น ดังนั้นเมื่อทำแผลเสร็จก็ขอตัวกลับทันที ส่วนรายละเอียดยาก็ออกมาแจ้งกับบอดี้การ์ดด้านหน้าเอา รู้ดีว่าตัวเองตอนนี้นี่มันส่วนเกินชัด ๆ
“เธอไง...เด็กปากแข็ง”
“ไม่ใช่สักหน่อย”
แจ็คสันมองริมฝีปากนุ่มนิ่มที่เถียงเสียงแข็ง นึกอยากจะบดจูบลงไปแรง ๆ หยอกเย้าให้สมกับความคิดถึง แต่ที่ทำได้จริงกลับเพียงแค่ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยกลีบปากอย่างหักห้ามใจ ยอมถอยแล้วไล่เด็กดื้อไปอาบน้ำแทน
“ไปอาบน้ำได้แล้ว”
“..แล้วคุณล่ะ”
“เดี๋ยวฉันไปอาบทีหลัง”
“แล้วอาบได้หรอ” มาร์คนิ่วหน้า แจ็คสันร่างระบมขนาดนั้นจะเอาแรงจากไหนมาถูสบู่ ไหนจะแผลอีกถึงจะติดพลาสเตอร์กันน้ำก็เถอะ “คุณนั่นแหละไปอาบก่อน...”
“ฉันจัดการตัวเองได้”
“....เดี๋ยวช่วยอาบ”
คราวนี้เป็นแจ็คสันที่ไปต่อไม่ถูก ดวงตาคมกริบเห็นแก้มขาวค่อนขึ้นสีระเรื่อ ในอกก็อุ่นวาบใจเต้นแรงเหมือนหนุ่มแรกรัก
“เพราะฉันยังไม่ได้อาบน้ำ...ตอนนี้ฉันเลยจูบเธอไม่ได้”
“งั้นไม่เป็นไร”
“…”
“ผมจูบคุณเอง”
-50%-
มันไม่ได้มีฉากวาบหวามเกิดขึ้นในห้องน้ำ...
เจ้าตัวแสบเพียงแค่ขโมยจูบเบา ๆ ก่อนจะพาแจ็คสันไปแช่น้ำอุ่น มือกร้านแบบเด็กผู้ชายช่วยฟอกสบู่ในจุดที่ต้องระวังอย่างรอบบาดแผล ยอมให้หัวทุยสวยของมาเฟียหนุ่มวางบนตัก ขยี้ผมสีดำสนิทจนฟองฟอด
“เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย”
“ยังจะมาห่วงผมอีก ตอนนี้ตัวคุณช้ำเป็นดวง ๆ อย่างกับตุ๊กแก”
แจ็คสันที่ไม่เคยโดนเปรียบเทียบว่าเป็นตุ๊กแกมาก่อนยิ้มขำ ใช้แรงที่เหลือรวบเด็กน่ารักเข้ามาให้อ้อมกอด ฝังจมูกลงบนซอกคอหอมนิ่ม
“จั๊กจี้”
มาร์คไม่ได้ขัดขืนในอ้อมกอด ไม่รู้ว่าเพราะไม่อยากสร้างรอยช้ำให้แจ็คสันเพิ่มหรือคร้านจะป้ดป้องคนเอาแต่ใจ ยอมรับจูบหนัก ๆ ที่กดประทับลงมาบนกระหม่อมบาง
“ขอโทษที่ลากเธอมาเจอเรื่องอันตรายขนาดนี้” มาร์คเงยหน้าจูบแจ็คสันตอบที่สันกราม วงหน้าเรียวสวยแนบอยู่บนแผ่นอกกว้างฟังเสียงหัวใจเต้นเป็นจังหวะ
“เราสองคนมาไกลเกินกว่าคำว่าขอโทษแล้วคุณ”
“แต่ฉันไม่อยากให้เธอมาเสี่ยงด้วยอีกแล้ว”
พอมาร์คตั้งท่าจะเถียงก็โดนดึงแก้ม...ถ้าไม่ติดแผลที่แขนแจ็คสันน่าจะโดนข่วนกลับจนแสบ ๆ คัน ๆ ไปทั้งตัว แต่แปลกที่ตอนนี้ร่างกายของเราเปลือยเปล่า แนบชิด แต่กลับไม่มีความรู้สึกวาบหวามเกิดขึ้นอย่างเคย
“ผมไม่ใช่สาวน้อยบอบบางสักหน่อย”
“เพราะเธอห้าวเกินไปต่างหาก”
หลังจากที่ได้ฟังเรื่องทั้งหมดจากจินยอง แจ็คสันคิดแล้วว่าจะต้องกันเจ้าเด็กแสบออกจากทางปืนเสียหน่อยแต่ละอย่างที่ทำฟังแล้วอยากจะกุมหัว
จัดการยูคยอม จัดระเบียบบอดี้การ์ด ประสานงานตามกำลังเสริม เรียบร้อยสมกับที่เค้าแอบเรียกกันว่านายหญิง...
