ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    โฮสต์จ๋าแล้วเรามารักกันเห้อะ

    ลำดับตอนที่ #20 : บทพิเศษ 2

    • อัปเดตล่าสุด 22 มี.ค. 56



    คุณคิดว่านิยายเรื่องนี้จะจบยังไง? งี่เง่า? น่ารักใสๆ หรือแอคชั่นหั่นแหลก...
     

    ผมเองไม่รู้เหมือนกัน...
     

    ผมได้แต่นั่งคิดทบทวนเรื่องที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ ทบทวนสิ่งที่ทำลงไป...

    ผมกะเซอร์ไพรส์เธอด้วยการทำแหวนทองคำขาวด้วยตัวผมเองเพื่อขอเธอแต่งงานในวันเกิดวันเกิดของเธอ

    ผมกลับมาที่บ้านอีกเช้าวันนึง ผมรีบกลับที่สุดแล้ว ... เธอนอนรอผมอยู่หน้าบ้าน

    ผมท่องบทเต็มที่ แต่ผมเกิดป๊อดไม่กล้าบอกเธอเรื่องแต่งงาน จนต้องตั้งสมาธิอยู่นาน...

    ผมอารมณ์ดีเดินเข้าไปในบ้าน แต่สิ่งที่ผมเห็นคือเธอจูบกับเพื่อนในวงของผม...

    ผมเดินออกมาอย่างรวดเร็ว เธอขวางรถผมไว้แต่เธอลืมคิดว่ารถต้องถอยหลังออก...

    ผมขับรถออกมาอย่างบ้าคลั่ง เธอวิ่งตามอย่างโง่เง่า...

    ผมนั่งเซ็งอยู่ในผับโง่ๆ ก่อนจะมีผู้หญิงคนนึงมานัวเนียผม เธอน่ารำคาญมาก...

    จูลายเห็นผม เธอมีสภาพที่น่าเข้าไปกอดมาก เนื้อตัวมอมแมม แต่ผมเลยจูบกับผู้หญิงคนอื่นให้ดู...

    ผมยังจูบผู้หญิงคนนั้นอย่างดูดดื่มในขณะที่เธอกำลังร้องไห้ น้ำตาเธอไหลอาบรอยยิ้มเจ็บปวด...

    ผมวิ่งตามไปช่วยเธอไม่ทัน...


    เธอถูกแทงเข้าที่ปอด...


    ผมพาเธอไปโรงพยาบาลไม่ทันเวลา





    เธอเสียชีวิตแล้ว ลมหายใจของเธอสลายไปแล้ว...








    งี่เง่าที่สุด....






    ผมอยากฆ่าคนขีดชะตาความรักของผม จิตใจเขาทำด้วยอะไรกัน



    ผมควรจะโทษใคร




    พระเจ้า?




    กามเทพ?




    จูลาย?




    ไนออล?









    หรือตัวผมเอง?

     










    “ญาติคนไข้คะ!!! คนไข้ฟื้นแล้วค่ะ!”พยาบาลสาวรีบออกมารายงานข่าวดีกับผม !


    ขอบคุณพระเจ้าครับ! ขอบคุณท่านจริงๆ!


    ผมวิ่งเข้าไปหาเธอ


    “ไม่ได้นะคะ เข้าไม่ได้!”พยาบาลขวางผมไว้


    “ถอยไป...”ผมสั่งด้วยเสียงเย็นชา ก่อนเธอจะหลีกทางให้ผม

     


    “แมวน้อย เธอเป็นไงบ้าง?”ผมกำมือเธอไว้แน่น ไออุ่นจากตัวเธอมันน้อยนิดเหลือเกิน..

    “ฉันไม่น่าใส่ชุดดำในวันเกิดตัวเองเลยแฮร์รี่ฮ่าๆ”เธอฝืนหัวเราะอย่างยากเย็น

    “ยัยบ๊องอย่าโทษชุดให้ดูโง่เลย ฉันเองต่างหากที่ผิด...”


    “ฉัน รัก นาย”เธอบอกรักผม... นี่เป็นครั้งแรกจริงๆที่เธอบอกรักผม!


    “ฉันก็รักเธอ”ผมยิ้มทั้งน้ำตาก่อนจะก้มหน้าลงจูบเธอแผ่วเบา


    “ตัวโตขี้แยไปได้! ห้ามร้องไห้นะนายไม่เหมาะกับน้ำตาเลย 5555”เธอผละจูบออกก่อนจะเช็ดน้ำตาให้ผมและหัวเราะชอบใจ ผมดีใจนะ...


    “ผมสัญญาครับ เหมียว...”ผมเช็ดน้ำตาของผมที่เปื้อนหน้าเธออก ก่อนจะจูบหน้าผากเธอและเลื่อนลงมาจูบริมฝีปากอมชมพูของเธออีกครั้ง จูลายกำลังยิ้มมีความสุข ผมสัมผัสได้...



    ติ๊ด... ติ๊ด... ตืด...

    เสียงเครื่องวัดคลื่นจังหวะหัวใจดังขึ้น

    มือของเธอค่อยๆเลื่อนออกจากมือผม ตัวของเธอเริ่มเย็นขึ้น ลมหายใจของเธอ ผมไม่ได้ยินมันอีกแล้ว...





    จูลายจากผมไปแล้ว... ตลอดกาล...

     











    ..........................................................................................................................................................................


    “แด๊ดดี้! ทะเลวันนี้สวยที่สุดเลยครับ ฮ่าๆ”เด็กผมสีดำ ตาสีเขียวมรกตเหมือนสีน้ำทะเลวันนี้กำลังวิ่งย่ำน้ำไปมาอย่างร่าเริงกับน้องสาวของเขาที่มีผมสีน้ำตาลยาวสลวย

    “ฮ่าๆทะเลสวยทุกวันอยู่แล้วเจส ห้ามลงไปลึกนะลูก!”คนเป็นพ่อหัวเราะกับท่าทางน่ารักๆของเด็กๆ

    “ใช่แล้วลูกทะเลสวยทุกวัน ^_^”แม่ผู้แสนน่ารักของเด็กๆพูดบ้าง

    “แต่ไม่มีอะไรสวยเท่ารอยยิ้มและดวงตาของคุณอีกแล้วจูลาย :D

    “บ้าน่า! พูดอะไรอายลูกหน่อยสิ >///<!!

    “อายทำไม? เจส จินนี่ อยากได้น้องอีกคนไหมลูกกกก !?!

    “ผมอยากได้น้องชายยยยยย”

    “หนูด้วยค่ะ”เด็กน้อยทั้งคู่ตอบอย่างไร้เดียงสา

    “คุณนี่มัน...!

    “มันอะไรครับ? ^w^ ป่ะลูกชายอีกคนรอเราอยู่ งานนี้ต้องใช้แรงเยอะแน่เลย 55555”

    “คนผีทะเล กลางวันแสกๆอย่างนี้เลยเหรอ? อ๊ายยยยยยยย ปล่อยนะ!

    “เจส แด๊ดฝากดูแลจินนี่ด้วยนะครับ แด๊ดจะไปหาน้องชายให้ผมอยู่ ;)

    “ครับ!!! /คู๊ณณณณ!!!

                         Happy Ending

                       



    :)  Shalunla Pink Lollipop
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×