คือรัก Heart beating again (จบแล้วจ้า)

จากใจนักเขียน

     เรื่อง คือรัก Heart beating again นั้นเป็นนิยายที่เขียนไว้นานมากแล้วตอนเริ่มเขียนใหม่ๆ ลองไปค้นๆ งานเก่ามาดูก็เจอและยังไม่เคยเผยแพร่ที่ไหนเลยด้วย จึงอยากเอามาปรับปรุงใหม่

     เดิมตั้งชื่อเรื่องตอนนั้นว่า ความหมายของหัวใจคือเธอ แต่พอมาอ่านและรีไรท์ใหม่ มันไม่ตรงกับชื่อเรื่องละ เพราะพระเอกมีหัวใจด้านชาไม่ยอมรับใครเข้ามาแทนคนรักเก่าทั้งนั้น ก็เลยเปลี่ยนชื่อใหม่ว่า คือรัก แทนเสียเลย เอ๊ะมันเกี่ยวกันยังไงล่ะ มันจะคือรักได้ยังไง ติดตามอ่านกันหน้าถัดไปนะคะ

     ฝากติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ ด้วยนะคะ

     ข้าฟ้าพบตะวัน When I met him  แนวพีเรียดไทยโบราณไม่อิงประวัติศาสตร์ 

     คำโปรย...

     จันทรารัตน์นคร ว่ากันว่าเป็นนครที่รุ่งเรืองที่สุดในประวัติศาสตร์ เพราะมีแม่ทัพผู้สามารถเรียกลมเรียกฝนได้ดังใจปรารถนา ยามใดที่บ้านเมืองถูกรุกรานก็จะได้พบกับพายุกระหน่ำสาดใส่กองทัพจนไม่อาจต้านทานได้ต้องล่าถอยกลับไป
ทว่าไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าแท้จริงแล้วแม่ทัพผู้วิเศษนั้นจะเป็นเพียงหญิงสาวที่ปลอมตัวมาเป็นชายนามว่า 'ข้ามฟ้า'

     'ทิวา' ชายใบ้ผู้พลัดหลงเข้ามาในหมู่บ้านหมอกซ่อนจันทร์ในคืนบูชาจันทร์ จิตใจ ใสซื่อบริสุทธิ์ เขาอยากอาสาไปเป็นทหารให้กับกองทัพจันทรารัตน์นคร จึงยอมเข้าร่วมประเพณีแข่งขันของบุรุษเพื่อหวังให้หญิงสาวที่ชื่อเหมือนแม่ทัพข้ามฟ้าช่วยให้เขาเข้ากองทัพได้

     นางมารข้าไม่รักเจ้าหรอก แนวจีนโบราญ

     คำโปรย..

     หวังเยี่ยน จอมยุทธหนุ่มรูปงามอันดับหนึ่งของยุทธภพเกิดไปต้องตานางมารที่กำลังเบื่อหน่ายในคืนวันพระจันทร์เต็มดวง นางยืนกรานจะพาเขาไปด้วย แต่เมื่อเขาไม่ยินยอม นางจึงทำให้เขาอัปลักษณ์เป็นที่รังเกียจของผู้คน บีบบังคับให้เขายอมจำนนกลับหุบเขาไร้แสงไปกับนางจนได้ อยู่ที่นั่นเขาถูกทารุณสารพัด...

     นางจับเขาไปอยู่กับสัตว์ปิศาจให้ไล่กัดจนเขาต้องหนีหัวซุกหัวซุน ส่วนนางหัวเราะชอบใจ

     ในยามที่นางดูเหมือนจะใจดีสอนวิชาให้ พลังก็สะท้อนกลับจนเขานอนซมไปหลายวัน นางก็..หัวเราะชอบใจ

     นางสอนให้เขาทำงานมากมาย  ทำให้เขากลายเป็นบ่าวรับใช้ผู้ซื่อสัตย์ข้างกายนาง

     แต่เขาจะไม่มีวันยอมจำนนให้กับนางเป็นอันขาด และวันที่เขาเฝ้ารอคอยก็มาถึง

     นางมารใกล้ตาย เขาดีใจแทบคลั่ง

     ยามนางจากไปแล้ว ใจเขากลับว่างโหวงประหลาด

     หวังเยี่ยนเจ้าคงลืมคำปฏิญาณของตนไปแล้วกระมัง ว่าจะไม่รักนางมารผู้นั้น!

     หรือแวะเวียนมาเป็นกำลังใจกันได้ที่>  https://www.facebook.com/jsiwriter

ขอบคุณค่ะ

-J.s.I-

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

คำโปรย

เลกส์ เจ้าแห่งป่ามนตรา เขาใช้ชีวิตราวกับคนไม่มีตัวตน ทุกวันที่ผ่านพ้นไปเพียงแค่วันหนึ่งๆ ที่ไม่มีอะไรพิเศษ เขาก็แค่ดูแลรักษาป่ามนตรา เหล่าสรรพสัตว์ให้อยู่กันอย่างสงบสุข สิ่งเดียวที่ทำให้เขาอยู่ได้คือความทรงจำกับหญิงผู้เป็นที่รักที่จากไปเท่านั้น

กระทั่งวันหนึ่ง หญิงสาวผู้หนึ่งมานอนสลบ อยู่ด้านหน้าปราสาทและมีสัญลักษณ์ภูตมนตราปรากฏ แต่พอเธอฟื้นขึ้นมา กลับไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใครมาจากไหน เลกส์จึงมอบหมายให้พ่อบ้านหลุสย์ดูแลเธอ แต่กลายเป็นว่าเธอกลับสร้างความวุ่นวายให้กับเขาเสียนี่

...........

“ค่ะ เรน่าจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว เรน่าจะ..” เรน่าชะงัก คำพูดต่อไปยังเอ่ยไม่ออก ดวงตาของเธอก็เบิกกว้าง สังเกตเห็นแผ่นอกแกร่งตรงหน้า ท่านเลกส์ไม่ได้สวมเสื้อ เธอมองเลยมายังตนเอง และเธอก็ด้วย

นี่มันอะไรกัน ฉับพลันนั้นเธอก็นึกอะไรขึ้นได้ ความฝันที่คล้ายเหมือนจริงนั่น ลำธาร ความอบอุ่นและจุมพิต ทั้งหมดยังติดตามผิวเนื้อและติดอยู่ในใจเธอ สายตาสีน้ำเงินลุ่มลึกคู่เดียวกันที่ทอดมองเธอมาตอนนี้ก็เหมือนกับในฝันไม่ผิดเพี้ยน

เธอจูบกับท่านเลกส์!