พอใจที่แอบรัก {Yaoi}

เรื่องราวของคนที่มีความรัก

แต่รักนั้นเป็นเพียงการ "แอบรัก"

จะมีวันที่ผมจะเผยความรักนั้นมั้ย คำตอบคือ ไม่มีวัน!

.

.

.

เบส นายบรรณรักษ์ ดำรงธรรม์ นักเรียนโรงเรียนชายล้วน อายุ 17 ปี

เด็กหนุ่มผิวขาวซีด หน้าตาจืดชืด ไม่มีอะไรเด่น แต่ตอนนี้กำลังเป็นสิวเม็ดเป้งที่ปลายจมูก

เขาสายตาสั้น เขาสวมแว่นกรอบดำทรงสี่เหลี่ยม มองดูเหมือนเด็กเนิร์ด

เขามีกระเป๋าเป้สีดำธรรมดาที่ภายในบรรจุด้วยเครื่องเขียนครบทุกชนิด และสมุดของทุกวิชาที่เรียนในวันนั้น

และหนังสือต่างๆที่เขามักหยิบขึ้นมาอ่านในเวลาว่าง

"ชุดนักเรียนโรงเรียนนี้มันก็กางเกงดำ รองเท้าดำอยู่แล้ว ชุดพละยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ ดำทั้งเสื้อทั้งกางเกงและรองเท้า แล้วนี่มึงยังจะหัวดำ กระเป๋าดำ แว่นก็ยังดำ จะดำเหี้ยอะไรขนาดนั้นวะ"

"....."

"เอ้า เงียบอีก ชวนคุยก็คุยตอบดิวะ ใบ้เหรอมึงอ่ะ"

"....."

"เอ่อ! เรื่องของมึง มานั่งนี่!"

ผมมองตามจุดที่เขาชี้ "หว่างขา" ... ให้ตายเถอะ หัวใจผมเต้นแรงจนจะทะลุแล้ว เขาเคยรู้ตัวบ้างมั้ย

"มาดิวะ!"

.

.

.

เบส นายกรด ฤทธิเดชา นักเรียนโรงเรียนชายล้วน อายุ 17 ปี 5 เดือน 2 วัน

เด็กหนุ่มผิวคล้ำกร้านแดด หน้าตาคมเข้ม คารมอาจไม่เป็นต่อ แต่สเห่น์ล้นเหลือ

เขาอาจไม่ได้เป็นหัวหน้ากลุ่ม แต่ไม่มีใครไม่ฟังสิ่งที่เขาพูด

เขาไม่ได้เป็นนักกีฬา แต่เขาเก่งกีฬาทุกชนิด

เขาไม่ได้เก่งเรื่องการเรียน แต่เขาไม่เคยได้เกรดต่ำกว่า 3.5 เลยแม้แต่ครั้งเดียว

และเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีอยู่น้อยนิดที่เรียกว่า "นักเรียนทุน"

"โอโห้ ไอ้กรด มึงก็ช่างกล้าไปว่ามันนะ ดูตัวมึงเองบ้าง อยู่ในที่มืดนี่กูมองไม่เห็นมึงเลยนะ"

"หุบปากไปไอ้ติ้ว แล้วมึงก็มานั่งได้แล้ว จะยืนอีกนานมั้ย"

"....."

"มึงก็รู้ไอ้เบสมันจะอ่านหนังสือ มึงก็ลากมันมาอยู่ได้"

"เอ้า กูอุตส่าห์ให้มันมานั่งอ่านหนังสือดีๆนี่ไง"

"เฮ้อออ กูล่ะสงสารไอ้เบสจริงๆ"

"มันโชคดีต่างหาก มา!"

ว่าแล้วก็ไปลากไอ้ดื้อนี่มานั่ง ไม่พอยังเอาขาเกี่ยวขามันไว้กันหนี ไอ้นี่ชอบหนีไม่รู้เป็นอะไร

"เอ้า จะอ่านหนังสือก็อ่านไปดิวะ"

10/02/2018

#2เบส

? cactus