รหัสรักวาเลนไทม์

เนื้อเรื่อง

“ทำใจดีๆไว้ครับ เพราะหมอจะบอกว่า ..คุณเป็นโรคลูคีเมียระยะสุดท้าย มีเวลาอยู่ได้ไม่เกิน 6 เดือน”หมอพูดพลันทำหน้าเสีย

“ ขอบคุณครับหมอ” วาผู้เป็นโรคลูคีเมียระยะสุดท้ายพูดพร้อมกับยกมือไว้บอกลาหมอ

“ ขอสายไวฟหน่อยครับ ” วาโทรหาไวฟผู้ซึ่งเป็นแฟนของเขา

“ไม่อยู่ค่ะ” เจนบอก

“ไม่ทราบว่าไปไหนเหรอเจน” วาถาม

“อ๋อไปเดินที่ชายหาดค่ะ”เจนตอบ

“ขอบคุณครับ”วาพูดพร้อมกับวางสายไป

“เค้าอยู่ไหนของเค้าเนี่ย”วานึกพร้อมกับเดินตามหาไวฟ

หลังจากที่เข้าเดินไปตามชายหาดอยู่นานนับ ชั่วโมง เข้าก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนอยู่บนหน้าผาทำถ้าเหมือนจะโดด เขามองไปมองมาผู้หญิงคนนั้นมีลักษณะคล้ายกับไวฟ เขาจึงรีบวิ่งขึ้นไปบนหน้าผานั่น

“พอกันทีกับชีวิต” ไวฟผู้หญิงที่ ที่เป็นที่รักของวากล่าวขึ้น ก่อนที่เธอจะก้าวขาออกจากหน้าผาไป ทั้นทีที่ขาทั้งสองข้างของธอไม่มีที่รองรับแล้ว ก็มีชายคนหนึ่งจับมือเธอไว้ได้ทันและช่วยเธอขึ้นมาได้ ชายคนนั้นก็คือ วา

“ทำไมคุณต้องทำอย่างนี้ด้วย”วาถาม

“ก็.....ก็…”ไวฟพูดติดๆขัดก่อนที่จะไม่พูดต่อแล้วพลันร้องไห้ซบลงที่อกของวา

“ทำไมคุณทำอย่างนี้....คุณรู้ไหมว่าผมรักคุณมากแค่ไหน คุณอย่าลืมสิว่าคุณยังมีผมอยู่ ถึงแม้ว่าคุณจะมีปัญหาอะไรผมก็จะช่วยคุณแก้ไขปัญหานั้น ผมรักคุณนะไวฟ” วาพูดพลันน้ำตาหยดลงบนหัวของไวฟ

2         ปีก่อนหน้านั้น

“แกเราไปดูการประกวดขวัญใจเด็กม.ปลายกัน มีผู้ชายหล่อตั้งเยอะ”คริสเพื่อนของไวฟชวนเธอไปดูการประกวด

“ไม่ไปหรอกการบ้านยังไม่เสร็จเลย”ไวฟพูดพลันทำหน้าเครียด

“ไม่เห็นเป็นอะไรเลยเดี๋ยวค่อยมาทำก็ได้อาจารย์ใจดีจะตาย”คริสพูดด้วยสีหน้าอยากให้ไวฟไป

“อืมๆไปก็ได้”ไวฟพูดเพราะรู้ว่าจะเถียงกับคริสอย่างไรก็ไม่ชนะ

เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงเวทีประกวดก็พบกับคนมากมายที่มาเชียพวกที่เข้าประกวด

“แกมองคนนั้นสิ”น้ำเสียงของคริสพูดคล้ายกับตกหลุมรักใครเข้าแล้ว

“ทำไมจะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น”ไวฟถามคริสพลันมองไปตามนิ้วของคริสที่ชี้ผู้ชายคนหนึ่งอยู่ ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่จัดว่าหล่อมาก ผมรองทรงทอง จมูกโด่ง ปากเรียวสวย และกำลังยิ้มให้เธออยู่

“แกก็พี่คนนั้นอ่ะเค้าชื่อวา แกรู้ไหม...พี่เค้าเพอแฟคมากๆ มีแต่คนอยากเป็นแฟนกับพี่เค้าอ่ะ ดูอย่างผู้หญิงกลุ่มนั้นสิเห็นม่ะมองกันตาวาวเลย”คริสพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

 “แล้วที่แกว่าเพอเฟคน่ะ มันเพอเฟคยังไงหล่ะ” ไวฟถามด้วยน้ำเสียงที่ต่างจากคริสอย่างสิ้นเขิง

  “ก็แกลองคิดดูสิ พี่เค้าทั้งหน้าตาดี เรียนก็เก่ง ด้านกีฬาก็เยี่ยม  เป็นไงล่ะเพอเฟคม่ะ ”

คริสพูด

                                                                                                           หน้า 1  เล่ม 1

รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

“ชั้นว่าพี่แกคงไม่ใช่คนไทยใช่ม่ะ”ไวฟถามด้วยน้ำเสียงสงสัย

“แหมอยู่แล้วแหล่ะ พี่แกเป็นลูกครึ่งไทย อเมริกันน่ะ รู้ไหมพี่แกชื่อจริงชื่ออะไร” คริสพูด

“ชั้นจะไปรู้ไหม ชั้นม่ะใช่แฟนพันแท้พี่เค้าเหมือนแกนิ” ไวฟตอบแบบประชดประชัน

“’งั้นชั้นบอกให้ก็ได้ พี่แกชื่อ  วาเลนไทม์ เดอ  มาคลอฟ ” คริสตอบอย่างมั่นใจ

“แหมรู้ดีจริง งั้น พี่แกคงเกิดวันวาเลนไทม์สินะ” ไวฟถามอย่างต้องการคำตอบ

“ถูกต้องแล้วคร๊าบ”คริสพูดแล้วยิ้ม

“ว่าแต่แกคิดว่าใครจะได้ตำแหน่งขวัญใจเด็กมัธยมอะไรนั้นล่ะ”ไวฟถามคริสอย่างสนใจ

“คงจะเป็นพี่แกเนี่ยแหล่ะมั้ง”คริสตอบ

และในไม่กี่นาทีผลการประกวดก็ดังขึ้น ปรากฎว่า เซฟ เพื่อนของวาคือคนที่ได้ตำแหน่งนี้ไป แต่วาก็ยังได้ตำแหน่งการโหวดป๊อปพูล่า

“น่าเสียดายจัง”ไวฟพูด

คริสมาทางไวฟและทำหน้าเสียใจเช่นกันที่พี่วาไม่ได้ตำแหน่งชนะเลิศไป

“นี่จะ 5 โมงเย็นแล้วเหรอเนี่ย ชั้นกลับบ้านก่อนนะ” ไวฟก้มลงมามองนาฬิกาพลันรีบหันกลับมาหยิบกระเป๋าที่วางไว้แล้วเดินจาก

 “แล้วตกลงเมื่อวานเป็นไงบ้าง”ไวฟถามอย่างสนใจ

“ก็ไม่เป็นไงหรอกพอเธอกลับชั้นก็กลับน่ะ”คริสตอบ

จากนั้นทั้งสองก็เดินไปที่โรงอาหารเพื่อกินข้าวเช้ากัน

“ขอโทษนะครับ” เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดพลันหันมามอง

“ไม่เป็นไรค่ะ”ไวฟตอบแล้วหันมามองเสื้อของเธอซึ่งเลอะไปด้วยราดหน้าจากการชนของผู้ชายคนหนึ่ง  แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจเพราะผู้ชายคนนั้นคือ.... วานั่นเอง เธอรู้สึกดีใจจนหน้าแดงเพราะเธอตกหลุมรักวาเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที่เห็นหน้าวาตั้งแต่แรกพบ 

วาหยิบผ้าเช็ดหน้าของเค้าขึ้นมาเพื่อเช็ดเสื้อของไวฟ  ไวฟตกใจมากจึงรีบดึงผ้าเช็ดหน้ามาแล้วเช็ดเอง จากนั้นวาและเซฟก็เดินจากไปโดยทิ้งผ้าเช็ดหน้าเอาไว้

“วาเซฟชอบน้องคนนั้นว่ะ” เซฟพูดอย่างตื่นเต้น

“อืม”วาตอบด้วยน้ำเสียยินดีแต่ในใจของเค้าก็ชอบไวฟเหมือนกัน

“นี่แกไปทามรายมายะหายไปซะนานเชียว เป็นห่วงรู้ไม” คริสว่าไวฟด้วยความเป็นห่วง

“ก็มันเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ”

“เป็นอะไรรึป่าว เจ็บตรงไหนรึป่าว เอ๊ะ!เสื้อเธอเปอะอะไรน่ะ”คริสถามอย่างตกใจ

“ก็ชั้นเดินไปชนหวานใจของเธอมาน่ะสิ”

“ใครล่ะ .....อย่าบอกนะว่าพี่ วาน่ะ”

“ใช่เลย”

“ว๊ายๆๆๆ... ทำไมเธอไม่มาเรียกชั้นล่ะ แต่เอาเถอะ ว่าแต่เธอเป็นงายบ้างล่ะ”

“ก็เปอะน่ะสิ”

“ไปเรียนกันเถอะเดี๋ยวไปไม่ทันสายแล้วด้วย”

                                                                                                             หน้า 2  เล่ม 1

รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

“แม่ขาหนูกลับมาแล้ว”ไวฟบอกแม่ของเธอ

“เดี๋ยวหนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ เหนียวตัวมากเลย”

“จ๊ะ เดี๋ยวแม่จะเตรีมเข้าไว้ให้นะลูก” แม่บอก

“อุ๊ยอะไรเนี่ย”ขณะที่เธอกำลังถอดเสื้ออยู่เธอก็เห็นผ้าเช็ดหน้าของวาร่วงลงมาจากกระเสื้อ

“ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย ลืมคืนอีก”

“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เอาไปคืนล่ะกัน”

“คริสฉันจะเอาเช็ดหน้าไปคืนพี่วายังไงดีล่ะ ฉันลืมคืนพี่เค้าอ่ะ เมื่อวานตอนที่พี่เค้าทำราดหน้าหกใส่ฉันอ่ะ เขาให้ฉันมา”

“เหรอ ทำไมเธอไม่เห็นบอกฉันเลยล่ะ”

“ก็เธอเอาแต่ถามนิไม่ให้ฉันพูดเลย”

“โอเคๆ ฉันผิดเอง”คริสบอก

“ว่าแต่เธอจาให้ฉันเอาไปคืนพี่เค้ายังไงล่ะ” ไวฟถามเป็นรอบที่สอง

“เธอก็เดินเข้าไปคืนธรรมดานั่นแหล่ะ”

“แต่ว่าฉันอายนี่น่า”ไวฟตอบ

“อย่าบอกนะว่าเธอ.....ชอบพี่เค้าอ่ะ”คริสถามอย่างตื่นเต้น“”

“คือมันก็ไม่เชิงนะ”ไวฟพูดอย่างเขินอาย

“เอาเถอะ นั่นๆๆพี่เค้าเดินมาแล้วเอาไปคืนเลย”คริสพูด

“เอะว่าแต่นั่นใครน่ะ”คริสถามไวฟ

“เดี๋ยวนะฉันนึกก่อน......อ๋อนึกออกแล้ว พี่แบมไงที่เค้าเป็นแฟนกับพี่วาอ่ะ ใช่ม่ะ” ไวฟตอบพลันนึกได้ว่าวามีแฟนแล้ว

                จากนั้นไวฟก็เดินไปโดยที่ยังไม่ได้คืนผ้าเช็ดหน้าให้วาเลย

“นี่ตกลงเธอจะคืนผ้าเช็ดหน้าให้พี่เค้ารึป่าวเนี่ย”คริสตะโกนถาม

“แล้วเธอจะให้ฉันเดินเข้าไปคืนเหรอ”ไวฟถาม

“ก็ใช่น่ะสิ”

“จะบ้าเหรอ ขืนเดินเข้าไป เข้าคงจะทะเลาะกันแย่เลยว่า ฉันไปเอาผ้าเช็ดหน้าของพี่เค้ามาได้ยังไง” ไวฟตอบอย่างมีเหตุผล แต่ใจจริงของเค้าไม่ได้คิดอย่างงั้น

“ใช่สิฉันลืมคิดไป”คริสพูด

“สวัสดีครับ เราเจอกันเป็นครั้งที่สองแล้วนะครับ”เซฟเพื่อนของวาเดินเข้ามาทักไวฟ

“ไม่ทราบว่าน้องชื่ออะไรเหรอครับ”เซฟถามอย่างให้เกียร์ติ

“ช่ะ...ชื่อ  ไวฟค่ะ”ไวฟตอบ

“พี่ชื่อเซฟนะครับ”

