[SF TEENTOP] The secret dark night >> 2Jo

ข้อมูลเบื้องต้น

The secret dark knight คือใคร?
Boss ของคุณผู้จัดการชานฮี
เรื่องราวต่างๆเกี่ยวขึ้นที่ My Star Pub
ติดตามกันเลย!!
 

© themy butter

เนื้อเรื่อง

-My Star Pub-

Writer's Part:

ในผับที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คน ทั้งสังคมไฮโซที่มาสังสรรค์ หรือจะเป็นเสี่ยหนุ่มที่มาหาหนุ่มน้อยน่ารักสักคนกลับไป แต่! ในวันนี้กลับแตกต่างจากทุกวัน เพราะว่าลูกชายเจ้าของผับ ที่ได้ชื่อว่าแบดสุดๆจะเข้ามาที่นี่ กล่าวคือ ชางโจ จะเข้ามาที่ผับเพียงเดือนละครั้ง

L.Joe's Part:

ผมกำลังยืนอยู่หน้าผับ ลังเลว่าควรจะเข้าไปดีมั้ย ผมตั้งใจจะมาสมัครเป็นโฮสต์ดู ผมไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินหรืออะไรหรอกนะ เพียงแต่อยู่บ้านแล้วมันน่าเบื่อ มีแต่คนคอยตามใจ ผมก็เลยอยากลองหาประสบการณ์ใหม่ๆบ้าง และช่วงเวลานี้ก็เหมาะสมที่สุด เพราะคุณป๊ากับคุณม๊าไม่อยู่ ไปทำงานต่างประเทศ หลังจากที่ผมรวบรวมความกล้าสักพัก ผมก็เดินเข้าไปในผับทันที

Writer's Part:

ทันทีที่ร่างบางย่างก้าวเข้าไป ก็สามารถดึงดูดและสะกดสายตาผู้คนนับร้อยในผับได้ ผิวขาวดุจน้ำนม ประกอบกับขาเรียวสวยที่สวมสกินนี่ขาดๆกับเสื้อเชิ้ตตัวบาง ช่างเป็นองค์ประกอบที่สมบูรณ์แบบราวกับสวรรค์สร้างสรรค์มา ทำให้ผู้คนไม่สามารถละสายตาได้แม้แต่เศษเสี้ยววินาที

ในทุกๆค่ำคืน ผับแห่งนี้จะมีการประมูลโฮสต์ แต่โฮสต์ที่ประมูลจะเป็นเพียงแค่โฮสต์ธรรมดาทั่วไป ส่วนโฮสต์อันดับท็อปทรีจะประมูลกันในวันอาทิตย์ ซึ่งก็คือวันนี้

โฮสต์อันดับ 1 ที่ไม่มีใครสามารถโค่นลงมาได้ก็คือ 'นีแอล' ด้วยความสวย เซ็กซี่ และเสน่ห์เฉพาะตัว ทำให้มีเสี่ยหนุ่มมาติดพัน และมาประมูลทุกสัปดาห์ อันดับโฮสต์นั้นจะต้องผ่านการประเมินจากคุณผู้จัดการชานฮีอีกด้วย

Chunji's Part:

ขณะที่ผมกำลังจิบไวน์รสเลิศ พร้อมกับกวาดสายตาไปรอบๆร้านอย่างคุ้นเคย ด้วยความที่วันนี้บอสของตัวเองนั้นจะเข้ามา เลยต้องเลือกสรรค์เป็นพิเศษ จู่ๆสายตาของผมก็ไปสะดุดกับเด็กหนุ่มตัวบาง ที่เดินกล้าๆกลัวๆเข้ามาหาผม

"สวัสดีครับ คุณคือคุณผู้จัดการชานฮีใช่มั้ยครับ? คะ...คือผมจะมาสมัครเป็นโฮสต์ เอ่อแต่ว่า... แบบ ขอเป็นช่วงสั้นๆได้มั้ยครับ 'ผมอยากมีประสบการณ์'"

ผมไล่มองเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างละเอียดอีกครั้งหนึ่ง 'นี่มันนางฟ้าชัดๆ บอสต้องชอบแน่ๆ'

"แล้วนายล่ะชื่ออะไร?"

