คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ชีวิตรักที่แสนวุ่นวายของนายเซเลบ(จบแล้ว)
‘ฉัน รัก เธอ แมวเหมียว’
เรื่องเมื่อวานมันยังติดอยู่ในหัวของฉันจนเผลอพูดตอนฝึกแกะเสียงจากฝรั่งคนนึงที่มีปัญหาทางการพูด ในคลาสของอาจารย์ มิเชล จนทำให้ฉันต้องถูกหักคะแนนไปฟรีๆ...
และนั่นยังไม่เจ็บปวดเท่ากับฉันเป็นหวัดแต่ต้องถ่อสังขารมามหาลัยเพื่อเก็บแต้มคะแนนบ้าอะไรไม่รู้ยั่งกับฮอกวอตส์
“แกหน้าแลดูเพลียๆไหวป้ะ?”ยัยมาเรียน่าถามฉันไปพลางกำจัดอาหารที่อยู่ในถ้วยพลาง
“ไหวดิ ฉันไม่เป็นไรหรอก”ฉันตอบปัดๆ
“ก็ดีแล้ว”
“นี่แล้วช่วงนี้ เดฟ อยู่ไหนอ่ะ?”ฉันถามอย่างสงสัยไม่เห็นหน้าหล่อๆของหมอนั่นแล้วมันแปลกๆ
“เขาไม่สบายน่ะ แต่เห็นว่าอาการดีขึ้นแล้ว”ยัยนั่นพูดด้วยสีหน้าที่แซดดิ้งสุดๆ แหมๆเพื่อนอย่างฉันไม่สบายยังลั้ลล้าได้เลยชิ!! แต่เอ๊ะทำไมสาวๆกลุ่มนั้นมองฉันอยู่ได้?
“นี่แกใช่คนนั้นหรือเปล่าที่เป็นข่าวในรูปกับแฮร์รี่อ่ะ”ผู้หญิงท่าทางหยิ่งๆคนนั้นชี้มาที่ฉัน
“เฮ้ย ตัวจริงน่ารักกว่าในรูปอีกอ่ะ”อ๊ายกรี๊ด อิทส มีน ฉัน ใช่ไหม??? พวกเขากำลังเดินเข้ามาหาฉันแล้ว “แกๆจูลายพวกเขาพูดถึงแกเปล่าอ่ะ?” ยัยมารีอาน่าสะกิดฉัน
“ฉะ ฉันก็ไม่รู้อ่ะ”ฉันหันกลับไปตอบ
“เห้ยๆ พวกเขาเข้ามาหาแกแล้วอ่ะ”
“ขอโทษนะคะ" ผู้หญิงคนที่น่ารักถามฉัน
“ไม่เป็นไรค่ะ ^o^”ฉันตอบกลับไปแบบไม่คิด
‘เฮ้ยอะไรของแกหะจูลาย’ยัยมารีอาน่ากระซิบถามฉันเบาๆ
‘ฉันไม่รู้ว่าต้องตอบไงอ่ะดิ’
‘เพลียกับแกจริงๆ ให้ตายสิ’
‘ตายไปเลย!!! ;P’
“ไม่ใช่อย่างงั้นค่ะ - -*”คราวนี้คนที่สวยเลิศหันมาพูดหน้าเอือมๆ
“อ้าว แล้วอย่างไหนเหรอคะ? 55555”ฉันหัวเราะกลบเกลื่อน
“คือ คนในรูปนี่ใช่เธอไหม?”
“อุ แม่เจ้า!!!!”ยัยมารีอาน่าอุทานลั่นร้านอาหาร
“ม่ะๆๆ ไม่!!!”
