Until the end of the line {Bucky/Steve}

ข้อมูลเบื้องต้น

ก่อนที่เขาจะหลับไปเขามีบัคกี้เป็ฺนเพื่อน แต่ทำไมเมื่อเขาตื่นมา บัคกี้กลับกลายเป็นนักฆ่าที่มีเขาเป็นเป้าหมาย...
Winter Soldier....

If You Don't Like Boyslove
Press[X] And Out

เนื้อเรื่อง

ก่อนที่เขาจะเป็นกัปตันอเมริกา....เขามีบัคกี้เป็นเพื่อนก่อนที่บัคกี้จะจากไป....บัคกี้เป็นเกือบทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเขาก่อนที่เขาจะหลับไป....บัคกี้เป็นสิ่งหนึ่งที่เขานึกถึงแต่ทำไมเมื่อเขาตื่นมา...บัคกี้กลับกลายเป็นนักฆ่าที่มีเขาเป็นเป้าหมาย
..............................................................................................................................................................
เขาหลับไปนานกว่า 70ปี และตื่นขึ้นมาใหม่อีกครั้ง ใช่ มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อ แม้แต่ตัวเขาเองก็แทบไม่เชื่อเสียด้วยซ้ำว่าเขาหลับอยู่ภายใต้น้ำแข็งมานานกว่า70ปีและเขาก็ไม่อยากเชื่อด้วยซ้ำ ว่าทุกคนที่เขารักได้จากเขาไปเกือบหมดแล้ว หรือไม่ก็แก่จนแทบจำเขาไม่ได้ถึงแม้ว่าจะมีคนบอกว่าภายใต้น้ำแข็งหนาวขนาดไหน แต่เขาก็ไม่คิดว่ามันจะหนาวไปกว่าสิ่งที่เขาเจออยู่ในตอนนี้เขาตื่นมาในที่ที่ใหม่ โลกใหม่ ยุคใหม่ และคนใหม่ๆ ทุกคนจำเขาในฐานะกัปตันอเมริกา หรือวีรบุรุษแห่งอเมริกา ไม่ใช่ สตีฟ โรเจอร์ส เด็กบรู๊คลินขี้โรคคนหนึ่ง;

วันๆนึงเขาใช้เวลามากมายเพื่อปรับตัวให้เข้ากับโลกยุคใหม่ เทคโนโลยีใหม่ๆ รวมถึงภารกิจใหม่ๆ มันไม่ใช่แค่ภารกิจบุกชิงตัวประกันผ่านดงกระสุน แต่มันเป็นการบุกชิงตัวประกันที่ต้องผ่านทั้งระเบิดที่ทำลายโลกได้สบายๆ หรืออะไรเช่นนั้น เขาใช้เวลาออกกำลังกายเพื่อไม่ให้ฟุ้งซ่าน แต่นั่นก็แทบไม่ช่วยอะไรเขาเลย เพราะลึกๆตัวเขาเองก็รู้ว่าเขาคิดถึงทุกคนขนาดไหนคนที่ตายในสงคราม คนที่จากเขาไป ทุกๆคน และเขาไม่สามารถทำอะไรได้

แต่ไม่รู้โชคดี หรือโชคร้ายที่เขาได้เจอคนคนหนึ่ง คนที่เขายอมแลกอะไรก็ตามที่เขาทำได้เพื่อให้เจอกันอีกสักครั้งเจมส์ บูคาแนน บาร์นส์... แต่ไม่ใช่ในฐานะบัคกี้เพื่อนที่เขารักที่สุด แต่กลับกลับมาในฐานะ วินเทอร์ โซลด์เยอร์ นักฆ่าตัวฉกาจที่แสนเลือดเย็นแต่อย่างหนึ่งที่บัคกี้ไม่เปลี่ยนสำหรับเขา...บัคกี้คือเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา

.................................................................................................................................................................

