คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : บุคคลที่ไม่น่าเจอ
บทที่ 1
บุคคลที่ไม่น่าเจอ
อืม~อากาศเช้าวันนี้ของลอนดอนนี่ดีจริงๆเลยนะ อ่ะลำโพงคู่ใจรูปร่างกลมมน สีขาวดำของฉัน มันกำลังส่งเสียงร้องเรียกหาให้เตรียมตัวเติมประมาณพลังงานของมันแล้วสินะ ฉันถอดหูฟังออก ก่อนจะเก็บมันไว้ในกระเป๋า
พลั่ก!
“อ่ะ” ชายคนนึงวิ่งมาชนฉันแล้วเขาก็วิ่งจากไป แต่ช่างเหอะฉันไม่สนใจอะไรกับเรื่องแบบนี้หรอก ฉันชินแล้วน่ะ ^o^ อ่ะลำโพงบ้าเอ้ยมาตกทำไมตอนนี้ นี่มันทางระนาบลงเนินนี่ กรี๊ดดดด
“เฮ้ ! หยุดก่อนเซ่ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่าา” ฉันวิ่งตามลำโพงเจ้ากรรม ที่กลิ้งมั่วๆท่ามกลางคนวุ่นวาย
“โอ๊ย! ขอโทษคะ” แล้วมันก็มาหยุดอยู่ที่เท้าผู้ชายคนนึง อู๊ย!ไม่น่าชนเลยเจ็บจมูกชะมัด TT
“เหอะ ถ้ารองเท้าฉันพังละก็! เธอ ตาย แน่!” ผู้ชายตรงหน้าของฉันพูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชาจัด หน้าตาหมอนี่คุ้นๆแหะเหมือนเคยเห็นที่ไหนสักที่นึง ในนิตยสารหรือในเว็บไหน หรือในยูทูปน้า อ้อใช่! เขาคือคน แต่เขาจะเป็นอะไรก็ช่างเหอะปากแบบนี้ไม่ควรจะคุยดีๆด้วยหรอก!
“ขอโทษค่ะ จะไม่ทำอีกแล้วไม่ว่าเพราะเหตุใด จะไม่ให้อะไรมาถูกเท้าคุณอีกค่ะ!!!” ฉันขอโทษประชดๆไปแล้วสะบัดผมใส่ก่อนจะเดินออกมา แล้วเร่งฝีเท้าให้รีบไปยังที่ๆต้องไปทุกวัน -___- น่าเบื่อชะมัด
เฮ้อ!~ นี่มันวันอะไรเนี่ย!!! ซวยตั้งแต่เช้ายันบ่าย
ก็บริษัทที่ฉันทำงานเป็นขี้ข้างกๆเงิ่นๆให้อ่าดิ มอบโปรเจคบ้าบอคอแตกอะไรก็ไม่รู้มาให้ทำเรื่องสอดส่องชาวบ้านด้านกลุ่มแฟนคลับโรคจิตวิปริตให้ฉันทำ!!! เหตุผลก็เพียงเพราะ
‘คุณเป็นผู้หญิงที่หน่วยก้านดีเหมาะสำหรับงานนี้มาก แล้วไม่ต้องโต้แย้งอะไรทั้งนั้นเพราะผมขี้เกียจจ้างวานผู้ชายคนอื่นให้ทำตกลงนะ ไม่รู้ล่ะคุณต้องตกลง!’
‘แต่พวกผู้ชายถึกกว่าดิฉันนะคะท่านประ...’
‘ฉันมีอยู่สองตัวเลือกให้เธอเท่านั้น คือ ตกงาน กับ มีเงินใช้สุขสบายเลือกมา?’
แน่นอนฉันคงไม่ต้องบอกหรอกนะว่าเลือกข้อไหน
Busy Coffee Café (สถานที่สมมติ)
ฉันเปิดเข้าไปในร้านกาแฟเล็กๆที่มีผู้คนพลุกพล่าน ร้านนี้อร่อยมากและแพงมากด้วย แต่ก็แพงไม่เท่า Starbuck coffee อะไรนั่นหรอก -0-
“คาปูชิโน่ ขมๆร้อนนรกแตก แก้วนึงเจ้!”
“ต๊ายยยยย!!! แกกะจะกินแทนบอระเพ็ดเลยรึไงนังเวนดี้!”เจ้เจ้าของร้านผู้เป็นเพศที่สามถามฉันยังจิกกัดตามประสาคนคุ้นเคย - -
“เออน่า เร็วๆเหอะเจ้ เครียด -*-”
“ย่ะๆ ได้แล้ว ร้อนปรี๊ดเสี่ยงซี้ดนรกแตกแน่นอน! ว่าแต่แกเหอะนังชะนีทำไมวันนี้ดูเบื่อโลกจัง เป็นเพราะผู้ชายไม่ตกถึงล่ะซี้~”
“โหเจ้ ฉันไม่มีเวลามานั่งคิดเรื่องไร้สาระขนาดนั้นหรอก อ่ะเงิน”
“ย่ะ! แม่คนไม่คิดขอให้ขึ้นคานแล้วกัน” ฉันหันไปแลบลิ้นใส่เจ้แดนนี่ ก่อนจะยกแก้วกาแฟเจ้ากรรมแล้วมุ่งหน้าหาโต๊ะที่นั่งทันที
“ที่รักต้องการน้ำตาลเพิ่มไหมครับ”
“ไม่หรอกคะ เดี๋ยวเบาหวานกินตายกันพอดี” ดูเหมือนว่าที่นั่งประจำของฉันจะถูกคู่ข้าวใหม่ปลามันแย่งไปแล้วล่ะนะ -_____-!
