คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : .พี่น้อง - 01.100%
I
“อืม .. คริสฮยองพอแล้วน่า ..” มือเรียวดันอกแกร่งของอีกคนออกเบาๆ พลางส่งสายตาเย้ายวนตอบกลับไป ร่างสูงยิ้มกรุ้มกริ่มแต่ก็ยังพยายามซุกหน้ากับต้นคอขาวเย้ายวนของเดือนมหาวิทยาลัยอย่าง บยอนแบคฮยอน ..
แสงสีในผับชื่อดังข้างรั้วมหาลัยสุดไฮโซ เปิดให้บริการตั้งแต่ช่วงค่ำของวัน จนถึงเที่ยงคืนแล้ว ยังไม่มีวี่แววว่าคนจะลดลงแต่อย่างไร และก็ยังเป็นสถานที่นัดพบ ของแบคฮยอน กับชายหนุ่มป๊อปแบดบอยประจำมหาวิทยาลัย
“อะไรกันละ .. เดี๋ยวนี้พอมีแฟนแล้วหวงตัวหรอ” เสียงทุ้มของเจ้าของร่างสูงโปร่งในเสื้อเชิ้ตสีกรม ปลดกระดุมบนออกสามสี่เม็ดพอเรียกความสนใจจากสาวๆรอบกายได้อย่างเหลือเชื่อ เอ่ยออกมาทำเอาแบคฮยอนหงุดหงิด
“แฟนเฟินอะไรกัน พี่ไปเอาข่าวมั่วซั่วพวกนี้มาจากไหน” ริมฝีปากบางเบ้ออกอย่างขัดใจ คิดไม่ถึงว่าไอการที่เขารับรักจากคิมจงอินจะมาถึงหูคู่นอนของเขาไวขนาดนี้
ตื๊ด .. !
เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้น พร้อมแรงสั่นเบาๆ เรียกความสนใจจากแบคฮยอนและคริสได้อย่างดี ร่างเล็กหยิบเอาเครื่องมือสื่อสารรุ่นล่าสุดออกมาดูก็ต้องเบ้ปากด้วยความรำคาญ
‘จงอินหน้าปลาบู่ทอง’
หน้าจอโทรศัพท์ปรากฏชื่อที่เขาคุ้นเคย เพราะไอเจ้าเครื่องบ้านี่ดังไม่หยุดตั้งแต่บ่ายสามโมงเย็นแล้ว
อะไรกัน วันนี้สามสิบสายแล้วนะ!
“อ่าว คนสวยรับสายแฟนหน่อยซิ”
คริสกระตุกยิ้มมุมปากพลางส่งสายตาทะเล้นกลับมาให้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่หึงหวงแบคฮยอน รู้จักกันมาก็เนิ่นนาน แถมยังมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกันอีก แต่มันก็แค่ชั่วข้ามคืนเท่านั้น ต่างคนต่างก็เป็นของเล่นของกันและกัน ไม่มีสิทธิ์ไปหึงหวงใดๆทั้งสิ้น
แบคฮยอนเพียงแค่กดตัดสายทิ้งแล้วเก็บมือถือเครื่องหรูกลับลงไปในกระเป๋ากางเกงเท่านั้น ก่อนจะหยิบเอาแก้วเหล้าสีสวยขึ้นมากระดกต่ออย่างไม่เดือดร้อนอะไร จะไม่มีการพูดคำว่าแฟนออกมาอีกแล้ว
“คนอย่างแบคฮยอน เรียกแฟนได้แค่ตอนที่ต้องการจริงๆก็เท่านั้นแหละครับ พอเวลาอยากโสด .. ผมก็โสด”
กระตุกยิ้มขึ้นเมื่อพูดออกไปเช่นนั้น คริสเองก็ไม่ได้ขัดคออะไร เพียงแต่ทั้งสองคนโน้มเข้าหากันอีกครั้ง .. แล้วก็
“อือ .. ไปต่อกันที่คอนโดพี่ไหมครับคนเก่ง”
‘ตื๊ดด ... ตื้ดดด’
“อืม .. แบคฮยอนรับโทรศัพท์ก่อนซิ”
คริสมุดหัวเข้าไปใต้หมอนใบโตด้วยความรำคาญ หลังจากที่มีสายโทรศัพท์เข้ามาตั้งแต่ตอนเช้าของวัน ไม่ซิ .. สายโทรเข้ามันดังตั้งแต่ตอนที่พวกเขา รวมกิจกรรมอันลึกซึ้งต่อกันแล้ว แล้วดูเหมือนว่าสายนั้นไม่มีทีท่าจะหยุดลงเลย
แบคฮยอนขยี้ตางัวเงีย ก่อนจะเอื้อมมือเรียวไปหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูของตัวเองมา แม้ว่าจะยังไม่ตื่นเต็มตา แต่เขาก็รำคาญเต็มทีกับสายโทรเข้าของผู้ชายที่ใช้สถานะว่าแฟน .. ที่เขาไม่ค่อยเต็มใจจะใช้มันซักเท่าไหร่ หน้าจอโทรเข้าปรากฏขึ้นไม่ต่ำกว่าร้อยสาย คริสคว้าเอวบางของแบคฮยอนมากอดแนบกายก่อนจะซุกหน้าเข้าหา ในขณะที่ทั้งสองเรือนร่างยังเปลือยเปล่า เนื่องจากหลังเสร็จกิจ ก็ไม่มีใครมีแรงไหวพอที่จะลุกขึ้นมาแต่งตัวหรอกนะ ..