เมื่อก่อนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบัคกี้จะอยู่ข้างเขาเสมอและเขายอมรับเลยว่าเขาอุ่นใจเสมอที่มีบัคกี้อยู่ข้างๆ แต่วันนี้ วันที่เขาเจอบัคกี้อีกครั้ง ไม่มีอะไรเจ็บไปกว่า การที่บัคกี้ถามเขาว่า บัคกี้คือใคร และมองตอบเขาด้วยสายตาเย็นชา เหมือนเราไม่เคยรู้จักกัน

บนยานเขากับบัคกี้ปะทะกันอีกครั้ง ตอนแรกเขาไม่รู้ว่าบัคกี้ยังจำเขาได้ไหม แต่ก่อนที่ยานลำนั้นจะระเบิด เขารู้ว่าบัคกี้จำเขาไเ้ และเขาหวังว่าจะเป็นเช่นนั้น

"สตีฟ นั่นคุณเหม่ออะไรอยู่น่ะ"นักฆ่าสาวฉายา แม่ม่ายดำ หรือ black widow นาตาชา โรมานอฟ เดินเข้ามาในยิมและถามเขาขณะที่นั่งพักอยู่ เขาไม่รู้ว่าเธอเข้าเมื่อไหร่ ทั้งที่ปกติเข้ารู้สึกเร็วกว่านี้ แต่เขารู้ตัวเองดีว่าช่วงนีมันผิดปกติ ความจริงก็แปลกตั้งแต่วันที่ต่อสู้กับบัคกี้บนยานลำนั้น

"เปล่านี่ นาตาชา ทำไมหรือ?"เขาถามกลับไป เธอเดินเข้ามาแล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างเขา ก่อนจะเริ่มต้นประโยคสนทนา

"คุณจำเรื่องที่คุณให้ฉันช่วยไปหามาได้ไหม ฉันหามาให้แล้วนะ"เธอบอก เขาฝากให้เธอไปสืบบางอย่างมาให้ เพราะถ้าตัวเขาลงมือหาเองคงไม่ประสบความสำเร็จเท่าไหร่ เพราะมันจำเป็นต้องแฮคระบบ และเข้าฐานข้อมูลมากมายเพื่อให้ได้ข้อมูลมา แต่ตัวเขาเองทุกวันนี้แค่ใช้โทรศัพท์ให้โทรเข้า โทรออกได้ก็ดีแล้ว เพราะฉะนั้นเขาคงไม่พยายามที่จะทำอะไรแบบนั้น

เธอยื่นแฟ้มข้อมูลมาให้เขา และเริ่มเปิดอ่าน ข้อมูลที่หามาก็เกี่ยวกับคนที่เขานึกถึงในช่วงนี้...บัคกี้ เขาไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าการที่ได้ช่วยเพื่อนของเขากลับมา และหลังจากที่เขาอ่านแฟ้มข้อมูลแล้ว มันไม่ใช่เรื่องยากเลย แต่มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ต่างหากล่ะ

การถูกจับไปเป็นหนูทดลองของพวกไฮดร้า โดนฝึกให้เป็นนักฆ่า ไม่สิเครื่องมือสำหรับฆ่า โดนล้างสมอง เขายังนึกไม่ออกเลยว่าเขาจะช่วยบัคกี้ยังไง แต่ยังไงเขาจะพยายาม แต่เขาสะดุดตากับสถานที่ที่่เขาสามารถหาบัคกี้ได้ แต่เขารู้ว่าการที่จะไปในนั้น มันยากพอๆกับการบุกไปฆ่านิค ฟิวรี่ตอนประชุมอเวนเจอร์สเลยทีเดียว

"สตีฟคุณคงไม่คิดจะไปที่นั่นใช่ไหม"เธอถาม เขาไม่รู้จะตอบยังไง เพราะอีกใจหนึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าจะผ่านเข้าไปคนเดียวได้รึเปล่าเพราะเขามีตัวคนเดียวและเป็นภารกิจส่วนตัว ไม่มีหน่วยซัพพอร์ทเหมือนกับภารกิจอื่น แต่อีกใจหนึ่งเขาว่าเขาก็บ้าบิ่นมากพอที่่จะบุกเข้าไป