"ผมอีบยองฮอน หรือแอลโจครับ"

หือ คุณหนูตระกูลลีนี่นา ใช้ได้เลยทีเดียว ผมก็ว่าผมรู้สึกคุ้นๆหน้า เห็นทีจะปล่อยไปไม่ได้ล่ะ เดี๋ยวจะเสร็จคนอื่นหมด บอส~ ถึงคราวที่บอสจะมีรักแล้วล่ะ ❤

Writer's Part:

หลังจากที่คุณผู้จัดการชานฮี รับคุณหนูตระกูลลีหรือแอลโจเข้ามาทำงาน คุณผู้จัดการเธอก็ส่งแอลโจไปเสริมสวยอีกสักพัก แอลโจก็เดินออกมา ใครบอกว่าก่อนแต่งหน้าแอลโจสวยแล้ว มาเจอตอนนี้จะต้องบอกว่า

'นี่มันนางฟ้าชัดๆ'

"เอ่อ คือแล้วผมต้องไปไหนอ่ะครับ"

"นายก็ไม่ต้องไปไหนอ่ะ ไปนั่งที่บาร์เถอะ เดี๋ยวมีคนมาบริการเอง"

L.Joe's Part:

คือผมงง ผมมาสมัครเป็นโฮสต์ ทำไมถึงมีคนมาบริการผม หรือว่าที่นี่จะเป็นผับแบบแปลกๆ ถึงผมจะงงแต่ผมก็เดินไปนั่งที่บาร์อยู่ดี

"ระ...ริคกี้! ริคกี้ใช่มั้ย?"

"แอลโจใช่ป่ะ ไม่ได้เจอกันตั้งนานแหน่ะ"

"ใช่ๆ ไม่ได้เจอกันนานมากๆเลย นายทำงานที่นี่หรอ?"

"ใช่แล้ว~ ฉันทำงานที่นี่ ว่าแต่แอลโจ นายมาที่นี่ทำไม? มาเที่ยว? มาทำงาน? เดี๋ยวนะ นายแต่งตัวยังกับโฮสต์ของที่นี่ บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ มาทำอะไร?"

"ริคกี้อ่า ก็มันว่างนี่นา ก็เลยมาทำงาน" ผมตอบริคกี้แบบอุบอิบ

"ว่าง? มันไม่ใช่เหตุผลนะ ถ้าคุณป๊ากับคุณม๊าของนายรู้จะทำไง?"

"ก็อย่าให้รู้สิ ริคกี้ก็อย่าไปบอกใครนะ น้าาาา~"

"อื้ออออ ว่าแต่นายรู้มั้ยว่าวันนี้ 'ชางโจ' ลูกชายเจ้าของผับจะเข้ามา ขอบอกว่าแซ่บ!"

แซ่บอะไรอ่ะ?

"ชางโจ? แซ่บอะไร? ไม่เห็นจะรู้เรื่อง"

Ricky's Part:

ทุกคนคงคิดว่าแอลโจ เพื่อนของผมนี่ใสๆใช่ป่ะ ขอบอกเลยว่า 'ไม่!' แอลโจนี่นะ เป็นลูกคุณหนูชอบผู้ชายเพลย์บอลไรงี้ ยิ่งชางโจคือสเป็คอ่ะ จริงๆแล้วนะ แอลโจเป็นคนที่จะเหวี่ยงนิดๆ ดื้อหน่อยๆ และก็จะแบบอ้อน กับอ่อยด้วยล่ะ

เอ่อ อีกเรื่องนึง ว่างๆ มาสมัครเป็นโฮสต์ ความคิดของเพื่อนผมนี่แปลกมาก ว่างมากก็นอนเล่นไปดิ มาขายตัวนี่นะ!

หลังจากที่ผมคุยกับแอลโจสักพัก ก็ขอตัวไปทำงานก่อน แต่สายตาของผมดันไปเห็น 'แฟน' ซองแจ คิดจะหนีผมมาเที่ยวหรอ? หนีให้มันเนียนๆหน่อยสิ นี่มันผับที่ผมทำงานนะ ฮึ่ย ยัยชะนีนั่น เราเห็นดีกันแน่!