“รับซักทีซิคนดี .. หนวกหูจนนอนไม่หลับแล้วนะ ..”
แบคฮยอนสไลด์หน้าจอโทรออกก่อนจะจิ๊ปากอย่างขัดใจ อารมณ์หงุดหงิดจากการอดหลับอดนอนนั้น ตอนนี้เข้าแทบจะฆ่าคนได้ ..
“คิมจงอิน ! ถ้าบ้านนายไม่ได้ไฟไหม้ละก็ ไม่ต้องโทรมา!!” เสียงใสแว้ดออกไปด้วยความหงุดหงิด เมื่อคืนนอนดึกแค่ไหน แล้วดูซิยังจะโทรมาซะเช้าอีก เสียเวลาการนอนของเขาจริงๆ ก่อนจะกดตัดสายทิ้งไป โดยไม่รอให้ปลายสายตอบกลับมา
“ใจเย็นน่า .. ก็แฟนนายเป็นห่วงนี่” คริสปลอบปะโลมแบคฮยอนด้วยน้ำเสียงงัวเงีย ใช่ว่าเขาจะไม่ง่วงนักหรอก แต่เสียงโทรศัพท์น่ารำคาณนั่นมันก็ปลุเขาด้วยเช่นกัน ทั้งที่บอกให้ปิดเสียงแล้ว แต่แบคฮยอนจอมดื้อรั้นก็ไม่ยอมทำเจ้าตัวให้เหตุผลว่า ถ้าเพื่อน หรือครูหรือสากะเบือทั้งหลายแหล่โทรมา เขาจะได้รับทัน .. แต่ที่เห็นอยู่จะมีแค่จงอินหน้าปลาบู่ทองเท่านั้นแหละที่โทรมา
อีกทั้งคู่นอนของเขานั้นดื้อรั้นแค่ไหนเขารู้ดี ยิ่งกว่าผู้หญิงประจำเดือนมาเสียอีก
แบคฮยอนโยนโทรศัพท์คู่กายทิ้งไป ก่อนจะลุกออกจากเตียงนอน
“วันนี้มีเรียนเช้า ไปส่งด้วย” พูดเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินหายเข้าห้องน้ำไป
คริสยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย .. นี่แหละ เสน่ห์ของแบคฮยอน
______________________
อาการร้อนรนใจยังไม่หายไป ถึงแม้ว่าร่างเล็กนั้นจะรับสายแล้ว แต่การที่ไม่บอกข่าวคราวว่าอยู่ที่ไหน อยู่กับใคร ทำอะไรอยู่นั้นให้เขารู้ มันทำให้เขาเป็นห่วงแทบบ้า ..
เขาไม่นึกเสียใจกับคำพูดร้ายกาจของคนรัก เพราะเขารู้ดี ว่าบยอนแบคฮยอนนั้นร้ายกาจแค่ไหน ตั้งแต่รู้จักกันมาร่วมสองปี เขารู้ดีว่าแบคฮยอนนั้นขึ้นชื่อเรื่องความแรง แต่สำหรับเขา บยอนแบคฮยอนก็แค่รุ่นพี่ร่วมใคณะคนหนึ่ง ที่รักสัตว์ ..
ใช่เขารู้ว่าแบคฮยอนรักสัตย์ ร่างเล็กจะตื่นตาตื่นใจกับเจ้าเหมี๊ยวตัวเล็กๆมาก กับน้องหมายิ่งแล้วใหญ่ ไม่ว่าจะหงุดหงิดแค่ไหน ถ้าเจ้าตัวได้เล่นกับสัตย์น่ารักเหล่านั้น บยอนแบคฮยอนจะกลายเป็นนางฟ้าเลยทีเดียว ..
ไม่เพียงแต่กับสัตย์เท่านั้น แม่กระทั่งเด็ก .. ต้นไม้ หรือดอกไม้ ล้วนแล้วแต่ทำให้คนรักของเขานั้นอารมณ์ดี แบคฮยอนดีกับทุกอย่าง ยกเว้นมนุษย์
ขณะที่คิดอะไรไปเพลิน รถสีดำคันหรูของคิมจงอินก็เลี้ยวเข้ามาในซอยบ้านแบคฮยอนพอดี เขารู้ดีว่าวันนี้แบคฮยอนมีเรียนตอนสิบโมง นี่ก็แปดโมงครึ่งแล้ว กว่าจะหาอะไรกินก็คงทันเวลาเข้าคลาสพอดี
“อะไรนะครับ แบคฮยอนไม่ได้กลับบ้าน ?”