“ค่ะ รู้แล้วค่ะ”

“’งั้นพี่ไปก่อนนะครับ”เซฟพูดแล้ววิ่งไปหาวาที่กำลังเดินมาทางเค้าพอดี

“เมื่อกี้นายคุยกับใครเหรอ”วาถาม

                                                                                                            หน้า 3 เล่ม 1

รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

“ก็น้องไวฟที่เธอเดินชนเมื่อวานนี้ไง”เหรอ

“ว่าแต่เมื่อกี้ฉันเห็นนายเดินอยู่กับแบมไม่ใช่เหรอ”เ

“อืม แต่แบมเค้าไปเข้าเรียนน่ะ”

“ฉันจะบอกให้นะว่าถ้าฉันไม่ใช่เพื่อนนาย ฉันคงคิดว่านายกับแบม เป็นแฟนกันซะอีก”เซฟถาม

“แต่ฉันม่ะได้คิดอย่างนั้นนิ”

“ใช่แต่คนอื่นเค้าไม่รู้นิ”

“งั้นเดี๋ยวฉันจะลองปรับตัวใหม่กัน ขอบใจเพื่อน”

“ว่าแต่แกคุยอะไรกับน้องเค้าเหรอเมื่อกี้นี้อ่ะ”วาถามอย่างสนใจ เพราะในใจเค้าก็ชอบไวฟอยู่

“ก็แค่แนะนำตัวเฉยๆ ก็ฉันชอบน้องเค้านิ”เซฟตอบ

“จะเที่ยงแล้วเราไปกินข้าวกันดีกว่า ฉันหิวแล้วล่ะ”เซฟบอกวาแล้วทั้งสองก็เดินไปโรงอาหาร

“แกๆๆ”เซฟสะกิดวาขณะที่วากำลังนึกอยู่ว่าวันนี้จะกินอะไรดี

“อะไรของแกสะกิดอยู่นั่นแหล่ะ”วาตอบอย่างงุนงง

“ก็น่ะนั่นๆ น้องไวฟกับเพื่อนไง”

“แล้วแกจะให้ฉันทำยังไงล่ะ เดินเข้าไปขอนั่งด้วยรึไง”วาตอบอย่างไม่คิดอะไรแต่ไม่คิดว่าเซฟจะทำจริงๆ

“ขอบใจนะที่เสนอความคิดเห็นอ่ะ จะไปด้วยม่ะล่ะ” เซฟถาม

“ไปสิๆจะมาทิ้งกันได้ไง” วารีบตอบเพราะใจจริงของเค้าก็อย่างไปหาไวฟเหมือนกัน

“ขอนั่งด้วยคนนะครับ อ้อไม่ใช่สิสองคนครับ”เซฟถามไวฟอย่างนุ่มนวล

“ได้ค่ะ”ไวฟตอบ

“วามองเซฟคุยก่าไวฟจนตาค้าง”

“เฮ้ยจาไปซื้อข้าวรึป่าวเนี่ย”เซฟถาม

“ไปสิ”

            เมื่อทั้งคู่เดินกลับมาจากซื้อข้าวไวฟก็คืนผ้าเช็ดหน้าให้วาพลันหน้าแดง จนทำให้วาสังเกตเห็นได้ว่าเธอหน้าแดง

“พี่วาคะ ผ้าเช็ดหน้าค่ะ หนูซักให้แล้วนะคะ ”

“ครับขอบคุณนะครับ”

“วาาาา”เสียงของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นมา จนทำให้วาหันไปมองโดยที่ยังไม่ได้รับผ้าเช็ดหน้ามาเลย

“กินเสร็จพอดีเลยงั้นเดี๋ยวพาแบมไปซื้อของหน่อยนะคะ”วายังไม่ทันจะบอกลาไวฟก็โดนแบมลากตัวไปซะก่อน

“เจ้าวามันก็เป็นอย่างนี้แหล่ะครับแฟนคลับเยอะ”

“ค่ะ”

“เมื่อกี้ใครคะ”แบมถามวาอย่างกับตำรวจกำลังสอบปากคำผู้ร้ายอยู่

“ก็รุ่นน้องที่เจ้าเซฟมันชอบอยู่น่ะ”วาตอบอย่างให้เหตุผล

“งั้นก็แล้วไป”แบมพูด

“น้องไวฟครับพรุ่งนี้มีหนังเปิดตัวเรื่องหใม่เราไปดูกันไหม”เซฟถาม

“เอ่อ...”

                                                                                                            หน้า 4 เล่ม 1

  รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

“ไปสิๆๆ”คริสพูดพลันกระตุกแขนเสื้อของไวฟ

“เอ่อ ๆปก็ได้ค่ะ”

“ขอบคุณครับงั้นพรุ่งนี้เราเจอหกันที่โรงหนังนะครับ”

“ค่ะๆ แต่ว่าของเอาคริสไปด้วยนะคะ”

“ได้ครับ”

 “วาคะแบมกลับบ้านแล้วนะคะ”

“ครับ กลับบ้านดีๆนะ”วาบอกแล้วเดินไปส่งแบมที่รถ

“นี่วาตั้งแต่ที่โรงอาหาร หายไปไหนมาฮะ เป็นห่วงนะเนี่ย ช่างเถอะ ไม่เป็นห่วงและ แต่ฉันมีรายจาบอก ”

“ว่าอะไรเหรอ”

“ก็พรุ่งนี้ฉันจะไปดูหนังกับน้องไวฟกับน้องคริส”

“จริงเหรอ”

“นายไปด้วยสิ ฉันไปคนเดียวมันน่าเกียจน่ะ”เซฟบอก

“ไปสิ” วาตอบอย่างไม่ได้คิดเพราะอยากจะไปมาก

                วันที่ไปดูหนังเซฟอยากจะนั่งข้างๆไวฟมากจึงไม่ทันคิดเรื่องที่นั่งเขาเลยนั่งริม ถัดมาด้วย วา และคริส ตามลำดับ

            ขณะที่วากำลังจาเอามือวาวางตรงที่วางแขนเขาก็ถึงกับสดุ้งเพราะเขาวางลงไปบนมือของไวฟ

ทำให้ไวฟรีบดึงมือออก  ไวฟหน้าแดงกล่ำแต่ทีนี้วาไม่เห็นสีหน้าของไวฟเพราะโรงหนังนั้นมืดมาก

“ขอโทษครับ”วาบอก

“ไม่เป็นไรค่ะ” ไวฟตอบ

                แต่แล้วประวัติศาสตร์ก็ซ้ำรอยอีกครั้งเมื่อทั้งคู่ล้วงมือมาหยิบป็อบคอร์นพร้อมกัน แต่ทีนี้วาจับมือของไวฟไว้แน่น จนทำให้ไวฟหัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ในใจของวาก็ไม่รู้ว่าทำลงไปได้อย่างไร และในใจของไวฟก็ไม่อยากให้วาปล่อยมือเธอเช่นกัน และเมื่อหนังจบไฟก็สว่างขึ้นทั้งคู่จึงรีบปล่อยมือ

“สนุกไหมครับ”เซฟถามไวฟ

“สนุกค่ะ”

“เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”วาบอกเซฟแล้วรีบเดินออกไปเพราะในใจเข้ากลัวที่จะเจอหน้าของไวฟกับการกระทำเมื่อครู่

 “เดี๋ยวไวฟกลับก่อนนะคะ เดี๋ยวแม่เป็นห่วง”

“ครับ กลับบ้านดีๆนะครับ”

            ทันทีที่เซฟหันหลังกลับไปก็เสียงกรี๊ด เมื่อเขาหันมาดูก็แทบทรุดเพราะเห็นไวฟถูกรถชน 

“น้องไวฟ”เซฟตะโดกนอย่างเสียงดัง ทำให้วาที่กำลังเดินมาได้ยินเสียง

“เป็นอะไรตะโกนซะเสียงดังเชียว”

“ก้อๆๆ น้องไวฟ”เซฟพูดพลันชี้มือไปที่ไวฟที่กำลังสลบอยู่

“แล้วทำอะไรอยู่ทำไมไม่ไปช่วยล่ะ” วาพูดยังไม่ทันจบเข้าก็วิ่งไปอุ้มไวฟและพาไปโรงบาล

“คริสช่วยเธอไปบอกแม่ไวฟด้วยนะ” วาพูดอย่างร้อนรน

“ค่ะๆๆ”คริสก็รนจนทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน

                เมื่อแม่ของไวฟมาถึงก็ได้แต่ร้องไห้เพราะไวฟเป็นลูกคนเดียว ทันใดนั้นหมอก็เปิดเพราะตู้ห้องฉุกเฉินออกมา

                                                                                                            หน้า 5 เล่ม 1

                                                            รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

“คือหมอต้องการเลือกกรุ๊ป โอครับ ไม่ทราบว่าใครมีบ้างครับ”

“ผมมีครับ” วากับเซฟพูดขึ้นพร้อมกัน

แต่ก่อนที่เซฟจะเดินตามหมอเข้าไปวาก็เดินเข้าไปก่อน เมื่อวาเดินออกมาจากห้องบริจาคเลือดเซฟก็บอกให้วากลับไปก่อนเพราะว่า เซฟเป็นคนชวนไวฟมา เพราะฉะนั้นเซฟควรจะรับผิดชอบ

“วาเราว่านายกลับไปก่อนเถอะ นายคงเหนื่อยมามากแล้วอีกอย่างนายเพิ่งจะบริจาคเลือดด้วย ควรจะพักผ่อนนะ” เซฟพูดมาจนไม่มีช่องว่างให้วาได้พูด

“ไม่เป็นไรนายห่วงไวฟก่อนเถอะอย่างมาสนใจฉันเลย”วาบอก

“เราเป็นคนชวนไวฟมาเพราะฉะนั้นเราควรจะรับผิดชอบ นายเชื่อเราสินายกลับไปก่อนนะวา” เซฟให้เหตุผล

“โอเคๆเรากลับก็ได้ ได้ผล็อย่างไรโทรมาบอกเราด้วยนะ”วาจำใจต้องกลับ

                หมอเดินออกมาจากห้องบริจาคเลือด  ทุกคนก็ลุกขึ้นมา โดยมีเซฟและคริสเดินมาหาหมอก่อน

“เป็นอะไรเหรอครับ หรือว่า.....แงแง” เซฟร้องไห้โฮออกมา

“ไม่ใช่ครับแต่หมอ จะบอกว่าเลือดของคนเมื่อกี้ใช้ไม่ได้ครับ”

“ทำไมเหรอครับ”เซฟถามอย่างร้อนรนและอยากจะได้คำตอบ

“ก็คนเมื่อกี้เค้าเป็นโรคลูคิเมียระยะที่  2 แล้ว หมอก็เลยจะมาเอาเลือดใหม่”

“ ผมครับ ผมมีเลือดกรุ๊ป โอ” เซฟรีบเดินเข้าไปในห้องผ่าตัดเมื่อพูดจบ

            เมื่อหมอเดินออกมาจากห้องไอซียู ทุกคนก็วิ่งเข้ามาถามกันยกใหญ่ จนแทบจะไม่มีช่องว่างให้หมอได้พูดเลย

“ไวฟเป็นอย่างไรบ้างครับหมอ”

“ลูกชั้นเป็นอย่างไรบ้างคะหมอ หือๆๆ”

“เพื่อนหนูเป็นไงบ้างคะ”

“เอ่อ”

“ไวฟเป็นอย่างไรบ้างครับหมอ”

“ทุกคนเงียบก่อนนะครับ หมอมีทั้งข่าวดีและข่าวร้ายนะครับ จะฟังอะไรก่อนครับ”

“เอาอะไรก็ได้พูดมาเถอะครับ”

“คือว่าคนไข้ปลอดภัยแล้วแต่ข่าวร้ายคือ คนไข้อาจจะสูญเสียความทรงจำไปในบางส่วนหรืออาจจะทั้งหมด ”

 “ฉันขอเข้าไปดูลูกได้ไหมคะหมอ หือ”

“ได้ครับแต่อย่างสงเสียงนะครับ เพราะหมออยากให้คนไข้ได้พักผ่อน”

