จดหมายถึงพ่อ...อีก 2 ปีข้างหน้า

ข้อมูลเบื้องต้น

เนื่องในวันพ่อแห่งชาติ ปี 2553 นี้ ผมได้เขียนจดหมายฉบับหนึ่งให้พ่อ แต่ยังไม่ได้มอบให้ท่านในวันนี้

เนื้อเรื่อง

ถึง คุณพ่อที่รักยิ่ง

จดหมายฉบับนี้ไม่ได้ใช้ระยะทางในการเดินทางถึงผู้รับ แต่มันจะไปถึงพ่อ ด้วย “ระยะเวลา” ที่เหมาะสม

ย้อนกลับไปเมื่อสมัยที่ผมจะขึ้นมัธยมปลาย ผมจำได้ว่าพ่ออยากให้ไปลองสอบเตรียมทหาร แต่ผมก็ไม่ไป เพราะคิดว่าเรียนสายวิทย์ที่โรงเรียนเก่าก็สบายอยู่แล้ว เมื่อใกล้เวลาสอบแอดมิชชั่น พ่อบอกว่าอยากให้ผมเรียนที่จุฬาฯ แต่ผมอยากเรียนที่มหิดล กระทั่งเมื่อถึงโค้งแห่งการพลิกโผชีวิตซึ่งเป็นการตัดสินใจครั้งสำคัญยิ่ง ผมก็เลือกเรียนนิเทศ ไม่แม้แต่จะเลือกคณะแพทยศาสตร์ที่พ่ออยากให้เรียนไว้เป็นทางเลือกของผมเลย

ทุกสิ่งที่พ่อวางแผนไว้นั้นมีเหตุผลรองรับเสมอ ผมเป็นลูกชายคนโต พ่อจึงอยากให้เป็นทหาร พ่ออยากให้ผมเป็นหมอเพราะพ่อป่วยเป็นโรคเบาหวาน หวังว่าผมจะช่วยรักษาพ่อได้ในอนาคต นี่คือเหตุผลของพ่อ แต่ผมใช้ความรู้สึกของตัวเองตัดสินใจเลือกทางเดินที่ดูจะเป็นคู่ขนานกับหนทางที่พ่อปูไว้ให้อยู่เสมอ

ผมรู้ว่าผมทำให้พ่อผิดหวังมาหลายครั้งหลายหน คำขอโทษที่จะพูดออกไปนั้นคงเป็นเพียงแค่คำแก้ตัวที่ไม่ได้สาระใดๆ เพราะอย่างไรเสีย ผมก็ตัดสินใจเลือกในสิ่งที่ผมต้องการที่สุดไปแล้วอยู่ดี

แต่ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกแล้วครับว่า ลูกคนนี้ชักจะทำตามใจตนเองมากเกินไปแล้ว

 ดังนั้น ในช่วงที่ผมยังอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัยนี้ ผมจึงอยากพิสูจน์ให้พ่อเห็น ว่าทางเดินที่เต็มไปด้วยความฝันของผม ก็มีอนาคต มีความสำเร็จรออยู่เช่นกัน ผมทำงานพิเศษในโครงการจ้างนิสิตทำงานพิเศษของคณะ เพื่อเก็บเงินจำนวนหนึ่งมอบเป็นของขวัญให้พ่อในวันพ่อปีนี้ พ่อจะได้เห็นว่าลูกคนนี้ก็มีความเพียรพยายาม และเริ่มที่จะยืนด้วยลำแข้งของตัวเองได้แล้ว

นี่เป็นของขวัญชิ้นเล็กๆ แต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่ผมจะมอบให้กับพ่อในปีนี้ แต่ผมยังมีของขวัญชิ้นใหญ่อีกชิ้นที่จะมอบให้พ่อในอีก 2 ปีข้างหน้า นั่นคือ “ปริญญาบัตรและเกียรตินิยม” ถึงแม้ว่า ณ ตอนนี้ ผลการเรียนของผมจะยังไม่ถึงระดับที่จะได้เกียรตินิยม แต่ถ้าหากอีก 3 ภาคการเรียนที่เหลืออยู่นี้ผมตั้งใจเรียนมากขึ้น ผมก็มั่นใจว่าการได้เกียรตินิยมก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องยากเย็นนักหากเรามีความพยายามและมุ่งมั่นจริงจัง

ทั้งหมดนี้ นอกจากจะเป็นสิ่งพิเศษที่ผมตั้งใจจะให้กับพ่อผู้บังเกิดเกล้าแล้ว นี่จะเป็นสิ่งที่ทำให้พ่อยอมรับในตัวผมด้วยว่า การที่ผมเลือกเรียนในด้านซึ่งตรงกันข้ามกับแนวทางที่พ่อหยิบยื่นให้ ผมก็สามารถประสบความสำเร็จและทำให้พ่อมีความสุขได้ไม่แพ้กัน

ผมจะเก็บจดหมายนี้ไว้อย่างดี เป็นจดหมายที่ปิดผนึกไว้อย่างดี และผมจะนำมันให้พ่อ เมื่อถึงวันที่ผมประสบความสำเร็จทางการศึกษา ในอีก 2 ปีข้างหน้าครับ

รักพ่อมากครับ

ปิยภัทร นันทนรเศรษฐ์

พฤศจิกายน 2553