“นี่ยัยจูลายแกนี่มันร้ายจริงๆ ทำไมไปทำอะไรกันแล้วไม่รายงานให้ฉันรู้บ้างอ่ะ นิสัยอ่ะทำงี้ได้ไง!!!”ยัยมารีอาน่ายิงคำถามมาเป็นชุดพร้อมกับสายตาสงสัยจากรอบข้าง มันกดดันนะ T^T
“ขอโทษนะคะ คือไว้เรามาคุยกันใหม่นะ ตอนนี้ขอตัวก่อนนะคะ J”ฉันรีบเก็บกระเป๋าพร้อมกับลากยัยมารีอาน่ามาจากโต๊ะ
“แกเล่ามาให้หมดเลยนะ!!!”เดี๋ยวนะฉันบอกพวกคุณหรือยังคะว่ารูปอะไร มันเป็นรูปที่แฮร์รี่กับฉันจูบกันท่ามกลางสายฝนและรถนับร้อยที่เป็นพยานโอ้ม่ายยยย ป๋าที่ไทยรู้จะฆ่าฉันไหมเนี่ย แล้วๆ ฉันจะเรียนจบไหมอ่ะ?? T^T
“ก็คือเมื่อวานวันเกิดฉัน....”ฉันพูดพร้อมจิกตามองเพื่อตัวดีที่ลืมวันเกิดของฉันนั่นไม่น่าเศร้าเท่าป๋าม๊าลืมมันด้วย!!!
“อุ๊ยต๊ายฉันลืมขอโทษนะ _/\_”
“ช่างเหอะมันไม่สำคัญเท่าไหร่”ฉันยักไหล่ไม่แคร์แล้วเดินเข้าห้องเรียนไป
ที่บ้าน
ฉันนั่งมองนาฬิกาที่เดินช้าๆพร้อมกับดูทีวีไปด้วย
“จูลายทำไมเธอไม่กินยา”แฮร์รี่เดินมาเอามือแตะหน้าผากฉัน
“นายเรียกชื่อฉันครั้งแรกใช่ป่ะ - -”
“จำไม่ได้แหะไม่เคยนับ”
“ขอบใจ...”
“เธอมีอะไรในใจหรือเปล่าจูลาย”
“นายเป็นบอยแบรนด์ใช่ไหม?”ฉันถาม
“ใช่!”
“นายดังมากเลยสินะ”
“ก็ถูกอีก”
“นายเห็นข่าวหรือยัง?”
“ข่าวไหนไม่ได้มีข่าวเดียวซะหน่อย”ฉันยื่นนิตยสารทุกเล่มที่มีข่าวเกี่ยวกับฉันและเขาให้ดู
“เอ่อ...นี่มันรูปเมื่อวานนี่”
“นั่นไม่สำคัญเท่ากับทุกๆคนมาถามฉันว่าฉันคบกับนายจริงหรือเปล่าหรอก มันน่าปวดหัวที่สุดเลยรู้ม้า”ฉันพูดพร้อมกับทำท่ากำลังจะตาย
“เธอดูเครียดจังมีความสุขบ้างเหอะ ป่ะทำอะไรกินกันเถอะ”
“ฉันไม่หิว”
“นิดนึงนะ”
“อยากทำก็ไปทำเองสินายหยุดวุ่นวายได้ไหม ฉันเครียดอยู่ในขณะที่นายห่วงทำอาหารเนี่ยนะ บ้าจริง!!!!”ฉันตะคอกใส่หน้าเขาก่อนจะปาหมอนอัดหน้าพร้อมกับเดินจากมา
สิ่งที่ฉันกลัวที่สุดกำลังมาถึงฉันรักเขานะแต่ฉันไม่อยากฉุดเขาลงมา ฉันกลัวว่าชื่อเสียงของเขาจะหมดไปอย่างรวดเร็ว... เพราะฉัน ฉันกลัว
ชายหนุ่มเดินขึ้นมาชั้นบนอย่างชะล่าใจ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ทำให้เค้างงมากเมื่อเช้าหญิงสาวของเขาก็ปกติดีไหงตอนนี้น้ำตาแตกล่ะ หนุ่มหัวฟูทำอะไรไม่ถูกนอกจากจะเปิดประตูเข้าไป
“เธอหลับหรือยังจูลาย?”แฮร์รี่ใช้นิ้วเขี่ยแก้มคนตรงหน้าเบาๆ
“.......”ไร้สัญญาณตอบรับจากสิ่งที่กระทำ
“เธอเป็นอะไรมากหรือเปล่าจู่ๆก็อารมณ์เสียหรือประจำเดือนมาไม่ปกติล่ะฮืม? 55555”
“.......”
“นี่มันแค่วันแรกเองนะที่เราคบกัน ฉันไม่รู้หรอกนะเหมียวน้อยว่าเธอเป็นอะไร แต่คบกับซุปตาร์หล่อรวยก็งี้แหละทำใจเถอะ ข่าวที่เราคบกันมันก็ดีแล้วนี่จะได้ไม่ต้องไปแถลงข่าวที่ไหนแถมยังถือว่าโชคดีอีกนะ”แฮร์รี่เกลี่ยผมของหญิงสาวอย่างเบามือ
“...........”