Writer's Part:

ริคกี้เดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นที่ควงแขนซองแจอยู่ แล้วก็กระชากแขนของเธอออกทันที

"นี่หล่อนมายุ่งกับผู้ชายของคนอื่นทำไม"

"ระ...ริคกี้ เค้าขอโทษนะ"

"ไม่ต้องมาขอโทษ ส่วนเธอไสหัวไปไกลๆจากฉันและแฟนของฉัน"

ผู้หญิงคนนั้นเดินสะบัดก้นไปทันที

"ริคกี้~ ที่รัก~ เค้าขอโทษนะ~"

"ขอโทษทำไม ตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดหนิ แค่หนีเที่ยวกับผู้หญิงคนอื่นเอง"

"โถ่ ที่รัก ก็ตัวเองมาทำงานอ่ะ เค้าก็เหงาไง"

"มันไม่ใช่ข้ออ้างนะซองแจ แต่นี่เป็นครั้งแรกของตัวเอง หรือว่าไม่ใช่"

"ไม่ใช่นะ ครั้งแรกจริงๆ"

"อ่า งั้นเค้าจะยังไม่ว่าอะไร อย่าให้มีครั้งที่สองนะ ไม่งั้นตัวเองตาย!"

"ครับๆ เค้าสำนึกผิดแล้ว"

"อ่าใช่ เค้ามีเพื่อนจะแนะนำให้รู้จัก" ริคกี้ก็พาซองแจไปหาแอลโจที่มองมาตลอดเวลา

"แอลโจ นี่ซองแจ แฟนฉันเอง ส่วนตัวเองนี่แอลโจ เพื่อนของเค้า"

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ ทีหลังอย่าทำกับเพื่อนผมแบบนี้อีกนะ"

"อ่า ครับๆ" ซองแจตอบกลับด้วยเสียงอ่อย หลังจากนั้นริคกี้ก็ขอตัวอีกครั้งนึง

L.Joe's Part:

ผมก็นั่งรอมาตั้งนานแล้วนะ ผ่านไปตั้งหลายชั่วโมง ลูกชายเจ้าของผับก็ยังไม่มา เอ้ย ไม่ใช่ๆ คุณผู้จัดการชานฮีก็ยังไม่สั่งให้ผมทำอะไร

ผมเพิ่งรู้ว่าที่นี่จะมีการประมูลโฮสต์ทุกๆวัน แต่เพราะว่าวันนี้เป็นวันอาทิตย์ จะมีการประมูลโฮสต์ท็อปทรีอีกด้วย งี้ผมก็ต้องถูกประมูลอ่ะดิ

ขณะที่ผมกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้น คุณผู้จัดการก็เดินเข้ามา เรียกให้ผมไปนั่งที่เก้าอี้บาร์กลางห้องโล่งๆห้องนึง แล้วจู่ๆสปอร์ตไลฟ์ก็ส่องเข้ามาที่ผม มันทำให้ผมเห็นบรรยากาศรอบข้าง ผมเห็นผู้ชายมากมายนั่งรายล้อมผมอยู่ ทุกสายตาจับจ้องมาที่ผมอย่างกระหายในความใคร่

และแล้วการประมูลก็เริ่มต้นขึ้น!

Writer's Part:

"51,000 " อาเสี่ยพุงพลุ้ยยกป้ายพร้อมตะโกนขึ้นมา

"81,600 !!" ชายหนุ่มดูภูมิฐานดี แต่หน้าตาหื่นกามตะโกนขึ้นมาแข่ง

จู่ๆก็มีเสียงเรียบๆเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา

"ผมขอประมูล 1,623,000!!!" ทุกคนหันไปมองเก้าอี้ที่ว่างเปล่าไร้ผู้คน โดยมีป้ายแปะชื่อไว้ว่า 'The secret dark knight'

"มีใครจะสู้ราคาอีกมั้ย? ถ้าไม่มีใครผมจะขอเริ่มนับ 1..2..3! ปิดการประมูลครับ" พิธีกรพูดขึ้น บุคคลปริศนาที่ประมูลแอลโจไปคือใครกัน

"ผู้ที่ชนะการประมูลแอลโจไป คือ the secret dark knight ครับ"

แอลโจเริ่มกังวลและกระสับกระส่าย เพราะว่าไม่รู้ว่าใครประมูลตนไป และทำไมถึงให้ราคาสูงขนาดนั้น ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นตัวเอง

หลังจากถูกประมูลแล้ว แอลโจก็โดนคุณผู้จัดการชานฮีพาไปอีกห้องหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นห้องรับรอง และรอคอยผู้ประมูลมาแค่นั้น

"นายก็นั่งรออยู่ที่นี่แล้วกัน ถ้า'เค้า'มาเมื่อไรเดี๋ยวฉันไปเรียกเอง"

"คะ...คือ คุณผู้จัดการรู้มั้ยครับว่าเค้าคนนั้นคือใคร?" แอลโจถามด้วยความกังวล

"ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ คุณหนูตระกูลลี~"

คุณผู้จัดการชานฮีรู้?