“…หลังจากจบเรื่องยุ่ง ๆ นี่ฉันจะพาเธอกลับอเมริกา”
แจ็คสันตัดสินใจแล้ว อย่างน้อยมาร์คก็ควรจะได้โอกาสกลับไปสู่โลกใบเดิม อะไรที่พอจะทำเพื่อชดเชยให้มาร์คได้แจ็คสันก็จะทำและการรับโทษในสิ่งที่ตัวเองเคยทำไว้คือสิ่งที่สมควรที่สุด แต่เด็กแสบกลับขู่ตาใส
“ถ้าพ่อผมรู้ความจริง หัวคุณเป็นรูแน่”
“ก็รักลูกเค้าไปแล้วนี่...อยู่ที่เธอแล้วล่ะ ว่าจะปกป้องฉันมั้ย”
แจ็คสันสารภาพเรียบง่าย ต่างจากมาร์คร้อนผ่าวไปทั้งหน้า ยิ่งไม่มีคำตอบออกจากปากเลยโดนขโมยหอมไปอีกฟอดใหญ่ ก็แจ็คสันพูดออกมาทื่อ ๆ แบบนี้ใครจะรับมือถูก ได้แต่เปลี่ยนเรื่องหน้าซื่อ
“แล้วหลังจากนี้คุณจะเอาไง”
“เรื่องไหน ?”
“เรื่องนี้ไง”
นิ้วเรียวจิ้มจึก ๆ ลงบนแผลที่แขนแจ็คสัน ขณะที่มืออีกข้างก็หยิบผ้าขนหนูไว้รอซับรอบพลาสเตอร์ มันน่ารักจนแจ็คสันรู้สึกยุกยิกที่หัวใจ
“ข้อมูลที่จินยองได้มาฉันรู้แล้วว่าตัวการหลักคือใคร ตอนนี้อยู่ที่ว่าฉันจะจัดการพวกมันในจังหวะไหน ฉันอยากถอนรากถอนโคนให้หมดในรอบเดียว”
ภายใต้ปีกมังกรขาวที่นอนหมอบใต้นั้นมีการเคลื่อนไหวลับ ๆ ซ่อนอยู่ แจ็คสันเตรียมการณ์ไว้นานแล้ว หลักฐานและรายชื่ิผู้มีส่วนร่วมถูกสืบเสาะอย่างค่อยเป็นค่อยไป ในที่สุดก็รู้ถึงสิ่งที่มันต้องการ
สัมประทานรังนกและที่ดินบนจิมซาจุ่ยคือสิ่งที่พวกมันหมายตา
...และคู่แข่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือหวังแจ็คสัน
หวังคอปเปอร์เรชั่นใต้การดำเนินการของหวังแจ็คสันนั้นถึงจะไม่ได้พัฒนาอย่างหวือหวา แต่ก็มั่นคง และการลงทุนในครั้งนี้จะเป็นอีกก้าวสำคัญในระดับที่สามารถสั่นสะเทือนไปทั้งวงการธุรกิจฮ่องกงและระดับโลก
แผนการสกปรกอย่างการกำจัดตัวผู้เข้าประมูลทำให้แจ็คสันถูกลอบฆ่าไม่รู้กี่ครั้งก่อนจะถึงวันงาน แต่แจ็คสันก็หนังเหนียวเหลือเชื่อ สุดท้ายก็ทั้งรอดตายและได้สัมประทานรังนกมาครอบครอง
จากนั้นก็บินไปอเมริกาทันทีเพื่อเจรจาสัญญาที่แอลเอจนได้เจอกับมาร์ค แล้วก็หิ้วเด็กแสบกลับฮ่องกงมาเข้าร่วมประมูลที่ดิน ต่อมาก็เป็นอย่างที่มาร์ครับรู้ ข่าวลือเรื่องมังกรขาวได้พบกับหงษ์ดำแพร่สะพัด คราวนี้เป้าหมายไม่ได้มีเพียงแค่แจ็คสันอีกต่อไป มาร์คโดนลากเข้ามาร่วมวงโดยสมบูรณ์