“เฮ้ไอ้บ๋อยเบื๊อก! ระวังคนหน่อยสิถ้าเกิดแฟนฉันโดนกาแฟราดใส่ตัวจะทำยังไง -*-” เสียงดังเอ๊ะอะลั่นร้านอีกและ น่าเบื่อ =_=
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มาลิค ฉันไม่มีทางเป็นอะไรได้หรอก ^_^”อืมๆคนเป็นแฟนสาวเนี่ยท่าทางน่ารักดีเนอะ ผิดกับไอ้แฟนหนุ่มของพี่แกจริงๆ
ฉันสะบัดหน้าไล่ความอยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้านแล้วมุ่งหน้าหาที่นั่งใหม่ แต่แล้วก็เหมือน นิวตันเอาแอปเปิ้ลมาให้ฉันช่วยคิดทฤษฏีแรงโน้มถ่วงโลกเรื่อง ขาของฉันเอาไว้!
พรวดดดด!!!
“กรี๊ด! ร้อน!”ผู้หญิงคนที่ถูกน้ำกาแฟนรกของฉันราดขากรี๊ดลั่นร้านลุกขึ้นดิ้นพล่านๆ
“ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆฉันไม่ได้ตั้งใจ เรารีบไปล้างออกเหอะค่ะ”ฉันรีบขอโทษหลังจากที่ทำผิดโคตรๆใส่เธอโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ T^T
“ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวฉันไปล้างเองก็ได้ J”เธอตอบยิ้มๆให้ฉัน ฟู่~ น่ารักจังที่ไม่เอาเรื่องฉันเนี่ย
“ไม่ได้นะ! เธอกล้าดียังไงหะ! มาทำกับแฟนฉันแบบนี้กราบเท้าขอโทษซะ!!”
“ไม่เป็นไรค่ะเซน เอ่อ... มาลิค อย่าให้ถึงขั้นนั้นเลย เพอร์ไม่เป็นไรจริงๆดูนี่สิไม่ลวกเลยนะ” “แค่กัดจนหนังอักเสบ!” ซวยแล้วไหมล่ะ L Holy SHIT! ToT เดี๋ยวนะเมื่อกี้ชื่ออะไรนะ เซน? เพอร์?
“จะให้ฉันชดใช้อะไรก็ได้ค่ะ ขอโทษจริงๆ T_T”
“หึ!” “ไม่เป็นไรจ้ะ ^^ ทีหลังก็ระวังนะถ้าโดนคนอื่นเธออาจจะไม่โชคดีแบบนี้ก็ได้นะ” กรี๊ดกร๊าดนางฟ้ามาโปรดฉันขอบคุณสวรรค์
“ค่ะ! งั้นขอตัวน้าค้า~~~”ฉันรีบเดินออกจากร้านทันที แต่!ก็มีมือปริศนามาจับมือฉันไว้
“จะไปไหน! ฉันไม่ให้อภัยเธอหรอกกล้ามากที่มาทำให้แฟนฉันเจ็บตัวแล้วเดินหนีแบบนี้! เธอไม่ได้ตายดีแน่!” อ๊ากเวนดี้แกไม่ได้ตายดีแน่นอนนนนนนนนน!!! T______T
“ปล่อยฉันไปเหอะ รับรองว่าฉันจะไม่ให้นายเห็นหน้าฉันในลอนดอนนี่อีกเลยนะ พลีสปล่อยไปเหอะ! ”แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน หึๆ
“ไปกราบขอโทษแฟนฉันก่อน!”
“ไม่!!! เธอไม่ได้สั่งฉันนี่! ปล่อยมือฉันแล้วกลับไปประจบเลียแข่งขาแฟนนายต่อไปเลยไป๊!”ฉันกรีดนิ้วชี้หน้าเขาก่อนจะชี้เข้าไปในร้านกาแฟเจ้แดนนี่
“เธอกล้าดียังไงมาชี้หน้าฉัน!”
“ทำไมจะไม่กล้านายคิดว่านายเป็นใครใหญ่นักเรอะ! เชอะเมื่อกี้ฉันยอมเพราะแฟนนายเห็นใจฉันหรอก แต่ตอนนี้ฉันไม่ยอมเว้ย!!! ทำไมจะตัวต่อตัวกันไหมกำลังคันมือพอดี!”
“ปากดีนักนะ!”
“ทำไม! กรี๊ดดดด”ผู้ชายบ้าคนนี้ผลักฉันเข้าซอยข้างๆร้าน
“เมื่อกี้เธอพูดว่าไงนะ!”ตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพที่ถูกเอาเปรียบมาก เพราะถูกไอ้หน้าหนวดนี่ล็อกแขนไว้อยู่
“จะตัวต่อตัวกันไหม!”
“ก็เอาสิ ถ้าเธออยากจะลอง”หน้าของมันใกล้ฉันมากขึ้น! กรี๊ดหยะแหยงชะมัด!!
“นายก็ปล่อยสิฉันจะได้ต่อยกับนายง่ายไงล่ะ”
“เสียใจด้วยสาวน้อย การต่อสู้แบบนั้นมันน่าเบื่อไป”มันพูดจบก็เอามือหนาๆของมันมารัดตัวฉันไว้แน่นแทนการล็อกแขนเมื่อกี้ ก่อนจะค่อยๆเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ คิดจะจูบฉันเหรอไม่มีทาง!
ปลั่ก!
“โอ๊ย!”หมอนั่นร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดหลังจากที่ฉันทำร้ายไอ้หนวดน้อยของมันเข้าไปเต็มๆ
“จำไว้! อย่าไปแต๊ะอั๋งใครอีก ไม่งั้นฉันจะบอกแฟนนายให้หมดว่านายจะทำอะไรฉัน!”
-สั้นไปนิดขออภัยนะค่ะ
ความคิดเห็น