“ฟังนะจูลายตอนนี้เราเป็นมากกว่าผู้อาศัยและเจ้าของบ้านแล้วเพราะงั้นมีอะไรก็ต้องบอกกันฉันไม่ใช่พระเอกนิยายนะที่จะมีจุดความอดทนอย่างนู้นอย่างนี้ ถ้าเธอเป็นฉันล่ะแมวน้อย เธอเพิ่งคบกับแฟนได้แค่วันเดียว แต่มันเจ็บปวดนะที่ต้องคอยพรากจากกันบ่อยๆ ช่างมันเถอะพรุ่งนี้เธอคงมีเรียนแต่เช้า ฝันดีนะครับผู้หญิงของผม”คนผมหยิกจุ๊บหน้าผากคนตัวเล็กเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องเงียบๆนี้ไป
“ฉันไม่ได้เป็นประจำเดือนเว้ยเฮ้ยแฮซ!!!!!!!!!!” หญิงสาวตะโกนตามหลังและปาหมอนใส่ประตูหลังชายหนุ่มเดินออกไปแล้ว ไม่รู้ว่าเธอจะทำอย่างนั้นไปทำไมมันไร้ประโยชน์และงี่เง่าสิ้นดี....
“ฉันนี่มันบ้าจริงเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายสงสัยไข้ขึ้นอีกแล้ว....”
กระต๊าก กระต๊าก
อากาศสดใสมาพร้อมเสียงไก่จากโทรศัพท์ของฉันเมื่อคืนฝันร้ายมากฝันว่าฉันทะเลาะกับแฮร์รี่ข้างเดียว (มีแบบนี้ด้วย?) เอ่อน่ามีที่จูลายเนี่ยแหละ แต่ก็ยังมีฝันดีตรงที่แฮซมาง้อฉัน
ฉันเดินลงมาชั้นล่างเพื่อหวังจะหาอะไรกินแต่เอ๊ะ ทำไมบ้านมันดูเงียบๆอีกแล้วล่ะ? ไอ้หัวฟูยังไม่ตื่นเหรอ? หรือว่ากำลังกินบ้านกินเมืองอยู่?
ช่างเถอะ ฉันเดินมุ่งไปที่ตู้เย็นเพื่อหาอะไรรองท้องเอ๊ะ โน้ตอะไรอีกล่ะ?
‘ถึงแมวเหมียว
เธอตื่นมาคงไม่เห็นฉันใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆๆ ฉันกำลังไปทัวร์คอนเสิร์ตอยู่น่ะที่รัก ทายสิประเทศอะไร ไม่ต้องทายแล้วผมไปญี่ปุ่นน่ะ เจอกันปีหน้านะครับ
ด้วยรักสไตลส์’
ปล.เที่ยวบินออก 9 โมง
นายทิ้งฉันอีกแล้วแฮร์รี่...
ไม่สิห้ามมีน้ำตาไหลเด็ดขาด
เธอไปหาเขาสิ แต่เอ๊ะนี่กี่โมงแล้ว
8:30 a.m.
อุ๊ยตายเวลาเหลือเฟือแต่หะอะไรนะ 9 โมงเครื่องออกกกกกกกกกกกกกก ฉันมีเรียนเก้าโมงสิบม่ายยยยยเอาไงดีจูลาย.....
เจอกันปีหน้านะครับ เจอกันปีหน้านะครับ เจอกันปีหน้านะครับ เจอกันปีหน้านะครับ
ไปหาก็ได้โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฉันวิ่งสปีดชนิดที่ชีต้ายังอายเพื่อไปโบกรถแท็กซี่ที่ตาแก่เรียกตัวเองว่าพี่หน้าบ้าน
“พี่จอดหน่อยยยยย”
“ส่งรถลูกรอคันต่อไปนะ”มาส่งรถอะไรตอนนี้!!!!
“โอ๊ยไปไหนก็ไปเลยลุง”
“มาลงมาลุงอะไรหยาบคายชิ!!!”
บรืน!!
9 นาทีผ่านไป...