"ผู้จัดการรู้ได้ยังไง แล้วทำไมไม่บอกกันอ่ะ"

"อ้าว ถ้าบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ ยังมีเซอร์ไพรส์อีกเยอะแยะเลย ฉันไปก่อนล่ะ"

L.Joe's Part:

หลังจากที่เค้าพูดจบก็ปิดประตูใส่ผมดังปัง!

"อะ...ดะ...เดี๋ยวสิ..." ทันทีที่ผมเปิดประตูออกมา ผมก็ผงะทันที เมื่อพบกับชายหนุ่มผิวขาว ร่างแข็งแรงกำยำ หน้าตาดี จ้องมองด้วยสายตานิ่งๆมา

เมื่อมองผ่านหลังชายคนนั้นไป ก็พบผู้จัดการชานฮีกำลังยืนแป้นแล้น พร้อมโบกมือบ๊ายบายให้กับผม พร้อมกล่าวว่า

"ดูแลเค้าให้ดีๆล่ะ นั่นน่ะลูกชายเจ้าของผับเชียวนะ บาย~"

ผมมองหน้าผู้จัดการชานฮีสลับกับร่างสูงตรงหน้า

เค้าค่อยๆก้มลงมาหาผม พร้อมกระซิบที่ข้างหูด้วยเสียงที่ทุ้มว่า

"ขอให้คืนนี้ เป็นคืนที่ดีของเราทั้งสองคนนะ คุณหนูแอลโจ"

"คุณชื่ออะไร?"

"ผม เชว จงฮยอน แต่ควรเรียกผมว่า ชางโจ" เค้าพูดพร้อมค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ จนขาผมสะดุดเข้ากับขอบโซฟา และล้มลง เค้าก็ขึ้นคร่อมบนตัวผม

Writer's Part:

"อะไรกันครับคนสวย กลัวหรอ หื้อ?"

"..." แอลโจพูดอะไรไม่ออก ได้แต่สะอื้นไห้

"โอ๋ๆ คนสวยของผมขี้แยจังเลย ไม่เอานะ ไม่ต้องกลัว ผมจะทะนุถนอมที่สุด"

"หืออออออ ;;-;; กะ...ก็ นาย ฮึก ฮือ มาถึงก็คร่อมฉันเลย ฮะ...ฮึก ฮืออออ"

"คนสวยครับ ก็ผมอยากรู้จัก อยากใกล้ชิดนี่นา ไม่กลัวนะ ไม่กลัว"

"ฮื่ออออออ~"

"ครั้งแรกใช่มั้ย ผมจะไม่ทิ้งคนสวยหรอก อย่ากังวลไปเลย หื้มมมม ผมชอบคนสวยตั้งแต่เห็นครั้งแรกแล้วนะ"

"งือออออ นายจะไม่ทิ้งฉันจริงๆใช่มั้ย?" แอลโจเงยหน้าขึ้นมา พร้อมออดอ้อนเล็กน้อย แต่มันก็ทำให้ความอดทนของชางโจแทบจะขาดลงทันที

"คนสวย ถ้าคุณยังอ้อนผมแบบนี้ ระวังจะไม่ได้นอนนะ" ชางโจพูดพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

"งื้ออออออ อย่าสิ นายอย่าเอาเปรียบฉันสิ เราเพิ่งรู้จักกันเองนะ"

"แต่คนสวยทำให้ผมทนไม่ไหว ผมสัญญาว่าจะอ่อนโยน"

"แน่นะ จริงๆ ชะ...อื้ออออ" ก่อนที่แอลโจจะพูดจบ ริมฝีปากหยักก็ประกบลงที่ริมฝีปากอิ่มทันที การจูบครั้งแรกของทั้งสอง ที่ชางโจจะสอนประสบการณ์รักครั้งแรกให้แอลโจ

ปลายลิ้นทั้งสองเกี่ยวกระวัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่สุดท้ายก็เป็นแอลโจที่จะขาดลมหายใจจนต้องทุบที่อกแข็งแกร่งเบาๆ

"คนสวย จะหวานไปทั้งตัวมั้ยนะ?"