            ในขณะที่ทุกคนกำลังเป็นห่วงไวฟอยู่นั้น เธฮก็ได้หลับอยู่ในห้วงนิทรา  นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย  ทำไมไม่มีใครอยู่เลย ทุกคนหายไปไหนกันหมด  เธอเดินลึกเข้าไปในป่า ลึกเข้าไป และลึกเข้าไป  มีใครอยู่บ้างไหมคะ และในทันใดนั้นก็มีเสือตัวหนึ่งเดินมาพอดี เธอจึงวิ่งหนีและร้องให้คนช่วย ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย

และก่อนที่เสือตัวนั้นจะกระโจนเข้ากัดตัวเธอนั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาช่วยไว้ได้ทันและจัดการกับเจ้าเสือตัวนั้น

ฉันนึกว่าคุณจะไม่มาช่วยฉันแล้วซะอีกพี่วา หืม หนูกลัวแทบแย่ทำไมพี่ไม่รีบมาช่วยหนู

“คุณแม่คะไวฟตะโกนชื่อพี่วาใหญ่เลยค่ะ”คริสร้องบอกแม่ไวฟ

                                                                                                                                          หน้า 6 เล่ม 1

รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

เปลือกตาสีชมพูค่อยลืมขึ้น ความชัดของการมองเห็นเริ่มชัดขึ้นเรื่อย 

 “แม่คะไวฟฟื้นแล้วค่ะ”ท่ามกลางเสียงตะโกนเรียกของคริส ทำให้แม่ของไวฟ และเซฟรีบวิ่งมาที่เตียง และรอลุ้นกันว่าคริสจะจำพวกเขาได้หรือป่าว

“หนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ  แล้วพวกคุณเป็นใคร”ทันที่แม่ของไวฟได้ยินประโยคนี้เธอถึงกับปล่อยโฮออกมา

“ตอนนี้ไวฟอยู่ที่โรงพยามบาลนะครับ ไวฟถูกรถชน โอ๊ยทำไมปวดหัวอย่างนี้โอ๊ยยยยยยยยย” ทันทีที่เธอนึกถึงห้วงนิทราเมื่อครู่เธอก็ปวดหัวขึ้นมา

“แล้วพี่วาไปไหนล่ะคะ” ไวฟถาม

“เอ่อ...คือ”คริสอ้ำอึ้งที่จะพูด และก่อนที่คริสจะพูดไวฟก็หลับสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง

“คุณแม่ครับเดี๋ยวผมขอตัวไปคุยกับหมอก่อนนะครับ”

“คุณหมอครับไม่ทราบว่าจะมีทางรักษาโรคความจำเสื่อมนี่ไหมครับ”

“เอ่อ....คือว่า มีครับ แต่ต้องใช้เวลา อีกอย่างต้องให้คนที่คนไข้พอจำได้เป็นตัวยานะครับ”

“ครับขอบคุณครับ”

“เอ่อ คุณครับหมอมีอีก 1 เรื่องที่อยากจะบอกน่ะครับ”

“อะไรเหรอครับ หรือว่าคนไข้จะ..........”

“ไม่ใช่หรอกครับ คือหมอจะบอกว่า เลือดของคุณ มันตรงกับดี เอ็น เอของคนไข้น่ะครับ”

“หมอหมายความว่ายังไงครับ”

“คือหมอหมายความว่า........คนไข้อาจจะเป็นน้องสาวของคุณ”พอหมอพูดจบเซฟถึงกับทรุด เพราะเขานั้นทั้งหลงรักน้องสาวตัวเองและตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า เค้ามีน้องสาว

“คุณแม่ครับไวฟไม่ใช่ลูกของคุณใช่ไหมครับ”

“เอ่อ...คือใช่จ่ะ”

“แล้วไวฟเป็นลูกของใครครับ”

“นี่คุณแม่กับพี่เซฟพูดอะไรคริสไม่เห็นรู้เรื่องเลย”คริสพูดแทรกขึ้นมา

“แล้วไวฟเป็นลูกของใครครับ”เซฟพูดพลันน้ำตาไหลออกมาเช่นเดียวกับแม่ของไวฟที่น้ำตาไหลออกมาเช่นกัน

“เมื่อ 15 ปีก่อน มีพายุฝนตกย่างหนัก เมื่อพายุซาลงน้าก็เห็นมีตะกร้าใบนึงลอยน้ำมาเมื่อลอยใกล้เข้ามาอีกน้าเห็นว่าเป็นเด็ก และน้าก็ไม่รู้จาเอาไปคืนให้ใครน้าจึงหือ....”

“น้ารู้ไหมครับว่าเด็กคนนั้นคือ.......น้องสาวของผมที่หายตัวไปซึ่งผมก็ไม่เคยรู้มาก่อนเหมือนกัน”

“น้าขอโทษนะ หือ.......น้าก็ไม่รู้จาเอาไปคืนที่ไหนเหมือนกัน”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ น้าทำถูกแล้วแหล่ะครับ”

            กรี้ง กรี้งๆๆๆ เสียงโทรศัพท์บ้านสีขาว ดังขึ้น

“สวัสดีค่ะ บ้านสกุลไพศาลค่ะ ต้องการพูดกับใครคะ”

“นี่ฉันเองนะเซฟขอคุยกับคุณแม่หน่อยสิ”

“รอซักครู่นะคะคุณผู้ชาย”

“คุณนายคะโทรศัพท์คุณผู้ชายค่ะ”

“ฮัลโล มีอะไรจ๊ะลูก”

                                                                                                                 หน้า 7 เล่ม 1

รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

“เมื่อ 15 ที่แล้วตอนที่มีพายุใหญที่ระยอง คุณแม่ไปเที่ยวที่นั่นมารึป่าวครับ”

“เอ่อ...ลูกถามทำไมจ๊ะ” ผู้เป็นแม่ถามเสียงสั่นและไม่อยากที่จะให้คำตอบ

“ลูกถามทำไมจ๊ะ”

“คุณแม่มีลูกอีก 1คนใช่ไหมครับ”

“เอ่อ...ลูกรู้ได้ยังไง”

“สรุปว่าผมมีน้องสาวใช่ไหมครับ”

“ช่ะ ใช่ จะ คือว่าวันนั้น เมื่อ 15 ปีก่อน ตอนที่ลูกอายุได้ 2 ขวบ แม่พาลูกไปเที่ยวที่ระยองกันช่วงนั้นได้เกิดพายุขึ้น ฝนตกหนักมาก น้ำป่าไหลหลาก พ่อ และ แม่จึงพาลูกหนี โดยแม่ได้ใส่น้องไว้ในตะกร้าใบนึงแต่ตอนนั้นเรารีบขึ้นที่สูงกัน พ่อกับลูกได้ขึ้นไปก่อน ส่วนแม่ตามขึ้นไปทีหลัง ในชวงที่แม่ก้าวขึ้นไปจะถึง หินก็ถล่มลงมา ทำให้แม่ร่วง และตระกร้าก็หลุดมือแม่ไปแต่โชคดีที่พอ่จับแม่ไว้ได้ทัน อีกอย่างน้ำท่วมสูงทำให้ตะกร้าลอยน้ำได้ เมื่อพายุซาลง แม่กับพ่อก็ออกตามก็ช่วยกันหาน้องสาวของลูกมาตลอด แต่ก็หาไม่พบ พ่อลูกจึงบอกว่าน้องสาวลูกได้จากเราไปแล้ว แม่เสียใจมากแต่ไม่รู้จะทำยังไง แม่เสียใจจริงนะลูก ”แม่พูดไปร้องไห้ไป

“แล้วทำไมคุณแม่ต้องปิดบังผมด้วยล่ะครับ”

“เอ่อ....คือว่า ตอนนั้นลูกยังเด็กอยู่จึงยังไม่ควรที่จะรับรู้น่ะลูก”

“ครับผมโทรมาแค่แหล่ะครับ”

“แม่ขอโทษนะลูก แม่ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังลูกนะ หือ  ตืดๆๆๆๆ สายโทรศัพท์ตัดไป” เมื่อสายโทรศัพท์ตัดไปแม่ของเซฟก็ร้องไห้โฮออกมา

ณ โรงบาล

“พี่เซฟคะใจเย็นนะคะ ว่าแต่พี่ โทรบอกพี่วารึยังคะ” คริสปลอบใจเซฟและเตือนให้โทรหาวา

“เออใช่สิ พี่บอกว่าจะโทรหามัน แต่ยังไม่ได้โทรเลย”

“ฮัลโล วาเหรอ นี่เราเองนะเซฟ”เซฟพูเสียงเรียบ

“อืม น้องไวฟเป็นไงบ้าง ปลอดภัยรึยัง”

“ปลอดภัยแล้ว ฟื้นแล้ว และก็หลับไปอีกแล้วเรามีเรื่องอยากจะบอกกับนาย 2 เรื่องน่ะ”

“เรื่องอะไรเหรอ”

“คือว่าไวฟความจำเสื่อมจำใครไม่ได้เลยนอกจากนาย อีกเรื่องนึงก็คือ ไวฟเป็น....น้องสาวของฉันที่หายสาบสุญไปเมื่อ 15 ปีก่อน”

“จริงเหรอ” วาถามอย่างตกใจ

“อืม นายรีบมาและกาน”

“โอเคฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

“บาย”

“พี่เซฟคะตกลงว่าไวฟเป็นน้องสาวของพี่จริงๆเหรอคะ”คริสถามอย่างสนใจและเป็นห่วงไวฟ

“ครับ”

            15 นาที ต่อมาวาก็มาถึง เนื่องจากไวฟจำใครไม่ได้เลยนอกจากวา เซฟจึงขอให้วาช่วยรื้อฟื้นความทรงจำให้แก่ไวฟ

 “แม่คะไวฟตื่นแล้วค่ะ”คริสบอก

“พี่วา”ไวฟตะโกนเรียกวาอย่างดีใจ

“แล้วพวกคุณคือใครคะ”

“คนนี้ คือแม่ ส่วนคนนี้คือ พี่ของเธอ ส่วนฉันคือเพื่อนสนิทของเธอน่ะ” คริสแนะนำทุกคนให้ไวฟรู้

                                                                                                            หน้า 8 เล่ม 1

                                                                                                                รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

“ส่วนนี่เธอคงรู้อยู่แล้วว่าคือใคร พี่วา”

“วาฉันขอคุยด้วยหน่อยสิ”เซฟกระซิบบอกวาโดยไม่ให้ไวฟได้ยิน จากนั้นทั้ง 2 ก็เดินออกมาคุยกันต่อที่หน้าห้อง

“คือว่าไวฟจำนายได้คนเดียว อีกอย่างหมอบอกว่า ควรจะให้คนที่คนไข้จำความได้มาเป็นตัวยาที่จะทำให้ความทรงจำกลับคืน นายช่วยน้องเราหน่อยได้ไหม”

“เอ่อ...คือว่า...”

“ไม่ได้เหรอ”

“ด่ะ..ได้ และเราก็มีอะไรจะบอกนายด้วยอ่ะ คือว่า.....เรา ชะ ชอบ นะ น้อง นายอ่ะ”

“จริงเหรอ”

“อืม”

“งั้นนายก็ต้องดูแลน้องเราดีๆล่ะ”

            เมือหมออนุญาติให้ไวฟกลับบ้านได้ ไวฟ ก็ไปอยู่กับวาที่บ้านวาที่ พัทยา โดยที่วาไม่เคยรวนรามหรือ แม้แต่จะคิดทำอะไรไวฟเลย เซฟและแม่ของทั้ง 2 ฝ่ายจึงสบายใจ และไวฟก็เริ่มจำความได้  วันหนึ่งขณะที่ไวฟกำลังจะซักผ้า

“นี่ผ้าเช็ดหน้าใครเนี่ย โฮ๊ยยยยยยยยยย ทำไมปวดหัวอย่างนี้”

“ไวฟเป็นอะไรรึป่าว”

“ไวฟปวดหัวมากเลย เพราะผ้าเช็ดหน้านั่น อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย” ไวฟกรี๊ดจนสลบไป

“เปลือกตาสีชมพูค่อยๆลืมขึ้น โดยมีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างเตียง และจับมือเธอเอาไว้แน่น”

“ฟื้นแล้วเหรอครับ”

 “นั่นมันผ้าเช็ดหน้าของพี่นิครับ”

“ค่ะ ไวฟก่ะ ว่าจะคืนพี่ตั้งนานแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสคืนเลย”

“ไม่เป็นไรครับ พี่ให้เลยละกานนะ”

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”

“กินน้ำก่อนละกันนะ”วาพูดจบก็หยิบแก้วน้ำขึ้นมาและป้อนให้ไวฟ

“หิวข้าวรึยังครับ”

“หิวแล้วค่ะ”