“แท็กซี่!!!!!!!!!!!!!”ฉันกระโดดขวางหน้ารถแท็กซี่ทันทีเพื่อความชัวร์
“คะ ครับ”พนักงานขับรถทำหน้าช็อคสุดๆ
“สนามบิน ด่วนไปสนามบิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
“ครับๆ”
“เหยียบร้อยแปดสิบเลยนะ”
“ครับ”
บรืน!!!!
“เฮ้ย!!! แท็กซี่นายยังไม่ได้รับฉันขึ้นป๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“แท๊กซี่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“ไปไหนครับ?”
“สนามบินค่ะ”
“ขึ้นมาเลยครับ”ฉับรีบซวบตัวเองไปนั่งข้างๆคนขับทันที
“รีบมากเลยเหรอครับ?”ลุงพนักงานถามฉันพร้อมทั้งที่ตายังมองถนน
“ระ รู้ได้ไงคะ?”
“ดูชุดก็รู้แล้วแม่หนู 5555 ไปส่งแฟนล่ะสิเนี่ย”
“ป่ะ เปล่าค่ะ (_ _ )//”
“ลุงดูออกน่า 5555 ว่าแต่ท่าทางจะรักกันจริงๆนะเนี่ยไม่เจ๋งจริงหนูไม่มาพร้อมชุดนอนงี้หรอก”
“มันก็ใช่ค่ะ...”
“ทะเลาะกันสินะ” ถามอะไรนักหนาเนี่ย -*-
“นิดหน่อยค่ะ”
“ว่าแล้วหนุ่มสาวสมัยนี้”
“...........”
“ลุงเองก็มีภรรยาเหมือนกัน เธอเป็นสาวสวยคนนึงเลยล่ะ”บอกทำไมคะ?
“ค่ะ”
“ตอนแรกๆที่เราแต่งงานกัน เราก็มีปากเสียงกันบ้าง แต่ลุงก็นึกตลอดเลยนะว่าทำไมเราถึงทะเลาะกัน แต่นั่นไม่สำคัญภรรยาลุงบอกกับลุงว่าทำไมตอนเราทะเลาะกันไม่นึกถึงความรักไม่นึกถึงตอนเรารักกันล่ะ ไปนึกถึงเหตุผลร้อยแปดเก้าที่งี่เง่าพวกนั้นทำไม...”ฉันเห็นรอยยิ้มเล็กๆของคุณลุง “ฟังไว้นะก่อนที่แม่หนูจะไม่มีเขาอีกแล้ว”
เผาะ!...
ลุงคนยิ้มอีกครั้งด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ
“หนูจะไม่ลืมค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยเตือนหนู”ฉันยิ้มบางๆให้คุณลุงด้วยความเต็มใจ
“จ้ะ ถึงแล้วนะแม่หนู”ล้อรถหยุดหมุนตรงหน้าฉันเป็นสนามบินขนาดหย่อมไม่ใหญ่มาก
“เท่าไหร่คะ?”
“ฟรีเลยแม่หนู!!!”ว่าแล้วรถก็ขับผ่านฉันไป
ใช่แล้ว...ทำไมตอนเราทะเลาะกันไม่นึกถึงความรักไม่นึกถึงตอนเรารักกันล่ะ ไปนึกถึงเหตุผลร้อยแปดเก้าที่งี่เง่าพวกนั้นทำไม... เราเพิ่งคบกันแค่สองวันมันสั้นนะแต่มันแปลกไปไหมที่จะทะเลาะกันเพราะเหตุผลงี่เง่า ใช่ฉันรักเขาไปให้ทันเพราะฉันต้องไปเรียนด้วย - -***
08:59
พระเจ้า!!! ได้โปรดให้หนูได้พบเขาที
ฉันวิ่ง ฉันวิ่ง และวิ่งไปที่เค้าท์เตอร์เพื่อถามพนักงาน แต่ไม่ทันแน่เลยถามคนแถวนี้ดีกว่า อ่ะนั่นไงสาวผมบลอนด์คนนั้น
“ขอโทษนะคะ คือ เครื่องที่จะไปญี่ปุ่น 9 โมงออกไปหรือยังคะ?”
“ดูข้างบนสิหล่อนมีตาก็แหกดู” ตบทีได้ป้ะ -*-
“ขอบคุณคะ” ฉันเหลือบดูเที่ยวบิน ไม่นะ!!! เครื่องออกไปแล้วพระเจ้า!!