"ไม่ล่ะ มันอาจไม่คุ้ม จะเป็นกับดักรึเปล่าก็ไม่รู้"เขาตอบเธอไป แหงล่ะ ที่ที่อยู่ในเอกสารคือใจกลางเมืองนิวยอร์ก เหมือนการเอาหน่วย
ชีลด์ไปตั้งอยู่ที่ไทม์สแควร์อย่างไรอย่างนั้น แล้วสิ่งสำคัญอย่างวินเทอร์โซลด์เยอร์น่ะหรือจะอยู่ที่เช่นนั้น และถ้าเขาบอกว่าเขาจะไปนาตาชาคงห้ามเขาแน่นอน

"เหรอ ฉันคิดว่าคุณจะบ้ามากกว่านี้เสียอีก ทั้งๆที่อยากให้เขากลับมา พอเขากลับมากลับไม่สนใจเสียอย่างนั้น"ผิดคาดนิดหน่อยแฮะ เธอไม่ห้ามแต่กลับยุยงเสียอย่างนั้น หรือเขาควรจะลองเสี่ยงดู อีกสักครั้ง

"ฉันพร้อมช่วยคุณเสมอค่ะ สตีฟ"เธอบอกยิ้มๆ ก่อนแตะไหล่เขาเบาๆเป็นการให้กำลังใจ ใช่บางทีเขาควรจะเสี่ยงไม่มีอะไรที่ทำแล้วแย่ไปกว่าการที่ไม่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ

"นาตาชา คุณช่วยไปกับผมวันพรุ่งนี้ได้ไหม"เขาเอ่ยถามเธอดวยโทนเสียงสุภาพ และเขามั่นใจเธอจะไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน

"แน่นอนอยู่แล้วค่ะสตีฟ แต่คุณไม่จำเป็นต้องแต่ชุดเต็มยศไปหรอกนะ เพราะคุณมาหาบัคกี้ ไม่ได้มาปราบไฮดร้า เจอกันหน้าตึกสตาร์คนะคะ"สุดท้ายเธอก็แอบจิกกัดเล็กๆอยู่ดี อันที่จริงตอนแรกเขาก็กะว่าจะแต่งตัวเต็มยศไป แต่เธอเบรกมันเอาไว้ก่อน ร่างสมส่วนของเธฮลุกขึ้น และเดินออกไป ทิ้งเขาไว้กับเอกสารที่เธอนำมา

.................................................................................................................................................................

วันรุ่งขึ้น

หน้าตึกสตาร์ค อินดัสทรี่

"คุณพร้อมไหมคะสตีฟ"นาตาชา เอ่ยถามเขา เขาไม่ได้ตอบสิ่งใดนอกจากพยักหน้า พร้อมยิ่งกว่าร้อมเสียอีก ดูเหมือนวันนี้เขาจะบ้ามากขึ้นนะไม่รู้เพราะอะไรเช่นกัน เขารู้สิ่งเดียวคือเขาจะนำบัคกี้คนเดิมกลับมาให้ได้

"โอเค งั้นเราไปกันเลย"เธอพูดก่อนจะเดินขึ้นรถและเหยียบจนมิด และไปถึงที่หมายอย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่นานนัก

พวกเขาถึงที่หมาย ซึ่งเป็นคอนโดที่หรูหราจนเขาแปลกใจว่าพวกไฮโดร้าคิดอะรไอยู่ถึงนำอาวุธสำคัญของตัวเองมาไว้ในที่แบบนี้ หรือพวกนั้นจะคิดไม่ถึง ซึ่งเขาเอาหัวเป็นประกันได้เลยว่าไม่ใชหรอก ระดับนั้นไม่มีทางพลาดง่ายๆแน่