“พอดีเลยพี่ทำไว้ให้แล้วนะ เดี๋ยวพี่ป้อนนะ” วาค่อยๆบรรจงป้อนเข้าให้คนที่เขารัก

“กินเสร็จแล้วอาบน้ำแต่งตัวให้สวยๆนะครับเราจะมาดินเนอร์กัน”

“ค่ะ”พอตกเย็นไวฟก็แต่งตัว และเมื่อลงมาที่ห้องอาหารก็ไม่เห็นวาเลยตะโกนเรียก แต่ก็ไม่มีเสียงใครตอบลับ  แต่ทันใดนั้นเองเธอก็เห็นลูกศรชี้ออกไปทางประตู เธอจึงเดินตามไปเรื่อย จนมาถึง ชายหาดที่มีแสงไปสลัวๆอยู่ไกลริบ

เมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้แสงไฟนั้นมากขึ้นเท่าไหร่ มันก็ยิ่งสว่างขึ้น และปรากฏให้เห็นว่า เป็นแสงของแสงเทียน  เมื่อเธอเดินมาถึงบริเวณแห่งนั้นเธอก็เห็นโต๊ะอาหารอยู่เธอจึงเดินเข้าไปเพื่อที่จะนั่ง ทันใดนั้นเองวาก็เดินออกมา

“พร้อมดินเนอร์รึยังครับเจ้าหญิง” วาพูดพร้อมคำนับทำเหมือนไวฟเป็นเจ้าหญิงจริงๆ  ไวฟไม่ได้กล่าวอะไร แต่เพียงแค่ยิ้มเฉย จากนั้น วาก็เลื่อนเก้าอี้ออกเพื่อที่จะให้ไวฟนั่ง บรรยากาศบริเวณนั้น มีเพียงเค้าและเธอ

                                                                                                                                                หน้า 9 เล่ม 1

                                                                                                                                รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

เท่านั้นรับประทานอาหารกันท่ามแสงเทียนนับร้อยที่อยู่กับพื้น ท้องฟ้ามืดสลัว มีแสงสว่างจากดวงจันทร์ที่เต็มดวง

และกลุ่มดาวบางกลุ่มที่ไม่ถูกก้อนเมฆบดบัง

“ทานนี่สิครับ” วาตักอาหารให้ไวฟ

“ขอบคุณค่ะ” เมื่อทั้งคู่ทานดินเนอร์เสร็จ  วาก็ขอให้ไวฟมาเต้นรำด้วย

“เต้นรำกับผมได้ไหมครับ” เมื่อพูดจบวาก็ก้มศรีษะลงเป็นการให้เกียรติย์

“ได้ค่ะ”ไวฟรับคำ และลุกจากโต๊ะ เมื่อทั้งคู่เริ่มเต้นรำเพลงก็ดังขึ้น ทั้งคู่เต้นกันไปเรื่อย จากการจับเอวของวาเริ่มมากลายเป็นการกอดแทน และเมื่อเพลงจบ ทั้งคู่ก็เต้นรำมาหยุดอยู่ที่ใจกลางรูปหัวใจ โดยมีแสงเทียนล้อมรอบ

“ไวฟครับรู้มั้ยวันนี้วั้นอะไร”

“วันอะไรเหรอคะ”

“ก็วันเกิดของไวฟไงครับ”

“ใช่สิไวฟลืมไปสนิทเลย”

“พี่มีของขวัญจะให้ไวฟด้วยนะ หลับตาก่อนสิครับ” เมื่อไวฟหลับตาลงวาก็เริ่มล้วงกระเป๋าและหยิบสร้อยขึ้นมาโดยมีจี้เป็นรูปหัวใจ สีแดงสดและมีเพชรล้อมรอบ และค่อยๆสวมให้ไวฟ

“ลืมตาได้แล้วครับ”ไวฟค่อยๆลืมตา และเมื่อเธอลืมตาขึ้นมาแล้วก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก ทั้งคู่เงียบกันไปซักพักโดยไม่มีใครพูดอ่ะไร

“ไวฟพี่มีอะไรจะบอก”

“อะไรเหรอคะ”

“ฟังดีๆนะครับ” วาเริ่มก้อหน้าลง มาที่ใบหูของไวฟและพูดว่า

“พี่รักไวฟ” เมื่อไวฟได้ยินคำนี้ก็ถึงกับหน้าแดงกล่ำจนพูดอะไรไม่ออก

“แล้วไวฟล่ะคิดยังไงกับพี่”

“เอ่อ...ไวฟ ระ...”ก่อนที่ไวฟจะพูดนั้นริมฝีปากที่เรียวสวยของวาก็มาประกบลงบนฝีปากของเธอซะก่อน หัวใจของไวฟเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เช่นเดียวกับใจวาเหมือนกัน

“ยังไม่ต้องบอกหรอกครับ”และเมื่อวาสาระภาพรักแล้วทั้ง คู่ก็จบคืนนั้นด้วย....อื๊ม.....อ๊า........โอ๊ว.......

เช้าวันรุ่งขึ้น

“ไวฟตื่อนแล้วเหรอครับ พี่ทำข้าวต้มไว้ให้อยู่ข้างล่างแน่ะครับ เดี๋ยวอาบน้ำแล้วลงไปกินด้วยกันนะครับ”

“ค่ะเดี๋ยวไวฟลงไปนะคะ” เมื่อไวฟอาบน้ำเสร็จ ก็ลงมานั่งกินข้าวต้มกับวาอย่างสวีทหวาน

 “พี่วาคะ เรารู้จักกันได้ยังไงคะ”

“ก็พี่เดินชนไวฟอ่ะจะ แล้วราดหน้าก็หกเต็มเสื้อของไวฟเต็มไปหมดเลย พี่ก็เลยให้ผ้าเช็ดหน้าผื่นนั้นกับไวฟอ่ะจะ”

“เหรอคะ ทำไมไวฟนึกไม่ออกเลยล่ะคะ โอ๊ยยยยยยยยย  ปวดหัวอีกแล้ว”

“ไวฟไม่ต้องนึกหรอกจ๊ะ ยิ่งนึกเราก็ยิ่งปวดหัวนะ”

“แล้วเมื่อไหร่ไวฟจะจำได้ล่ะคะ”

“เอ่อ....งั้นเอาเป็นว่า พี่ค่อยเล่าให้ไวฟฟังนะ”

“ค่ะได้ค่ะ”

                                                                                                         หน้า 10 เล่ม 1

รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

ทางด้านของแบมที่ไม่ได้เจอกับแบมเลย

“วานะวา ไม่เคยคิดจะโทรหาแบมบ้างเลยอ่ะ งอนแล้วนะ ยังเห็นเราเป็นแฟนอยู่รึป่าวเนี่ย แล้วทำอะไรอยู่นะ โทรศัพท์ก็ปิดเนี่ย ชักจะโมโหแล้วนะ เด๋วก็ตามสืบซะเลยนิ...... เอ๊ะ ความคิดไม่เลวนิ”

ตี๊ดดดด  ตี๊ดดดดดด

“ฮัลโล บริษท นักสืบครับ”

“ไม่ทราบว่าสืบได้ทุกเรื่องช่ายม่ะคะ”

“ครับ”

“’งั้นั้นขอจ้างคุณให้สืบคน คนหนึ่งได้ไหม”

“ได้ครับ”

“แล้วเด๋วชั้นจะส่งรายละเอียดไปให้นะ”

“ครับ”

“แล้วรายงานผลมาทุกสัปดาห์นะ”

“ครับ”

“พี่วานะพี่วา ต้องให้ใช้ไม้นี้” และแล้วหนึ่งสัปดาห์ของการสืบก็ผ่านพ้นไป

ตี๊ดดดดดดดด

 “ฮัลโล”

“คุญแบมใช่ม่ะครับ”

“ใช่ค่ะ”

“ผมได้ผลการสืบมาแล้วนะครับ.....ทราบมาว่า คุณวาไปอยู๋บ้านพักริมหาดที่บางแสนกับคนที่ชื่อ....เอ่อ  .......ไวฟ เนี่ยน่ะครับ”

“อะไรนะ โครม”เมื่อแบมได้ยินดังนั้นก็ถึงกับโมโหและตัดโทรศัพท์ทิ้ง

“ไวฟเหรอ.......”แบมยืนนึกอยู่นานก่อนที่จะนึกออกว่า คือคนที่วาเคยไปนั่งกินข้าว

“แต่เอ๊ะนังนั่น มันเป็นเด็กของพี่เซฟนี่นา แล้ววาไปเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย……….อืม”

“แต่เอาเถอะ ชั้นไม่สนหรอก  ไหนๆเธอก็มายุ่งกับพี่วา ของชั้นแล้ว เธออย่าฝันไปเลยว่าเอจะได้พี่วาไปครอง ชั้นจะต้องกำจัดเธอให้ได้”

........ณ บางแสน.........

“ไวฟเราไปเล่นน้ำกันดีกว่าเนอะ จะได้สนุก”

“ค่ะ ไวฟกำลังร้อน อยู่พอดีเลย”ไวฟและวาสาดน้ำเล่นกันหวานแหว๋วยังกับคู่รักที่ใช้ชิวิตด้วยกันมานาน  แต่ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าไกลๆนั้น มีคนคอยแอบดูพวกเค้าทั้งคู่อยู่

“นังไวฟ เล่นกันยังกับคู่รักเลยนะ ชั้นไม่ปล่อยให้แกมีความสุขหรอก”

.........คืนวันนั้น.........

“พี่วาคะ คืนนี้เราจะทานอะไรกันดีคะ”

“แล้วแต่ไวฟสิจ๊ะ”

“งั้นเรามาทาน........ต้มยำและกันนะ  ......ว้าใบมะกรูดหมด”

“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะพี่ไม่กินก็ได้ เด๋วไว้ค่อยทำก็ได้”

“ไม่เป็นไรค่ะ เด๋วไวฟไปซื้อเอง”

“พี่ไปเป็นเพื่อนนะ”

                                                                                                            หน้า 11 เล่ม  1

รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ท็อปซุปเปอร์อยู่ใกล้แค่นี้เอง ไวฟไปคนเดียวได้”

“จ๊ะ  กลับมาเร็วๆนะจ๊ะ”เมื่อไวฟเดินออกจากบ้านไป  วาเลนไทม์ก็ขึ้นไปอาบน้ำ

กุก กุก ....ตุบ.....

“ไวฟลืมอะไรรึป่าวจ๊ะ”แต่กลับไม่มีเสียงรับจากจากใครเลย  เมื่อวาเปิดห้องน้ำออกมา ถึงกับตะลึง เพราะผู้หญิงที่นอนอยู่ตรงหน้าของเค้าก็คือ ไวฟ( ล้อเล่น ผู้หญิงที่นอนอยู่ตรงหน้าก็คือ.....แบมนั่นเอง )  แถมยังถอดเสื้อหมดซะด้วย

“บะ  แบม  เอ่อ แบม มาทำไรที่นี่จ๊ะ”

“อย่าพูดเลย มาม่ะ เราม่ะ .....กันดีกว่า”

“มันไม่ดีนะจ๊ะ แบมกลับไปเถอะ ” ยังไม่ทันที่วาจะพูดจบแบมก็ใช้ปากปมาประกบซะก่อน  ไอร้อนๆจากปากของแบม เริ่มแผ่ซ่านเข้ามาสู่ปากของวา  วาพยามยามที่จะผลักแบมออก แต่แล้วความพยามยามก็ไร้ประโยชน์ วาพยามยามดิ้น แต่แบมก็ไม่ปล่อย แต่กับรัดแน่นกว่าเดิม ทันใดนั้นแบมก็ควานมือไปเจอไม้จึงหยิบขึ้นมาฟาดเข้าที่ขมับของวา จนวาสลบไป  จากนั้นแบมจึงจัดท่าทางทำเหมือนว่า มีอะไรกับวาแล้ว

“แหมพี่วานี่หน้าอกช่างเนียน ขาว อะไรเช่นนี้นี่ เห็นแล้วอยากจับกดจริงๆเลย”

“พี่วาคะ  พี่วา.......อยู่ไหน อยู่ข้างบนรึป่าว”

“ยัยนั่นมาแล้วสินะ”แบมพูดขึ้นเมื่อรู้ว่าแผนกำลังจะสำเร็จ

“อยู่ในห้องเหรอ  ไวฟเข้าไปนะคะ ”เมื่อไวฟเปิดประตูเข้าไป  เธอก็ แทบจะเป็นลม เพราะภาพพที่เธอเห็นนั้นมัน ช่างอุตจาดตายิ่งนัก  วากำลังนอนซบแบมอยู่ และทั้งคู่ก็นอนเปลือยอยู่ในผ้าห่ม

“อะไรเนี่ย  เธอเป็นใคร กรี๊ดดดดดดดดดด”

“วาคะ  วา ตื่นได้แล้วนะ”เมื่อแบมได้ทีก็ทำเป็นปลุกวา ให้วาตื่นขึ้นมา

“วา วา วา ”เมื่อวาตื่นขึ้นมา  ก็ถึงกับอึ้งและทำอะไรไม่ถูก

“โอ๊ยยยยย เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”

“ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอคะ  แค่ออกไปซื้อของแค่แปปเดียวเอง....”ไวฟพูดพลันร้องไห้ไปด้วยและวิ่งจากไป

 “แบมแล้วคุณมาอยุ่ที่นี่ได้งัยเนี่ย  แล้ว.......”