ฉันค่อยๆทรุดเข่าลง พระเจ้า...นี่ฉันมาไม่ทันงั้นเหรอ ทำไมมันบ้าขนาดนี้เนี่ยนี่...น้ำใสๆไหลออกจากดวงตาของฉัน ฉันท้อไม่ได้ ฉันมีเรียนเช้าด้วยสิ ทำไมร่างกายไม่มีแรงล่ะ บอกที....
ถ้าฉันไม่บ้า ถ้าฉันไม่ปัญญาอ่อน ถ้าฉันใช้หัวใจ ถ้าฉันตื่นเช้ากว่านี้ ถ้าฉันมีสมองมากกว่านี้...
“ร้องไห้ทำไมแมวเหมียว มันไม่ได้ทำให้เธอน่ารักเลยนะ”เสียงคุ้นๆ สำเนียงคุ้นๆ กลิ่นคุ้นๆ อ้อมกอดคุ้นๆ
“แฮร์โรลด์!!! นายยังไม่ไป ฮือๆ นายยังอยู่”ฉันรีบหันมากอดเขาตอบ
“ใช่ฉันยังไม่ไปไหน หยุดร้องนะ อื้อหื้อน้ำก็ไม่อาบเหม็นนะเนี่ย 5555 แปรงฟันยังเนี่ยยัยแมวเตี้ย เดี๋ยวขายไม่ออกนะ”
“ชิ! ฉันไม่น่ามาเลย”ฉันผลักไอ้หัวฟูออกพร้อมแยกเขี้ยวใส่
“โอ๋ๆๆ 5555 แต่เธอยิ้มแล้วนี่ แบร่ๆ จะตีฉันต่อหน้าคนอื่นเหรอ? :P”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”ฉันทุบไอ้หัวฝอยขัดหม้อรัวๆ
“พอๆมันเจ็บนะ”
“แล้วทำไมนายยังไม่ไป !(O-o )”ฉันถามด้วยความสงสัย
“เครื่องบินดีเลย์น่ะ”
“หราาาาาา”
“จริงๆๆๆๆ”
“ค่า”ฉันมองตาเขานิดๆ แฮซค่อยเอาหน้าเขาผากมาแตะหน้าผากฉัน
“ขอบคุณจริงๆที่เครื่องบินดีเลย์ไม่งั้นฉันก็คงไม่ได้สัมผัสกับความบ้าของเธอแน่นอน ;P”
แชะ!!
“อ่ะ ปาปารัสซี่!!!”นายหัวฟูผละหน้าออกไปก่อนจะชี้ไปที่คนมีกล้องคนนึง
“ล่ะ แล้วเราต้องวิ่งหนีแบบในหนังไหม?”
“ไม่หรอก ปล่อยให้เขาแชะรูปเราไปเหอะ”
“นายมัน 55555”
“ให้เขารู้ไปเลยว่าเราคบกันอยู่!” แฮร์รี่ตะโกน เฮ้อไม่เจ๋งเลยนึกว่าจะมีการหนีกันแบบในหนังไทยซะอีกแต่ช่างเหอะเขาเป็นคนแบบนี้ก็ปล่อยเขาเถอะเฮ้อ เข้าคลาสเลทซะแล้วช่างเถอะไม่เข้าแค่วิชาเดียวไม่เป็นไรเดี๋ยวให้เพื่อนรักมารีอาน่าของฉันเก็บชีทให้ก็ได้ ^^
ใครจะไปรู้นะอนาคตคุณอาจจะมีแฟนเป็นเซเลบแบบฉันก็ได้ คนบ้าอะไรชอบประจารณ์ตัวเองสงสัยเหนื่อยจะหนีมั้ง 5555 แล้วพวกคุณว่าไงล่ะคะ? วุ่นวายพอมะ :P อย่าอิจฉาฉันเลย มันไม่จี๊ดซักนิดใครคิดจะเป็นแฟนเซเลบต้องอดทนนี่ยังแค่บทแรกของความรักมันอาจจะเป็นตอนสุดท้ายแต่มันก็ยังไม่ใช่บทสุดท้ายของความรักอยู่ได้ มันจะจบก็ต่อเมื่อเราสองคนหมดรักกันทั้งคู่เท่านั้นแหละ
จบแล้ว มีโบนัสอีกสองตอนแถมด้วยนะ ใครอยากอ่านบ้างเอ่ย?
ความคิดเห็น