"ถ้าอยากรู้ก็พิสูจน์สิ!" ให้ตายเถอะ ทำไมเจ้าลูกแมวน้อยถึงกลายเป็นแมวยั่วสวาดขนาดนี้นะ

"สาวสวย เรามาโต้รุ่งกันเถอะ"

"อย่ารอช้าสิ มาเลนพ่อหนุ่มเพลย์บอล" และร่างทั้งสองก็พร่ำบอกรักด้วยการกระทำทั้งคืน

"คนสวย แน่นเป็นบ้า ผมจะคลั่งตายแล้วนะ"

"ละ... อึ้ก ลึกอีก ระ...แรงอีก"

"ผมใกล้.. อึ้ก แล้ว"

"ฉันก็ใกล้ อ๊ะ อ๊าาาาาา"

"อะ...อื้มมมม ทำไมคนสวยไปก่อนผมล่ะ หืม"

"ฉันเหนื่อย แฮกๆ"

"ช่วยไม่ได้ คุณยั่วผมเอง คืนนี้ทั้งคืน อย่าหวังว่าคุณจะได้นอน!"

"อะ...อิตาบ้า อ๊ะ อึ้ก"

การที่เราจะรักใคร เปรียบเสมือนการลองเสี่ยง เพราะรักจึงต้องเสี่ยงดู และเมื่อเสี่ยงแล้ว ก็ต้องยอมรับผลของมัน

-เช้าอีกวัน-

L.Joe's Part:

"อะ...โอ้ยเจ็บ" ผมรู้สึกตัวมาสักพัก แต่เพราะปวดร้าวไปทั้งสะโพก ผมเลยไม่อยากตื่น

ผมก็ควานหาไปทั่วเตียง แต่ก็ไม่พบใคร เอ๊ะ ที่นี่ที่ไหน ความทรงจำสุดท้ายของผม ผมยังอยู่ที่ผับอยู่เลยนี่นา

ผมพยายามลุกจากเตียง แต่ความเจ็บปวดที่สะโพกมันทำให้ผมลุกไม่ขึ้น ผมก็เลยลุกขึ้นนั่ง แล้วพลางคิดว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนกันนะ

Changjo's Part:

'เมื่อคืนหลังจากที่ผมกับคนสวยทำกิจกรรมร่วมกัน คนสวยของผมก็สลบคาเตียง ผมก็ลักลอบพาคนสวยมาที่คฤหาสน์ตระกูลเชวทันที

ตอนนี้ผมกำลังทำอาหารเช้าให้กับแอลโจ เพราะว่าเมื่อคืนผมคงทำหนักไปหน่อย จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นตื่น

         ผมกำลังยกอาหารขึ้นไป แต่ก็นึกอะไรสนุกๆขึ้นมาได้ ค่อยเอาอาหารไปให้ละกันนะ

'แอ๊ด' ผมเปิดประตูห้องนอนเข้าไป

"เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น?"

"พี่คงตกบันไดน่ะ ระบมไปทั้งตัวเลยใช่มั้ย?"

"หมายความว่า ฉันตกบันไดอย่างนั้นหรอ?"

"แล้วพี่คิดว่าผมทำอะไรพี่หรือไงครับ"

คนตรงหน้าผมก็แก้มแดงทันที

"แล้ว... แล้วยังไง"

"ก็ไม่ยังไงครับ ก็แค่นั้น กินข้าวเช้าก่อนแล้วกัน เดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านนะ"

L.Joe's Part:

อะไรกัน ที่เค้าทำกับผมเมื่อคืนคิดว่าผมมันโง่ใช่มั้ย เพราะได้แล้วก็จะทิ้งกันใช่ป่ะ

เฮอะ ผมมันโง่เอง

Writer's Part:

ระหว่างมื้ออาหาร ทั้งสองคนก็ไม่ได้พูดกันอีกเลย

"พี่ครับ~ ผมมีเรื่องจะบอก 'จริงๆแล้ว เมื่อคืนเรามีอะไรกัน ผมแค่แกล้งพี่เฉยๆเอง"

"ฮือออออ นายได้ฉันแล้ว จะทิ้งฉันใช่มั้ย"

"ผมไม่ทิ้งพี่หรอก พี่ไม่สังเกตหรอหื้มมมม ว่าผมเรียกพี่ต่างออกไป เมื่อคืนผมเรียกว่า 'คนสวย' แต่ตอนนี้ ผมเรียกว่า 'พี่' ไง"

"แล้วนายมาแกล้งฉันทำไม?"