“ยังจะถามอีกเหรอคะ ภาพมันก็ฟ้องอยู่แล้ว ว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ยังจะมีหน้ามาพูดอีกเหรอ คุณกลับไปเลยนะแบม ผมไม่คิดเลยนะว่าคุณจะมีความคิดต่ำอย่างนี้” เมื่อวาเริ่มนึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ไล่แบมกลับไป

“คุณ....แบม แล้วจะมาทิ้งกันง่ายๆอย่างนี้น่ะเหรอคะ”

“คุณรีบออกไปเลยนะแบม ไม่ต้องมา พูดอะไรทั้งนอน ตอนนี้ผมไม่อยากไฟคุณอีกต่อไปแล้ว”เมื่อวาพูดจบ ก็รีบแต่งตัวแล้วไปหาไวฟ

“วานะวา อุตส่าห์ทำถึงขนาดนี้แล้วคุณยังไม่สนใจฉันอีกเหรอ....หือ....หือ  คอยดู”แบมร้องไห้โฮออกมาก่อนที่จะแต่งตัวและกลับไป

“ไวฟฟฟฟฟฟฟ   ไวฟฟฟฟฟฟ อยู่ที่ไหน ครับ” วาออกมาตามหาไวฟแต่ก็ไม่พบ  แต่เขาก็ไม่ละความพยายามที่จะเดินต่อไป จนไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนกอดอกอยู่ริมหาด   เมื่อเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆวาจึงรู้ว่าเป็นไวฟ

“น้องไวฟครับพี่อธิบายได้นะครับ”วาเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าไวฟและพยายามบอกความจริง

“พี่จะมาพูดอะไรอีก ในเมื่อภาพมันก็อธิบายเรื่องได้หมดแล้วนิคะ”

“เอ่อคือ..พี่”

                                                                                                            หน้า 12 เล่ม 1

                                    รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

“พี่ไม่ต้องพูดหรอกค่ะ ไวฟไม่อยากจะฟัง คำแก้ตัวของพี่” ก่อที่วาจะพูดจบไวฟก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน

“แล้วจะให้พี่ทำยังไงครับ ไวฟถึงจะเชื่อพี่”

“ไม่ต้องทำยังไงหรอกค่ะ เพราะ พี่ทำยังไง  ความจริงมันก็คงไม่กลายเป็นว่า พี่ไม่ได้ทำอะไรลงไปหรอก”ไวฟพูดแล้วหันหน้าหนี

“ไวฟฟฟ”วาพูดแล้วดึงมือไวฟเอาไว้ แล้วดึงให้ไวฟเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด

“ปล่อยนะพี่ทำอะไรของพี่ ไวฟยังไม่หายโกรธพี่เลยนะ  ก็พี่กำลังจะทำให้ไวฟหายโกรธอยู่นี่ไง”

“ปล่อยนะไวฟ ม่ะ.....”ก่อนที่ไวฟจะพูดจบ ริมฝีปากที่เรียวสวยของวาก็มาประกบที่ปากของเธอซะก่อน

“อื๊ม.........ปล่อยไวฟนะ... ไวฟหายใจไม่ออก”เธอพยามยามที่จะผละวาออกไป แต่เธอยิ่งผลักวาก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น แน่นขึ้น ......

“ปล่อยนะ ไวฟหายใจไม่ออก”

“โอ๊ย..........”ไวฟกระทีบเท้าของวา แล้ววิ่งหนีไป

“ไวฟฟฟฟ ”วาพยายามจะวิ่งตาม แต่ก็วิ่งไม่ไหวเพราะ รองเท้าที่ไวฟกระทืบมานั้น ดันเป็นร้องเท้าส้นสูงซะนี่ 

                เมื่อวิ่งมาถึงห้องไวฟ ก็ปิดประตูห้อง ล็อคห้องแล้วก็ลากโซฟามากันเอาไว้เพราะ กลัวว่าความบ้าบิ่นของวาที่จะพังประตูเข้ามา

“คนบ้า.......ฉันเกลียดคุณ”ไวฟพูดแล้วเอามือมาถูไปถูๆมาบริเวณปากของเธอ

“ก๊อก ก็อกๆๆๆ”

“ไวฟเปิดประตูให้พี่หน่อยสิ  พี่ขอโทษนะ”

“ก็อกๆๆๆๆ  ไวฟฟฟฟฟฟฟ  ถ้าไวฟไม่เปิดพี่จะนอนรออยู่ตรงนี้นะ จนกว่าไวฟจะเปิดประตูออกมา”

            ไวฟไม่รู้เลยว่าในส่วนลึกของเธอนั้นรู้สึกดีแค่ไหนกับการกระทำของวาเมื่อสักครู่  แต่เมื่อเธอนึกถึงภาพของวากับแบมที่นอนซบ กันอยู่บนเตียงแถมเปลือยอีกตังหาก

“อี๋ ........นึกแล้วอุบาตตา .....”

 “เอ๊ะทำไมเสียงเงียบไป”เมื่อไวฟเปิดประตูออกไปก็เห็นวากำลังนอนขดอยู่หน้าห้อง  ไวฟจึงเอาผ้าห่มไปห่มให้วา

........เช้าวันต่อวา..........

                อรุณรุ่งยามเช้ามาถึง  แดดเริ่มแยงตาคนที่นอนอยู่หน้าห้อง เผยให้เห็นว่าเช้าแล้ว  เมื่อตื่นแล้วมองไปรอบๆๆก็พบว่ามีผ้าห่ม ห่มอยู่

“แสดงว่าไวฟต้องเอามาห่มให้แน่ๆเลย….ทำมาเป็นพูดแต่ใจจริงก็เป็นห่วงเราเหมือนกันนะเนี่ย....”

“โอ๊ยยยยย  เช้าแล้วเหรอเนี่ย.......ไปอาบน้ำดีกว่า”

“เอ๊ะแล้วเราจะออกจากห้องยังไงดีล่ะเนี่ย ถ้าพี่วายังนอนอยู่หน้าห้อง.....คิดอะไรของเรานิ  ตาบ้านั่นจะเป็นยังไงก็เรื่องของเค้าสิ ทำไมเราต้องไปสนใจเค้าด้วยเนี่ย........”และแล้วก็ถึงเวลาที่ไวฟต้องเปิดประตูออกไป

“โอ๊ยยยยยยย   ............ไวฟเปิดประตูกระแทกหัวพี่ทำไมเนี่ย”

“สมน้ำน่า  ใครเค้าสั่งให้มานอนตรงนี้มิทราบ”แทนที่คำด่าของไวฟจะทำให้วาสำนึกผิด แต่วากลับยิ้มซะนี่ เพราะเค้าคิดว่า คอนที่ไวฟทำน่าโมโหนี่ชั่งน่ารักอะไรเช่นนี้

“ยังจะมีน่ายิ้มอีก ไวฟยังไม่หายโกรธนะ ไม่ต้องมายิ้มเลย.........”

                                                                                                  หน้า  13  เล่มที่ 1

รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

“วันนี้มีอะไรกินเอ่ย”วาถามไวฟที่กำลังนั่งกินข้าวเช้าอยู่ที่โต๊ะอาหาร

“ไม่รู้ ไปหากินเอาเอง”

“แหมคนสวยหายโกรธได้แล้วนะ”ระหว่างที่วากำลังเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อนที่จะหาว่ามีอะไรกินบ้างในเช้านี้ ไวฟก็สังเกตเห็นรอยช้ำที่ท้ายทอยของวา

“พี่วาคะที่ท้ายทอยพี่......”

“อ๋อ.......เอ่อ...ก็เรื่องเมื่อคืนน่ะจะ  .........”

“เรื่องเมื่อคืนงั้นเหรอ”

“สงสัยจะ..........หนักสิคะ คอถึงได้ช้ำซะขนาดนั้น”

“ไม่ใช่นะจ๊ะ.....ไวฟฟังพี่ก่อนสิ”

 “วันนั้น เมื่อคืนนั่นแหล่ะจ่ะ  ตอนที่ไวฟไปซื้อของพอไวฟออกไป”

“พอไวฟออกไปพี่ก็เรียกแบมเข้ามาเลยใช่ม่ะคะ”

“ไม่ใช่จะ พอไวฟออกไปพี่ก็ไปอาบน้ำ  พออาบเสร็จพี่ออกมาพี่ก็ เจอแบมเค้านอนเปลือย อยู่ที่เตียงอ่ะ พี่พยามยามที่จะ ผลักแบมออกไป แต่แบมก็ไม่กลับ แล้วแบมก็วิ่งมากอดพี่ แต่พี่พยามยามผลักแล้วนะ”

“ผู้ชายหุ่นดีอย่างพี่จะไม่มีแรงสู้ผู้หญิงอย่างแบมไม่ได้เลยเหรอคะ”

“ไวฟก็เข้าใจพี่หน่อยสิ  อีกมือหนึ่งมันก็ต้องจับผ้าขุนหนูด้วยนะ ส่วนอีกมือก็ต้องผลัก อีกอย่างแบมเค้าเรียนคาราเต้มานะ ใครจะไปสู้เค้าได้ล่ะ”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่คอพี่ล่ะ”

“ก็ไม้เบสบอลที่พี่ชอบสะสมงัยล่ะจ๊ะ ที่วางโชว์อยู่ พอแบมเค้าจับได้ เค้าก็ฟาดพี่ พี่ก็เลยหมดสติไป หลังจากนั้นพี่ก็ไม่รู้อะไรแล้วนะ”

“แล้วจะให้เชื่อได้ยังไงล่ะคะ”

“งั้นไวฟตามพี่ขึ้นมาข้างบนล่ะกาน”เมื่อมาถึงห้องวาก็ไปหยิบไม่เบสบอลอันนั้นขึ้นมาให้ไวฟดู

“นี่ไงจ๊ะยังไม่เลือดพี่ติดอยู่เลย เชื่อพี่รึยัง ”

“แต่พี่อาจจะจัดฉากเอาก็ได้นิคะ หลักฐานมีแค่นี้ใช่ม่ะคะ” วาพยามยามที่จะนึกว่ามีอะไรอีกเหรอไม่ที่จะนำมาใช้เป็นหลักฐาน แต่ไวฟก็ยังไม่เชื่ออยู่ดี

ก็อกๆๆๆ  ก็อกกกก

“มีใครอยู่รึป่าวครับ”

“มะทราบว่าใครคะ” ไวฟถามบุคคลนิรนามที่มายืนเคาะประตู

“คุณเปิดประตูให้ผมก่อนได้ไหมครับ”

“ค่ะๆ”เมื่อไวฟเปิดประตูออกไป ก็พบชายคนนึง ดูท่าทางเหมือนชาวต่างชาติ

“มีธุระอะไรคะ”

“เอ่อคือเมื่อวาน........ตอนที่ผมถ่ายวีดีโอวิวไปเรื่อยๆนะครับ แล้วผมถ่ายมาที่บ้านคุณพอดี แล้วก็เจออะไรบางอย่าง”

“เจออะไรคะ ผีเหรอ.....”

“คุณรองดูเองละกานครับ”ไวฟและวานั่งดูคลิปวีดีโอม้วนนั้นกันอย่างสนใจว่ามันคืออะไร  และสิ่งที่เห็นก็คือ...........ตามทั้งหมดของเทื่อคืนนี้....

                                                                                                หน้า  14  เล่ม  1

                                                รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

“เชื่อพี่รึยังล่ะครับ”

“ค่ะเชื่อก็ได้.....”