พวกเขาเดินเข้าไป ซึ่งน่าแปลกทั้งที่เป็นคอนโดใหญ่ แต่กลับว่างเปล่าไรผู้คนนอกจากพนักงานไม่กี่คน แต่ยังไม่ทันที่เขาจะคิดจบ เขารู้สึกได้ว่าตอนนี้มีปืนอย่างน้อย3กระบอกจ่อหัวเขากับนาตาชาอยู่ ยังไม่นับสไนเปอร์ แต่แน่นอนว่าถึงเขาไม่ได้มาชุดออกศึกแต่เขาก็พร้อมลุย

มือใหญ่จัดการจับข้อมือของมือปืนด้านซ้ายและขวาหัก พร้อมก้มตัวหลบกระสุนจากด้านหลัง และสไนเปอร์ นาตาชาฟาดขาใส่่มือปืนอีกคน แต่หน่วยฝั่งไฮดร้าเพิ่มมาเรื่่อยๆ เขากับนาตาชาจึงรับเคลียร์หน่วยที่อยู่ข้างหน้า แล้ววิ่งตรงไปยังลิฟท์เพื่อกดขึ้นไปยังชั้นที่ตต้องการ แต่น่าเสียดายที่โชคไม่เข้าข้าง เพราะหน่อยฝั่งนั้นลงมาทางลิฟท์ เห็นทางบันไดหนีไฟอีกอันหนึ่งก่อนเข้ามา เขาให้สัญญาณนาตาชาให้ตามเขามา

เขารีบวิ่งไปจนถึงประตูทางเข้า แต่อย่างที่คิดไว้ มันต้องใส่รหัส สแกนลายนิ้วมือ และสแกนม่านตา แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นปัญหากับนาตาชา โรมานอฟ เธอหยิบบางอย่างขึ้นมาสวมที่มือ และนำบางสิ่งที่มีปลายแหลมๆสำหรับจิ้มอะไรบางอย่างขึ้นมา เธอกดรหัสด้วยมือที่ใส่ถุงมือนั้น ก่อนกดปุ่มอะไรสักอยางที่อุปกรณ์ ก่อนจะมีแสงฉายออกมาเป็นลูกตาของคน ประตูร้อง และเปิดออก

เขารีบวิ่งขึ้นไป และปิดประตู เขากับนาตาชาวิ่งขึ้นไปจนถึงชั้นที่เป็นเป้าหมาย แน่นอนว่ามีคนเฝ้าเยอะมาก แต่ไม่ทันที่เขาจะเอ่ยอะไร นาตาชาหยิบปืนเก็บเสียงขึ้นมา และยิงไปที่ชายคนหนึ่งจนล้มลง คนอื่นหันมามอง แต่ไม่ทันที่จะทำอะไร เธอขว้างระเบิดไร้เสียงผสมยานอนหลับ และสั่งให้เขาปิดจมูกก่อนที่พวกเขาจะวิ่งเข้าไปถึงห้องเป้าหมาย และพังประตูเข้าไป

'อันที่จริงมันจำเป็นต้องใส่รหัส และสแกนอะไรสารพัด แต่ตอนนี้เขาใจร้อนเกินกว่าจะทำอะไรพวกนั้น เพราะฉะนั้นอย่างเขาพังมันเลยย่อมง่าายกว่าอยู่แล้ว'

แต่สิ่งที่เขาเข้าไปเห็นกลับไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดไว้ เขาคิดว่าเขาคงจะเจอบัคกี้ที่พร้อมสู้กับเขาเตรียมตัวอยู่ในห้อง แต่กลับเป็นบัคกี้ที่นอนอยู่ในแคปซูลที่แน่นหน้า อยู่กลางห้อง และเมื่อเขาจะพยายามเข้าไปไกล เขาถึงเพิ่งพบว่าเต็มไปด้วยกระแสไฟฟ้าอยู่รอบตัวพวกเขา และพร้อมช็อต หากเขาเดินเข้าไปใกล้กว่านี้ แตานาตาชาทำอะไรไม่รู้เธอยิงบางอย่างเข้าไป และกระแสไฟฟ้านั้นหายไป