"ผมก็แค่หยอกเล่น โอ๋ๆ ไม่เอานะ"

"เชอะ ฉันงอน"

"อย่างอนผมนะ เป็นแฟนกันนะครับ คนสวยของผม พี่แอลโจของผม"

"นายมาของ่ายๆแบบนี้นี่นะ ได้ฉันแล้วเพิ่งมาขอ ใจร้ายที่สุด"

"ก็เดี๋ยวผมไปขอป๊ากับม๊าของพี่ให้เอง ต่อไปพี่แทนตัวเองว่าพี่นะ"

"อื้อออออ ไม่เอาด้วยหรอก ฉันเขินนี่นา"

"นะครับ นะ"

"กินอาหารคาวเสร็จแล้ว กินขนมหวานอย่างพี่ต่อมั้ย?" แอลโจพูดพร้อมค่อยๆเปิดเสื้อออก

ร่างสูงโน้มลงไปจูบร่างบางพร้อมทวงถามคำตอบอีกครั้งนึง

"ตกลงว่าเราเป็นแฟนกันนะครับ?"

"อะ...อื้อ"

FIN.

-Special-

Changjo's Part:

หลังจากที่เราสองคนตกลงเป็นแฟนกัน ผมก็ได้ไปคุยกับป๊าม๊าของพี่เค้า แล้วผมก็บอกว่าผมยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง คงเป็นเพราะผมกับพี่เค้าไม่ใช่เด็กๆแล้วมั้ง พวกเราเรียนจบแล้ว ทำงานแล้ว

ผมขอบอกอย่างหนึ่ง จริงๆแล้วน่ะ ผมเป็นคนบริหารผับนั้นเอง รวมทั้งการประมูล การจัดอันดับ ผมเป็นจนจัดการเอง เพียงแต่ว่าผมบริหารจากที่บ้านบ้าง ผ่านผู้จัดการชานฮีของทุกคนบ้าง

อ่า เข้าเรื่องๆ นั่นแหล่ะครับ เพราะพวกเราทำงานแล้ว ทำให้ป๊าม๊าของพี่เค้าอนุญาต ป๊าแอบบอกผมว่าจริงๆแล้ว พี่เค้าจะชอบอ้อนมากๆ เวลาป่วย หรือเวลาอยากได้อะไร ตามฉบับลูกคุณหนูล่ะครับ แต่ผมคิดว่าจาก 'อ้อน' ของพี่แอลโจ คงเป็น 'อ่อย' ของผม

และวันนี้การอ้อนของพี่เค้าก็ทำเอาผมไม่เป็นอันทำงาน ปล.ตอนนี้พี่เค้ามาอยู่บ้านผมแล้วครับ

Writer's Part:

ปฏิบัติการอ้อน (อ่อย) เริ่มต้นขึ้นได้ ณ บัดนี้!!

แอลโจนอนซมอยู่บนเตียงนอนหลังใหญ่ ซึ่งตอนนี้ไร้ผู้คน แอลโจกำลังไม่สบาย เพราะว่าช่วงนี้พักผ่อนน้อย ทำไมพักผ่อนน้อยคงรู้กัน

"อะ...อื้อ โอ้ย! จะ...เจ็บคอจัง" หลังจากที่แอลโจตื่นขึ้นมาก็รู้สึกเจ็บคออย่างมาก 'สงสัยเมื่อคืนใช้เสียงมากไป'

"ชะ...ชางโจ อยู่ อยู่ไหน? พี่อยากจะ...แค่กๆ น้ำ" โชคดีที่จังหวะนั้น ชางโจเดินกลับเข้ามาในห้องนอนขนาดใหญ่

"พี่เป็นอะไรครัล หื้ม ไม่สบายหรอ?"