“งี้มันก็เลยหมายหัวทั้งคุณแล้วผม”
“ใช่... เธอกลัวมั้ย”
“ถ้าบอกว่าไม่กลัวผมก็คงโกหก”
มาร์คกลัวสิ...กลัวมาก ๆ ด้วย กลัวจนรู้ว่าถ้าไม่เข้มแข็งขึ้นก็จะต้องเป็นฝ่ายที่เอาชีวิตไม่รอด แต่มันไม่มีประโยชน์ที่จะมาฟูมฟาย ต่อให้ตอนนี้มาร์คจับแจ็คสันไปส่งตัวให้อีกฝ่าย ก็ยังไม่รู้เลยว่าสุดท้ายพวกมันจะยอมปล่อยมาร์คไปมั้ย
“แต่ว่า...ผมกลัวคุณตายมากกว่า”
“…”
“ก็เรื่องมันใหญ่ขนาดนี้ถ้าคุณไม่อยู่แล้วใครจะปกป้องผมล่ะ...นี่ ! กอดแน่นไปแล้วคุณ” แจ็คสันอดใจไม่ไหวรวบตัวมาร์คเข้ามากอดแน่น ริมฝีปากหยักกดจูบย้ำ ๆ ลงบนหน้าผากหอมจนมาร์คย่นหน้า เปลี่ยนจากควายไบซันไปเป็นปีศาจปล้นจูบ
“จะทำให้ฉันหลงไปถึงไหนกัน เด็กแสบ”
“ใครทำกัน...นี่่ ระวังแผล...กินยาด้วย”
กว่าแจ็คสันจะยอมกินยาและสอดตัวลงในผ้าห่มอย่างว่าง่าย มาร์คปิดไฟหัวเตียงแล้วก็โดนรวบเข้าไปกอดนอนเคียงข้างกัน
“ฝันดีนะป๋า”
“…ฝันดีตัวแสบ”
talk
มาต่อแล้วอย่างรวสดเร็ว !
จากนี้ก็จะเป็นซีนซอล์ฟ ๆ ก่อนจะไประเบิดภูเขา
เผามหาสมุทรกันแบบเวอร์วังอลังการ
ยังไงแปะกำลังใจให้นุผ่าน comment หรือ #unluckyjark ได้น้า
ปล. ตอนนี้เริ่มลงใน readAwrite ด้วยแล้วนะคะ
จะทยอยอัพให้เท่ากับเด็กดีนะคะ ลำไยการแบน
แก้ไม่ผ่านสักที นุท้อ
_____
หลังจากที่ขายฝันว่าจะอัพไวมาหลายตอน
50% นี้จึงมาอย่างว่องไว ไม่จกตาค่า
หลังจากนี้ก็จะเริ่มเห็นความกุ๊กกิ๊กที่มากขึ้น
ซึ่งก็อย่างที่มาร์คบอก จากที่เกลียดแจ็คสันแทบตาย
แต่ด้วยเรื่องราวต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น
มันบอกไม่ถูกหรอกว่าเริ่มรักตอนไหน
หรือไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่เป็นอยู่เนี่ย
มันสต็อกโฮมวินโดรมรึเปล่า
ระหว่างสองคนนี้คือการที่ถูกผูกด้วยโชคชะตาก็จริง
แต่เรื่องความสัมพันธ์เราอยากให้มันค่อยเป็นค่อยไป
ให้มาร์คเป็นคนที่แจ็คสันอยากรัก
และแจ็คสันที่เป็นคนที่มาร์คอยากรัก เช่นเดีัยวกัน
มาถึงตรงนี้ก็ไกลเลยครึ่งทางมาแล้ว
อย่าพึ่งหนีกันไปก่อนนะคะ
เจอกันครึ่งหลังค่า
กราบขอคอมเม้นและ #unluckyjark
คยองอิน
ความคิดเห็น