จงอินตกใจกับคำตอบที่ได้รับจากแบคบอม พี่ชายของคนรักเขา หลังจากที่จดดรถรอแบคฮยอนอยู่หน้าบ้านเกือบสิบนาที กลับไม่มีท่าทีของแบคฮยอนเลย
“เมื่อคืนแบคฮยอนออกไปเที่ยวหนะ คงไปนอนบ้านเพื่อนละมั้ง ..”
จงอินขับรถเข้ารั้วมหาลัยเมื่อตอนเวลาก็เกือบสิบโมงพอดี หลังจากออกจากบ้านของแบคฮยอนมานั้น เขาก็กังวลตลอดทาง ทั้งห่วงและหวง กลับแบคฮยอนจะเป็นที่หมายตาของใครอีก ร่างเล็กนั้นหน้าตาก็น่ารักจิ้มลิ้ม อีกทั้งยังมีเสน่ห์ร้ายกาจที่จะมัดใจคนรอบข้างได้ไม่ยาก
เขาเลือกจะนั่งรอแบคฮยอนอยู่หน้าตึกคณะ วันนี้จงอินไม่มีเรียนอะไร เวลาทั้งวันของวันนี้ เขามีให้แบคฮยอนเต็มที่เพราะการละเลยแฟน เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ เข้าให้เวลาทุกวินาทีของเขากับแบคฮยอน
“อีกสองชั่วโมงมารับด้วยนะครับฮยอง ...” น้ำเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น พร้อมกับเสียงประตูรถที่ปิดลง จงอินแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ว่าคนรักของเขา .. มากับผู้ชายอีกคน
แบคฮยอนยืนอยู่ข้างฟุตบาทพลางส่งมือบ๊ายบายพร้อมร้อยยิ้มหวานให้กับ ผู้ชายของเขา ที่กำลังขับรถออกไป โดยไม่รู้เลยว่ามีใครอีกคน นั่งมองอยู่ด้วยใจที่ห่อเหี่ยว
หลังจากล่ำลากันจนพอใจแล้ว ร่างเล็กก็ตัดสินใจเดินเข้าตึกคณะ แล้วก็ต้องสะดุดตากับชายคนหนึ่ง ที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของเขา .. คิมจงอิน สถานะที่เขาไม่ค่อยจะให้ความสำคัญ
ร่างเล็กยกยิ้มช้าๆ ก่อนจะยกแขนขึ้นกอดอกพลางส่งสายตาคมที่ประดับประดาด้วยอายไลเนอร์ที่ร่างเล็กจงใจกรีดเป็นพิเศษสำหรับวันนี้
“วันนี้ไม่มีเรียนนี่ แล้วมาทำไม ?” จงอินมองกลับมา
ขอบคุณพระเจ้า อย่างน้อยแบคฮยอนก็รู้ตารางเรียนของเขา
“มารอรับพี่ ไปกินข้าวด้วยกัน”
แบคฮยอนก้มมองเวลาจากนาฬิการุ่นไฮโซ ที่คริสควักกระเป๋าจ่ายตังให้กับเขาไปเมื่อสองวันก่อน เนื่องในวันครบรอบที่จูบกัน
“พี่เรียนเลิกเที่ยง ..แต่เที่ยงถึงสี่โมงไม่ว่าง มีนัดแล้ว ว่างห้าโมงถึงหกโมง จะไปไหนก็ว่ามา”
“พี่นัดกับพี่คริสซินะ” จงอินตอบกลับไปด้วยนเสียงแผ่วเบา เขารู้ดีว่าแบคฮยอนกับคริสมีความสัมพันธ์กันแบบไหน แต่ไม่นึกว่าแบคฮยอนจะทุ่มเวลาให้กับพี่คริสขนาดนี้ ..
“ถ้าห้าโมงพี่ว่างงั้น ระ ...”
“โอ๊ะ ห้าโมงพี่คงไม่ว่างแล้วหละ พี่ต้องไปทำโครงงาน ” จริงๆแล้วห้าโมงเข้าต้องไปทำโครงงานกับพวกลู่ห่านเพื่อนสนิทรของเขาจริงๆแหละ .. อันที่จริงแค่จะทำตัวเนียนไปบ้านเพื่อนรัก แล้วค่อยหาทางใช้ลู่ห่านให้ทำโครงงานให้แทนมากกว่า ..
“ไปทำที่บ้านผมก็ได้” คิมจงอินรีบตอบกลับไป พลางคิดว่าร่างเล็กตรงหน้าเขาอาจจะเปลี่ยนใจ .. เขาอยากใช้เวลาทุกวินาทีกับแบคฮยอน ให้คุ้มค่าที่สุด ที่เขาจะสามารถซึมซับได้จากร่างเล็กตรงหน้านี้
เดี๋ยวผมช่วยทำ ..
.. นั่นซินะ ไปทำบ้านคิมจงอิน นักเรียนเรียนดีประจำคณะ .. ทำไมเขานึกไม่ถึงเลย
“ก็ได้ ห้าโมงตรง ไปรับพี่ที่หอพี่คริสด้วย”
ความคิดเห็น