“ผมหมดธุระแล้วผมกลับก่อนนะครับ”

“ค่ะ”และเมื่อชายคนนั้นเดินพ้นประตูบ้านออกไปเสียงกรี้งงงงงงงงงงง  กรี้งงงงงงงงงงง  คล้าย กับเสียงสัญญาณกันขโมย และไวฟที่ยืนอยู่ตรงประตูก็ค่อยๆเลื่อนไกลออกไป  ไกลออกไป  ไกลออกไป   และเรื่องทั้งหมดก็เป็นเพียงความฝันเท่านั้น

“เอื้อ...........”วาสดุ้งตื่นขึ้น

“นี่เราฝันไปหรือเนี่ย ทำไมมันชั่งเหมือนจริงอย่างนี้”

“ไวฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ  ไวฟฟฟฟฟฟฟ  ”  วาตะโกนเรียกไวฟเพื่อ ทดสอบว่า ไวฟยังอยู่รึป่าว

“คะ........”แม้ในโลกของความฝันเข้าจะโชคดีที่มีคนมาช่วยเอาไว้ได้ทันแต่สำหรับโลกของความเป็นจริงนั้นเขาออาจจะ ไม่ได้โชคดีอย่างงั้นนะสิ

“พี่วาคะกินข้าวเช้าค่ะ”

“คราบ เด๋วพี่อาบน้ำก่อนนะ”

.........ที่โต๊ะอาหาร.........

ก็อกกก  ก็อกๆๆๆๆๆๆๆ

“เด๋วไวฟไปเปิดเองค่ะ”เมื่อไวฟเปิดประตู วาก็ถึงกับสดุ้ง เพราะคนที่ยืนอยู่ที่หน้าประตูก็คือ ..........

..........แบม.........

“บะ บะ  แบม”

“ใครเหรอคะพี่วา”ไวฟหันมาถามวาเพราะจำไม่ได้ว่าแบมคือใคร

“ใครน่ะเหรอ ฉันก็แฟนพี่วาน่ะสิ”ไวฟถึงกับอึ้งและพูดอะไรไม่ออก

“ม่ะ ไม่ จริงนะ  ไวฟ เราไม่เคยเป็นอะไรกัน” วาพูดจบก็ผลักแบมออกไป

“ไม่จริงก็ไม่จริงสิคะ ”แบมพูดแต่ในใจของเธอนั้นมีแผนบางอย่างซ่อนอยู่

“แบมล้อเล่นนะคะไวฟ อย่าถือสาแบมเลยนะ”

“ค่ะ”ไวฟตอบอย่างงๆ

 “เด๋วแบมไปเอาน้ำมาให้นะคะ”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ เด๋วไวฟไปเอามาให้เอง”ไวฟพูดและดึงไม่ให้แบมไปเอา เพราะมันไม่เหมาะที่ให้แขกไปเอาน้ำเอง

“ไม่เป็นไรคะ  แบมไปเอาเอง”แบมถียงจนในที่สุดไวฟก็ต้องยอม

“ค่ะๆ ตู้เย็นอยู่ทางนั้นนะคะ”ทั้งสองคนแย่งกันไปเอาน้ำ โดยที่วาได้แต่งงว่า ทำอะไรกัน

                เมื่อแบมเดินมาที่ห้องครัว ก็เอาน้ำส้มมาเทใส่แก้วสามใบ และหลังจากนั้นเธอก็เอาผงอะไรซักอย่างใส่ลงไป  น้ำส้มสองแก้มแรกนั้นใส่เหมือนกัน  แต่เมื่อถึงแก้มสุดม้ายเธอก็หยิบผงออกมาจากอีกถุงนึงเทใส่ลงไป

“น้ำมาแล้วค่ะ”

“เด๋วไวฟกินแก้วนี้นะคะ แบมกับวากินแก้วนี้เอง”

“ค่ะ”แบมวางแก้วของตัวเองไวฟข้างหน้าโดยที่มีแก้วของไวฟอยู่ทางขวามือส่วนแก้วของวาอยู่ทางซ้ายมือ

                                                                                                     หน้า 15 เล่ม  1

รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

ทั้งสามนั่งสนทนากันไปมา จนเมื่อเวลาหนึ่งแบมก็ถึงจุดหนึ่งที่ต้องกินน้ำ เพราะ พูดมานานมาแล้ว  แบมจึงหยิบแก้มน้ำขึ้นมากิน โดยไม่รู้เลยว่าตัวเองหยิบแก้วของไวฟมากิน   และเมื่อวากินน้ำบ้าง  แบมก็แอบยิ้มในใจ  ส่วนไวฟ เมื่อเห็นทุกคนกินน้ำกันหมด เลยหยิบขึ้นมากินด้วย เนื่องจากเธอก็พูดจนแทบจะขาดใจเหมือนกันโดยที่ตอนนี้เธอกระหายมากเลยดื่มหมดแก้ว  ระยะเวลาผ่านไปซักประมาณ 15 นาที แบมก็เริ่มออกอาการว่ามึนหัว และหลับไปในที่สุด ส่วน ไวฟกับวา เมื่อริดยาเริ่มออก ทั้งสองก็มึนๆ

และเดินขึ้นไปบนห้อง  วาดันไวฟจนหลังติดกำแพง  ตอนนี้ไวฟและวาเริ่มรู้สึกร้อนผ่าว วาเริ่มเคลื่อนริมฝีปากที่เรียวสวยเข้ามาใกล้ไวฟเต็มทนแล้ว แต่แทนที่เธอจะผลักวาออกไปเธอก็ไม่ทำ จนในที่สุดริมฝีปากของทั้งสองก็ติดกัน ถึงแม้ครั้งนี้จะไม่ใช่จูบแรกของทั้งสอง แต่ครั้งนี้ทั้งสองรู้สึกว่าจูบนี้ชั่งยั่วยวนนิ่งนัก

ทั้งสองเริ่มเคลื่อนที่จนมาถึงขอบเตียงก่อนที่ไวฟจะล้มตัวลงนอน  ร่างทั้งสองเริ่มแนบชิดและหลอมรวมเป็นร่างเดียวกันภายใต้แสงจันทร์ยามราตรีนี้ ......ทั้งสองครางเสียงออกมาอย่างไม่เป็นภาษา.......................อื๊ม.........0...........อ๊า.....................โอ๊ว     ยาในน้ำสองแก้วแรกนั้นคือ ยาปลุกเซ็กที่แบมก่าว่าจะกินและ..กับวา       ส่วนยาในแก้วที่สองนั้นคือ ยานอนหลับนั่นเอง

“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย     ....................”ไวฟกรี๊ดออกมาอย่างดังในตอนเช้าเมื่อเธออยู่ในสภาพเปลือยกายที่นอนคู่กับวา  โดยมีน้ำรักเลอะเต็มเตียง.............

“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับเนี่ย.........”เมื่อวาตื่นขึ้นมาก็ได้แต้นั่งงงว่าเกิดอะไรขึ้น

“อย่าเพิ่งโวยวายสิ เรามานั่งทบทวนกันก่อนนะ ว่าเมื่อวานมันเกิดอะไรขึ้น”เมื่อทั้งสองเริ่มนั่งทบทวนเหตุการณ์เมื่อวานว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งสองก็จับใจความได้ว่า หลังจากที่กินน้ำส้มคนละแก้วกันแล้ว ต่างคนต่างก็จำอะไรกันไม่ได้เลยจนมาถึงเข้าวันนี้

“’พี่คิดว่านะ แบมต้องเอาอะไรใส่ในแก้วให้เรากินชัวเลย.........”

“ไวฟก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน”

“งั้นไวฟรีบไปอาบน้ำแต่งตัวนะ แล้วเด๋วเราลงไปถามแบมข้างล่างกันดีกว่า พี่คิดว่าแบมก็น่าจะใส่อะไรลงไปในแก้วนั้นเหมือนกัน”เมื่อทั้งสองลงไปข้างล่าง ก็เห็นแบมนอนสลบอย่างไม่เป็นท่าจึงปลุกให้แบมลุกขึ้นมาสาระภาพว่าทำอะไรลงไป

“แบมตื่นนนนนนนนนน”

“อะไรเหรอคะ กะ เกิดอะไรขึ้น”

“เราอย่ามาพูดเลย  เราใส่อะไรลงไปในแก้วนั้น”

“ไม่ได้ใส่อะไรนิคะ”

“บอกมา”วาเริ่มหมดความอดทนและตะคอกออกมา จนในที่สุดแบมก็ต้องยอมสาระภาพ

“แก้วที่พี่กับไวฟกิน เป็นยาปลุกเซ็ก ส่วนแก้วที่ แบมกินเป็นยานอนหลับ”

“แล้วเราทำอย่างนั้นทำไมหะ”วาถามอย่างไม่ปราณีปรานามจน แบมถึงกับน้ำตาไหลออกมา

“พี่วาคะ พอเถอะค่ะ”

“พอเหรอ แล้วสิ่งที่เค้าทำกับเราหล่ะไวฟ........”

“ออกไปได้แล้ว........”วาไล่แบม จนในที่สุดแบมก็ต้องยอกออกไป

“ไวฟไม่ต้องห่วงนะ ทุกอย่างพี่จะรับผิดชอบเองนะครับ”ไวฟไม่ได้ตอบอะไรและได้แต่อ้ำอึ้ง

“พี่ขอโทษนะครับ”

“พี่ไม่ต้องหรอกคะ ลืมมันไปซะ คิดซะว่ามันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น”

                                                                                                            หน้า 16 เล่ม  1

รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

“ลืมมันซะเถอะนะคะ ไวฟขอร้อง”เมื่อพูดจบไวฟก็ปล่อยโฮออกมา

 “ได้ครับถ้าน้องไวฟต้องการ”

กรี๊งงงงงงงงง  กรี๊งงงงงงงงงง

“ฮัลโล วาพูดครับ”

“วาเหรอคะ นี่ เจน เองนะคะ ”

“เอ่อ......เจนไหนครับ ”

“ก็เจนที่เป็นเพื่อนวาตอนสมัยที่เรายังเรียนที่โรงเรียน อ็อคฟอร์ดไงคะ แล้วเจนก็สอบชิงทุนไปเรียนต่อที่ออสเตรเลียได้ ส่วนวาก็มาเรียนที่เมืองไทยไงคะ”

“อ๋อครับ....แล้วเจนมีอะไรรึป่าวครับ”

“อ๋อคือว่าเจน จะกลับมาเที่ยวเมืองไทยเดือนหน้าอ่ะคะ  แต่ไม่รู้สเนทางอะไรเลย วาช่วยมาเป็นไกด์พาเจนไปเที่ยวหน่อยได้ไหมครับ”

“เอ่อ....คือ.....ได้ครับ”

“ค่ะขอบคุณค่ะ แล้วเจอกันที่เมืองไทยนะคะ  บายค่ะ แดริ้ง”

“คะ ครับ”

“ไวฟครับบบบ  เด๋วเดือนหน้า เพื่อนพี่สมัยที่พี่เรียนอยู๋ที่อ็อคฟอร์ดจะมาอยู่กับเราซัก สัปดาห์ สองสัปดาห์ ไวฟไม่ว่าใช่ไหมครับ”

“ก็นี่มันบ้านของพี่นิคะ ไวฟจะว่าได้อย่างไง”

 “ครับ  ขอบคุณนะคราบบบ”

“ไวฟอาบน้ำเร็วๆนะครับ  เด๋วเราไปเดินห้างกันดีกว่า”

…………ณ ห้างสรรพสินค้า..............

“ไวฟอยากได้อะไรมั้ยเด๋วพี่จะซื้อห้ายนะ...”

“ไวฟม่ะอยากได้หรอกค่ะ”

“อุ๊ยยยยย   ไวฟดูนั่นสิ มีร้านเพ้นเสื้อด้วยอ่ะ...”และวาก็ลากไวฟไปจนได้

“เรามาเพ้นเสื้อกันดีกว่าเอาแบบไหนดีล่ะ”

“สวัสดีค่ะ สนใจแบบไหนดีคะ”

“เอาแบบเสื้อที่มันต่อกันอ่ะครับ”

“อ๋อแบบนี้ใช่ไหมคะ”เมื่อพนักงานต้อนรับพูดจบก็ชี้นิ้วลงไปบนรู้เสื้อผ้าที่มีหัวใจ 1 ดวงแบกออกไปเป็นครึ่ง ครึ่งละ 1 ตัว

“ครับ  สวยมากเลยครับ”

“ไวฟชอบมั้ย”

“ค่ะ สวยดี”ไวฟพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ  และเมื่อเพ้นเสื้อเสร็จ  ทั้งสองก็เดินไปเรื่อยๆ  โดยเสื้อที่ทั้งสองเพ้นนั้นคือเส้นคอ โปโล ตัวของวา เพ้นว่า  I love you และมีลูกศรชี้ไปที่เสื้อของไวฟโดยที่เสื้อของไวฟนั้นมีรูปไวฟอยู่  และข้างล่างของข้อความก็มีหัวใจที่แบ่งกันตัวและครึ่งดวง

“พี่วาไวฟอยากกลับบ้านแล้ว.”

