“โดดเรียนมาหาอีกแล้วนะ เดี๋ยวนายก็เรียนไม่รู้เรื่องกันพอดีหลอก”
“เธอไปต่างประเทศตั้ง 1 ปีนะ พอเธอกลับมาทุกอย่างก็ไม่เหมือนเดิมแล้วล่ะ ฉันอยากอยู่กับเธอนานๆกว่านี้อีกนะได้ไหม?”
เสียงเด็ก ม.ปลายสองคนซุบซิบกันอย่างเบาๆอยู่ภายในห้องนอนของแฟนสาวโดยไม่มีใครอยู่นอกจากเด็กสองคน บรรยากาศภายนอกกำลังมีฝนตกปลอยๆ เด็กสองคนยืนกอดกันแน่นกลางห้องนอนพลางเสียใจกับการลาจากของอีกฝ่าย ห้องของหญิงสาวมีผนังกว้างสีชมพูอ่อนตกแต่งด้วยตุ๊กตาตัวใหญ่วางอยู่บนเตียงและตุ๊กตาตัวเล็กวางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งที่อยู่ตรงมุมหนึ่งของห้องหญิงสาว
บ้านหญิงสาวนั้นอยู่ในหมู่บ้านชื่อดังแห่งหนึ่งใน เนื่องคุณภาพของหมู่บ้านดี แม้ราคาจะแพงไม่มากแต่ผู้คนก็ได้ซื้อบ้านทุกหลังของหมู่บ้านนี่ไว้ บ้านของหญิงอยู่ซอยที่ 2 บ้านหลังที่ 4 นับจากต้นซอยและเป็นบ้านที่หน้าอยู่มากๆหลังหนึ่ง
“โซว
.”
“เพื่อใครคนหนึ่ง ฉันทำได้ทุกอย่างเลย”
ทั้งสองคนจ่องตากันจนโซวน้ำตาเริ่มไหล จากนั้นโซวยกมือขวาขึ้นแล้วลูบหัวมีมี้เบาๆพลางเอานิ้วชี้ลูบ น้ำตาที่กำลังจะตกออกจากคางของสาวน้อยแล้วดึงหน้าของสาวน้อยเข้าในเพื่อให้ปากได้ชนกับแก้มของสาวน้อย
“นี้ไม่ใช่บอกลาใช่มั้ยมีมี้?”
“อย่าร้องไห้สิ เด่วมีมี้จะรีบกลับมาหานะ มีมี้สัญญา”
“มีมี๊สัญญาแล้วนะๆๆ ห้ามทิ้งโซวไปนะ โซวจะทำตัวดีๆนะ”
“สัญญาจ๊ะ”
“มีมี๊ต้องติดต่อหาโซวบ่อยๆให้มากที่สุดเลยนะ อย่าลืมบอกรักโซวทุกๆครั้งที่มีโอกาสด้วย”
“จ้า มีมี้สัญญานะ อิอิ ”
พอพูดจบชายหนุ่มก็เอามือซ้ายรัดเอวหญิงสาวไว้แน่น แล้วนำมือขวาเตะแก้มหญิงสาวเบาๆแล้ว ยื่นหน้าไปใกล้ๆช้าๆ พอที่จะให้ริมฝีปากของทั้งสองคนเตะกัน ส่วนหญิงสาวก็กอดแผ่นหลังชายหนุ่มไว้อย่างแน่นหน่า
เวลาผ่านไปนานมากๆแต่ทั้งสองกลับคิดว่าพึ่งผ่านไปแค่ 5 นาที
“ดูแลตัวเองดีๆนะ”
“นายเหมือนกันหล่ะ”
หลังจากอำลากันแล้ว โซวก็เดินออกจากบ้านหญิงสาวไปหารถตัวเองที่จอดอยู่ถัดไปอีก 2 ซอย เราขับรถช้าๆผ่านบ้านของแฟนสาวอย่างช้าๆเพื่อจดจำว่าหลังจากหนึ่งปีของเขากับเธอ กลับมาแล้วจะเป็นอย่างไร
จากนั้นไม่นานหลังจากนั้น 6 เดือน แฟนสาวของโซวเริ่มปรับนิสัยเข้ากับสังคมประเทศใหม่ เธอไม่ค่อยมีเวลาให้กับโซวบ่อยๆ และเวลาโซวคิดถึงอยากโทรหากับมีมี้
“มี้ไม่ว่างนะ”
“หรอ
นี้ มีมี้จัง”
“อะไรหรอ”
“มี้รักโซวไหม”
“
”
“ทำไมเงียบอ่ะ”
“มี้ไม่อยากบอกน่ะ”
“???”