เขารีบเดินเข้าไปใกล้ๆแคปซูลนั้น แล้วมองเข้าไปภายในแคปซูล บัคกี้นอนอยู่ในนั้น ไม่รับรู้ใดๆทั้งสิ้น เขาไม่รู้ว่าเขาควรรู้สึกอย่างไร เพราะหากบัคกี้ตื่นเขาก็ต้องเผชิญกับสายตาเย็นชาแบบที่เขาเกลียดนั่น มันก็ไม่ได้ดีกว่าตอนที่บัคกี้หลับสักนิด แต่ถ้าบัคกี้ตื่นเขาอาจจะได้คุยกับบัคกี้เล็กน้อย ถ้าเขายังมีแรงเหลือ หรือปากไม่แตกจากการสู้น่ะ

"สาบานได้เหอะสตีฟ เรามาเพื่อมองแคปซูลเนี่ยนะ สตีฟฉันว่าฉันสามารถเอาไฟช็อตเขา ให้เขาตื่นมาคุยกับคุณได้นะ"นาตาชาดูเหวี่ยงมาก แต่ก็ไม่แปลก เพราะเธอทั้งหาข้อมูล แถมต่อสู้ลากเลือด เพื่อมาเห็นเขาดูแคปซูลเธอคงอารมณ์เสียสุดๆ แต่แน่นอนว่าเขาไม่ยอมให้เธอเอาไฟช็อตบัคกี้แน่

"เอาน่านาตาชา ผมขอเดินดูก็พอ"เขาตอบเธอ และเดินดูรอบๆแคปซุล เขาพบว่ามันมีรูคล้ายๆลำโพงติดอยู่สี่ด้านรอบแคปซูล เขาย่อตัวลงข้างๆแคปซูล ตรงลำโพง เพราะเขาเห็นสายมากมายติดอยู่ที่ตัวบัคกี้รวมถึงที่หู เขาก้มลงไปพูดบางอย่างตรงส่วนที่ต้อกับลำโพลงออกมาด้านนอก และเขาหวังว่าเสียงนั้นจะเข้าไปถึงหูบัคกี้

"ฉันจะเคียงข้างนายไปจนสุดทาง Until the end of the line"เขากระซิบคำที่จำขึ้นใจได้เสมอ ก่อนจะลุกขึ้น แล้วชวนนาตาชาเดินออกไป เธอบ่นเล็กน้อยถึงมาก ว่าทำไมเขาไม่ทำอะไรมากกว่านี้ หรือแม้กระทั่งทำไมผมไม่ขโมยแคปซูลนั่นมาเลยล่ะ แต่เขาไม่บ้าขนาดนั้น และถ้าพวกไฮดร้ารู้ แล้วเปิดศึกกับหน่วยชีลด์ขึ้นมาเพียงเพราะกัปตันอเมริกาอยากได้เพื่อนคืนมาคงไม่สวยเท่าไหร่นัก 

รวมถึงความปลอดภัยของบัคกี้ด้วย เพราะที่นี่ก็เป็นสถานที่ของไฮดร้า เขากลัวว่าหากเขาขยับแคปซูล มันอาจจะมีกลไกบางอย่าง ที่ส่งผลต่อเขา หรือคนในแคปซูล เขาไม่เสี่ยงแน่นอน สุดท้ายเขาก็เดินออกไป และเขาหวังว่าเขาจะกลับมาที่นี่อีกแน่นอน

"8 3 16"ชุดตัวเลขหลุดออกมาจากปากผู้ที่ซ่อนอยู่ในมุมมืดห่างจากที่กัปตัน และนาตาชาอยู่ จนพวกเขาไม่รู้สึกถึงอะไรผิดปกติ ใบหน้าของบุคคลที่อยู่ในมุมมืดแสยะยิ้มอย่างเจ้าเลห์

.................................................................................................................................................................

Holaaa สวัสดีค่ะ ไรท์กลับมาแต่งต่อจนจบแล้ว ขอบคุณสำหรับการอ่านนะคะ ถ้ามีข้อสงสัย หรือจะติชมบอกได้เลยค่ะ อ่านให้สนุกนะคะ:)