“ครับกลับก็ได้ครับ”และแล้วเวลา  1 เดือนก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วอย่างไม่ได้ตั้งตัว....

                                                                                                                                หน้า 17  เล่ม 1

                                                รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

กรี๊งงงงงงงง  กรี๊งงงงงงงงง

“วาคะมารับเจนหน่อยสิคะตอนนี้ เจนอยู่ที่สุวรรณภูมิแล้วนะ”

“ครับ ....”

“ไวฟครับ เด๋วพี่ไปรับเจนก่อนนะ”

“ค่ะ แล้วเด๋วไวฟจะเตรียมอาหารไว้นะคะ”

“ครับ”

.............ณ  สุวรรณภูมิ.............

“เจนอยู่ตรงไหนครับผมไม่เห็นเจนเลย”

“เจนอยู่ตรงประตูทางออกหมายเลยสองค่ะ”

“ครับตอนนี้ผมก็อยู่ที่ประตูหมายเลขสองเหมือนกัน ...เอ๊ะ  เด๋วผมเห็นแล้ว”

“ค่ะ  เดินเข้ามาเลยนะคะ”เมื่อวาเดินเข้ามาถึงก็ถึงกับตะลึงเพราะเจนนั้นสวยมาก ผู้หญิงผมซอย สีทองเล็กน้อย  หน้าคมคิ้วเข้มแต่ไม่มาก จนทำให้วาถึงกับมองตาค้าง

“วาคะ วา ...มองอะไรคะกลับบ้านกันระยังคะ”

“กะกลับครับกลับ”ระหว่างทางกลับบ้านทั้งสองก็นั่งคุยกันอย่างเมามัน  เมื่อมาถึงบ้านวาก็เจนห้องเดียวกับไวฟเพราะ ในบ้านยังไม่ได้จัดห้องเอาไว้

“ไวฟครับให้เจนนอนด้วยได้ไหมครับ”

“ได้ค่ะ เชิญตามสบายนะคะ”

 “งั้นเด๋วเจนขอขึ้นไปเปลี่ยนอาบน้ำก่อนนะคะ”

“ครับ/ค่ะ”เมื่อถึงมื้อเย็นทุกคนต่างมานั่งพร้อมกันที่โต๊ะกินข้าว

“อาหารไทยนี่อร่อยนะคะ55+”นานวันเข้าทั้งวาและเจนต่างก็เข้าขากันไวฟเริ่มร็สึกได้...และน้อยใจ

“โอ๊ยยยยยย ...........”ไวฟร้องและทรุดตัวลง

“ทำไมฉันถึงเจ็บหัวใจอย่างงี้หล่ะ โอ๊ยยยยยทำไมมันปวดขึ้นเรื่อยๆ”ทางด้านของวาก็เช่นเดียวกัน

“อัดชิ้ว.....”เมื่อวาจามออกมาเขาก็ถึงกับสดุ้งเพราะนอกจากการจามแล้วเขายังมีเลือดไหลออกมาทางจมูกอีกด้วย

“เราต้องไปหาหมอซะแล้วสิ”

………..ณ โรงบาล.............

“คุณหมอครับผมไม่รู้เป็นอะไร......จามออกมามีเลือดน้ำดาวไหลออกมาด้วย”

“งั้นเด๋วหมอขอเจาะเลือดไปตรวจนะครับ”

“ได้ครับ”

“รอแปปนึงนะครับอีก 15 นาทีก็จะทราบผลตรวจแล้ว”และเวลา 15 นาทีก็ผ่านไป

“ทำใจดีๆไว้ครับ เพราะหมอจะบอกว่า ..คุณเป็นโรคลูคีเมียระยะสุดท้าย มีเวลาอยู่ได้ไม่เกิน 6 เดือน”หมอพูดพลันทำหน้าเสีย

“ ขอบคุณครับหมอ” วาผู้เป็นโรคลูคีเมียระยะสุดท้ายพูดพร้อมกับยกมือไว้บอกลาหมอ

“ ขอสายไวฟหน่อยครับ ” วาโทรหาไวฟ

 “ไม่อยู่ค่ะ” เจนบอก

“ไม่ทราบว่าไปไหนเหรอเจน” วาถาม

                                                                                       หน้า 18 เล่ม  1

                                                                                    รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

“อ๋อไปเดินที่ชายหาดค่ะ”เจนตอบ

“ขอบคุณครับ”วาพูดพร้อมกับวางสายไป

“เค้าอยู่ไหนของเค้าเนี่ย”วานึกพร้อมกับเดินตามหาไวฟ

หลังจากที่เข้าเดินไปตามชายหาดอยู่นานนับ ชั่วโมง เข้าก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนอยู่บนหน้าผาทำถ้าเหมือนจะโดด เขามองไปมองมาผู้หญิงคนนั้นมีลักษณะคล้ายกับไวฟ เขาจึงรีบวิ่งขึ้นไปบนหน้าผานั่น

“พอกันทีกับชีวิต” ไวฟผู้หญิงที่ที่รักของวากล่าวขึ้น ก่อนที่เธอจะก้าวขาออกจากหน้าผาไป ทั้นทีที่ขาทั้งสองข้างของธอไม่มีที่รองรับแล้ว ก็มีชายคนหนึ่งจับมือเธอไว้ได้ทันและช่วยเธอขึ้นมาได้ ชายคนนั้นก็คือ วา

“ทำไมคุณต้องทำอย่างนี้ด้วย”วาถาม

“ก็.....ก็…”ไวฟพูดติดๆขัดก่อนที่จะไม่พูดต่อแล้วพลันร้องไห้ซบลงที่อกของวา

“ทำไมคุณทำอย่างนี้....คุณรู้ไหมว่าผมรักคุณมากแค่ไหน คุณอย่าลืมสิว่าคุณยังมีผมอยู่ ถึงแม้ว่าคุณจะมีปัญหาอะไรผมก็จะช่วยคุณแก้ไขปัญหานั้น ผมรักคุณนะไวฟ” วาพูดพลันน้ำตาหยดลงบนหัวของไวฟ ในใจของไวฟนั้นคิดว่า พี่วา ไวฟจะบอกพี่ดีไหมว่า..ไวฟเป็นโรคหัวใจกำลังจำตาย พี่เองนั้นก็เหมาะสมกับเจน ....เพื่อชีวิตที่ดีของพี่ พี่ไปซะเถอะ.... ส่วนในใจของวาก็คิดเช่นเดียวกับไวฟ น้องไวฟพี่เป็นลูคิเสียระยะสุดท้ายยกำลังจะตาย  พี่คงจะอยู๋กับไวฟไปได้อีกไม่นาน แต่พี่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อไวฟนะ เพราะ พี่คิดว่านี้ไวฟออ่นแอมาก

“ไวฟ  ทำไมเราต้องมาโดดหน้าผาด้วยล่ะ”

“ไวฟไม่ได้กระโดดซักหน่อย ไวฟลื่นตังหาก” ไวฟพยายามจะแก้ตัวเพื่อไม่อยากให้วาทุกใจ

“กลับบ้านกันนะ”

“ค่ะ.....หือ....”

ที่บ้าน

            หลังจากที่วาพาไวฟไปส่งที่ห้องแล้ววาก็ลงมาดื่มเหล้าข้างล่างเพราะเครียดที่ตัวเองกำลังจะตาย......  โดยที่มีเจนแอบดูเขาอยู่ไม่ไกล

 “วาคะ ตอนนั้นเจนพลาดที่จะได้คุณไป  แต่ตอนนี้ ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณหลุดมือไปอีก”เมื่อเจนรอให้วาดื่มเหล้าจนถึงขีดสุด......

“วาคะ  คุณดื่มมากไปแล้วนะ.... พอเถอะค่ะ  ไวฟเหรอครับพอก็ได้”ด้วยความที่วาเมามาก และเป็นห่วงไวฟจึงบอกเจนเป็นไวฟ และในที่สุดวาก็หมดสติไป

“วา เจนไม่เข้าใจ ทั้งๆที่คุณก็คออ่อน แต่คุณก็ยังจะดื่ม  แต่ชั่งเถอะ  ยังไงโอกาสมันก็มาถึงแล้ว”เมื่อเจนพาวาขึ้นมาถึงห้องก็จัดท่าทางและถอดเสื้อของวาออก เธอตกใจนิดๆ

“วาหน้าอกของวา ช่างขาวเนียน และน่าจับกดอะไรเช่นนี้เนี่ย”

เช้าวันรุ่งขึ้น

ไวฟก็จะมาเคาะประตูเรียกวาไปกินข้าวเหมือนทุกๆเช้า  แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ  เธอจึงบิดประตูเข้าไป  โดยที่ประตูห้องไม่ได้ล็อกเอาไว้ เมื่อเธอเปิดประตูเข้าไปก็พบกับ....

 “วาคะ  วา ตื่นได้แล้วนะ”เมื่อเจนได้ทีก็ทำเป็นปลุกวา ให้วาตื่นขึ้นมา

“วา วา วา ”เมื่อวาตื่นขึ้นมา  ก็ถึงกับอึ้งและทำอะไรไม่ถูก

“โอ๊ยยยยย เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”

“ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอคะ  คุณก็มองดูรอบๆสิ ”

                                                                                                หน้า 19 เล่ม  1

รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1 

“เจนแล้วคุณมาอยุ่ที่นี่ได้งัยเนี่ย  แล้ว.......”

“ยังจะถามอีกเหรอคะ ภาพมันก็ฟ้องอยู่แล้ว ว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ยังจะมีหน้ามาพูดอีกเหรอ คุณกลับไปเลยนะเจน ผมไม่คิดเลยนะว่าคุณจะมีความคิดต่ำอย่างนี้” เมื่อวาเริ่มนึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ไล่เจนกลับไป

“คุณ....เจน แล้วจะมาทิ้งกันง่ายๆอย่างนี้น่ะเหรอคะ”

“คุณรีบออกไปเลยนะเจน ไม่ต้องมา พูดอะไรทั้งนั้น ตอนนี้ผมไม่อยากไฟคุณอีกต่อไปแล้ว”เมื่อวาพูดจบ ก็รีบแต่งตัวแล้วไปตามง้อไวฟที่วิ่งไปเมื่อกี้  และเขาก็เริ่มคิดได้ว่าภาพพวกนี้มันเคยเกิดขึ้นมาครั้งนึงแล้วแต่ไม่ใช่เรื่องจริงและไม่ใช่เจนแต่เป็นกับแบม

 “เราม่ะได้มีอะไรกันจริงนะไวฟ”

“เมื่อคืนผมเมามาก...”

“นั่นไงคะเมามาก แล้วก็เลย............ไม่อยากจุพูดมันกระดากปาก”

“ผมขอโทษเราไม่มีอะไรกันจริงนะ”

“ไวฟจะกลับที่กรุ่งเทพ”เมื่อไวฟพูดจบก็รีบรุดไปเก็บของ

“ไวฟอย่าไปเลยนะ.......”วาพูดและพยายามดึงมือของไวฟเอาไว้

“ไม่ไวฟจะไป  ปล่อยมือไวฟเดี๋ยวยี้เลยนะพี่วา”วาจำใจต้องปล่อยเพราะครั้งนี้ไวฟโกรธจนวาคิดว่าจะทำยังไงไวฟก็ไม่หายโกรธแน่  นอกจากจะมีหลักฐาน  ซึ่งเค้าก็ไม่มีอะไรเลยซักอย่างนอกจากเจน แต่เจนคงจะไม่พูดแน่นอน

                และเมื่อไวฟกลับมาถึงบ้าน  ก็รีบขึ้นไปบนห้อง.......จนทำให้ทุกคนถึงกับงง

กรี๊งงงงงงงง  กร๊งงงงงงงงงง

“ฮัลโลคริสเหรอ  นี่ฉันเองนะไวฟ”

“อืมมีเรื่องอะไรรึป่าว น้ำเสียงของเธอดูไม่ค่อยดีเลยนะ”จากนั้นไวฟก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้คริสฟัง

“แกอย่าคิดมากเลย ฉั้นว่าพี่เค้าคงไม่ได้ทำหรอก”

“ก็ภาพมันฟ้องนิ”

“แกคงยังจำความไม่ได้ล่ะสิ  แกถึงไม่รู้ว่าพี่เค้าเป็นสุภาพบุรุษแค่ไหน  พี่เค้าไม่ทำอะไรอย่างนั้นหรอก”

“แต่พี่เค้าบอกว้าเค้าเมานิ ใครจะไปรู้ตอนเมา ใครเค้าก็ทำได้ทุกอย่างนั่นแหล่ะ  อีกอย่างฉันสังเกตเห็นพี่เค้าสวีทกับพี่เจนจะตาย.....หือ..”