“โซวอยากได้ยินบ่อยๆนี่นา นะๆๆๆ”
“มี้ไม่ชอบคนพูดไม่รู้เรื่องนะ”
โซวรู้สึกเหมือนมีมี้เย็นชากับโซวมากถึงมีมี้ไม่ได้มีคนใหม่มา แต่เพราะมีมี้เป็นแบบนี้ โซวรู้สึกเหงาทุกครั้งที่คุยกับมีมี้เพราะโซวไม่อยากทะเลาะกับมีมี้ แต่หลายๆครั้งที่คุยกับ มีมี้ก็จะโมโหในสิ่งที่โซวพูดในหลายๆเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องสำคัญใดๆ
โซวซึ้งอ่อนล้ามา3เดือน ก็เป็นฝ่ายง้อมีมี้มาตลอดทั้งๆมีมี้ผิดก็ตามแต่มีมี้กลับพูดในบางประโยคที่ไม่ควรใช้มากๆออกมาให้โซวฟัง
“มี้เบื่อคำขอโทษของโซวแล้ว”
.
..
โซวพูดไม่ออก
“มี้
เราเลิกกันเถอะ
..โซวเจ็บมากๆเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา”
“โซวพูดว่าไงนะ?”
“มี้ไม่เข้าใจโซวเลย
.เราสัญญาอะไรไว้ โซวกลัวการทะเลาะกัน ไม่ว่าเรื่องอะไร มี้ก็ทำมันหมด”
“
”
“โซวยังรักมี้มากๆนะ แต่รักมากไม่ได้หมายความว่าโซวจากไปไม่ได้นะ”
“ทำไม
เพราะนายมีคนใหม่ใช่มั้ย”
“ไม่มีนะ.........มี้ไม่รู้ตัว มี้ไม่โทษตัวเอง บ้างเลย”
“
”
“ทำไมรักแล้วต้องทิ้งกันด้วยล่ะ”
“เพราะว่าเจ็บไง โซวรักมี้มากๆนะ และอยากเก็บความทรงจำดีๆไว้ ไม่ใช่ทะเลาะกัน”
หลังจากนั้น1อาทิตย์ก็เกิดอุติเหตุกับโซวบนท้องถนนอย่างหน้าเศร้า โซวใช้ชีวิตอยู่ในโรงบาลนานหลายเดือนจึงออกมา
เขาจำไม่ได้มากว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา หญิงสาวที่ยังไม่รู้เรื่องก็โมโหที่ขาดการติดต่ออยู่นานเนื่องจากไม่มีใครกล้าบอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเค้า จนผ่านไปเดือนที่ 8 มีมี้โมโหโซวเนื่องจากรอไม่ไหวและยังไม่ทราบข่าวร้ายที่เกิดขึ้น
ไม่นานหลังจากมีมี้กลับมาก็มีเพื่อนสนิทของโซวบอกมีมี้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่มีมี้ก็เสียใจกับสิ่งที่มีมี้ทำลงไป
โซวผู้ที่รักมีมี้มากๆหวังเพียงแค่ให้มีมี้รักเขาทุกๆวัน ไม่ทะเลาะ อยากให้กลับมาหา
ถ้าคุณมีคนรักน่ะ บางครั้งมันหน้าลำคาญนะ แต่บอก รัก กับคนรักทุกครั้งที่มีโอกาสเถอะครับ ผมไม่อยากให้ใครมาเป็นแบบผมอีก
ถึงตอนนี้โซวจะจำอะไรไม่ค่อยได้แต่ช่วงเวลากับมีมี้ในเวลาสั้นๆนั่นโซวจำมันได้เสมอ โซวอยากได้มีมี้คนเดิมกลับมา ถ้ามีมี้ไม่ไปต่างประเทศก็คงจะดีกว่านี้นะ และตอนนี้ก็ผ่านมา 12 ปีแล้ว โซวยังรักมี้เหมือนเดิมนะ
ถ้ามี้อ่านอยู่
โซวรักมี้นะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น