"พะ...พี่อยากจิบน้ำ จะ...เจ็บ เจ็บคออ่ะ" ได้ยินแบบนั้นชางโจก็รีบไปหาน้ำมาให้

"นี่พี่เป็นไข้ด้วยหนิ ผมขอโทษนะ เพราะผมเอาแต่ใจตัวเอง" ชางโจพูดอย่างรู้สึกผิดที่แอลโจป่วยเพราะตนเอง

"ไม่ชะ...ใช่สักหน่อย แค่กๆ พี่ก็ดื้อเอง พี่ปวดหัวจัง"

"งั้นเอางี้ดีกว่าครับ เดี๋ยวผมจะลงไปทำอาหารมาให้ พี่จะได้กินยานะ" ชางโจมองแอลโจอย่างเป็นห่วงก่อนจะเดินไปจุมพิตบนหน้าผากเนียนสวยที่ตอนนี้กำลังร้อนจัด

"อื้ออออ รีบไปรีบมานะ น้า~" อาการอ้อนเวลาป่วยของแอลโจเริ่มออกมา

-ผ่านไป 30 นาที-

โจ๊กหมูร้อนๆก็ถูกนำมาเสิร์ฟให้กับคนป่วยพร้อมกับยา แต่กลายเป็นว่าปลุกยังไงพี่คนสวยที่ป่วยอยู่ก็ไม่ลุกขึ้นมา

"พี่ครับ ตื่นมาทานโจ๊กับยาก่อนนะ" ชางโจค่อยๆปลุกแอลโจอีกครั้ง และครั้งนี้ก็สำเร็จ

"งือออออ พี่ตื่นมาเมื่อกี้ไม่เจอ ฮืออออ นายอ่ะ แค่กๆ งื้อออออ" คนป่วยที่ตอนนี้อารมณ์แปรปรวนสุดๆ กำลังงอแงขั้นหนัก

"ก็ผมไปทำโจ๊กให้พี่ไงครับ อย่าบอกนะว่าลืม?"

"จะ...จริงอ่ะ?"

"ก็จริงสิครับ มาทานโจ๊กดีกว่า พี่จะได้กินยา"

"ยะ...ยา? ไม่เอานะ พี่ไม่กิน งืออออ"

"พี่ไม่ชอบทานยาหรอเนี่ย เด็กน้อยน่าเอ็นดูเชียว ผมมีวิธีทานยาแบบใหม่ แต่พี่มาทานโจ๊กก่อนนะ" หลังจากนั้นชางโจก็ตักโจ๊กร้อนๆมาเป่า และป้อนแอลโจจนหมด

"ถึงเวลาทานยาแล้วครับ" ชางโจก็ไม่รีรอ นำยามาใส่ปากตัวเอง และประกบจูบลงไปที่ริมฝีปากบางที่ตอนนี้กำลังซีดเซียว เรียวลิ้นทั้งสองเกี่ยวกระหวัดอย่างหลงใหล จนแอลโจไม่รู้ตัวว่า ตัวเองได้กลืนยาลงไปแล้ว

"นายต้องป้อนพี่แบบนี้ แค่ก ทุกมื้อนะ"

"ครับ วันนี้ผมจะไม่ไปทำงาน ผมจะเฝ้าพี่ทั้งวันเลย"

"แค่วันนี้วันเดียวเองหรอ?"

"หืมมมม ทำไมอ้อนจังครับ ผมจะเฝ้าทุกวันเลย ตอนนี้พี่นอนได้แล้วนะครับ ผมจะนั่งอยู่ตรงนี้"

จู่ๆแอลโจก็ยื่นมือมาข้างหน้าชางโจ ทั้งๆที่ตัวเองตาจะปิดอยู่แล้ว

"จะ...จับมือหน่อย อย่าปล่อยมือนะ หะ...หาว" และแอลโจก็นอนหลับตาพริ้ม

ชางโจได้แต่อมยิ้ม และคล้อยหลับตามแอลโจไป

END.
 

            เป็นยังไงกันบ้าง สำหรับ sf เรื่องนี้ เค้าดีใจนะที่มีคนชอบทูโจมากขึ้น ถึงแม้ว่าจะเพิ่มไม่เยอะก็ตา แต่อย่างน้อยๆมันก็ดีกว่าฟินคนเดียว แต่งคนเดียว อ่านคนเดียวใช่มั้ยล่ะ?
            เรื่องนี้เค้าแต่งกับเพื่อนของเค้า แต่เค้าจะแต่งโดยส่วนใหญ่ และเพื่อนจะช่วยเกลาภาษา หวังว่าคงถูกใจกันนะ เค้าพยายามมากจริงๆ
             Ps. เรื่อง faith love ยังไม่จบ และเค้าก็ยังพยายามแต่งอยู่นะ เค้าจะแต่งให้ได้ รอเค้านะ

© themy butter