“ฉันว่าแกสงบสติอารมณ์ก่อนล่ะกาน”

เย็นวันนั้น

“ไวฟเป็นอะไรล่ะเนี่ยถึงกลับมาบ้านเนี่ย”เซฟผู้เป็นพี่ถาม

“อ๋อ ป่าวนะค่ะ แค่คิดถึงบ้าน”

“แหมไปอยู่จาเป็นปีและเพิ่งคิดถึงบ้านเหรอเนี่ย”

“ไวฟอิ่มแล้วค่ะ ไวฟขอตัวนะ โครมมม...”ไวฟลุกออกไปโดยที่มือของเธอได้ไปโดนกระเป๋าร่วงลงพื้นไป

“เอ๊ะเค้าเป็นอะไรของเค้านะ”

“แม่ครับเค้าเป็นอะไรเนี่ย”

“แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน”

                                                                                                หน้า  20  เล่ม  1

                                                รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

            เซฟก็ยังงๆกับการกระทำของไวฟ แต่เขาบังเอิญไปเห็นกระปุกอะไรก็ไม่รู้ที่ไหลออกมาจากกระเป๋าของไวฟที่ทำร่วงไว้เมื่อกี้

“แม่ครับเด๋วผมมานะครับ”

“อ้าวจะไปไหนล่ะลูก”

“ไปหน้าปากซอยแปปเดียวครับ”

“หมอครับไม่ทราบว่ายานี่มันคือยาอะไรครับ”เซฟยื่นกระปุกยานั้นให้กับหมอ

“แปปนึงนะครับ”

“ยานี่คือ........เอ่อ ...ยาสำหรับผู้ป่วยโรคหัวใจที่กำลังต้องการเปลี่ยนหัวใจใหม่”

 “หมอหมายความว่ายังไงครับ”

“คือว่า คนที่ใช้ยานี้ เป็นโรคหัวใจขึ้นรุนแรงแล้ว  และต้องหาหัวใจมาเปลี่ยนด่วยมิเช่นนั้น ก็อาจจะ...ตาบได้........”เมื่อเซฟได้ยินดังนั้นก็ถึงกับทรุด......

ก็อกกก ก็อกกๆๆๆๆ

“ไวฟเปิดประตูให้พี่หน่อยสิ  พี่มีอะไรจะคุยด้วย”

“พี่เซฟมีอะไรรึป่าวคะ  ทำคัญรึป่าวคะ  ถ้าไม่สำคัญเอาไว้พรุ่งนี้นะคะ เพราะ ไวฟจะนอนแล้ว วันนี้ เพลียมากเลย ”

“สำคัญ   สำคัญมากด้วย  เราต้องเปิดประตูให้พี่เด๋วนี้ ไม่งั้นพี่จะพังประตูเข้าไปนะ”

ก็อกก  ก็อกกกๆๆ

“ไม่เปิดใช่มั้ย พี่จะพังเข้าไปและนะ”

“หยุด!!! ไม่ต้องค่ะ  เปิดแล้วค่ะ”

“มีอะไรคะ”เซฟยื่นกระปุกยาให้ไวฟดู  ไวฟตกใจมาก

“นี่หมายความว่ายังไง”

“แล้วมันไปอยู่ที่พี่ได้ยังไงล่ะคะ”

“ห้ามแทรกเราต้องตอบพี่ก่อนว่าหมายความว่ายัไง”

“ไวฟคิดว่าพี่คงรู้แล้วสิคะ  ถึงหน้าตาตื่นอย่างนี้”

“แสดงว่าจริงใช่ม่ะ”

“ก็ประมาณนั้นแหล่ะค่ะ”

“พรุ่งนี้พี่จะพาเราไปโรงบาลจุฬา”

“ไปทำไมคะ”

“โรงบาลนี้เชี่ยวชาญเรื่องโรคหัวใจ เราจะต้องหายรู้ไหม เราจะต้องอยู่ต่อไปเพื่อ พี่และแม่”

“ก็ได้ค่ะ.... จบแล้วใช่ไหมคะ  ไวฟจะนอน”

“ใช่ มีแค่นี้ พรุ่งนี้เตรียมตัวให้พร้อมด้วยล่ะ”

เช้าวันรุ่งขึ้นที่โรงพยาบาล จุฬา

“หมอครับ ไม่ทราบว่าพอมีทางจะรักษาไหมครับ”

 “เอ่อคือว่า.......มีครับแต่ว่าเราจะต้องหาหัวใจที่ร่างกายคนไข้ยินดีจะรับด้วยนะครับ”

“อีกอย่างตอนนี้ที่โรงบาลของเราขาดแคลนหัวใจที่คนบริจาคมาด้วย”

                                                                                                หน้า  21  เล่ม  1

รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

“สรุปก็คือมีทางเดียว คือเราต้องหาหัวใจมาใช่ไหมครับหมอ”เซฟไม่รู้จะทำอย่างไรจึงตัดสินใจโทรไปหาวาเพื่อที่จะระบายให้ฟัง และแล้ววาก็จะขอเป็นผู้ที่เสียสละดวงใจให้กับไวฟ

“เด๋วอีก 30 นาทีฉันจะถึงโรงบาลแล้ว”วาบอกเซฟเพื่อนที่คุยอยู่ทางโทรศัพท์

                เมื่อวามาถึงวาก็ให้หมอตรวจวาหัวใจของวาใช้ได้ไหม เมื่อหมอบอกว่าใช้  ได้  วาจึงยอมที่ผ่าตัดทันที  และในเวลาเดียวกันอาการของไวฟก็กำเริบขึ้นมาพอดี 

“มันจะดีเหรอวา”เซฟถาม

“เซฟ  เราเป็นโรคลูคิเมียระยะสุกท้าย มีเวลาอยู่ได้อีกไม่เกิน 6 เกือนยังไงเราก็ต้องตายอยู่ดี ส็เอาหัวใจของเราให้น้องนายยังมีประโยชน์กว่าเลย อีกอย่างนายก็รู้ว่าเรารักน้องนายมากแค่ไหน........”เซฟเริ่มปล่อยโฮออกมาเพราะซึ้งกับการกระทำของเพื่อนที่มีให้กับน้องตน 

“เซฟเรามีอะไรบางอย่างนะ  ฝากให้ไวฟด้วยถ้าไวฟหายดีแล้ว”วาะพูดจบก็ยื่นซองอะไรบางอย่างให้กับเซฟ 

“ลาก่อนเซฟ เรารักนายนะ......”เมื่อวาพูดจบหมอก็พาวาเข้าไปที่ห้องผาตัด ซึ่งในขณะนั้นไวฟก็ดมยาสลบพร้อมที่จะผ่าตัดแล้ว  โดยที่เธอไม่รู้เลยว่า หัวใจดวงใหม่ของเธอนั้น จะมาเป็นหัวใจของชายที่เธอรักหมดใจมากแค่ไหน    ............................และแล้วเวลา 6 ชั่วโมงของการผ่าตัดก็ผ่านไป.....

                เปลือกตา สีชมพูอ่อนเริ่มปรือขึ้น พร้อมกับหัวใจดวงใหม่ในร่างกายเธอ

“พี่เซฟคะ ไหนบอกว่าทางโรงบาลไม่มีหัวใจไงคะ  แล้วที่ผ่านี่คืออะไรคะ ”

“หัวใจของไวฟตอนนี้  เมื่อก่อนนั้นเคยเป็นของ..............วา.....มาก่อน”

“อะไร นะคะ    วา....เหรอ ไม่มมมมมมมมมมมมมมม”เมื่อไวฟได้ยินดังนั้นก็ถึงกลับปล่อยโฮออกมา

“แต่ว่าวาเค้าฝากรี่ไว้ให้เราด้วยนะ  เมื่อเซฟพูดจบก็ยื่นซองที่วาฝากไว้ให้ไวฟส่งให้ไวฟ”

“อะไรเหรอคะ   หือ  หือ”

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน”

“  www.i’msorry for every thing.com”

“มันคืออะไร....”ไวฟไม่รีรอเธอขอโทรศัพท์ของเซฟมาและเปิดเข้าไปในเว็บไซค์  แต่ก่อนที่จะเข้าไปได้นั้น ต้องใส่รหัสซะก่อน

“รหัสเหรอ  แล้วเราจะเอาที่ไหนล่ะ”โดยที่ข้างๆกล่องใส่รหัสเขียนไว้ว่า  รหัสจะอยู่ในร็อกเก็ตที่พี่เคยให้ไวฟไป  เมื่อไวฟอ่านจบก็รีบถอดสร้อยที่คอออกและนำมาเปิดดู

“รหัสรักวาเลนไทม์เหรอ”

“แล้วมันคืออะไรล่ะ รหัสรักเหรอ love ล่ะกัน”

“ไม่สามารถเปิดได้ ตื๊ด....”เมื่อเธอใส่รหัสเข้าไปรหัสก็ไม่ถูกต้อง

“พี่เซฟคะวันนี้วันที่เท่าไหร่ค่ะ”

“วันนี้วันที่ 14 กุมภา จ่ะ  งั้นวันนี้ก็เป็นวันวาเลนไทม์สิคะ”

“ใช่จ่ะ”ไวฟจึงลองคีพาสเวิดร์อีกครั้ง

“งั้นก็ต้อง love 14 สินะ”

“ขอต้อนรับเข้าสูเว็บครับ”และแล้วเสียงตอบรับที่วาเคยอัดเอาไว้ก็ดังขึ้นเมื่อไวฟเปิดเว็บได้

                                                                                                            หน้า  22  เล่ม  1

                                                                                    รหัส รัก วาเลนไทม์  เล่ม 1

            ภายในเว็บไซค์นั้นไม่มีอะไรเลยนอกจากคำสาระภาพรัที่วาเขียนให้กับไวฟ

“เมื่อไวฟได้มาเปิดเว็บนี้พี่คงจะไม่ มานั่งอยู่ข้างๆไวฟแล้วสินะ  มันช่างตลกเนอะ เมื่อวานเรายังทะเลาะกันอยู่เลย  แต่วันนี้และตลอดไปเราจะไม่มีวันที่จะได้เจอกันอีก  พี่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร นอกจากคำว่าขอโทษสำหรับทุกสิ่งเลยนะ...อ้อมีอะไรมาฝากด้วยนะ  กดตรงนี้สิ  ”และเมื่อไวฟกดตรงที่วาบอกให้กด ก็พบกับคลิป  คลิป หนึ่ง

“สวัสดีจ้าไวฟ  นี่พี่เจนเองนะ เมื่อไวฟได้ดูคลิปนี้พี่ก็คงจะไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้ว  อีกอย่างพี่จะไม่กลับมาที่ไทยอีก  เรื่องวันนั้นวาเค้าไม่เกี่ยวนะไวฟ  พี่เป็นคนทำทุกอย่างเอง  วาเค้าแค่เมาและหมดสติไปโดยที่ไม่ได้แม้จะแตะตั้วพี่เลย  สุดท้ายนี้พี่ก็อยากจะขอโทษ และขอให้ไวฟช่วยยกโทษให้วาด้วยนะ วาเค้าเป็นคนบริสุทธิ์นะจ๊ะ”และเมื่อคลืปจบ  ไวฟก็ถึงกลับปล่อยโฮ  ออกมาอย่างแรง น้ำตาไหลย้อยออกมายังกับจะเป็นสายเลือด

 “พี่วาไวฟขอโทษ”และเมื่อถึงหน้าสุดท้ายของเว็บก็มีข้อความเขียน

พี่รักไวฟคนเดียวในโลก

และนั่นเป็นข้อความสุดท้ายในเว็บนี้ยิ่งทำให้ไวฟร้องไห้หนักกว่าเดิมและอยากได้ชีวิตของวากลับคืนมา  แต่มันก็สายเกินที่จะแก้แล้ว  แต่เธอยังไม่รู้เลยว่า  นอกจากหัวใจของวาที่เป็นสุดท้ายที่วาได้ให้กับไวฟแล้ว  ยังมีอีกหนึ่งสิ่งที่วาได้มอบไว้คือ  สิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆในท้องของไวฟ

จบเล่ม  1

verjil